Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ειρήνη είναι μια από τις ωραιότερες κωμωδίες του Μεγάλου Σατιρικού Ποιητή Αριστοφάνη. Παρουσιάζει το ταξίδι ενός Αθηναίου αμπελουργού, του Τρυγαίου, που μεγαλώνει ένα σκαθάρι και με αυτό πετάει και φτάνει στον Όλυμπο! Θέλει να ελευθερώσει την Ειρήνη που ο Πόλεμος την έχει φυλακίσει σε μια βαθιά σπηλιά. Παραμερίζοντας τις αντιδράσεις του θεού Ερμή, καλεί όλους τους Έλληνες να βοηθήσουν στην απελευθέρωσή της. Μαζί με το Χορό των αγροτών φέρνουν την Ειρήνη στο φως και η δράση του έργου μεταφέρεται στη Γη. Μέσα σε μια πανδαισία χαράς και ευδαιμονίας, γνωρίζουμε τα αγαθά της Ε...

Οι "Θεσμοφοριάζουσαι" είναι το μοναδικό σωζόμενο έργο του Αριστοφάνη στο οποίο συναντάμε καθαρά δείγματα παρωδίας. Ο ποιητής παρωδεί σε αυτό τραγωδίες του Ευριπίδη που είχαν παιχτεί πρόσφατα ("Παλαμήδης", "Ελένη", "Ανδρομέδα"), αλλά επιτίθεται και σε άλλα πρόσωπα της τότε επικαιρότητας, όπως λ.χ. στον τραγικό ποιητή Αγάθωνα. Η υπόθεση της κωμωδίας περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια του Ευριπίδη να μεταπείσει τις γυναίκες που μετέχουν στη γιορτή των Θεσμοφορίων, οι οποίες έχουν αποφασίσει να τον εξοντώσουν επειδή στα έργα του κακολογεί το γυναικείο φύλο. Η σύνθεση του χο...

Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι έδιωξαν την Ειρήνη. Και βασίλεψε ο Πόλεμος που έφερε συμφορές, δάκρυα, πείνα και δυστυχία. Ο Πόλεμος χαιρόταν με το κακό που έκανε, η Ειρήνη έκλαιγε, μέχρι που ένας ποιητής από την Αθήνα, ο Αριστοφάνης, έγραψε μια κωμωδία, για να καταλάβουν όλοι τι σημαίνει Πόλεμος, για να μην ξαναπολεμήσουν, για να ζουν πάντα αγκαλιά με την Ειρήνη. Ο Αριστοφάνης έγραψε για τον Τρυγαίο, έναν Αθηναίο αμπελουργό που απελπίστηκε κι ανέβηκε στον Όλυμπο, στην κατοικία των θεών, να ζητήσει βοήθεια από το Δία. Παρέα με όλους κατάφερε να ξεθάψει την Ειρήνη, να...

Ο "Πλούτος" είναι το τελευταίο από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη και παρουσιάστηκε στο αθηναϊκό κοινό το 388 π.Χ. Θέμα του έργου είναι η άνιση κατανομή των αγαθών και η λαχτάρα των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή. Ο θεός Πλούτος ήταν τυφλός και γι’ αυτό τα αγαθά του τα χάριζε τυχαία, όχι στους δίκαιους και τίμιους, όπως ήταν το σωστό και όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά στους άδικους και στους άτιμους. Ο φτωχός και τίμιος Χρεμύλος με τη βοήθεια του Ασκληπιού, τού δίνει το φως του και τότε όλα αλλάζουν. Οι τίμιοι γιορτάζουν και οι ανέντιμοι θρηνούν. Επέρχεται, δηλαδή, μέσα από το...

Όταν το 325 π.Χ. ο Αριστοφάνης πήρε την απόφαση να παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό τους Αχαρνείς, η Αθήνα και η Σπάρτη βρίσκονταν στον έκτο χρόνο ενός καταστροφικού για όλη την Ελλάδα πολέμου. Οι αγρότες της κατεστραμμένης αττικής υπαίθρου βρίσκονταν μέσα στα τείχη της πόλης σε απελπιστική κατάσταση. Με τα έργα του ο Αριστοφάνης έγινε ο πιο αυθεντικός εκφραστής και κήρυκας του πόθου του αθηναϊκού λαού για ειρήνη. Από τα σπαρταριστά λόγια και τις ανατρεπτικές πράξεις του ειρηνόφιλου αγρότη Δικαιόπολη αποκαλύπτονται και γελοιοποιούνται οι αιτίες του πολέμου, η αταξία των λαϊκ...

Ο Δικαιόπολις δεν αντέχει άλλο την υποκρισία των πολιτικών και των στρατηγών: μιλούν διαρκώς για ειρήνη και κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχίζεται ο πόλεμος. Κλείνει λοιπόν ειρήνη ιδιωτική, γι' αυτόν μονάχα και την οικογένειά του, στήνει το μαγαζάκι του κι ανοίγει δουλειές με εχθρούς και συμμάχους, κοροϊδεύει τον ψευτοπαλικαρά στρατηγό Λάμαχο, βγάζει τη γλώσσα του στην εξουσία. Μα δεν τα πέτυχε ανώδυνα όλα αυτά. Έπαιξε τη ζωή του κορόνα γράμματα για να πείσει τους αυστηρούς Αχαρνείς πως δεν προδίδει εκείνος την πατρίδα του, μα όσοι επιδιώκουν τον πόλεμο για προσωπικό τους ό...

Και τι κατάφεραν οι άντρες, που έχουν ανέκαθεν την εξουσία στα χέρια τους; αναρωτιέται η Πραξαγόρα και αποφασίζει πως μόνο οι γυναίκες είναι σε θέση να νοικοκυρέψουν μια και καλή την Αθήνα. Κι όταν καταφέρνει με μια καλοστημένη συνωμοσία να παραδοθεί η διοίκηση σε αυτές, προτείνει ένα σύστημα βασισμένο στην αρχή της απόλυτης ισότητας. Όμως η ανθρώπινη φύση πάντοτε υπερβαίνει τους πολιτικούς σχεδιασμούς... Ο Αριστοφάνης ελέγχει με κριτικό βλέμμα και χιούμορ τα όρια και τις αντοχές της δημοκρατίας.

Άγρυπνοι υπηρέτες, φραγμένες έξοδοι, δίχτυα ολόγυρα από το σπίτι, κι όμως ο γέρο-Φιλοκλέων δεν το βάζει κάτω: πρέπει να φτάσει στο δικαστήριο, να καταδικάσει... Ματαίως προσπαθεί ο γιος του, ο Βδελυκλέων, να τον πείσει πως το τιμητικό αξίωμα του δικαστή είναι στην ουσία μια παγίδα της εξουσίας για να στήνει πολιτικά παιχνίδια, άδικα του προτείνει άλλες δραστηριότητες και συναναστροφές. Κι όταν κάποια στιγμή φαίνεται πως τα καταφέρνει, τα πράγματα παίρνουν τελείως απροσδόκητη τροπή. Η μανία των Αθηναίων να λύνουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια μπαίνει στο στόχαστρο της αρι...

Οι γυναίκες της Αθήνας είναι αποφασισμένες: δε θα ανεχτούν άλλο να τις κακολογεί ο Ευριπίδης στις τραγωδίες του. Η γιορτή των Θεσμοφοριών τους δίνει την τέλεια ευκαιρία για να συγκεντρωθούν μακριά από τα βλέμματα των ανδρών και να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα εκδικηθούν τον τραγικό ποιητή, που φοβάται πλέον για την ίδια του τη ζωή. Ο φίλος του Μνησίλοχος θα αναλάβει την επικίνδυνη αποστολή να παρακολουθήσει μεταμφιεσμένος τη συγκέντρωσή τους και να τον υπερασπιστεί. Ο Αριστοφάνης στρέφει για μιαν ακόμη φορά τα βέλη της κριτικής του στον Ευριπίδη και διατυπώνει με σαρκασμό...

To visit Greece according to T.S. Eliot, is "to arrive where we started and know the place for the first time". Poetry written in Greek constitutes the longest uninterrupted literary tradition in the Western world. It is Greek poetry that has given the world the various poetic genres in which Westerners have expressed their emotions and many of their noblest thoughts to the present day. In this book, the reader is invited to discover -or rediscover- Greece through its poetry, and to enter into the world from which have emerged those ideals of democracy, reason, and free...

Γραμμένος το 388 π.Χ. , ο Πλούτος είναι πιθανότατα από τις τελευταίες κωμωδίες του Αριστοφάνους. Διαθέτει πολλά στοιχεία δομής και περιεχομένου που προαναγγέλουν το τέλος της αρχαίας κωμωδίας και την άφιξη της μέσης και της νέας. Από τον Πλούτο απουσιάζουν οι αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα της εποχής. Ο Αριστοφάνης πραγματεύεται τα ισαιώνια θέματα της άνισης κατανομής του πλούτου και των κοινωνικών ανισοτήτων, αποτυπώνοντας εύγλωττα την έκπτωση των ανθρώπινων αξιών. Το έργο χαρακτηρίζεται από μια βαθύτερη βλοσυρή μελαγχολία, η δε σκωπτική του διάθεση εμφανίζεται μειωμένη...

Ο θεός Διόνυσος και ο υπηρέτης του Ξανθίας δε διστάζουν να κατέβουν στον σκοτεινό Άδη για να βρουν ένα μεγάλο ποιητή και να επιστρέψουν μαζί του στον κόσμο των ζωντανών. Το περιπετειώδες ταξίδι τους καταλήγει σε έναν παράξενο διαγωνισμό, με αντιπάλους δύο κορυφαίους ποιητές, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Μα πίσω από αυτήν τη «μονομαχία» ο Αριστοφάνης στήνει μια υπέροχη αλληγορία για την ποίηση, την τέχνη που μπορεί να γλυκάνει και να δώσει νόημα στη σκοτεινιασμένη ζωή των ανθρώπων.

Όταν το 411 π.Χ. η Λυσιστράτη παρουσιάστηκε στην αρχαία Αθήνα, ο Αριστοφάνης διαδήλωνε για πρώτη φορά υπέρ του έρωτα και εναντίον του πολέμου. Στις μέρες μας, αυτό το αρχαίο παραμύθι των γυναικών, που αποφασίζουν να ενωθούν και να αναγκάσουν τους άντρες να σταματήσουν έναν ανώφελο πόλεμο, γίνεται διέξοδος στην προσπάθεια των ανθρώπων να εξασφαλίσουν μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο Στρεψιάδης, πονηρός και αφελής ταυτόχρονα, ζητάει το δίκιο του μέσα από το άδικο, γυρεύει από τη γνώση τρόπους για να εξαπατά, ελπίζει στην αλήθεια για να κατακτήσει το ψέμα. Κι όταν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει, νομίζει πως ο γιός του θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του, μα στο τέλος θερίζει ό,τι έσπειρε: την αδικία. Ο Αριστοφάνης σαρκάζει την κουτοπονηριά των συμπολιτών του, τον ξεπεσμό των αρχαίων θεών, τη φιλοσοφία του Σωκράτη, και μέσα από τη σύγκρουση του Δίκαιου με τον Άδικο Λόγο υπενθυμίζει πόσο αδύναμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι μπροστά στις ψεύτικες υποσχέσεις.