Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας συνηθισμένος Αθηναίος, ο Τρυγαίος, αηδιασμένος από τον αδιάκοπο αλληλοσκοτωμό των ανθρώπων, καβαλάει ένα γιγάντιο σκαθάρι κι ανεβαίνει στον ουρανό για να μάθει από τους ίδιους τους θεούς, αν σκοπεύουν να δώσουν τέλος στο μακελειό πάνω στη γη. Όταν θα δει τον απαίσιο Πόλεμο να κοπανάει ανθρώπους και τόπους μέσα στο γουδί του, δε θα διστάσει πλέον στιγμή· στήνει αμέσως ολόκληρη επιχείρηση, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, για να ελευθερώσει την Ειρήνη από τη σπηλιά όπου βρίσκεται φυλακισμένη. Μέσα από αυτή την ιστορία του ο Αριστοφάνης μάς υπενθυμίζει την ευθύνη μας: είναι ύψιστο...

Από τότε που άρχισε να διαχειρίζεται την εξουσία ο Παφλαγόνας, το αρχοντικό του γέροντα Αθηναίου Δήμου πάει από το κακό στο χειρότερο. Μα ποιος να κλονίσει από τη θέση του αυτόν τον παμπόνηρο διαχειριστή, που με κολακείες και ψευτιές κέρδισε την εμπιστοσύνη του αφεντικού του; Ο Αριστοφάνης κινείται στο πεδίο που καθορίζει σχεδόν το σύνολο του έργου του, την πολιτική, και σαρκάζει αδίστακτα τους ανθρώπους της εξουσίας αλλά και αυτούς που, παραπλανημένοι, τους επιλέγουν.

Ο Πισθαίτερος και ο Ευελπίδης, γέννημα θρέμμα Αθηναίοι και οι δύο, εγκαταλείπουν όπως όπως την πόλη τους, απελπισμένοι από την αδικία και την ασυδοσία που επικρατούν σ' αυτήν. Κι εφόσον δεν μπορούν να βρουν πουθενά την ιδανική πολιτεία, για να ζήσουν ανενόχλητοι, συλλαμβάνουν το πιο απίστευτο σχέδιο. Με σύμμαχους τα πουλιά, θα χτίσουν μια πόλη στα σύννεφα, ένα καταφύγιο για όλους τους κατατρεγμένους, για όσους επιθυμούν να ζήσουν με οδηγούς τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι τίμιοι και εργατικοί να ζουν μέσα στη φτώχεια, ενώ απατεώνες, ψεύτες και κατεργάρηδες απολαμβάνουν όλα τα αγαθά; Ο Χρεμύλος παύει να αναρωτιέται όταν συναντά τον ίδιο το θεό Πλούτο και διαπιστώνει ότι είναι τυφλός. Αν πετύχει το σχέδιό του, θα πάψει αυτή η αιώνια αδικία και επιτέλους θα ανταμειφθούν για τους κόπους τους όσοι πραγματικά το αξίζουν. Ο Αριστοφάνης σχολιάζει σκληρά τα πρότυπα ζωής του καιρού του, αλλά εντέλει και κάθε εποχής, αφήνοντας ωστόσο σε μια γωνιά της σκέψης μας ένα κρίσιμο ερώτημα αναπάντητο: η φτώχεια γεννά μόνο δυσκολίες;

Γραμμένος το 388 π.Χ. , ο Πλούτος είναι πιθανότατα από τις τελευταίες κωμωδίες του Αριστοφάνους. Διαθέτει πολλά στοιχεία δομής και περιεχομένου που προαναγγέλουν το τέλος της αρχαίας κωμωδίας και την άφιξη της μέσης και της νέας. Από τον Πλούτο απουσιάζουν οι αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα της εποχής. Ο Αριστοφάνης πραγματεύεται τα ισαιώνια θέματα της άνισης κατανομής του πλούτου και των κοινωνικών ανισοτήτων, αποτυπώνοντας εύγλωττα την έκπτωση των ανθρώπινων αξιών. Το έργο χαρακτηρίζεται από μια βαθύτερη βλοσυρή μελαγχολία, η δε σκωπτική του διάθεση εμφανίζεται μειωμένη...

Ο "Πλούτος" είναι το τελευταίο από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη και παρουσιάστηκε στο αθηναϊκό κοινό το 388 π.Χ. Θέμα του έργου είναι η άνιση κατανομή των αγαθών και η λαχτάρα των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή. Ο θεός Πλούτος ήταν τυφλός και γι’ αυτό τα αγαθά του τα χάριζε τυχαία, όχι στους δίκαιους και τίμιους, όπως ήταν το σωστό και όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά στους άδικους και στους άτιμους. Ο φτωχός και τίμιος Χρεμύλος με τη βοήθεια του Ασκληπιού, τού δίνει το φως του και τότε όλα αλλάζουν. Οι τίμιοι γιορτάζουν και οι ανέντιμοι θρηνούν. Επέρχεται, δηλαδή, μέσα από το...

Όταν το 325 π.Χ. ο Αριστοφάνης πήρε την απόφαση να παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό τους Αχαρνείς, η Αθήνα και η Σπάρτη βρίσκονταν στον έκτο χρόνο ενός καταστροφικού για όλη την Ελλάδα πολέμου. Οι αγρότες της κατεστραμμένης αττικής υπαίθρου βρίσκονταν μέσα στα τείχη της πόλης σε απελπιστική κατάσταση. Με τα έργα του ο Αριστοφάνης έγινε ο πιο αυθεντικός εκφραστής και κήρυκας του πόθου του αθηναϊκού λαού για ειρήνη. Από τα σπαρταριστά λόγια και τις ανατρεπτικές πράξεις του ειρηνόφιλου αγρότη Δικαιόπολη αποκαλύπτονται και γελοιοποιούνται οι αιτίες του πολέμου, η αταξία των λαϊκ...

Ο Δικαιόπολις δεν αντέχει άλλο την υποκρισία των πολιτικών και των στρατηγών: μιλούν διαρκώς για ειρήνη και κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχίζεται ο πόλεμος. Κλείνει λοιπόν ειρήνη ιδιωτική, γι' αυτόν μονάχα και την οικογένειά του, στήνει το μαγαζάκι του κι ανοίγει δουλειές με εχθρούς και συμμάχους, κοροϊδεύει τον ψευτοπαλικαρά στρατηγό Λάμαχο, βγάζει τη γλώσσα του στην εξουσία. Μα δεν τα πέτυχε ανώδυνα όλα αυτά. Έπαιξε τη ζωή του κορόνα γράμματα για να πείσει τους αυστηρούς Αχαρνείς πως δεν προδίδει εκείνος την πατρίδα του, μα όσοι επιδιώκουν τον πόλεμο για προσωπικό τους ό...

Και τι κατάφεραν οι άντρες, που έχουν ανέκαθεν την εξουσία στα χέρια τους; αναρωτιέται η Πραξαγόρα και αποφασίζει πως μόνο οι γυναίκες είναι σε θέση να νοικοκυρέψουν μια και καλή την Αθήνα. Κι όταν καταφέρνει με μια καλοστημένη συνωμοσία να παραδοθεί η διοίκηση σε αυτές, προτείνει ένα σύστημα βασισμένο στην αρχή της απόλυτης ισότητας. Όμως η ανθρώπινη φύση πάντοτε υπερβαίνει τους πολιτικούς σχεδιασμούς... Ο Αριστοφάνης ελέγχει με κριτικό βλέμμα και χιούμορ τα όρια και τις αντοχές της δημοκρατίας.

Άγρυπνοι υπηρέτες, φραγμένες έξοδοι, δίχτυα ολόγυρα από το σπίτι, κι όμως ο γέρο-Φιλοκλέων δεν το βάζει κάτω: πρέπει να φτάσει στο δικαστήριο, να καταδικάσει... Ματαίως προσπαθεί ο γιος του, ο Βδελυκλέων, να τον πείσει πως το τιμητικό αξίωμα του δικαστή είναι στην ουσία μια παγίδα της εξουσίας για να στήνει πολιτικά παιχνίδια, άδικα του προτείνει άλλες δραστηριότητες και συναναστροφές. Κι όταν κάποια στιγμή φαίνεται πως τα καταφέρνει, τα πράγματα παίρνουν τελείως απροσδόκητη τροπή. Η μανία των Αθηναίων να λύνουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια μπαίνει στο στόχαστρο της αρι...

Οι γυναίκες της Αθήνας είναι αποφασισμένες: δε θα ανεχτούν άλλο να τις κακολογεί ο Ευριπίδης στις τραγωδίες του. Η γιορτή των Θεσμοφοριών τους δίνει την τέλεια ευκαιρία για να συγκεντρωθούν μακριά από τα βλέμματα των ανδρών και να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα εκδικηθούν τον τραγικό ποιητή, που φοβάται πλέον για την ίδια του τη ζωή. Ο φίλος του Μνησίλοχος θα αναλάβει την επικίνδυνη αποστολή να παρακολουθήσει μεταμφιεσμένος τη συγκέντρωσή τους και να τον υπερασπιστεί. Ο Αριστοφάνης στρέφει για μιαν ακόμη φορά τα βέλη της κριτικής του στον Ευριπίδη και διατυπώνει με σαρκασμό...

To visit Greece according to T.S. Eliot, is "to arrive where we started and know the place for the first time". Poetry written in Greek constitutes the longest uninterrupted literary tradition in the Western world. It is Greek poetry that has given the world the various poetic genres in which Westerners have expressed their emotions and many of their noblest thoughts to the present day. In this book, the reader is invited to discover -or rediscover- Greece through its poetry, and to enter into the world from which have emerged those ideals of democracy, reason, and free...

Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι έδιωξαν την Ειρήνη. Και βασίλεψε ο Πόλεμος που έφερε συμφορές, δάκρυα, πείνα και δυστυχία. Ο Πόλεμος χαιρόταν με το κακό που έκανε, η Ειρήνη έκλαιγε, μέχρι που ένας ποιητής από την Αθήνα, ο Αριστοφάνης, έγραψε μια κωμωδία, για να καταλάβουν όλοι τι σημαίνει Πόλεμος, για να μην ξαναπολεμήσουν, για να ζουν πάντα αγκαλιά με την Ειρήνη. Ο Αριστοφάνης έγραψε για τον Τρυγαίο, έναν Αθηναίο αμπελουργό που απελπίστηκε κι ανέβηκε στον Όλυμπο, στην κατοικία των θεών, να ζητήσει βοήθεια από το Δία. Παρέα με όλους κατάφερε να ξεθάψει την Ειρήνη, να...

Οι "Θεσμοφοριάζουσαι" είναι το μοναδικό σωζόμενο έργο του Αριστοφάνη στο οποίο συναντάμε καθαρά δείγματα παρωδίας. Ο ποιητής παρωδεί σε αυτό τραγωδίες του Ευριπίδη που είχαν παιχτεί πρόσφατα ("Παλαμήδης", "Ελένη", "Ανδρομέδα"), αλλά επιτίθεται και σε άλλα πρόσωπα της τότε επικαιρότητας, όπως λ.χ. στον τραγικό ποιητή Αγάθωνα. Η υπόθεση της κωμωδίας περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια του Ευριπίδη να μεταπείσει τις γυναίκες που μετέχουν στη γιορτή των Θεσμοφορίων, οι οποίες έχουν αποφασίσει να τον εξοντώσουν επειδή στα έργα του κακολογεί το γυναικείο φύλο. Η σύνθεση του χο...