Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κωμωδία αυτή του 5ου αιώνα π.Χ. εστιάζεται για πρώτη φορά σε ένα θέμα που και σήμερα δεν έχει πάψει να είναι επίκαιρο, το θέμα της παιδείας. Σ’ αυτή την κωμωδία δεν πρωτοσυναντιέται μόνο η διαχρονική λέξη... φροντιστήριον, αλλά και προσεγγίζονται, με ένα απαράμιλλο κωμικό τρόπο, βασικά ζητήματα της εκπαίδευσης που δεν έπαψαν να αποτελούν πεδίο προβληματισμού και αντιπαράθεσης μέσα στους αιώνες. Με πρώτο και κύριο την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στην παραδοσιακή παιδεία και τις νέες ιδέες και μεθόδους αγωγής των νέων. Ενσαρκωτής των νέων ιδεών ο "Αρχισχολάρχης" του...

Μία ομάδα από χαριτωμένες και αξιοβίαστες κυρίες, λέει ο Αριστοφάνης, εξορμούν εν χορδαίς και οργάνοις (κυρίως "οργάνοις") να ακυρώσουν τον πόλεμο. Τα όπλα των κυριών, μόνιμοι και λαχταριστοί πειρατές, θα κατισχύσουν, ο πόλεμος θα κατατροπωθεί, οι κυρίες θα πιστέψουν την ουτοπία. Όχι όμως και ο Αριστοφάνης, ούτε ο τέταρτος των τραγικών Θουκυδίδης. Αυτοί "ξέρουν". Ο Σικελικός όλεθρος τραυμάτισε καίρια την ηγεμονίδα Αθήνα. Και παρά τη μερική ανάκαμψη, μία συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη θα ήταν οδυνηρά επιθυμητή. Ο Αριστοφάνης στρατεύεται πρεσβευτής αυτής της επιθυμίας. Η συνθήκ...

Ο θεός Διόνυσος και ο υπηρέτης του Ξανθίας δε διστάζουν να κατέβουν στον σκοτεινό Άδη για να βρουν ένα μεγάλο ποιητή και να επιστρέψουν μαζί του στον κόσμο των ζωντανών. Το περιπετειώδες ταξίδι τους καταλήγει σε έναν παράξενο διαγωνισμό, με αντιπάλους δύο κορυφαίους ποιητές, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Μα πίσω από αυτήν τη «μονομαχία» ο Αριστοφάνης στήνει μια υπέροχη αλληγορία για την ποίηση, την τέχνη που μπορεί να γλυκάνει και να δώσει νόημα στη σκοτεινιασμένη ζωή των ανθρώπων.

Όταν το 411 π.Χ. η Λυσιστράτη παρουσιάστηκε στην αρχαία Αθήνα, ο Αριστοφάνης διαδήλωνε για πρώτη φορά υπέρ του έρωτα και εναντίον του πολέμου. Στις μέρες μας, αυτό το αρχαίο παραμύθι των γυναικών, που αποφασίζουν να ενωθούν και να αναγκάσουν τους άντρες να σταματήσουν έναν ανώφελο πόλεμο, γίνεται διέξοδος στην προσπάθεια των ανθρώπων να εξασφαλίσουν μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο Στρεψιάδης, πονηρός και αφελής ταυτόχρονα, ζητάει το δίκιο του μέσα από το άδικο, γυρεύει από τη γνώση τρόπους για να εξαπατά, ελπίζει στην αλήθεια για να κατακτήσει το ψέμα. Κι όταν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει, νομίζει πως ο γιός του θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του, μα στο τέλος θερίζει ό,τι έσπειρε: την αδικία. Ο Αριστοφάνης σαρκάζει την κουτοπονηριά των συμπολιτών του, τον ξεπεσμό των αρχαίων θεών, τη φιλοσοφία του Σωκράτη, και μέσα από τη σύγκρουση του Δίκαιου με τον Άδικο Λόγο υπενθυμίζει πόσο αδύναμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι μπροστά στις ψεύτικες υποσχέσεις.