Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ταλαίπωρος ο Πλούτος δεν έχει μάτια να δει και τον τραβολογάνε οι πονηροί κι επιδέξιοι όπου αυτοί θέλουν. Έλα όμως που θα’ ρθει η ώρα να πάει στον γιατρό να του ανοίξει τα μάτια και τότε θα αλλάξει πορεία.

Ο Στρεψιάδης, πονηρός και αφελής ταυτόχρονα, ζητάει το δίκιο του μέσα από το άδικο, γυρεύει από τη γνώση τρόπους για να εξαπατά, ελπίζει στην αλήθεια για να κατακτήσει το ψέμα. Κι όταν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει, νομίζει πως ο γιός του θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του, μα στο τέλος θερίζει ό,τι έσπειρε: την αδικία. Ο Αριστοφάνης σαρκάζει την κουτοπονηριά των συμπολιτών του, τον ξεπεσμό των αρχαίων θεών, τη φιλοσοφία του Σωκράτη, και μέσα από τη σύγκρουση του Δίκαιου με τον Άδικο Λόγο υπενθυμίζει πόσο αδύναμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι μπροστά στις ψεύτικες υποσχέσεις.

Όσοι ασχολούνταν με τη μόρφωση των νέων στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. καταπιάνονταν με το βάθος και το πλάτος των ανθρωπιστικών προβλημάτων. Το έργο τους όμως αυτό όχι μόνο ήταν δύσκολο, αλλά αντίθετα ήταν εύκολο να παρεξηγηθεί, με δυσάρεστες πολλές φορές συνέπειες... Ο Φειδιππίδης, ο γιος του Στρεψιάδη, αποφασίζει ύστερα από προτροπή του πατέρα του να παρακολουθήσει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Σωκράτη. Η ολοκληρωτική όμως μεταστροφή του Φειδιππίδη μετά τις σπουδές του θα απογοητεύσει το Στρεψιάδη, ο οποίος θα αποφασίσει να εκδικηθεί το Σωκράτη βάζοντας φωτιά στο Πανεπιστ...

Η κωμωδία αυτή του 5ου αιώνα π.Χ. εστιάζεται για πρώτη φορά σε ένα θέμα που και σήμερα δεν έχει πάψει να είναι επίκαιρο, το θέμα της παιδείας. Σ’ αυτή την κωμωδία δεν πρωτοσυναντιέται μόνο η διαχρονική λέξη... φροντιστήριον, αλλά και προσεγγίζονται, με ένα απαράμιλλο κωμικό τρόπο, βασικά ζητήματα της εκπαίδευσης που δεν έπαψαν να αποτελούν πεδίο προβληματισμού και αντιπαράθεσης μέσα στους αιώνες. Με πρώτο και κύριο την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στην παραδοσιακή παιδεία και τις νέες ιδέες και μεθόδους αγωγής των νέων. Ενσαρκωτής των νέων ιδεών ο "Αρχισχολάρχης" του...

Ο γέροντας Στρεψιάδης προσπαθεί να διδαχτεί από έναν δάσκαλο της σοφιστικής τρόπο για να μην πληρώνει τα χρέη του, ώσπου φτάνει να πυρπολήσει το σχολείο του Σωκράτη. Κριτική των νεοτεριστικών μεθόδων των σοφιστών και του Σωκράτη, η οποία, κατά τον Πλάτωνα, συνέβαλε στη διαστρέβλωση της αλήθειας σχετικά με την προσωπικότητα του μεγάλου φιλοσόφου.

Ο Αριστοφάνης είναι ο μεγάλος δημιουργός της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας, ένας άνθρωπος που με ποιητική χάρη, με εντυπωσιακή ελευθεροστομία και με κριτική διάθεση σατίρισε τα κακώς κείμενα του τόπου του και της εποχής του. Μολονότι αντλεί τα θέματά του από τα συγχρονικά του δεδομένα, έχει πιάσει τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται έντεκα κωμωδίες: "Θεσμοφοριάζουσαι", "Αχαρνής", "Ιππής", "Νεφέλαι", "Σφήκες", "Ειρήνη", "Όρνιθες", "Λυσιστράτη", "Βάτραχοι", "Εκκλησιάζουσαι", "Πλούτος".

Η κωμωδία "Nεφέλαι" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη γιορτή των Μεγάλων Διονυσίων το 423 π.Χ. και φαίνεται πως στην πρώτη της μορφή πήρε το τρίτο βραβείο. O Αριστοφάνης αναδιασκεύασε το έργο του, για να το παρουσιάσει για δεύτερη φορά. Η κωμωδία που έφτασε σε εμάς είναι η δεύτερη και πιστεύεται πως, από λογοτεχνική άποψη, είναι η πιο σημαντική και η λιγότερο αθυρόστομη από όλες όσες σώζονται. Ενώ η παράδοση αυτού του είδους δράματος είχε μια ροπή προς το χοντροκομμένο αστείο και το άσεμνο, ο ποιητής προσπάθησε να το εξευγενίσει και να προσφέρει στους θεατές κάτι ποιοτικά...

Γεώργιος Χ. Σουρής (1852 - 1919) Σατιρικός ποιητής. Αν και είχε έφεση στα γράμματα, οικονομικές δυσχέρειες τον υποχρέωσαν να μεταναστεύσει από τη γενέτειρά του Ερμούπολη στο Ταγκαρόγκ (Μαύρη Θάλασσα) και να εργαστεί ως υπάλληλος σιτεμπόρου. Επέστρεψε όμως πολύ σύντομα στην Αθήνα, καθώς δυσφορούσε ως εμποροϋπάλληλος. Εργάζεται σε συμβολαιογραφείο, ενώ παράλληλα εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών, όπου απορρίπτεται από τον Δ. Σεμιτέλο στο μάθημα της μετρικής, μέσω της οποίας τον λοιδόρησε στις σάτιρές του. Ασχολήθηκε με την ποίηση -σατιρική και μη- και...