Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Θα ήθελα να περιγράψω αδρομερώς το πώς βλέπω, οραματίζομαι, σκέφτομαι τη λειτουργία των βιβλιοθηκών στα σχολεία μας. Ο όρος "σχολική" είναι περιοριστικός, αφού η βιβλιοθήκη αυτή θα είναι διάπλατα ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Θα είναι χώρος που θα πληροφορεί, θα ψυχαγωγεί, θα κοινωνικοποιεί, θα ενημερώνει όχι μόνο το μαθητή αλλά και τον κάτοικο της ευρύτερης περιοχής. Στο χώρο της θα υπάρχουν ασφαλώς οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να έχει μαζί με τη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και εύκολη πρόσβαση στα καταχωρισμένα βιβλία και επι...

1399: H τελευταία χρονιά του 14ου αιώνα. Πλάι στον ποταμό Φλιτ στο Kλάρκενγουελ του Λονδίνου, οι άνθρωποι είναι ανήσυχοι, απογοητευμένοι από την Eκκλησία. Στο θρόνο βρίσκεται ο πιο παράξενος και ενδιαφέρων βασιλιάς στην ιστορία της Aγγλίας, ο Pιχάρδος B΄. H τελευταία περίοδος της βασιλείας του όμως είναι ιδιαίτερα ταραγμένη εξαιτίας παράξενων προφητειών και θεϊκών σημαδιών. Oι δρόμοι του Λονδίνου κατακλύζονται από φήμες και παντού κυκλοφορούν αιρετικοί, κατάσκοποι και δολοφόνοι. Στο κέντρο όλης αυτής της αναταραχής μια μοναχή που προφητεύει το μέλλον -ή μήπως παραληρεί;-, μ...

Ο γάμος, που ήταν κάποτε ένα αξιόπιστο τμήμα του κοινωνικού ιστού, είναι πλέον μια συμβατική αμοιβαία υπόσχεση που δίνεται αλλά και αθετείται εύκολα. Για πολύ καιρό ο θεσμός του γάμου δεν ετίθετο υπό αμφισβήτηση, αλλά σήμερα βάλλεται και το αποτέλεσμα είναι ισοπεδωτικό. Τα σημάδια είναι πολύ εμφανή, με την αύξηση των συμβιώσεων εκτός γάμου, τον πολλαπλασιασμό των μονογονεϊκών οικογενειών, καθώς και με τον πολύ υψηλό αριθμό διαζυγίων. Όλα αυτά διαβρώνουν την οικογενειακή ζωή και καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών. Οι στατιστικές έχουν δείξει ότι τα παιδιά διαζευγμένων γονιών...

Στοιχεία της δημοσιογραφίας είναι: - Η πρώτη υποχρέωση της δημοσιογραφίας είναι απέναντι στην αλήθεια. - Η δημοσιογραφία οφείλει πρώτα απ' όλα να είναι πιστή στους πολίτες. - Η πεμπτουσία της είναι η προσήλωση στη διασταύρωση της πληροφορίας. - Οι λειτουργοί της πρέπει να διατηρούν την ανεξαρτησία τους από εκείνους τη δραστηριότητα των οποίων καλύπτουν δημοσιογραφικά. - Πρέπει να λειτουργεί σαν ένας ανεξάρτητος ελεγκτής της εξουσίας. - Πρέπει να παρέχει βήμα δημόσιας κριτικής και συναίνεσης. - Πρέπει να προσπαθεί να κάνει το σημαντικό γεγονός ενδιαφέρον και οικείο....

Γιατί κάποιες γυναίκες θεωρούν εξαιρετικά σημαντικό το γάμο και την απόκτηση παιδιών, ενώ άλλες θέτουν ως πρώτη τους προτεραιότητα την ανεξαρτησία και την επίτευξη των επαγγελματικών τους στόχων; Γιατί κάτω από κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες μια γυναίκα μπορεί να είναι μια εξωστρεφής, λογική επαγγελματίας που δίνει μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια, ενώ άλλοτε μεταμορφώνεται σε εσωστρεφή σπιτόγατα; Όσο πιο περίπλοκη είναι μια γυναίκα, υποστηρίζει η δρ Μπόλεν, τόσο πιθανότερο είναι να έχουν ενεργοποιηθεί εντός της πολλές θεές. Η γυναίκα αυτή, όπως όλες μας, καλείται να αποφασ...

[...] For us Greeks, and I believe for the whole world La Scala is the Parthenon of Opera and the Museo Teatrale alla Scala is a magnificent and prestigious museum. Their collections of paintings, ceramics, musical instruments, antiques, gramophones, photographs and an exceptional collection of costumes and theatrical accessories belonging to world famous performers like Maria Callas and other divas are tremendously impressive. [...] Our aim is with this exhibition to show the relationship between tragedy and opera. Aeschylus, Sophocles and Euripides, used as their sources...

Χειμώνας του 1284. Ένα "διαβολεμένο κρύο" έχει παραλύσει το Ντραγκάν, τη μικρή επισκοπή της κομητείας της Τουλούζης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο πληθυσμός έχει πέσει θύμα των πιο παράλογων φόβων, αφότου το ποτάμι ξέβρασε ανθρώπινα κορμιά, άγρια διαμελισμένα... Ο Ενό Γκουί, ένας ιερέας με παράξενους τρόπους, κάνει την εμφάνισή του στην επισκοπή. Έχει έρθει για να αναλάβει την ενορία του Ερτελού. Χαμένο σε ένα δαιδαλώδες δάσος, τριγυρισμένο από έλη τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι ευθύνονται για την πιο φοβερή επιδημία πανούκλας, το Ερτελού ζει ξεχασμένο επί δεκαετίες. Η εκκλ...

Ένα έξοχο μυθιστόρημα που διασκελίζει τον κόσμο σαν διαχρονικός ιμπεριαλιστής. Ο αναγνώστης περιδιαβάζει στις βικτοριανές επαύλεις της Αγγλίας, στα κοσμικά σαλόνια της Αγίας Πετρούπολης και στην εξωτική αγορά της Καμπούλ και συναντά εξέχουσες προσωπικότητες όπως το σάχη της Περσίας και τη βασίλισσα Βικτορία αλλά και απλούς, καθημερινούς ήρωες, όπως τους δουλοπάροικους της τσαρικής Ρωσίας. Μια ιστορία που πραγματεύεται την αγάπη, τη μοναξιά, τη συνήθεια, την ανθρώπινη φιλοδοξία και τις συγκυρίες που οδηγούν στη δημιουργία αχανών αυτοκρατοριών και στην κατάρρευσή τους. Οι σκ...

Μην περιμένετε πολλά. Μικρά σημειωματάρια, προσωπικά ημερολόγια γυρισμάτων, σύντροφοι των αμφιβολιών μου, γραμμένα σχεδόν πάντα στο εξωτερικό, κάποια πριν από πολύ καιρό. Μοναχικά, ενθουσιώδη, μελαγχολικά, επικριτικά. Ανεπεξέργαστα. Κάποιες τύψεις, όμως καμία μεταμέλεια. (Κατρίν Ντενέβ). H Κατρίν Ντενέβ, μύθος και σταρ του γαλλικού σινεμά, κράτησε μερικά ημερολόγια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων κάποιων ταινιών της, καθώς και σημειώσεις για το Φεστιβάλ Κανών του 1994. Τα ημερολόγια δεν ακολουθούν συγκεκριμένη χρονολογική σειρά. Ο μόνος κοινός παρανομαστής που έχουν είναι...

Ζω για να τη διηγούμαι είναι ίσως το βιβλίο της δεκαετίας που περιμέναμε όλοι μας, σύνοψη αλλά και ανάπλαση μιας κρίσιμης εποχής στη ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Σε αυτή τη συναρπαστική διήγηση ο νομπελίστας Κολομβιανός παρουσιάζει τις μνήμες των παιδικών κι εφηβικών του χρόνων, όπου θεμελιώθηκε το φανταστικό, το οποίο, με το χρόνο, θα έδινε τη θέση του σε μερικά θεμελιώδη διηγήματα και μυθιστορήματα της ισπανόφωνης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Βρισκόμαστε μπροστά στο μυθιστόρημα μιας ολόκληρης ζωής, στο οποίο ο Γκαρσία Μάρκες, μέσα από τις σελίδες του, αποκαλύπτει στα...

Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το Φισκάρδο, αν έρχεται από την ενδοχώρα της Κεφαλλονιάς· κι ακόμη δυσκολότερο να το φωτογραφίσει. Από αυτό το χωριό, στην άκρη της χερσονήσου της Ερισού, η ενδοχώρα μοιάζει μακρινή. Ένας «πίσω κόσμος», που για να φτάσεις στην πρωτεύουσά του, το Αργοστόλι, ήθελες, μέχρι τη δεκαετία του '70, το λιγότερο τέσσερις ώρες, με το λεωφορείο, διασχίζοντας ένα δρόμο δραματικής αγριότητας, αλλά και ομορφιάς, «συλλέγοντας», στη διαδρομή, πουλερικά, ζωντανά ή σφαγμένα, ταξιδιώτες κάθε είδους, επείγοντα μηνύματα και γράμματα προορισμένα για μακρινά ταχυδ...

Από το ξεβαμμένο τζιν μας ως τη διαυγή μπίρα μας, από την τηλεόρασή μας ως την οδοντόκρεμά μας, από το αυτοκίνητό μας ως τα πορσελάνινα φλιτζάνια του τσαγιού, από τα είδη υγιεινής ως το ρίμελ των ματιών, από την ταπετσαρία των τοίχων ως το ψυγείο μας, τα ορυκτά υπάρχουν στη ζωή μας κι εμείς ζούμε μαζί τους, έστω κι αν δεν το ξέρουμε. Μια συναρπαστική και αποκαλυπτική περιπλάνηση στον κόσμο των ορυκτών, ένας απολαυστικός διάλογος για τις φοβίες μας, τις προκαταλήψεις μας, τις περιβαλλοντολογικές ανησυχίες μας.

Ο μικρός Ρατζκουμάρ εργάζεται ως βοηθός στο μαγέρικο που βρίσκεται στο παζάρι, σε μια αλάνα έξω από το παλάτι της Μανταλέι, όταν η βασιλική οικογένεια μαζί με την Αυλή της αναγκάζεται να εκπατριστεί εξαιτίας των Βρετανών. Έτσι αρχίζει το Γυάλινο Παλάτι, ένα μυθιστόρημα που περιγράφει γλαφυρά την άνοδο και την πτώση αυτοκρατοριών στη διάρκεια του 20ού αιώνα και παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τις αντιπαλότητες μεταξύ των ανθρώπων. Μέσα στη γενική σύγχυση μετά την άφιξη των Βρετανών στη Μανταλέι, και ύστερα από την κατάρρευση του Γυάλινου Παλατιού, ο Ρατζκουμάρ παρασύρεται...

Οι "Ιταλικές Νύχτες" είναι ένα προσωπικό μουσικό ημερολόγιο, με ποικίλους σταθμούς και πολλαπλό ύφος. Από τα καθαρά ερευνητικά κείμενα για την "ελληνική δυτική μουσική" ή την "υποδοχή" του Βάγκνερ στην Ελλάδα, φτάνοντας στο "Η υστερία Κάλλας", γραμμένο με τον τρόπο ενός κοσμικογράφου του Vanity Fair, ή στο διασκεδαστικό "Η γεύση του μελοδράματος", οι "Ιταλικές Νύχτες" μάς οδηγούν στον κόσμο της όπερας, όπως αυτός απλώνεται κυρίως στη Μεσόγειο στους τρεις τελευταίους αιώνες.

Το "Κρασί του Γουσταύου" δεν είναι μια οινολογική μελέτη. Μολονότι βρέχεται από αρκετή ρετσίνα, πολύ σταφιδίτη, μερικά βαρελάκια βερντέα και πολλά εμβοκάλια κόκκινου και λευκού κρασιού, είναι προϊόν έρευνας ενός ιστορικού, ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι και οινόφιλος. Θέμα της είναι μια πρόσληψη, η πρόσληψη της "λόγιας οινοποίησης", της oenologie savante, από τα εμπορικά στρώματα των περιοχών της σταφίδας (Πελοπόννησος και Επτάνησα), και η βήμα το βήμα κατάκτηση της οινικής ωριμότητας, σ' ένα γεωγραφικό χώρο όπου η Ελλάδα έζησε τον δικό της "μαύρο πυρετό", τον σταφιδικό...

Η θεματική της έκθεσης, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Πάτρας, παρά τους περιορισμούς που θέτουν οι υπάρχουσες συλλογές, στηρίζεται στην παρουσίαση των εικαστικών μεταλλαγών της ανθρώπινης μορφής από τον ακαδημαϊσμό ως την αφαίρεση, με ενδιάμεσους σταθμούς στον εμπρεσιονισμό, τον εξπρεσιονισμό, τον υπερρεαλισμό και τον κριτικό ρεαλισμό.

Όταν ο Κάρολος Ντίκενς αποθεώνει στις Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες του τις σταφίδες, ως συστατικό στοιχείο του γιορταστικού τραπεζιού και, κατά προέκταση, ως ένα από τα σύμβολα της ευτυχίας της αστικής λονδρέζικης οικογένειας, η βικτοριανή Αγγλία ζει πια την εποχή της πουτίγκας. Στις αγορές του Λονδίνου και του Λίβερπουλ η κορινθιακή σταφίδα θα εκτοπίσει κάθε άλλο τύπο του προϊόντος αυτού. Με τη σταφίδα, μια σημαντική περιοχή του Ελληνικού Κράτους εντάσσεται σ' ένα ευρωπαϊκό οικονομικό πλαίσιο που έχει ως κέντρο του την Αγγλία. Στο κέντρο όλου αυτού του κόσμου, οργανωτής και...