Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συμβολή του Καίσαρα Εμμανουήλ στην ανάπτυξη της σύγχρονης αισθητικής και η κριτική του οξυδέρκεια δεν περιορίζονται μόνο στα ποιήματά του. Θα 'ταν κοινοτυπία να πούμε πως εκτός από το δοκίμιο ή τη μελέτη και η μετάφραση, ανθολόγηση και οι επιλογές αποτελούν αξιόλογες κριτικές πράξεις που απαιτούν πολύωρες αναλώσεις και αποκαλύπτουν τις δυνατότητες, αλλά και τις αισθητικές αναζητήσεις των δημιουργών τους. Και ο Καίσαρ Εμμανουήλ, αν και μας άφησε λίγα, δυστυχώς, αλλά αξιόλογα δοκίμια (αθησαύριστα ακόμα), μετέφρασε ένα μεγάλο φάσμα ποιητών, αρχίζοντας από τον Πόε, περνώντας...

Από την αγάπη του για την ποίηση που τον οδήγησε σε πολλαπλές αναγνώσεις ελληνικών και ξένων κειμένων, ξεκινάει το μεταφραστικό έργο του Αλέξανδρου Μπάρα. Ο ποιητής, γοητευμένος από κάποιες συγγενικές προς αυτόν στιγμές της γαλλικής, προπάντων, ποίησης, προσπάθησε να τις μεταγράψει στη γλώσσα μας, μεταδίδοντας, με αντίστοιχους ελληνικούς στίχους, την ομορφιά τους. Έπιμονο έργο και άχαρο: μια χρονοβόρα και σκληρή άσκηση μοναξιάς. Γιατί όλη αυτή η μυστική λειτουργία των λέξεων, των μέτρων και των ρυθμών, που δημιουργούν τη μαγεία της ποίησης, έχει μια ξεχωριστή ωραιότητα που...

Το Σεπτέμβριο του 1871, ο Rimbaud δεν έχει κλείσει ακόμα τα δεκαεπτά του όταν στέλνει την πρώτη επιστολή του στον Verlaine. Έχει ήδη γράψει μερικά από τα σημαντικότερα ποιήματά του και ζει έντονα την ατομική του εξέγερση ενάντια στο καθετί που τον περιβάλλει. Ο Verlaine, από τη μεριά του, έχει δημοσιεύσει ήδη δύο ποιητικές συλλογές, είναι καταξιωμένος ποιητής και παντρεμένος. Τον Ιανουάριο του 1872, ο Rimbaud, έρχεται στο Παρίσι. Η φιλία τους δεν αργεί να εξελιχθεί σε πραγματικό δεσμό. Η ζωή τους από δω και μπρος θα είναι μια ηθελημένη φυγή από την πραγματικότητα σε κόσμο...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...

Είναι άλλο πράγμα να μεταφράζει κανείς τα ποιήματα που αγαπά και απ' αυτά πάλι μόνον όσα θεωρεί πιο πρόσφατα· και άλλο πράγμα να περιορίζεται αναγκαστικά σε ορισμένα έργα, είτε για λόγους ιστορικούς -επειδή αντιπροσωπεύουν μιαν εποχή, ένα συγκεκριμένο ρεύμα, κάποιαν ιδιάζουσα πλευρά στην εξέλιξη ενός δημιουργού- είτε για λόγους αισθητικούς -επειδή αφορούν π.χ. σ' ένα σύνολο που δεν θα ήταν σωστό να κατατμηθεί. Στην πρώτη περίπτωση, χωρίς αμφιβολία, η κρίση μας πρέπει να είναι αυστηρή. Ξέρουμε ότι εκεί ο μεταφραστής έχει το ελεύθερο, εάν βρεθεί μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδι...

Ο Rimbaud είναι σαν ποιητής και σαν άνθρωπος ένα φαινόμενο. Παιδί σχεδόν έχει συμπληρώσει το έργο του. Εκτός από τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας, στην ποίησή του είναι φανερή η δίψα για το απόλυτο, η αγάπη της ουσίας, η βαθειά του απέχθεια για οποιοδήποτε καθιερωμένο κενό σχήμα, στην τέχνη και στη ζωή. Πνεύμα ανήσυχο και προσωπικότητα ολοκληρωμένη, είναι ένας πνευματικός επαναστάτης που θα μπορούσε να ανήκει στον πολυτάραχο αιώνα μας πιο πολύ, παρά στο δικό του. Σαν ποιητής έχει τη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα: ρωμαλέος, βίαιος, εικονοκλάστης, αλλά και απέραντα εσωτερικός, με πάθο...

[...] "Μια εποχή στην κόλαση": ένα κείμενο αναμφίβολα διαχρονικό, αλλά ιδιαίτερα κοντινό στην εποχή μας. Σήμερα που όλα παγκοσμιοποιούνται κι οι αποχρώσεις σβήνουν στη μεταμοντέρνα ύφεση και αφωνία το "Μια εποχή στην κόλαση" ίσως να είναι το κατεξοχήν όχημα για μια καινούργια περιπέτεια, κολασμένη ή παραδείσια, διόλου πάντως χλιαρή και γκρίζα. Ένα κείμενο που δεν εντάσσεται πουθενά: ποίηση, μαρτυρία, αφήγημα, θεατρικός μονόλογος, φιλοσοφικό δοκίμιο, αυτοβιογραφία, χρονικό, ποιητική τέχνη, εξομολόγηση, ασκητική, προφητεία. Όλα αυτά και τίποτα απ' όλα αυτά. Μια πορεία από τ...

[...] Η ποίησή του είναι κατ' εικόνα της ζωής του, ταραχώδης, ζοφερή, οργισμένη, εκθαμβωτική, εξεγερμένη, περιγράφει την προσωπική του κόλαση και την αναζήτηση του απόλυτου, εξαπολύοντας παράλληλα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα σαθρά θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι ο πρώτος που ξεκαθαρίζει την ποίηση από κάθε στοιχείο παράδοσης και συμβατικότητας, αυτός που εγκαινιάζει εκρηκτικά τον μοντερνισμό. Παράλληλα, το έργο του εκφράζει επακριβώς την έννοια του "κλασικού", παραμένει πάντα σύγχρονο κι επίκαιρο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Ενέπνευσε (και συνεχίζει να εμπνέει) γε...

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

Η παρούσα έκδοση συγκεντρώνει τα γράμματα του Ρεμπώ προς τη μητέρα του και την αδελφή του από το Άντεν και το Χαράρ, όπου ο μέγας Γάλλος ποιητής του 19ου αιώνα πέρασε τα έντεκα τελευταία χρόνια της ζωής του, σε συνθήκες δύσκολες και χωρίς εξωτισμό. O Ρεμπώ εγκαταλείπει οριστικά την ποίηση στο τέλος του 1873. Μετά από απίστευτες περιπλανήσεις που τον φέρνουν για χρόνια στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιάβα, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και την Κύπρο, εγκαθίσταται από τον Δεκέμβριο του 1880 στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Εναλλάσσοντας παραμονές στα υψίπεδα του Χαράρ (στην Αβ...

Ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο διασημότερος ποιητής του κόσμου εδώ και εκατό χρόνια, ο λυρικός με τις περισσότερες πωλήσεις σύμφωνα με το σύγχρονο βιογράφο του Γκράχαμ Ρομπ, στο τέλος της σταδιοδρομίας του, κι αφού είχε εξαντλήσει την ικανότητα του να πειραματίζεται και να διαπρέπει σε πρωτοτυπία και τόλμη στο χειρισμό του στίχου σταθερής μορφής, πέτυχε, στα είκοσί του χρόνια, να εναντιωθεί στις δεξιοτεχνικές αρετές του, να θάψει τους θησαυρούς του, να διαμορφώσει έναν κώδικα γλώσσας, που βρισκόταν πολύ κοντά στον αποκρυφισμό, και να τον χρησιμοποιήσει στη συγγραφή των "Εκλάμψεων". Έν...

"Κατέγραφα σιωπές, σκοτάδια, αποτύπωνα το άφατο. Καθήλωνα ιλίγγους." Όλη η προσπάθεια του Ρεμπώ, να σπάσει το φράγμα του ανέκφραστου. Να διαπεράσει το τείχος της σιωπής. Ν' αρθρώσει κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Από τη μια, η σιωπή των πραγμάτων. Η αφασική κατάσταση του κόσμου που πασχίζει να την υπερβεί. Από την άλλη, η εκστατική σιγή της ψυχής που πασχίζει να τη βιώσει και -το πιο δύσκολο- να την αποτυπώσει. Στη μέση, εκείνος, να δίνει τη μάχη και τελικά να συνθλίβεται, επιλέγοντας την παραίτηση - την ηθελημένη προσωπική σιωπή, αντίστοιχη με τη σιωπή των ερη...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...