Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανθολογούνται επίσης οι ποιητές: Ματθαίος Κοντογιώργης, Γιάννης Κοντός, Δημήτρης Κοσμόπουλος, Στράτος Κοσσιώρης, Θεώνη Κοτίνη, Χρήστος Κούκης, Γιάννης Λειβαδάς, Ιουλίτα Λειβαδίτη, Χριστόφορος Λιοντάκης, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ευγενία Λουπάκη, Σ. Λυγέας, Βασίλης Μαραγκός, Ελένη Μαρινάκη, Γιώργος Μαρκόπουλος, Θανάσης Μαρκόπουλος, Δημήτρης Μαρούλης, Σωκράτης Μαρτίνης, Κώστας Μαυρουδής, Ανέστης Μελιδώνης, Πέννυ Μηλιά, Αλέξανδρος Μηλιάς, Αγγελική Μητσολίδου, Θανάσης Γ. Μίχος, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Άννα Νιαράκη, Τόλης Νικηφόρου, Λιλή Ντίνα, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Απ...

Ο θίασος της Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου -της μεγαλύτερης θεατρικής δόξας της εποχής της- καταφθάνει χειμώνα του 1896 στην Ερμούπολη που βαδίζει πλέον προς τη δύση της ένδοξης ιστορίας της. Το τελευταίο βράδυ, μετά την τιμητική της πρωταγωνίστριας με τη "Φαύστα" του Δημητρίου Βερναρδάκη, ο θίασος θα δειπνήσει στο μέγαρο των Πινά, μιας παλαιάς οικογένειας που έχει χάσει πια την αίγλη και τα πλούτη της. Το αποχαιρετιστήριο δείπνο θα μεταβληθεί σε σκηνικό θαυμάτων: Πρώτη φορά θα αντηχήσουν από το γραμμόφωνο άριες αγαπημένων μελοδραμάτων και η ομήγυρη θα γνωρίσει ένα κορίτσι, τ...

Ένας σαραντάρης συγγραφέας, ο Ηλ, πηγαίνοντας προς την αφετηρία των υπεραστικών λεωφορείων για να φύγει σε εκδρομή, γίνεται, χωρίς να το θέλει, ο πρωταγωνιστής ενός παράξενου ατυχήματος. Γλιστράει στα σαρκώδη φύλλα των φυτών που έχουν απλωθεί γύρω από τα ερείπια ενός παλαιού αρχοντικού και πέφτει σ' ένα πηγάδι το οποίο δεν είχε προστατευτικό στόμιο. Οι τεράστιες ρίζες των δέντρων, που έχουν κατακλύσει το πηγάδι, συγκρατούν την πτώση του σαν δίχτυ ασφαλείας ενός τσίρκου και δεν σκοτώνεται. Χτυπάει όμως άσχημα το πόδι του. Θα μείνει μες στο πηγάδι όρθιος, σαν τιμωρημένος κ...

"Ελένη-Φροσάρ: Μ' άρεσαν τα σούρτα φέρτα στα παρασκήνια. Μ' άρεσε να βλέπω τους ηθοποιούς στις κουίντες να κάνουν τον σταυρό τους και να χτυπούν τα δόντια τους από το τρακ πριν βγουν στη σκηνή. Μ' άρεσε να μυρίζω την πούδρα και το κραγιόν στα καμαρίνια. Να βλέπω τις βούρτσες, τ' αρώματα, τις περούκες, τα ξηλωμένα ρούχα, τον πανικό για να βρεθεί μια παραμάνα ή μια καρφίτσα. Μ' άρεσαν οι μυρωδιές των θεατών. Οι περισσότεροι φορούσαν τα καλά τους. Και έδιναν γενναίο πουρμπουάρ στον ταμία για μια καλή θέση, και η ψυχή μου αναγάλλιαζε όταν τους έβλεπα να χειροκροτούν, και ιδί...

Ο θίασος της Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου -της μεγαλύτερης θεατρικής δόξας της εποχής της- καταφθάνει χειμώνα του 1896 στην Ερμούπολη που βαδίζει πλέον προς τη δύση της ένδοξης ιστορίας της. Το τελευταίο βράδυ, μετά την τιμητική της πρωταγωνίστριας με τη Φαύστα του Δημητρίου Βερναρδάκη, ο θίασος θα δειπνήσει στο μέγαρο των Πινά, μιας παλαιάς οικογένειας που έχει χάσει πια την αίγλη και τα πλούτη της. Το αποχαιρετιστήριο δείπνο θα μεταβληθεί σε σκηνικό θαυμάτων: Πρώτη φορά θα αντηχήσουν από το γραμμόφωνο άριες αγαπημένων μελοδραμάτων και η ομήγυρη θα γνωρίσει ένα κορίτσι, το...

[...] Οι κατάσκοποι πηγαίνουν βαθιά στις χώρες των γειτόνων μου και όταν επιστρέφουν μου λένε ότι δεν είδαν τίποτα. Φτώχεια, λέει, και δυστυχία. Κακοπέραση και κατάθλιψη. Ένας στρατός κουρελιασμένος. Κι ο κοσμάκης φεύγει για ξένα χώματα να βρει καλύτερη τύχη. Είναι τόσο τραγικά αυτά που ακούω, που σκέφτομαι να στείλω (κρυφά) βοήθεια. Αλλά αυτά όλα, μου λένε οι φίλοι μου και οι σύμβουλοί μου, είναι σκηνοθεσίες. Ο εχθρός ξέρει τους κατασκόπους μου και εμφανίζεται έτσι για να μας ρίζει στάχτη στα μάτια. Είναι, μου λένε, πανούργος και ύπουλος. Επομένως, σκέφτομαι, αν είν...

Δεκέμβριος 1944. Μες στην παραφροσύνη ενός εμφυλίου πολέμου, το ευτελέστερο πράγμα είναι η ανθρώπινη ζωή. Τη συνέλαβαν και το ίδιο βράδυ την εκτέλεσαν. Ανθρωποθυσία; Εκείνο όμως το γυμνό σώμα που της αποδόθηκε δεν ήταν το δικό της. Το μοιραίο λάθος έγινε μέσα στον πανικό και την απόγνωση του αδελφού της στο νεκροτομείο. Έτσι, στο άγνωστο σώμα δόθηκε το ένδοξο όνομά της. Εκείνη όμως ζούσε. Αλλού. Πενήντα χρόνια μετά ένας νέος γιατρός προσπαθεί να μάθει την αλήθεια από κείνον που συνέλαβε τη γυναίκα, την Καλλιτέχνιδα. Να μάθει τι κρύβεται πίσω από την ηλικιωμένη γυναίκα π...

Δωμάτιο ενός πτωχοκομείου ή οίκου ευγηρίας. Μέσα σε αυτό ένας μοναχικός ηλικιωμένος άνδρας μονολογεί. Συνομιλεί με τη γυναίκα του, που βρίσκεται σε διπλανό δωμάτιο, χωρίς ποτέ να του απαντά. Και περιμένει με λαχτάρα έναν δημοσιογράφο, που ζήτησε να τον επισκεφτεί. Αυτό είναι το σκηνικό του θεατρικού μονολόγου του Μάνου Ελευθερίου με τίτλο "Ο γέρος χορευτής", τον οποίο ο ίδιος ο ποιητής "ζωντάνεψε" το καλοκαίρι του 2009, στο Φεστιβάλ Φιλίππων - Καβάλας.

Έξι χρόνια μετά την ποιητική συλλογή του "Η πόρτα της Πηνελόπης" ο Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορεί τον "Νοητό λύκο". Ο τίτλος του παραπέμπει σε μια ευχή του Ιωάννου Χρυσοστόμου. Πρόκειται για ένα μεγάλο, συνθετικό, ομοιοκατάληκτο ποίημα που καταγράφει την ολιγόλεπτη επίσκεψη του ποιητή στον Άδη ακολουθώντας τον Άγγελό του. Όταν επιστέφει, καταλαβαίνει ότι όλα ήταν απλώς της φαντασίας του καθότι Και Κάτω Κόσμος είναι πάντα η Σμύρνη. Πλαστήρας. Βενιζέλος. Το Γουδί. Στο αίμα η Βασιλεύουσα. Κοφίνι με τ' άπλυτα της Γης. Το κομποσκοίνι. Ο αυτοκράτωρ πίσω απ' το ναδίρ. Ο Σολωμ...

[...] Η Μαρία Μοντέζ δεν έμεινε στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου όπως άλλες ντίβες της εποχής της -ίσως οι νεότερες γεννιές αγνοούν την ύπαρξή της-, ωστόσο, γοήτευσε το παγκόσμιο κοινό με την εντυπωσιακή ομορφιά της, με μια σειρά ταινιών που πρωταγωνίστησε. Ήταν εξωτικές περιπέτειες, ένα είδος που άνθησε στη δεκαετία του '40, όταν οι κουρασμένοι απ' τον πόλεμο θεατές ήθελαν να "αποδράσουν" είτε με τα μιούζικαλ που, επίσης, θριάμβευαν τότε, είτε με τις γεμάτες αφέλεια εξωτικές, κυρίως ανατολίτικες, περιπέτειες, με βασική σταρ τη Μαρία Μοντέζ που επάξια είχε αποκτήσ...

"Βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες έχει κανείς την εντύπωση ότι ολόκληρος ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν πρόσφυγες, ότι κατέφθασαν σε τούτα τα μέρη κυνηγημένα. Άνθρωποι της ανάγκης και μιας ελπίδας η οποία ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε". Μάνος Ελευθερίου Ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα του 19ου και του 20ού αιώνα όπως το φαντάστηκε ο Χάρης Γιακουμής μέσα από 200 σπάνιες φωτογραφίες και κείμενα του Μάνου Ελευθερίου που τις συνοδεύουν. Μια αληθινή ματιά στον τόπο, το χρόνο και την ευαισθησία ενός λαού.

Χριστούγεννα ελληνικά, σ' ένα χωριό της πατρίδας μας μακρινό και ξεχασμένο απ' όλους... όλους εκτός απο τρείς αγγέλους, που εμφανίζονται ξαφνικά και ζωντάνεψαν το θαύμα της γέννησης του Χριστού.

Ένας σαραντάρης συγγραφέας, ο Ηλ, πηγαίνοντας προς την αφετηρία των υπεραστικών λεωφορείων για να φύγει σε εκδρομή, γίνεται, χωρίς να το θέλει, ο πρωταγωνιστής ενός παράξενου ατυχήματος. Γλιστράει στα σαρκώδη φύλλα των φυτών που έχουν απλωθεί γύρω από τα ερείπια ενός παλαιού αρχοντικού και πέφτει σ' ένα πηγάδι το οποίο δεν είχε προστατευτικό στόμιο. Οι τεράστιες ρίζες των δέντρων, που έχουν κατακλύσει το πηγάδι, συγκρατούν την πτώση του σαν δίχτυ ασφαλείας ενός τσίρκου και δεν σκοτώνεται. Χτυπάει όμως άσχημα το πόδι του. Θα μείνει μες στο πηγάδι όρθιος, σαν τιμωρημένος κ...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς -που θέριζε από χτες χιονιάς- στην πόλη κάποιας επαρχίας στολισμένα σε μια βιτρίνα μαγαζιού ψιλικατζίδικου φτωχού κάποια λαμπάκια αναβοσβήνουν σκονισμένα. Έτσι απλά και ταπεινά αρχίζει αυτό το έμμετρο παραμύθι του Μάνου Ελευθερίου για την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Όμως τα αστραφτερά μάτια των παιδιών που χαζεύουν τη βιτρίνα, με τη βοήθεια βέβαια και του γεράκου από την Καισαρεία, αρκούν για να γεμίσει η νύχτα μάγια, να γίνει η Παραμονή ένα ταξίδι στο όνειρο. Ένα όνειρο που το ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας οι παραμυθένιες εικόνες της Vale...

[...] Στον μικρό αυτό τόμο προσπάθησα να χωρέσω το ευρύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό μέρος της τρισχιλιετούς ελληνικής ποιητικής παραγωγής, στο θέμα του έρωτα. Από τον ομηρικό μονόλογο της Ανδρομάχης, το περίφημο χορικό της "Αντιγόνης" του Σοφοκλή, τους αρχαίους λυρικούς, τον μονόλογο της Αρετούσας, και τα δημοτικά τραγούδια, μέχρι τους λαϊκούς τραγουδοποιούς, και τους νεότερους και σύγχρονους ποιητές, ξετυλίγονται όλες οι πτυχές του πολυτραγουδισμένου έρωτα: παθιασμένος, ανεκπλήρωτος, ρομαντικός, χυδαίος, απροσδόκητος, παιγνιώδης, ανιδιοτελής, αστείος, δολοφονικός, πληρωμέ...

[...] Οι κατάσκοποι πηγαίνουν βαθιά στις χώρες των γειτόνων μου και όταν επιστρέφουν μου λένε ότι δεν είδαν τίποτα. Φτώχεια, λέει, και δυστυχία. Κακοπέραση και κατάθλιψη. Ένας στρατός κουρελιασμένος. Κι ο κοσμάκης φεύγει για ξένα χώματα να βρει καλύτερη τύχη. Είναι τόσο τραγικά αυτά που ακούω, που σκέφτομαι να στείλω (κρυφά) βοήθεια. Αλλά αυτά όλα, μου λένε οι φίλοι μου και οι σύμβουλοί μου, είναι σκηνοθεσίες. Ο εχθρός ξέρει τους κατασκόπους μου και εμφανίζεται έτσι για να μας ρίζει στάχτη στα μάτια. Είναι, μου λένε, πανούργος και ύπουλος. Επομένως, σκέφτομαι, αν είν...

[...] Οι κατάσκοποι πηγαίνουν βαθιά στις χώρες των γειτόνων μου και όταν επιστρέφουν μου λένε ότι δεν είδαν τίποτα. Φτώχεια, λέει, και δυστυχία. Κακοπέραση και κατάθλιψη. Ένας στρατός κουρελιασμένος. Κι ο κοσμάκης φεύγει για ξένα χώματα να βρει καλύτερη τύχη. Είναι τόσο τραγικά αυτά που ακούω, που σκέφτομαι να στείλω (κρυφά) βοήθεια. Αλλά αυτά όλα, μου λένε οι φίλοι μου και οι σύμβουλοί μου, είναι σκηνοθεσίες. Ο εχθρός ξέρει τους κατασκόπους μου και εμφανίζεται έτσι για να μας ρίζει στάχτη στα μάτια. Είναι, μου λένε, πανούργος και ύπουλος. Επομένως, σκέφτομαι, αν είν...