Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θεατρική κωμωδία 3 πράξεων. Ένα έξοχο δείγμα γραφής ενός συγγραφέα που καυτηριάζει την υποκρισία της αριστοκρατίας και την βαθιά κρίση ενός κόσμου που βασίζεται στα συμφέροντα και τη δολοπλοκία, χωρίς να δείχνει σε κανέναν ήρωα έλεος.

Νιώσε τι σημαίνει πόνος για να μάθεις επιτέλους ότι υπάρχουν όρια σ' αυτά που μπορούν να υποφέρουν οι άνθρωποι και τα όρια αυτά δεν έχουν δικαίωμα να τα ξεπερνάμε. "Στις 5 Μαρτίου του 1725 παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό του Παρισιού το έργο του Πιερ ντε Μαριβώ, Το νησί των σκλάβων. Λίγα μόλις χρόνια πριν ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ δημοσιεύει το "Κοινωνικό Συμβόλαιο" και ενόσω το κίνημα του Διαφωτισμού βρίσκεται στην καλύτερή του στιγμή, ένας γάλλος κωμωδιογράφος έρχεται να προτείνει τη δική του αντισυμβατική, για τα δεδομένα της εποχής, θέαση της κοινωνικής πραγματικότητας...

Το θεατρικό έργο του Μαριβώ "Ο έρως εξευγενίζει τον Αρλεκίνο" έχει χαρακτηρισθεί ως "όνειρο θερινής νυκτός" της γαλλικής δραματουργίας. Τα σκηνικά παίγνια, η εναλλαγή της απόκρυψης και της αποκάλυψης των αισθημάτων, ο γλωσσικός πλούτος, οι υπαινιγμοί και οι αμφισημίες ενός πρώιμου "μαριβωντάζ" μεταφέρουν με δεξιοτεχνία τον θεατή στη μαγεία του παραμυθιού και διανθίζουν την θεατρική γραφή με στοιχεία εμπνευσμένα από την τεχνική της commedia dell'arte.

Ο μέγας Γάλλος κλασικός κωμωδιογράφος Μαριβώ, με το "Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης" στήνει και πάλι μια σατανικά ιλαρή ίντριγκα γύρω από δύο ζευγάρια που ερωτεύονται αγνοώντας το ένα την πραγματική ταυτότητα του άλλου. Η οικεία στον Μαριβώ μεταμφίεση των προσώπων και ο περίπλοκος λόγος παράγουν ακόμα μία σπουδαία κωμωδία καταστάσεων, όπου το μπαρόκ βρίσκεται στις μεγάλες του ώρες.

[...] Το πρώτο, θεμελιακό στοιχείο των προσώπων στα έργα του Μαριβώ είναι ο ηθοποιός. Δεν είναι ο παραδοσιακός ηθοποιός που καλείται να παίξει ένα ρόλο, αλλά ο ηθοποιός που καλείται να παίξει τον ίδιο τον εαυτό του, ή καλύτερα ακόμα τον επιθυμητό απ' τους άλλους εαυτό του, να παίξει τις ίδιες του τις βαθύτερες επιθυμίες. Η γλώσσα του δεν αποκαλύπτει, αλλά αποκρύπτει για να αποκαλύψει. Ο Μαριβώ μετέφερε στη γλώσσα του αιώνα του τα κεκτημένα, όσα ο ίδιος και η εποχή του αποδέχονταν, από το Μολιέρο το Ρακίνα και την Commedia dell' Arte. Και πέραν τούτου μεταφράζει τη γλώσσα αυ...

Το "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει" ("La Commere") το οφείλουμε στην περίεργη ιδιοτροπία ενός συλλέκτη θεατρικών έργων. Ο Πον ντε Βελ, ανιψιός της κυρίας ντε Τανσέν, στο φιλολογικό σαλόνι της οποίας σύχναζε ο Μαριβώ, είχε τη μανία να αγοράζει χειρόγραφα θεατρικών έργων, για τα οποία μερικές φορές πλήρωνε σημαντικά ποσά, έργα τα οποία για διάφορους λόγους δεν έβλεπαν το φως της σκηνής. Ο θάνατος τον βρήκε με μια συλλογή πολυάριθμων έργων. Ανάμεσά τους βρέθηκε και το χειρόγραφο "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει", έργο του 1741, που ο Μαριβώ το προόριζε για τους Ιταλούς Κωμωδούς κ...

Το έργο του Marivaux "Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης", κωμωδία σε τρεις πράξεις και σε πεζό λόγο, πρωτοπαρουσιάστηκε από τους Ιταλούς Κωμωδούς τους Βασιλέως, τη Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 1730.

Το "Παιγνίδι" παραστάθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1730 στο "Ιταλικό θέατρο". Ο τίτλος του το κατατάσσει στο θεατρικό είδος jeu, που άνθισε το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση. Η γνώση αυτής της παράδοσης από το θεατή μετατρέπει το έργο σε αλληγορία, όπου ο έρωτας και η τύχη παίζουν τους πιο σημαντικούς ρόλους...

[...] "Η φιλονικία" από κάθε σκοπιά παραμένει ανοιχτή: δεν ξέρουμε τι απέγιναν τα παιδιά. Δεν ξέρουμε πώς τελείωσε η φιλονικία που έδωσε το έναυσμα για το πείραμα. Δεν ξέρουμε πώς τελείωσε η φιλονικία των κοριτσιών με τ' αγόρια τους, η φιλονικία του θεάτρου με τη ζωή. Μέσα από διαρκείς ανατροπές ο Μαριβώ στοχάστηκε άλλη μια φορά για την ανθρώπινη φύση - χωρίς να λυπάται για τις ασυνέχειες και τα χάσματά της. Οι ήρωες κυριολεκτικά στη "Φιλονικία" δεν προλαβαίνουν να πικραθούν ή να χαρούν που έζησαν, προλαβαίνει όμως στη θέση τους ο θεατής και μένει με "μια γεύση στάχτης στο...