Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πραγματική πόλη του Ρίο με τη βία και τον ερωτισμό της γίνεται η μεταφορική εσωτερική διαδρομή της πρωταγωνίστριας προς τη μοίρα της, συμπλέκοντας την δίψα και το πάθος με την έκσταση και τον θάνατο. Δύο ομόκεντρες ιστορίες, της ηρωίδας και της αφηγήτριας, που θα ταυτιστούν ως θριαμβευτικός αποχαιρετισμός του Ρίο και ως ύμνος στην αιωνιότητα της γραφής.

Είκοσι ένας νέοι κύπριοι ποιητές (δεκαεφτά Ελληνοκύπριοι και τέσσερις Τουρκοκύπριοι) συστεγάζονται στην Ανθολογία αυτή· από αυτούς, εννιά είναι γυναίκες και δώδεκα άντρες, που γεννήθηκαν στα χρόνια 1980-1994 και άρχισαν να δημοσιεύουν ποιήματά τους κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Ίσως είναι νωρίς να μιλήσουμε για μια νέα ποιητική γενιά, με ευδιάκριτα χαρακτηριστικά ή με τέτοια συνεκτικά στοιχεία που να δικαιολογούν τον όρο "γενιά". Επίσης, δεν ήρθε η ώρα να αξιολογήσουμε με σιγουριά την ποιοτική στάθμη του έργου τους, και θα ήταν παρακινδυνευμένο να προδιαγράψ...

Οι βαρύτατες κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει σήμερα η Ασλί Ερντογάν, μία από τους πολλούς ομήρους του καθεστώτος του συνεπώνυμου προέδρου, θεμελιώνονται σε τέσσερα από τα κείμενα αυτής της συλλογής. Δημοσιευμένα μεταξύ Απριλίου 2014 και Αυγούστου 2016, τα κείμενα αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της συνεργασίας της Ασλί Ερντογάν με τη δίγλωσση εφημερίδα Ozgur Gundem. Πλάι στην πολύπαθη αυτή φιλοκουρδική εφημερίδα είχαν σταθεί αλληλέγγυοι ο εκπρόσωπος της οργάνωσης "Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα" Ερόλ Εντέρογλου, η Πρόεδρος της ΜΚΟ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Σεμπνέμ Κορούρ Φι...

Γραμμένα το 1996, τέσσερα χρόνια πριν το πρώτο της μυθιστόρημα, τα πρωτόλια αυτά κείμενα που συνθέτουν τις ιστορίες του "Θαυμαστού Μανδαρίνου", εισάγουν τον Έλληνα αναγνώστη, είκοσι χρόνια μετά την ίδια την συγγραφέα, στην "τρέλα της γραφής" της Ασλί Ερντογάν. Αν, προσκείμενη στο ιερό, η τρέλα εκφράζει έναν απεγνωσμένο αγώνα στα όρια μιας ακλόνητης πίστης, ο έρωτας αποτελεί το κατ’ εξοχήν πεδίο έκφρασής της. Την αιώνια μάχη στην οποία καλείται κάθε νέος να αναμετρηθεί. Αυτό το ναρκοθετημένο από τις λέξεις πεδίο μάχης διανύουν τα πρόσωπα που αφηγούνται τις ιστορίες αγάπης πο...

4 Μαΐου 1943 Πήγαμε στη δουλειά όπως κάθε μέρα, αλλά για την επιστροφή ξεκινήσαμε στις 12.30 και στις 2 ήμασταν στο Μαχαλλέ-μπασί. Η νεκράμαξα έφτασε ύστερα από 10-20 λεπτά. Στοιχηθήκαμε και πάλι ανά τριάδες σε δυο σειρές και ξεκινήσαμε με την άμαξα στο μέσο, αλλά έβλεπα ότι αυτή τη φορά οι σύντροφοι δεν ήταν περίλυποι όπως στην προηγούμενη νεκρώσιμη τελετή. Aναρωτιόμουν αν είχαν συνηθίσει την ιδέα του θανάτου ή αν είχε μήπως αυξηθεί η αντοχή τους. Ή μήπως το φως του ήλιου που πλημμύριζε από παντού τούς έκανε να τα βλέπουν όλα και ειδικά τη δική τους κατάσταση λιγότ...

Η Μυρσίνη Λαμπράκη και η Engin Akin υπερβαίνουν τα αυστηρά και καθορισμένα όρια των προκαταλήψεων που χωρίζουν τους δύο λαούς και καταθέτουν το δικό τους τρόπο για να προσεγγίσουμε το κοινό μας παρελθόν, τα κοινά προϊόντα μιας κοινής γεωγραφίας και μιας κοινής γαστρονομικής φιλοσοφίας. Η κατάθεση των δικών τους γευστικών εμπειριών, από τις δεκάδες ξεχασμένες τοπικές κουζίνες, που συμπιέστηκαν κάτω από τη σαρωτική επέλαση και την απελπιστική εθνική τυποποίηση και ομοιομορφία του μουσακά, του ντολμά και του μπακλαβά, αν και αρχικά φάνταζε ένα παράτολμο εγχείρημα, είναι πλέον...

"Οι φωτογραφίες αυτές μας μιλούν για εποχές που εμείς δεν υπήρχαμε. Για συγγενείς που δεν γνωρίσαμε. Για αυτούς που δεν μας περίμεναν και έφυγαν. Θαρρείς πως όσα ζούμε εμείς είναι αλήθεια κι όλα όσα ζήσαν εκείνοι παραμύθια. Ο τρόπος που στέκονται, που ποζάρουν μπροστά στο φακό, το βλέμμα, το χαμόγελο, το ντύσιμο, τα χρυσαφικά και τα ρούχα τους ασκούν μια ιδιαίτερη μαγεία πάνω μας. Κάποιες λεπτομέρειες από τους τόπους όπου τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες αυτές μας ανοίγουν τις πύλες ενός άγνωστου σε μας παρελθόντος, ενώ φαντάζουν σαν ιδιαίτερα σημάδια που μας καθοδηγούν προς το μ...

Σε μια χώρα που αγαπά όσο τίποτε άλλο (ή σχεδόν...), με ένα παιδί ξένο αλλά και περισσότερο από δικό της, που η μοίρα έριξε στη ζωή της για να τη λαμπρύνει και να την αφυπνίσει, η Φεριντέ, μόνη, χήρα, χωρίς έρωτα, θα κοιτάξει το μέλλον με τα κουρασμένα της μάτια γεμάτα ελπίδα και όνειρα. Η σημερινή Τουρκία έτσι όπως είναι: διχασμένη ανάμεσα στο παρελθόν της Ανατολής και το όραμα της Δύσης, κουρασμένη από τον εσωτερικό σπαραγμό που χρωματίζει βίαια όλες τις καθημερινές σχέσεις, γεμάτη λυρισμό και συγκίνηση, απεγνωσμένους έρωτες και θανάτους... Ένα γυναικείο μυθιστόρημα, μα...

Μια ψυχογραφία της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας μέσα από ένα θεατρικά σκηνοθετημένο παιχνίδι μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Εννέα ιστορίες που δανείζονται τόσο από τη λαϊκή προφορική παράδοση όσο και από τη λόγια λογοτεχνική παραγωγή, δοσμένες άλλοτε με χιούμορ και ειρωνεία και άλλοτε σε μια έντονα ποιητική γλώσσα.

Η Μυρσίνη Λαμπράκη και η Engin Akin υπερβαίνουν τα αυστηρά και καθορισμένα όρια των προκαταλήψεων που χωρίζουν τους δύο λαούς και καταθέτουν το δικό τους τρόπο για να προσεγγίσουμε το κοινό μας παρελθόν, τα κοινά προϊόντα μιας κοινής γεωγραφίας και μιας κοινής γαστρονομικής φιλοσοφίας. Η κατάθεση των δικών τους γευστικών εμπειριών, από τις δεκάδες ξεχασμένες τοπικές κουζίνες, που συμπιέστηκαν κάτω από τη σαρωτική επέλαση και την απελπιστική εθνική τυποποίηση και ομοιομορφία του μουσακά, του ντολμά και του μπακλαβά, αν και αρχικά φάνταζε ένα παράτολμο εγχείρημα, είναι πλέον...

" ...Σαν άνοιξαν τα λουλούδια στον Ανθόλοφο, στήθηκε με της μέρας τα μάτια ένα τζαμί με τενεκεδένιο μιναρέ. Το ίδιο εκείνο βράδυ ξερίζωσε ο αέρας το μιναρέ και τον πήρε. Διαδόθηκε τότε από στόμα σε στόμα πως όποιος τον βρεί, χώμα θα πιάνει, χρυσάφι θα γίνεται, γι' αυτό και πολλοί έχασαν τον ύπνο τους, βγήκαν σε όρη και βουνά να τον γυρεύουν. Όσο όμως κι αν έψαξαν, δεν κατάφεραν να τον βρουν. Μέρες ολόκληρες κράτησε η συζήτηση για το χαμένο μιναρέ. Πήραν στο τέλος την απόφαση να φτιάξουν καινούργιο. Το αποτέλεσμα ήταν στις πέντε προσταγές του Ισλάμ να προστεθεί μια έκτη στον...

Το 1453 ο Μεχμέτ (Μωάμεθ) Β', φέρνοντας στο τέλος της τη μακρά αντιπαράθεση Βυζαντινών και Οθωμανών, πολιορκεί και καταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη, αυτή τη μυθική πόλη όπου αιώνες ολόκληρους συναντιούνται και συγκρούονται Ευρώπη και Ασία, Δύση και Ανατολή, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Ένας σύγχρονος συγγραφέας που έχει αποτραβηχτεί σ' ένα παλιό οθωμανικό σπίτι, απέναντι από το φρούριο που έχτισε ο Μεχμέτ στον Βόσπορο, προσπαθεί με την τέχνη του να ζωντανέψει τη μορφή του Πορθητή αυτή την ταραγμένη και παθιασμένη περίοδο, όπου η Ιστορία μένει μετέωρη στέλνοντας τους απόηχο...

Το Εργαστήριο Βαλκάνιων Συγγραφέων & Μεταφραστών οργανώθηκε από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στην Αλεξανδρούπολη από 29 Αυγούστυυ έως 5 Σεπτεμβρίου 1998, φέρνοντας κοντά συγγραφείς και μεταφραστές από επτά βαλκανικές χώρες, σε μια δεκαήμερη συνάντηση εργασίας με στόχο τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων. Η συνάντηση εντάσσεται στις δράσεις του δεκαετούς Προγράμματος για την Προώθηση της Aνάγvωσης και τον Εκσυγχρονισμό των Βιβλιοθηκών στο νομό Έβρου, που εφαρμόζουν από κοινού το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το Υπουργείο Πολιτισμού και η Νομαρχία Έβρου, μέχρι το 2006. Ο Δήμος Αλεξανδρού...

[...] Τώρα όμως σκέφτομαι, ότι ίσα ίσα η ζωή μου θα άλλαζε αν δεν είχε κυριεύσει, έστω και για λίγο, ο φόβος τον καπετάνιο μας. Είναι γνωστό πως κανενός η ζωή δεν είναι από τα πριν κανονισμένη, πως κάθε ιστορία δεν είναι παρά μια αλυσίδα από συμπτώσεις. Ωστόσο, ακόμη κι όσοι δεν αγνοούν την αλήθεια αυτή, όταν κάποτε στη ζωή τους γυρίσουν προς τα πίσω να την κοιτάξουν, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως είχαν ζήσει από ανάγκη, όσα στην πραγματικότητα είχαν ζήσει από σύμπτωση. Έφθασα κι εγώ σε μια τέτοια στιγμή. Και καθώς θαρρώ πως βλέπω τώρα τα χρώματα των τούρκικων καραβιών να ξ...

Χώρες και πρόσωπα. Γεγονότα σημαντικά και ασήμαντα. Ζωντανά και άμεσα, τρυφερά και ανθρώπινα κομμάτια από το πολύχρονο οδοιπορικό του Ν. Γκιουρσέλ μακριά από τον τόπο του, που αγκαλιάζουν όλες τις αισθήσεις για να φθάσουν ως την καρδιά και το νου του συγγραφέα και να συναντηθούν με άλλες φυλαγμένες εκεί πολύτιμες αναμνήσεις. Την εικόνα ενός απλοϊκού σπιτιού, το γελαστό πρόσωπο ενός κοριτσιού, την πνιχτή κραυγή μέσα σ' ένα κελλί βασανιστηρίων. Να συναντηθεί με την Ισταμπούλ, την αγαπημένη, τη μακρινή και συνάμα παρούσα κάθε στιγμή στο παιχνίδι με το χθες και το σήμερα που ο...

Το βιβλίο αυτό, κείμενο έντονα αυτοβιογραφικό, ίσως να αποτελεί και την καλύτερη παρουσίαση της ίδιας της συγγραφέως. Περιγράφοντας με πολλή ευαισθησία το χώρο και το χρόνο όπου κύλησαν τα παιδικά και νεανικά της χρόνια, η Τεζέρ Οζλού προσπαθεί να καταλάβει και να εξηγήσει τις αιτίες και τις αφορμές της προσωπικής της περιπέτειας (έντονες ψυχικές διαταραχές από παιδί, επανειλημμένες παραμονές σε ψυχιατρικές κλινικές). Ξεναγεί έτσι τον αναγνώστη στο ασφυκτικό, μικροαστικό περιβάλλον της μεταπολεμικής Τουρκίας.