Σοφοκλής

Αίας

Επικαιρότητα (1992)

Η δομή του "Αίαντα" είναι σαφής και ευσύνοπτη. Η σύντομη αλλά δραματική προλογική σκηνή βοηθεί αποφασιστικά να φωτιστεί η καταστροφή και να παρουσιαστεί η μορφή του Αίαντα, καθώς και του Οδυσσέα. Από διπλή σκοπιά, και του ανθρώπου και του Θεού, δηλώνεται η αστάθεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Το πρώτο και κύριο μέρος διαγράφει την πορεία του Αίαντα από την ασφυκτική απόγνωση ως την πτώση πάνω στο ξίφος του. Η επιβράδυνση με την παραπλανητική ρήση διακόπτει αυτή τη γραμμή, προκαλώντας καινούργια κλιμάκωση με την ένταση που φέρνει η προφητεία του Κάλχαντα. Ένα δεύτερο μέρος, συντ...

Φιλοκτήτης

Επικαιρότητα (1992)

...Η τραγική δράσις του "Φιλοκτήτου" και η κατ' Αριστοτέλη "των πραγμάτων σύστασις" εις το δράμα τούτο συνάπτεται με τρία επιμέρους προβλήματα του αττικού βίου του 5ου αιώνος π.Χ. Τα τρία αυτά προβλήματα είναι: πρώτον το ηθικοκοινωνικόν, όπερ εις το προκείμενον δράμα έχει κέντρον την πρώτην τραγικήν μορφήν του έργου, τον "Φιλοκτήτην" , δεύτερον το ηθικοπολιτικόν, το συγκεντρούμενον περί το πρόσωπον του Οδυσσέως, και τρίτον το παιδαγωγικόν, του οποίου φορεύς είναι η δευτέρα τραγική μορφή του έργου, ο έφηβος Νεοπτόλεμος. Έκαστον δηλαδή από τα τρία πρόσωπα της τραγωδίας σχετίζ...

Φιλοκτήτης

Καρδαμίτσα (1992)

Αίας

Κάκτος (1992)

Ο Αίας ηττάται κατά την «κρίση των όπλων» και καταλαμβάνεται από παραφροσύνη. Όταν συνέρχεται, νιώθει ντροπή για τις πράξεις που έκανε κατά τη διάρκεια του πάθους του και αυτοκτονεί. Ο Αγαμέμνων προσπαθεί να παρεμποδίσει την ταφή του, αλλά επεμβαίνει η Αθηνά. Το δίκαιο, ο ανθρωπισμός και η επικράτησή τους είναι το εξαγόμενο.

Τραχίνιαι

Κάκτος (1992)

Οι γυναίκες της Τραχίνος παρηγορούν τη Δηιάνειρα, σύζυγο του Ηρακλή, όταν ο τελευταίος ερωτεύτηκε την Ιόλη. Η Δηιάνειρα στέλνει στον ήρωα χιτώνα εμβαπτισμένο στο αίμα του Κένταυρου Νέσσου, που του προκαλεί αφόρητους πόνους. Η Δηιάνειρα αυτοκτονεί, και ο Ηρακλής ζητάει από τον γιο του Ύλλο να τον σκοτώσει.

Ηλέκτρα

Κάκτος (1992)

Ο Ορέστης επιστρέφει κρυφά στις Μυκήνες με τη βοήθεια της αδελφής του Ηλέκτρας. Εκδικούμενος τον φόνο του Αγαμέμνονα, σκοτώνει τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο. Η Ηλέκτρα δέχεται τον έπαινο του χορού των Μυκηναίων γυναικών.

Φιλοκτήτης

Κάκτος (1991)

Οι Αχαιοί, πλέοντας για την Τροία, εγκαταλείπουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο. Τον δέκατο χρόνο του πολέμου επισκέπτονται τον ήρωα ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος για να του πάρουν τα όπλα του Ηρακλή, σύμφωνα με χρησμό. Ο Φιλοκτήτης αρνείται. Οι δύο απεσταλμένοι συγκρούονται. Εμφανίζεται ο Ηρακλής που μεταφέρει στον Φιλοκτήτη το θέλημα του Δία να πάει στην Τροία, όπου θα θεραπευτεί και θα σκοτώσει τον Πάρη. Ο Φιλοκτήτης συμμορφώνεται.

Αίας

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1989)

Οιδίπους Τύραννος

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1989)

Αντιγόνη

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1989)

Οι τραγωδίες του Σοφοκλέους

Βιβλιοπωλείον της Εστίας (1987)

Sophoclis tragoediae

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1986)

Sophoclis tragoediae

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1985)

Οιδίποδας Τύραννος

Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (1983)

Κανένας δεν αμφισβητεί την πρωταρχική και επιβλητική σημασία της μορφής στην αρχαία τραγωδία, το "ηδυσμένω λόγω" του Αριστοτέλη: Απαραβίαστος ιαμβικός τρίμετρος στίχος -σπανιότερα τροχαϊκός τετράμετρος- στα επεισόδια, ποικίλα λυρικά μέτρα στα χορικά, τα στάσιμα, αναπαιστικά συστήματα σε ορισμένη θέση και με συγκεκριμένη λειτουργία. Είναι άμεση και αποφασιστική η ηχητική -και η αισθητική- εντύπωση που δημιουργεί στον αναγνώστη -πολύ περισσότερο στον αρχαίο ακροατή- ο επίμονος ρυθμικός στίχος της αττικής τραγωδίας και είναι σίγουρα το στοιχείο που τη διαφοροποιεί έντονα στην...

Ηλέκτρα

Παπαδήμας Δημ. Ν. (1977)

Τραγωδίαι

Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός (1975)

Αντιγόνη

Ιδιωτική Έκδοση (1974)

ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Ισμήνη μου, αδερφή μου αγαπημένη,/ δεν έχει μείνει συμφορά του Οιδίπου/ που ο Δίας σε μας δεν έστειλε τις μαύρες./ Ό,τι κακό να φανταστείς και βρώμα/ ό,τι φαρμάκι και ντροπή και πίκρα/ μες στη καρδιά μας φώλιασε και μένει./ Κι άκουσες τι είναι αυτά που ψιθυρίζουν/ πως κράχτες διαλαλήσανε στην πόλη;/ Ή μη δεν ξέρεις πως σαράκια τρώνε/ το γένος μας; Τα στείλανε οι εχθροί μας.

Οιδίποδας τύραννος

Δίφρος (1968)

Απ' τους μεγαλύτερους και δυστυχέστερους ήρωες της παγκόσμιας δραματουργίας ο Οιδίποδας, ήταν γιος του βασιλιά των Θηβών Λαΐου και της Ιοκάστης. Μετά τη γέννησή του ο βασιλιάς πήρε χρησμό σύμφωνα με τον οποίο ο γιος του θα τον σκότωνε και θα παντρευόταν τη μητέρα του. Ο Λάιος έδωσε το βρέφος σ' έναν δούλο να το αφήσει έκθετο στον Κιθαιρώνα. Ένας βοσκός του έσωσε τη ζωή και το παρέδωσε στον βασιλιά της Κορίνθου κι αυτός το μεγάλωσε ως παιδί του. Όταν όμως ο Οιδίποδας ενηλικιώθηκε, υποψιάστηκε κάτι και τράπηκε προς αναζήτηση του πατέρα του. Στον δρόμο του όμως συνάντησε το...

Συνολικά Βιβλία 146
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου