Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο συγγραφέας εδώ αναμοχλεύει, επεξεργάζεται και αξιοποιεί, με λεπτότητα, με τέχνη, με λυρική έξαρση, τις αναμνήσεις του. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου μπερδεύει το παρελθόν με το παρόν, ανακαλεί παραστάσεις από τα παλιότερα χρόνια της ζωής του, και με πλαίσιο πάντα τη Θεσσαλονίκη, εκφράζει την απόλυτη αποξένωσή του από τον κόσμο". Έτσι υποδεχόταν ο Απόστολος Σαχίνης τις "Φωτογραφίες" του Βασίλης Βασιλικού το 1964. Ένα μοντερνιστικό μυθιστόρημα, που ανανέωσε τους εκφραστικούς τρόπους της πεζογραφίας και διατηρεί αμείωτη τη φρεσκάδα του έως σήμερα. Εξαντλημένες από την...

Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται και εξετάζονται πεζά και ποιητικά κείμενα 16 πεζογράφων και 13 ποιητών -ιδιαίτερα από το συμβατικό όριο 1960 και εξής-, στα οποία η πόλη της Καβάλας μαζί με την ευρύτερη περιφέρειά της διαθλάται, μετασχηματίζεται σε λογοτεχνική πόλη, δημιουργεί την ιδιαίτερη μυθοποιητική της παράδοση και επωμίζεται αισθητικούς και ιδεολογικούς ρόλους. Στην εισαγωγή τους οι ανθολόγοι και επιμελητές του βιβλίου, φιλόλογοι-νεοελληνιστές Ευριπίδης Γαραντούδης και Μαίρη Μικέ, μετά τη διευκρίνιση ότι στόχος του παρόντος τόμου δεν είναι η συγκρότηση ενός καβαλιώτι...

Ο Βασίλης Βασιλικός, μετά από 50 βιβλία που μεταφράστηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες επιστρέφει στο Χρονικό, στο είδος που τον κατέταξε ανάμεσα στον Μέιλερ και στον Καπότε. Μόνο που αυτή τη φορά το Χρονικό δεν γράφτηκε ποτέ. Η νουβέλα "Ντίβα" είναι, λοιπόν, η ιστορία μιας ακύρωσης. Αλλά καμιά φορά συμβαίνει όσα δεν ειπώθηκαν τον καιρό που έπρεπε, να λέγονται με πιο αποκαλυπτικό τρόπο λίγο αργότερα.

Περιέχονται τα κείμενα: - Ο Μάης που ξάφνιασε τον κόσμο - Η παγκόσμια έκρηξη Γαλλία - Ecole de Beaux Arts: Το ευρηματικό εργαστήριο της εξέγερσης - Η θυμωμένη ποίηση των δρόμων - Το χρονικό της εξέγερσης - Καρολίν Ντε Μπεντέρν, "Κερδίσαμε πολιτιστικά, αλλά ευτυχώς χάσαμε πολιτικά" - Ανρί Βεμπέρ, "Οι σχέσεις εξουσίας άλλαξαν" - Μπρις Λαλόντ, "Είμαι φιλελεύθερος όσο πριν από 40 χρόνια" - Κώστας Γαβράς, "Το τέλος του πατερναλισμού των πολιτικών" - Βασίλης Αλεξάκης, "Μια δημοκρατία που λειτουργούσε όπως στην αρχαία Αθήνα" - Βασίλης Βασιλικός, "Άφησα το σημάδι μο...

- Αχ, κυρά-Ευτέρπη, πείτε ένα λόγο για μένα στον κυρ πρόεδρο, αναστέναξε η Λισαβέτα βράζοντας ένα σπάραχνο απ' το λαθρίνι. - Θα πάω να τον βρω και θα το μιλήσω, απάντησε η κυρία Ευτέρπη, χώνοντας μια βελονιά μες στο κέντημα. - Θέλει να στείλει την Ηλέκτρα του Μυτιληνιού, τη Μαιρούλα τού Αϋφαντίδη και την Καλλιόπη τού μπαρμπα-Μήτσου. Η μια είναι κόρη τής κουμπάρας του, η άλλη βαφτισιμιά του κι η τρίτη η καλύτερη, το Καλλιοπάκι... Έπνιξε το γέλιο τη καθώς τώρα με το λεπίδι του μαχαιριού ξελέπιζε το ψάρι που σπαρταρούσε. [...]

Αγαπώ αυτό το βιβλίο περισσότερο απ' όσα έχω γράψει. Ο λόγος είναι απλός: είναι το μόνο μυθιστόρημα που υιοθετώ απόλυτα σαν έκφραση του εγώ ως τρίτου. .. Θα το έλεγα βιομυθιστόρημα, αυτομυθιστόρημα ή και αντιβιογραφία... Ο Γλαύκος θρασάκης με συντροφεύει από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η εισαγωγή αποτελεί ήδη τμήμα διηγήματος της συλλογής "20΄:20΄" (1971) και το πρώτο μέρος ανήκει στον τόμο διηγημάτων "Η Κάθοδος" (1974). Ακολούθησαν σε αυτόνομους τόμους τα "Γ. Θ.: Μυθιστόρημα" (1974), "Γ. Θ.: Η επιστροφή" (1975), "Γ. Θ.: Μπερλίνερ Ανσάμπλ" (1975), που αργότερα ενοποιή...

...Πλοία απ' το βοριά, που δεν αφήσατε ούτε την ηχώ απ' το πέρασμά σας, φωτιές που κάψατε δίχως στάχτη, κι εσύ, σπίτι μου, ζεστασιά μου, εσύ που μου έδινες καινούρια πίστη στη ζωή, πόδια μου, κολόνες που σήκωναν το σύμπαν, τώρα, εσύ, χέρια από φως, μάτια δίχως την εικόνα μου, γιατί, γιατί έτσι να φύγεις, με τόσο πόνο, με τόση αγωνία, με τέτοια κούραση, σταματημένο ρολόι του ουρανού, να που όλο ψηλώνω, χωρίς να το θέλω, όπως κατεβαίνεις εσύ, χωρίς να το θέλεις, δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα να σε ξαναβρώ, το ξέρω πως δεν υπάρχει και δεν θέλω να φύγω, θέλω να μείνω τουλάχιστο...

H "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η "Τριλογία" κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η ζωή εκδικ...

Η "Τριλογία" είναι η πολεμική φωνή ενός εξεγερμένου νέου των σίξτις. Κι όπως ακριβώς η ροκ μουσική εκείνης της περιόδου έτσι και η Τριλογία κατόρθωσε, χάρη στην αυθεντικότητα του ύφους της και την καθολικότητα των θεμάτων της, να διατηρήσει αυτή τη φωνή ζωντανή και πάντα ανατρεπτική στο μάκρος του χρόνου. Στο "Φύλλο", η Φύση εκδικείται τους πρώτους τυχόντες: τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας που συμβιβάζονται με την καταστροφή της. Στο "Πηγάδι", η Γη εκδικείται εκείνους που την απαρνούνται ασφαλισμένοι στην ψευδαίσθηση της τεχνολογίας. Στο "Αγγέλιασμα", η Ζωή εκδικείται...

Με δυσκολία το πέρασαν μέσα απ' την πόρτα. Το ξεκασέλωσαν, το 'στησαν σε μια γωνιά. Της δώσαν και το φυλλάδιο χρήσης. Ήρθε κι ο ηλεκτρολόγος κι έβαλε μια καινούργια πρίζα, με γείωση. Η κυρα-Κατίνα τους κέρασε γλυκό. "Άντε καλορίζικο" της ευχήθηκαν κι έφυγαν. Κατά τις έντεκα ήταν έτοιμο. Πήγε κι αγόρασε όλα τα τρόφιμα που θα το γέμιζαν. Αβγά που τα 'βαλε στις θήκες τους, μπριζόλες στην κατάψυξη, φρούτα και λαχανικά για το κάτω συρτάρι. Έβαλε νερό σε πλαστικές μποτίλιες. Κι έφτιαξε ένα ψάρι που θα το 'τρωγαν κρύο το ίδιο μεσημέρι. Η ζωή της γέμισε όπως κι η κουζίνα. Τώρα...

Το μαγαζί του κάθεται, ίδιο παγιδευμένο ζώο: κοιτάζει γύρω του, μήπως του την ανάψουν απ' την πλάτη, κοιτάζει μπροστά, μέσα απ' το σπασμένο παράθυρο, την άκρη του δρόμου. Κάθε αυτοκίνητο που σταματά. Κάθε πελάτη. Μικραίνει τα μάτια του απ' τη μυωπία. "Η πολλή κάλμα τελευταία δεν βγάζει σε καλό. Η πείρα μού δίδαξε να φυλάγομαι απ' την ησυχία". Μπαίνοντας τον είδα να συζητάει με κάποιον. Μου φάνηκε της "κόζα". Βγήκαν έξω οι δυο τους. Σε λίγο ο Βάγγος γύρισε μόνος του. [...]

Στο "Μάθημα Ανατομίας" περιλαμβάνονται αφηγήματα του Βασίλη Βασιλικού, που γράφτηκαν κατά το διάστημα 1965 και 1978, δηλαδή λίγο πριν, λίγο μετά την περίοδο της αυτοεξορίας του. Πολιτικές εξελίξεις και κοινωνικές αλλαγές, οράματα και διαψεύσεις, αντίσταση αλλά και προσαρμογή, με αφορμή προσωπικά "δράματα" ή τραγωδίες που χαράσσονται έντονα στη μνήμη του αναγνώστη. Με ιδιαίτερη έμφαση στους χαρακτήρες, τα κίνητρα, άλλοτε υψηλά και άλλοτε ταπεινά, αλλά και στη μοίρα των πρωταγωνιστών, ο Βασίλης Βασιλικός αφηγείται και (ανα)τέμνει με διεισδυτική ματιά, "ξύνοντας" με προσ...

Σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα, με το Poste Restante 1967-1974, ξαναγράφεται ένα σημαντικό κεφάλαιο στη "λογοτεχνία της εξορίας", όπου ο συγγραφέας, σαν τον αναγνώστη, είναι ταυτόχρονα αποστολέας και παραλήπτης. Στις σελιδες του βιβλίου, ο ιστορικός χρόνος εναλλάσσεται με το γεωγραφικό χώρο σε ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα των Συνταγματαρχών και την Ευρώπη των εξεγέρσεων. Σε μια χώρα που αναζητεί την ταυτότητά της σε αντίξοες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, ο Βασίλης Βασιλικός, αυτοεξόριστος, αφηγείται την περιπέτεια της γραφής και καταγράφει παράλληλα την προσωπική το...

Συναντήσεις με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους: από τη Μαργκερίτ Ντυράς έως τον Όλαφ Πάλμε, από τους Κανέτι, Φουέντες και Μίλερ έως την Παλόμα Πικάσο, τον Κώστα Γαβρά και τον Ζαν Πολ Σαρτρ... Μια ατέλειωτη πινακοθήκη προσώπων και προσωπικοτήτων, με τα οποία ο κοσμοπολίτης -και πολυδιαβασμένος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας- διασταυρώθηκε στη δική του δημιουργική ζωή. Ο Βασίλης Βασιλικός διαθέτει το χάρισμα να "διαβάζει" την ιστορία που κρύβει ο σύντροφός του στη γραφή, στην τέχνη, στην πολιτική. Το "290" περιλαμβάνει ισάριθμα ψυχογραφήματα που διαβάζονται ως κεφάλαια ενός εν προό...

Απίστευτες και απίθανες σπαρταριστές ιστορίες, απίστευτος κόσμος, λαϊκός, αντρικός, πολυγαμικός: η "Ελλαδάρα" του ογδόντα, η τρελή χώρα των Λωτοφάγων που αναδύεται ατόφια μέσα από την ελευθεριακή συνεύρεση όλων των φυλών και των φύλων, προβάλλει δυναμικά σ' αυτό το βιβλίο ως αιωνίως προκλητική γυναίκα. Η τολμηρή περιγραφή της ερωτικής πράξης εδώ έχει την ίδια μυητική δραστικότητα που σφραγίζει την ανάγνωση του ερωτικού Ανδρέα Εμπειρίκου, με τη διαφορά ότι στο παρόν βιβλίο το ανελέητο χιούμορ του Βασιλικού προσθέτει ένα ανακουφιστικό αίσθημα γι' αυτή τη μυθική χώρα των Μακ...

Κι ας μη νομίζουμε πως είμαστε μεγάλοι,/ τρανοί, υπερκόσμιοι κι αθάνατοι ποιητές,/ Περνούμε εμείς, έρχονται πίσω άλλοι/ κι όλοι μας είμαστε φτωχοί τραγουδιστές./ Ξεπέσαμε -πουλιά αποπλανεμένα-/ στη γη. Κι αναρωτιόμαστε: "που πάμε;"./ Κι εκεί που άλλοι μισούνε -μάταιη έννοια-/ τις ομορφάδες της, περνώντας τραγουδάμε./ Αδιόρθωτοι κι ανώφελοι νεφοπαρμένοι/ -κι ίσως για σε, αναγνώστη, να 'μαστε τρελοί-/ μας τυραννά στο διάβα μας η σκέψη: "τι απομένει;"/ κι ένα αναπάντητο κι ασίγαστο "γιατί;"/ Κι έτσι φεύγουμε εμείς. Μας ακολουθάνε άλλοι·/ Με άλλα τραγούδια τρ...

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

Μπήκα σ' ένα μπαρ. Ο ξένος ανταποκριτής ενδιαφερόταν ακόμα να μάθει ποιος σκότωσε τον Πολκ. Στο "καθιστάδικο" ένα "βλαχοκυρίζι" έλεγε σ' ένα "χεβιμεταλά" ότι το βράδυ θα πήγαιναν σε μια καινούργια ντίσκο που άνοιξε στη Βουλιαγμένης, "εκατό μέτρα πέρα από κει που σκοτώθηκε ο Παναγούλης". "Τώρα με φώτισες". "Ακριβώς. Στο φωτάδικο δίπλα". Παναγούλης, Μανδηλαράς, Λαμπράκης, Μπελογιάννης, Βελουχιώτης, μαρτυρικά πεσόντες. Οι ωραίοι Ωρεοί απομακρύνονταν ολοένα. Γίνονταν τόπος συμβολικός μιας κατάστασης. Είμαστε λίγοι, μα πιστοί στων αγγέλων τις τάξεις. "Οι ωραίοι Ωρεοί", κληρονόμ...

Έχει την αξίωση να θεωρηθεί "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" αυτό το βιβλίο; Όχι βέβαια. Γι' αυτό και φρόντισα να προσθέσω στον τίτλο του εκείνο το λίγη. Κατ' αρχάς, μετά βίας καλύπτει την εικοσαετία 1985-2005, ένα διάστημα κωμικά σύντομο. Κι ακόμη, οι συγγραφείς και τα έργα που θίγονται εδώ, επελέγησαν αυθαίρετα και δεν χαρτογραφούν παρά το προσωπικό μου γούστο. Υποψιάζομαι δε ότι στο βάθος μιλάω λιγότερο γι' αυτούς και τη δουλειά τους, και περισσότερο για τα δικά μου. [...] Τα τριάντα εννιά κείμενα που ακολουθούν, ανήκουν σε ποικίλα είδη. Συνεντεύξεις που πήρα απ...

Πού είμαι, Θε μου, σε ποια γη, σε ποια χώρα; Τι κάνουμε με τη ζωή μας κάθε λεπτό που περνά; Θα 'θελες να μάθεις τι σκέφτομαι για το μέλλον; "Πιες παστεριωμένο γάλα, πλούσιο σε βιταμίνη D". Θέλεις να ξέρεις ποια είναι τα όνειρά μου; "Ο Τζιμ Κέλλυ πουλά τα καλύτερα μεταχειρισμένα αμάξια". Κι αν θ' αποχτήσουμε πολλά λεφτά τι θα τα κάνουμε; "Θα κάνουμε ακόμα ένα αποχωρητήριο, γιατί στον άνδρα μου και σε μένα μας αρέσει πολύ να διαβάζουμε στον καμπινέ. Συνήθως εκεί τελειώνουμε ολόκληρα βιβλία". Που είμαι, Θε μου, σε ποια γη; Η τοπική εφημερίδα "Καθημερινός Φρουρός" γράφει για το...