Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Υπάρχεις. Παρηγοριέμαι". Γράμματα μικρά, σαν ρίζες συσπειρωμένες, ρίζες που μιας κι αγγίξουν το χώμα μου αρχίζουν να μεγαλώνουν βυζαίνοντας το στέρνο μου, γίνομαι η γλάστρα, "υπάρχεις, παρηγοριέμαι", με πιάνει το χέρι σου και με τινάζει, τόσο χώμα περιττό πέφτει απ' τις ρίζες αυτών των γραμμάτων σου, τόσο άχρηστο χώμα, και από κάτω μια σελίδα λευκή, τσακισμένη στα τέσσερα, για να τυλίξει κάτι φωτογραφίες που σκεπάζουν την τριετία της απουσίας σου.

Συγκεντρωτική έκδοση των τεσσάρων έργων: "Γλαύκος Θρασάκης: Μυθιστόρημα" (α' έκδοση: Πλειάς, 1974), "Γλαύκος Θρασάκης: Η επιστροφή" (Πλειάς, 1975), "Γλαύκος Θρασάκης: Μπερλίνερ Ανσάμπλ" (Πλειάς, 1976), "Τα απόκρυφα του Γλαύκου Θρασάκη" (Κάκτος, 1978).

Αγαπώ αυτό το βιβλίο περισσότερο απ' όσα έχω γράψει. Ο λόγος είναι απλός: είναι το μόνο μυθιστόρημα που υιοθετώ απόλυτα σαν έκφραση του εγώ ως τρίτου. .. Θα το έλεγα βιομυθιστόρημα, αυτομυθιστόρημα ή και αντιβιογραφία... Ο Γλαύκος θρασάκης με συντροφεύει από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η εισαγωγή αποτελεί ήδη τμήμα διηγήματος της συλλογής "20΄:20΄" (1971) και το πρώτο μέρος ανήκει στον τόμο διηγημάτων "Η Κάθοδος" (1974). Ακολούθησαν σε αυτόνομους τόμους τα "Γ. Θ.: Μυθιστόρημα" (1974), "Γ. Θ.: Η επιστροφή" (1975), "Γ. Θ.: Μπερλίνερ Ανσάμπλ" (1975), που αργότερα ενοποιή...

Ποτέ η ειρωνεία -μαζί και η ευτυχία- του να είσαι Έλληνας σ’ αυτόν τον κόσμο δεν έχει περιγραφεί τόσο όμορφα. Ζακ Λακαριέρ "Πρόκειται γι’ αυτό που ονομάζουμε ώριμο έργο τέχνης. Ο Βασίλης Βασιλικός είναι τεχνίτης κι εδώ θα ανακαλύψετε κομμάτια που θα σας κόψουν την αναπνοή". Hart Williams, Τhe Washington Post "Ο Βασιλικός σβήνει με μαεστρία τα σύνορα ανάμεσα στο πραγματικό και τη μυθοπλασία, το συνειδητό και το ασυνείδητο, τη λογοτεχνία και τη ζωή - κυρίως τη λογοτεχνία και τη ζωή". Κaren Emmerich, από τον πρόλογο στην αγγλική έκδοση του Γλαύκου Θρασάκη, 1981...

Η κριτική συγκομιδή είναι πλούσια, ανάλογη με τις κριτικές. Οι απόψεις πολύμορφες, συχνά διατυπωμένες ως δοκιμές. Δεν υπάρχει δηλαδή ομοφωνία αλλά αξιοσημείωτη καταγραφή γνωμών. Δεν είναι το δύσβατο της ποίησης του Φωστιέρη αλλά η έκπληξη μπροστά στο νεοφανές, η αδυναμία -ανάλογη με την αμφισβήτηση του ιδίου- μπροστά στη σύλληψη του κεντρικού μηνύματός του, εκφρασμένου από συλλογή σε συλλογή ετερότροπα και με συστηματικές προσθήκες φερτής ύλης, απόδειξη της ανάπτυξης ενός συστήματος εν εξελίξει, του οποίου τα σπέρματα έχουν αναφανεί ήδη από Το Μεγάλο Ταξίδι, τη νεανική και...

[...] Στριμωγμένος ανάμεσα σε βουνό και σε θάλασσα ο Βόλος -η πρωτεύουσα ενός νομού, που άλλοι τον παρομοιάζουν με δαγκάνα και άλλοι με μισάνοιχτη αγκαλιά-, φαίνεται να βρίσκεται στο σημείο τομής ενός νοερού ελλαδικού σταυρού. Τύχη και συνάμα ατυχία για τους κατοίκους του: Να ξέρουν ότι ισορροπούν ανάμεσα στη μητρόπολη του Νότου (Αθήνα) και στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων (Θεσσαλονίκη), να αισθάνονται το κέντρο μιας ευθείας που ενώνει το Ιόνιο με τα παραλία της Μικρασίας [...] "Όχι, όχι. Δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη ο Βόλος. Έχει κάτι το αλλιώτικο, κάτι το ξεχωρι...

Μια απρόβλεπτη συνάντηση δύο συγγραφέων - Βασίλης Βασιλικός και Νίκος Παπανδρέου, με διαφορετική ματιά αλλά με κοινό στοιχείο την προσέγγιση, με γραφή λογοτεχνική, πτυχών της δημόσιας ζωής της μεταπολεμικής Ελλάδας, με την πολιτική προβληματική να συναντά την ηθογραφία - από τις στήλες του μηνιαίου περιοδικού Οικονομική Επιθεώρηση. Μια συνάντηση η οποία ξεκίνησε το 1999 και συνεχίζεται, κάτω από την πίεση αλλά και την πειθαρχία της επικαιρότητας, φωτίζει όλο και ευρύτερες περιοχές του δημόσιου προβληματισμού, δημιουργώντας στους αναγνώστες μια ανάγλυφη εικόνα για όσα αλλ...

[...] Κατά την ανθολόγηση καταβλήθηκε προσπάθεια, ώστε να καλυφθεί σφαιρικά η καθημερινή, η λατρευτική ζωή, το περιβάλλον, οι συνήθειες, τα "άνθη" που βλάστησαν στην αθωνική Έρημο. Επιχειρήθηκε γλωσσική ενοποίηση και συγχρονισμός με τη σύγχρονη γλωσσική αντίληψη, διατηρήθηκαν όμως οι ιδιοτυπίες που εκφράζουν και το ύφος των συγγραφέων, όπως π.χ. του Νίκου Καζαντζάκη (μάχονταν αντί μαχόταν στο τρίτο πρόσωπο του ενικού στον Παρατατικό χρόνο και μαχόντουσαν στο τρίτο του πληθυντικού). Διορθώθηκαν σιωπηρά αβλεπτήματα ή λάθη οφειλόμενων σε άγνοια των αγιορείτικων δεδομένων. Σ...

Μια ανθολογία ελληνικού διηγήματος του εικοστού αιώνα είναι, εκ των πραγμάτων, ένα εγχείρημα συνολικού χαρακτήρα. Οφείλει να αποτυπώνει μέσα από κατασταλαγμένες μορφές τόσο τις περιπέτειες της γραφής όσο και της γλώσσας αλλά και της χώρας που ανέδειξε τους επιλεγμένους διηγηματογράφους. Όσο απαραίτητοι είναι σε μια ανθολογία οι δημιουργοί-αγκωνάρια, οι δημιουργοί που σ’ αυτούς αναφερόμαστε αυθόρμητα, σχεδόν χωρίς σκέψη, άλλο τόσο ενδυναμώνουν την ανθολογία αυτή οι δημιουργοί ήσσονος σημασίας. Οι συγγραφείς δηλαδή που αποτυπώνουν «στιγμές» και «εικόνες» ταπεινές και φαινομεν...

Ξέρετε, εκείνο που αγάπησα περισσότερο στην Ελλάδα δεν ήταν τα μνημεία ή τα θέατρα, αλλά τ' Ανάπλι. Και ξέρετε, εκεί, κάτω απ τις φυλακές, υπάρχει μια μικρή εκκλησία με κάτασπρους τοίχους που με συγκίνησε όσο λίγα πράγματα στη ζωή μου. (από συνέντευξη του Ζεράρ Φιλίπ στον "Ταχυδρόμο" της 30.4.1955 για το παρεκκλήσι της Παναγίτσας)

Σαράντα χρόνια μετά το πραξικόπημα, με το Poste Restante 1967-1974, ξαναγράφεται ένα σημαντικό κεφάλαιο στη "λογοτεχνία της εξορίας", όπου ο συγγραφέας, σαν τον αναγνώστη, είναι ταυτόχρονα αποστολέας και παραλήπτης. Στις σελιδες του βιβλίου, ο ιστορικός χρόνος εναλλάσσεται με το γεωγραφικό χώρο σε ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα των Συνταγματαρχών και την Ευρώπη των εξεγέρσεων. Σε μια χώρα που αναζητεί την ταυτότητά της σε αντίξοες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, ο Βασίλης Βασιλικός, αυτοεξόριστος, αφηγείται την περιπέτεια της γραφής και καταγράφει παράλληλα την προσωπική το...

Πόσο κρατάει η φλόγα της αγάπης στη γυναίκα αν το μάτι ή η αφή συχνά δεν την πυρώνουν; Στο ερώτημα του Δάντη απαντάει ο Βασίλης Βασιλικός με μια ιστορία παθιασμένου έρωτα που δεν τον σταματάει ούτε ο θάνατος, που αντίθετα, ο θάνατος του επιτρέπει να παραμένει απροσδόκητα δυνατός. Το βιβλίο, πρωτογραμμένο το 1978, έχει κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις και έχει γυριστεί σίριαλ για την τηλεόραση. Τριάντα δύο χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, το "Foco d' amor" είναι πια ένα κείμενο όπου η λογοτεχνική απόλαυση, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ενισχύεται από τη χρονική απόσταση της πρ...

Τίποτα δεν θα ξεχαστεί. Μια μέρα αντιμέτωποι θα βρεθούμε οι μεριμνήσαντες κ 'οι απόντες, οι αντιστασιακοί κ' οι φυγόδικοι. Θα πούμε: "Οι επίορκοι στη λαιμητόμο· οι βιαστές στο απόσπασμα". Κ' εσύ, σύντροφε της φυλακής, "ερημίτη των θαλερών πραγμάτων", μονάχα μην ξεχάσεις την ενδημική οδύνη για την απόδημη συμφορά. Βασίλης Βασιλικός, "λάκα-σούλι", 1969

Όλα θα ξεχαστούν. Μια μέρα αγκαλιασμένοι θα βρεθούμε οι απόδημοι κ' οι εδώδιμοι, οι αντιστασιασθέντες κ' οι νεκρόφιλοι. Θα πούμε: "Ό γέγονε, γέγονε· ο νεκρός κείται στον πάνω όροφο". Κ' εσύ, πτωματολόγος εξ επαγγέλματος, θα σκύψεις ξανά πάνω στα εξόριστα κείμενα, ξανά αγνοώντας την απόδημη οδύνη για την ενδημική συμφορά. Βασίλης Βασιλικός, "λάκα-σούλι", 1969