Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μια βίλα, κάπου στην Κρήτη, κάποτε, κάποιο καλοκαίρι, ένας συμπαθητικός σαραντάρης, περιτριγυρισμένος από την ιδανική οικογένεια, απολαμβάνει τις διακοπές του στον ήλιο και στη θάλασσα της Μεσογείου. Όμως, να που μια ρωγμή αμφιβολίας κάνει την εμφάνισή της, για να μετατρέψει την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα σε σκηνικό μιας ψευδαίσθησης. Κάτι απειλητικό, κάτι αφόρητο, κάνει την εμφάνισή του στον ορίζοντα. Τι να 'ναι άραγε αυτό που ετοιμάζεται;

"Έπειτα από λίγες κουραστικές ώρες μπροστά στις βιτρίνες και στους πάγκους των δρόμων, αναζήτησα καταφύγιο σ' ένα μικρό βιβλιοπωλείο με παλιά βιβλία. Στα ράφια του είχε μια ταπεινή συλλογή από χειρόγραφα, ανάμεσα στα οποία ανακάλυψα κι ένα κόκκινο κουτί από χαρτόνι, με την ετικέτα "Codex Floriae". Κάτι θα πρέπει να τράβηξε την προσοχή μου, γιατί το άνοιξα προσεκτικά και πήρα στα χέρια μου τα λιγοστά χειρόγραφα χαρτιά που περιείχε. Ήταν ασφαλώς παλιά, παμπάλαια, και δεν άργησα να διαπιστώσω ότι το κείμενο ήταν στα λατινικά. "Τότε μια ιδέα πέρασε από το μυαλό μου. Μήπως το γ...

Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να φανταστούν πως η παγκόσμια απαισιοδοξία τους είχε τις ρίζες της στην κακοκεφιά των θεών. Ο Ερμής, προστάτης των νυχτερινών διαδρομών και των αυθόρμητων αποφάσεων, θεός της τύχης και συνοδός των ψυχών στον Κάτω Κόσμο, σπάει τις αλυσίδες που του 'χε φορέσει ο Ήφαιστος, αιώνες πριν και ξαναεμφανίζεται στη Σαντορίνη το έτος 1990. Όσο κι αν ο κοινός νους πιστεύει ότι ο σύγχρονος κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για θεούς, ο ίδιος θα περιφέρει άνετα, σε όλες τις περιπέτειες αυτής της συγκλονιστικής αφήγησης, το σαρκαστικό του πνεύμα, τον αμοραλισμό του, ώσ...

"Ο θάνατος στη Βενετία" είναι ένα μικρό αριστούργημα. Γράφτηκε το 1912 κι είναι ένα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας χρονικό της παρακμής, της κάθε είδους παρακμής. Ο Τόμας Μαν αναλύει και καταγράφει με ακρίβεια τις τάσεις της εποχής του, τις αγωνίες της ωριμότητας, την άβυσσο του θανάτου, που περισσότερο από καθένα βιώνει και αισθάνεται ο καλλιτέχνης, ο δημιουργός. Ο Γκουστάφ φον Άσενμπαχ δεν θυμίζει απλά τον Τόμας Μαν. Είναι μια μορφή πλασμένη κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Είναι το είδωλο του συγγραφέα. Ο ίδιος μιλούσε γι' αυτόν, "σαν να 'τανε κάποιος παλιός φίλος, που έχει πια π...

"Δισταχτικά και με τρεμάμενη καρδιά, παραδίδω στο αναγνωστικό κοινό αυτές τις λιγοστές σελίδες που ανάβλυσαν από τα κατάβαθα του Είναι μου τις γλυκές ώρες της σχόλης και της ποιητικής έμπνευσης: θα βρει μέσα τους ζωγραφισμένη τη ζωή, με τις ελπίδες καί τα βάσανά της και τους πόθους της". Έτσι ανοίγει την αυλαία ο Γάτος Μουρ - ή ο Ε.Τ.Α. Χόφμαν; Το κατ' εξοχήν αυτοβιογραφικό έργο του, όπου οι ταραχές και οι αναστατώσεις της δικής του ζωής χαράζουν την πορεία του Κράισλερ, τα βάσανα και οι πόνοι της δικής του καθημερινότητας περνούν στον ήρωά του, η δική του αγάπη πυρπολεί κ...

Η ανακάλυψη του Ειρηνικού ωκεανού 25 Σεπτεμβρίου 1513 Ο τυχοδιώκτης Νιούνιεθ δε Μπαλμπόα βεβαιώνεται από τις πληροφορίες των ιθαγενών του ισθμού του Παναμά για την ύπαρξη του άλλου ωκεανού, που μάταια έψαχνε ο Κολόμβος, ο Κάμποτ, ο Κορερεάλ και τόσοι άλλοι μεγάλοι και διάσημοι θαλασσοπόροι· κι ανακαλύφθηκε ο δρόμος για να ολοκληρωθεί ο γύρος της Γης. Όποιος αντικρίσει πρώτος αυτή τη θάλασσα και την κατακτήσει για λογαριασμό της πατρίδας του θα κάνει το όνομά του αθάνατο. Ο Μπαλμπόα καταλαβαίνει αμέσως τι πρέπει να κάνει, αν θέλει να πάρει χάρη για όλα του τα κρίματα και...

Η είδηση της άλωσης φτάνει στη Ρώμη, στη Γένοβα, στη Βενετία, σαν προειδοποιητικός κεραυνός σκοτεινιάζει τον ουρανό πάνω απ' τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και ριγώντας καταλαβαίνει η Ευρώπη πως η νωθρότητά της, η αδιαφορία της, στάθηκε μοιραία: απ΄ την ξεχασμένη, απ΄ την ασήμαντη Κερκόπορτα τρύπωσε στους κόλπους της μια δύναμη καταστροφής, μια λαίλαπα χαμού, που θα παραλύσει και θ' ανακόψει τη δημιουργικότητά της για αιώνες ολόκληρους. Αλλά στην Ιστορία, όπως και στην ανθρώπινη ζωή, η μετάνοια και οι τύψεις δεν ξαναφέρνουν πίσω τη χαμένη στιγμή. Και χίλια χρόνια δεν μπορούν να...

"Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από έναν καθρέφτη. Κι είναι ο κόσμος ένα μεγάλο μυστήριο για μας: "Δι' εσόπτρου εν αινίγματι". Καμιά φορά καταφέρνουμε να ρίξουμε μια ματιά απ' την άλλη μεριά,να δούμε τι κρύβεται πίσω απ' τον καθρέφτη. Αν καθαρίζαμε όλο τον καθρέφτη και τον κάναμε γυαλί διάφανο, θα βλέπαμε φυσικά πολύ περισσότερα πράγματα. Μόνο που δε θα μπορούσαμε πια να δούμε τον εαυτό μας. Γιατί το γυαλί δε θα 'ταν πια καθρέφτης..."