Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο υπηρέτης Τρουφαλδίνο υπηρετεί δύο αφεντάδες. Είναι πονηρός και πολυμήχανος, γκαφατζής και συνάμα αναιδής. Τα θαλασσώνει και τα μπαλώνει, ενώ περιπλέκει τους πάντες και τα πάντα. Τελικά αποδεικνύεται αυτός αφέντης των αφεντάδων του αφού καταφέρνει να τους κοροϊδεύει και να πληρώνεται και από τους δύο. Τι γίνεται όμως όταν ο έρωτας τον επισκέπτεται; Η κλασική κωμωδία του Γκολντόνι, σε απόδοση για παιδιά της Μαρίας Αγγελίδου και θαυμαστή εικονογράφηση από τον Λευκορώσο ζωγράφο Βλαντιμίρ Ντοουγκιάλο.

Το ψάρι που το έλεγαν Ουράνιο Τόξο έχει μια φορεσιά από πολύχρωμα αστραφτερά λέπια κι είναι το ωραιότερο ψάρι σ' όλο τον ωκεανό. Μα καμαρώνει τόσο για την ομορφιά του και είναι τόσο ακατάδεχτο, που γρήγορα μένει μόνο κι έρημο. Ώσπου κάποιος του δίνει μια καλή συμβουλή. Το Ουράνιο Τόξο βάζει τότε στην άκρη το καμάρι και την περηφάνια του κι αποφασίζει να χαρίσει χαρά στ' άλλα ψάρια. Γιατί καταλαβαίνει ότι μόνος του δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος.

Η αληθινή ιστορία μιας αινιγματικής Ρωσίδας ζωγράφου που πέθανε στη Σουηδία το 1999. Η Μαντάμ Ζόγια, το τελευταίο γνωστό πρόσωπο από την Αυλή των Ρομανόφ, ζωγράφιζε πάνω σε χρυσό και ζούσε κλεισμένη σ’ ένα σπίτι γεμάτο πίνακες, προσωπικά χαρτιά και μυστήριο. Ο Μάρκους Έλιοτ, που πρόκειται να γράψει τον Κατάλογο για την πώληση των έργων της, διαισθάνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Η επίχρυση γαλήνη των πινάκων της Ζόγιας δεν αντανακλά τίποτα από την παθιασμένη ζωή της: τη δραματική απόδραση από τις εφιαλτικές σοβιετικές φυλακές· το καλλιτεχνικό ταξίδι στο Παρίσι, όπου παραδόθη...

Μια ωραία μέρα φτάνει στην ακρογιαλιά του νησιού Τιτιβού ένα παγόβουνο. Μέσα στον πάγο του κουβαλάει ένα προϊστορικό αυτό! Και όταν το τσόφλι του σπάει, βγαίνει έξω ούτε λίγο ούτε πολύ ένα ζωντανό Χρυσαυροθήριο. Φασαριόζικο και άτακτο, αλλά απίστευτα αξιαγάπητο, το Χρυσαυροθήριο αναστατώνει τη ζωή και το σπίτι του καθηγητή Τιμπατόνγκ, φέρνει τα πάνω κάτω στη Σχολή Ομιλίας των Ζώων του, κερδίζει την αγάπη της Βούλας, του Πιγκουίνου, του Χαμαιλέοντα, του Πελεκάνου και του Θαλάσσιου Ελέφαντα, που τραγουδάει πάντα λυπητερά τραγούδια. Οι ιστορίες του Χρυσαυροθήριου, που έγραψε...

"Μέσα στην καρδιά του δάσους είχε φυτρώσει ένα μικρό όμορφο ελατάκι. Είχε την καλύτερη θέση: χόρταινε ήλιο και καθαρό αέρα· κι ολόγυρά του είχε παρέα ένα σωρό πανύψηλα έλατα και πεύκα. Μα το μικρό το έλατο δεν έδινε προσοχή καμιά σ' όλα αυτά. Γιατί μια σκέψη μόνο είχε και μια λαχτάρα: να μεγαλώσει!"[...]

Πώς αφηγείσαι μια κατακερματισμένη ιστορία; Με το να γίνεσαι σταδιακά ο καθένας. Όχι. Με το να γίνεσαι σταδιακά το καθετί. "Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας" μάς οδηγεί σ’ ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια - από τις πολυπληθείς γειτονιές του Παλαιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος, και πότε πότε "κηρύσσεται κανονικότητα". Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε ένα νε...

Πώς αφηγείσαι μια κατακερματισμένη ιστορία; Με το να γίνεσαι σταδιακά ο καθένας. Όχι. Με το να γίνεσαι σταδιακά το καθετί. "Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας" μάς οδηγεί σ’ ένα εσωτερικό ταξίδι που διαρκεί πολλά χρόνια - από τις πολυπληθείς γειτονιές του Παλαιού Δελχί και τα λαμπερά πολυκαταστήματα της εκκολαπτόμενης νέας μητρόπολης μέχρι τα χιονισμένα βουνά και τις κοιλάδες του Κασμίρ και πέρα, όπου ο πόλεμος είναι ειρήνη και η ειρήνη πόλεμος, και πότε πότε "κηρύσσεται κανονικότητα". Η Αντζούμ, που ήταν Αφτάμπ, ξετυλίγει ένα ξεφτισμένο περσικό χαλί σε ένα νε...

Ας φανταστούμε ένα τσίρκο... Ένα τσίρκο, όπου όλοι θα είναι λαγοί! Οι ακροβάτες κι οι σχοινοβάτες. Ο ταχυδακτυλουργός - που δε βγάζει βέβαια λαγούς από το ψηλό καπέλο του. Ο θηριοδαμαστής - που δε γυμνάζει ελέφαντες αλλά ψύλλους. Ακόμα κι ο διευθυντής του τσίρκου, λαγός είναι κι αυτός. Μόνο ένας παλιάτσος τους λείπει. Κι αυτός ο παλιάτσος δε θ' αργήσει να έρθει. Με τον ερχομό του, όμως, ξεκινάει κι η μεγάλη περιπέτεια που θα τελειώσει... στο Τσίρκο των Ονείρων.

Μια επιστολή αποκαλύπτει στον διάσημο ντετέκτιβ Κιντάιτσι Κόσουκε ότι μια αιματηρή τραγωδία θα ξετυλιχτεί στη μικρή πόλη του Νάσου σε μία έπαυλη δίπλα στη λίμνη. Εκεί, στην πληγωμένη Ιαπωνία μετά τον πόλεμο, που παραπαίει ανάμεσα στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό, έχει μόλις πεθάνει ο γερο-Ινουγκάμι Σαχέε, πατριάρχης μιας οικογένειας με πολλά παρακλάδια και πρόεδρος του τραστ Ινουγκάμι. Αφήνει τρεις κόρες που διεκδικούν η καθεμιά την κληρονομιά για τον γιο της. Το οικόσημό του έχει για εμβλήματα το τσεκούρι, το κότο και το χρυσάνθεμο, που θα γίνουν τα κλειδιά ενός αιματηρ...

Τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που κάστρα και μοναστήρια υπήρχαν ακόμα σε όλους τους τόπους κι οι ιππότες ξεκινούσαν να κάνουν μεγάλα κατορθώματα, τότε που οι γυναίκες ύφαιναν στους αργαλειούς πέπλα με όμορφες ζωγραφιές κι οι τροβαδούροι έπαιζαν για πρίγκιπες και για φτωχούς το ίδιο, ζούσε ένας φτωχός μουσικός που τον έλεγαν Οδυσσέα. Γράμματα δεν ήξερε και πλούτη δεν είχε. Ήταν, όμως, καλός άνθρωπος κι αγαπούσε τη φύση. Όσο για τη μουσική, τη λάτρευε. [...]

Ο Ηλίας Μακρής είναι ένας μαθητής του δημοτικού, αλλά δε γράφει μόνο τα μαθήματά του. Γράφει και την Αυτοβιογραφία του, που την έχει χωρισμένη σε τετράδια το καθένα μ’ ένα ξεχωριστό θέμα: ένα με τα παιχνίδια που του αρέσουν, ένα με τους παλιούς του φίλους, ένα με τα αγαπημένα του φαγητά, ένα με τις πολύ μεγάλες απορίες του, ένα με τις συλλογές του. Σ' ένα τέτοιο τετράδιο σημειώνει και τους ορισμούς που δίνει σ' όσα παράξενα ή ακαταλαβίστικα πράγματα συναντάει στο δρόμο του. Σ' αυτό το τετράδιο μας αφήνει να ρίξουμε μια ματιά εδώ. Και ταυτόχρονα μας αφηγείται το πώς, περνώντ...

Είναι η φιλία σύμπτωση; Οι συμπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν στη φιλία; Προβληματισμοί και ερωτηματικά σχετικά με τη φιλία, με χιούμορ και ζωντάνια, από τον Ηλία Μακρή, έναν ψαγμένο δωδεκάχρονο. Η Μαρία Αγγελίδου δίνει μια πινελιά έντεχνου λόγου θυμίζοντάς μας πως η λογοτεχνία - και η παιδική - είναι μια πραγματική τέχνη που αξίζει να την απολαμβάνουμε από μικροί. Το εξώφυλλο και οι εσωτερικές ζωγραφιές είναι από το βραβευμένο εικονογράφο Βασίλη Παπατσαρούχα.

Ο μικρός ποντικός Σεμπάστιαν μαθαίνει από το Ρόκο, το μάγο-κόρακα, τα μαγικά λόγια, που τον ταξιδεύουν σ' όποιο μέρος τού αρέσει. Φεύγει, λοιπόν, για το Νότιο Πόλο. Μετά από αρκετές περιπλανήσεις σε μερη εξωτικά, φτάνει επιτέλους στο ωραιότερο μέρος του κόσμου.

Εγκαταλειμμένη από τη μητέρα της, η Σάρλα παρακαλάει την Άντι, μια εβδομηντάχρονη γυναίκα, να την κρατήσει κοντά της. Η Άντι δεν ξέρει αν έχει τη δύναμη ν' αναλάβει το μικρό κορίτσι. Την παίρνει όμως στο σπίτι της γιατί πιστεύει στην αγάπη, και η Σάρλα, με τη σειρά της, ανοίγει την πόρτα στο παρελθόν της Άντι, στις αναμνήσεις της, που είναι ερωτικές και μυστηριακές, έντονες και σκοτεινές, βαθιά κρυμμένες στην καρδιά της. Με τη βοήθεια της Σάρλα η Άντι βρίσκει τον τρόπο να δώσει μια εξήγηση στη μακριά, δύσκολη ζωή της, μαθαίνει να συγχωρεί και τελικά γυρίζει στο σπίτι της, α...

Εφτά αδερφές που ζουν σ’ ένα σπίτι με δική του ψυχή. Μια γιαγιά που πλέκει κάλτσες και μπαινοβγαίνει μέσ’ από τους τοίχους. Γυναίκες που τρέμουν μήπως αγαπήσουν και σβήνουν όταν δεν αγαπούν. Μια κόρη, η Έμα, που ψάχνει να βρει τον άντρα που αγάπησε η μητέρα της. Η Έλλε Έχελς αφηγείται με μαεστρία τη συγκινητική ιστορία των εφτά αδερφών από τη σκοπιά τής Έμας, που μεγαλώνει σ’ ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες. Παρακολουθεί τις θείες της να ερωτεύονται, να επαναστατούν, ν’ αγωνίζονται, να τραγουδούν, να ψάχνουν τη θέση τους μέσα κι έξω από το σπίτι, αλλά πάντα να ξαναγυρίζουν εκεί...

Ένα κατακόκκινο σκουφί που πέφτει στο δάσος από το κεφάλι ενός αφηρημένου νάνου ζει τη δικιά του περιπέτεια: Κάθε ζωάκι που το βλέπει σκέφτεται να το κάνει σπίτι του, έτσι όμορφο και ζεστό που είναι! Πρώτα ένα βατραχάκι, έπειτα ένα ποντικάκι και μετά ένας λαγός... Τι γίνεται όμως όταν μέσα στο σκουφί μπαίνει ένας πολύ ξεχωριστός επισκέπτης;