Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τυχερά τα παιδιά της μικρής γειτονιάς! Είχαν κοντά τους ένα γερο-ναυτικό, τον κύριο Ευρυβιάδη, που μπέρδευαν συνέχεια τ' όνομά του και τον φώναζαν κύριο "Αύριο-βράδυ". Κι εκείνος, που αγαπούσε όλα τα παιδιά σαν εγγονάκια του, τους έλεγε ιστορίες, παραμύθια, τους έφτιαχνε παιχνίδια και προπαντός γλυκά όνειρα για τον ύπνο τους. Μάλιστα, όνειρα! Ένας ξύλινος γλάρος έγινε ο ονειροκουβαλητής του κυρίου "Αύριο-βράδυ". Πετούσε κάθε νύχτα στον ύπνο των παιδιών. Σ' αυτά τα ονειροπετάγματα δεν έλειπαν οι απρόβλεπτες περιπέτειες. Πόσο καιρό, αλήθεια, κράτησαν τα γλυκά όνειρα;

Τι εξωθεί τον Πινόκιο να ταξιδέψει νυχτιάτικα απ΄ την πατρίδα του την Ιταλία στην Ελλάδα, και μάλιστα πετώντας πάνω στη ράχη ενός χελιδονόψαρου; Οι περιπέτειές του, που αρχίζουν τούτη τη φορά απ΄ την Ακρόπολη, μια νύχτα με πανσέληνο, ως φαίνεται, δεν έχουν τελειωμό. Ο Ιταλός συγγραφέας Κολόντι δε μας είπε τα πάντα για το καλόκαρδο αυτό ξύλινο αγόρι με τη σουβλερή μύτη. Μια φοβερή αρρώστια έχει χτυπήσει το μαστρο-Τζεπέτο: εξαφανίστηκαν όλα τα χρώματα απ΄ τα όνειρά του. Έτσι, μόνο ασπρόμαυρα ονειρεύεται πια. Μοναδικό γιατρικό είναι, λέει, ένα παράξενο κυκλάμινο που φυτρώνει...

Περιέχονται τα κείμενα: - Χρήστος Μπουλώτης, "Ολυμπιάδες Μούσαι του πολιτισμού και της ειρήνης" - Μίκης Θεοδωράκης, "Για τη Λυσιστράτη" (συνέντευξη στην Evelin Voigtmann και τον Νίκο Καραναστάση) - Νίκος Καραναστάσης, "Από την αριστοφανική "Λυσιστράτη" στο λιμπρέτο της όπερας" - Evelin Voigtmann, "Λυσιστράτη: Μια σοβαρή κωμική όπερα;" - Γρηγόρης Μ. Σηφάκης, "Η αρχαία κωμωδία και η "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη" - Νίκος Καραναστάσης, "Οι παραστάσεις της "Λυσιστράτης" στην Ελλάδα"

Η ακρίδα η Λέλα ονειρευόταν κόκκινα γοβάκια, δούλεψε καλοκαίρια, της πόνεσαν τα χέρια. Χτυπήστε παλαμάκια, τα αγόρασε τα κόκκινα γοβάκια! Και μια νύχτα αυγουστιάκη με χάρη, από ένα νυχτολούλουδο πηδάει στο φεγγάρι. Πέφτουνε στην ποδιά της αστέρια, αστεράκια και δυο μικρά ασημένια καραβάκια. Πεθύμησε τη γη, νάτη σε ένα καρπούζι, κρύο, μπούζι. Χάνει το ένα της γοβάκι, το άλλο το δίνει σε καρπουζόσπορους λεβέντες, την πείθουνε με τις κουβέντες. Και το ένα ασημένιο καραβάκι, σε ένα ερωτευμένο τζιτζικάκι. Το άλλο σώζει μυρμήγκια από πνιγμό, σαλπάρουν στο λεπτό. Τα έδωσε όλα, ξυπ...

Απίστευτο κι όμως αληθινό: κατέφτασε και ο Πινόκιο στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Θέλει κι αυτός να είναι εκεί, παρών στο μεγάλο γεγονός. Να πάρει μέρος στους Αγώνες, αλλά και να μάθει. Να θαυμάσει το Καλλιμάρμαρο Στάδιο και τα αγάλματα των αθλητών που κοσμούν την Αθήνα. Ξεκινάει από το άγαλμα του Δισκοβόλου. Μια καινούργια φιλία γεννιέται ανάμεσα στο χάλκινο άγαλμα και το ξύλινο αγόρι και μαζί της αρχίζει η περιπέτεια, όπου μπλέκεται το όνειρο με την πραγματικότητα, η ευαισθησία με τη γνώση και το χιούμορ.

Στον ουρανό, πάνω από την Αθήνα, καταφθάνει καβάλα σε ιπτάμενη σόμπα ο καλός μάγος Λελουμπλίν, παρέα με το φιλαράκι του, τον Παρμενίωνα. Η αποστολή του και δύσκολη είναι και όμορφη. Θέλει ν' αλλάξει ένα σωρό πράγματα στην πόλη. Να της δώσει χρώματα και ευωδιές, να μεταμορφώσει σε παιχνίδια κάθε τι άχρηστο και πεταμένο, να ταξιδέψει τα παιδιά με μαγικές τσικλόφουσκες πάνω από νησιά, να ξαμολύσει όλα τα αγάλματα των μουσείων στους δρόμους για μια νύχτα. Δεν έχουν τελειωμό τα κατορθώματα του Λελουμπλίν, κι η πόλη πλημμυρίζει κέφι και χαρά. Όταν όμως αποφασίζει να χαρίσει φαντα...

The city owes its peaceful existence to the unseen influence of a poet and a painter who live at its two furthest edges. Nobody has seen them, nobody knows them and they have not even seen each other - for the fates who have decreed the courses of their lives, giving them unmatched talents, have also declared that they must never stir from their posts, or a thousand disasters will descend upon the city. However, when robins first flutter into the poet's court yard, it is the beginning of a moving tale of passion.

Τη φλόγα για την έναρξη των Μεγάλων Αγώνων της Αθήνας θα την άναβε στο Στάδιο ο Πινόκιο. Τι τύχη! Τι τιμή! Ο Πινόκιο λαμπαδηδρόμος! Όμως, τρέχοντας με τους φίλους του παρέα, θα ξεστρατίσει για να φτιάξει στην ακροθαλασσιά μια πεντανόστιμη ψαρόσουπα με πολύχρωμα ζωγραφιστά ψάρια, θα ζήσει τρελές περιπέτειες σε λούνα παρκ, έξω από την Αθήνα, θα κοιμηθεί σ΄ ένα μποστάνι με παραμυθένια καρπούζια... Τελικά, θα προλάβει ν΄ ανάψει και τη μεγάλη φλόγα των Μεγάλων Αγώνων της Αθήνας;

Την κρυφή αρμονία της τη χρωστούσε εκείνη η πόλη σε έναν ποιητή και μια ζωγράφο που κατοικούσαν στις δυο άκρες της. Αυτοί ήταν τα καλά πνεύματα της πόλης. Κανένας δεν τους είχε δει. Κανένας δεν τους γνώριζε. Κι ούτε μεταξύ τους γνωρίζονταν, γιατί οι μοίρες που τους είχαν μοιράνει, δίνοντάς τους αξεπέραστο ταλέντο, είχαν ορίσει ότι ποτέ δεν έπρεπε να το κουνήσουν απ' τη θέση τους, γιατί θα πλάκωναν τότε στην πόλη χίλιες συμφορές. Όταν όμως πρωτοπέταξαν κοκκινολαίμηδες στην αυλή του ποιητή, άρχισε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον ποιητή και τη ζωγράφο.

Στον ουρανό πάνω απ' την Πόλη φύτρωσε μια καρπουζιά κι έκανε κάθε χρόνο ένα τεράστιο καρπούζι που το γεύονταν με πανηγύρια στη μεγάλη πλατεία χιλιάδες κόσμος. Τύχη μοναδική και ευλογία εκείνο το τεράστιο καρπούζι! Κάποιον Αύγουστο όμως, κι ενώ κόντευε η στιγμή να το κόψουν, το καρπούζι άφαντο. Ποιος το έκλεψε, πώς και γιατί; Κανένας δεν είχε δει τον κλέφτη, μόλο που παραφύλαξαν άγρυπνοι όλοι οι κάτοικοι της Πόλης. Το ίδιο συνέβη και τις επόμενες χρονιές, ώσπου ο μικρός γιος του φούρναρη, ονειροπόλος κι άφοβος, παίρνοντας τη φλογέρα του αποφασίζει να κρυφτεί μες στο καρπούζι...

Όταν ο Πήγασος έχει πια βαρεθεί το μοναχικό του πέταγμα στους ουρανούς και το ξύλινο αλογάκι του καρουζέλ λαχταράει να πετάξει, τότε ένα μικρό, παράξενο κορίτσι, η Άννα, τα βοηθά ν' αλλάξουνε για λίγο ρόλους. Με τα δανεικά φτερά του Πήγασου αρχίζει το ξύλινο αλογάκι αρχίζει ένα θαυμαστό ταξίδι στα πέρατα της γης. Έχει όμως όρους τούτο το ταξίδι: την τρίτη νύχτα, πριν το μεγάλο ρολόι του Δημαρχείου σημάνει μεσάνυχτα, θα πρέπει το ξύλινο αλογάκι να 'ναι πίσω, στο καρουζέλ, στη θέση του ξανά. Γιατί αλλιώς... Κι έχει συννεφένιες πολιτείες τούτο το ταξίδι και μαγικούς κήπους...

Παππούς και εγγονή βγαίνουν πάλι βόλτα στη μεγάλη πλατεία με το σιντριβάνι. Κι ένας ευαίσθητος σκύλος Δαλματίας που είναι μπαλόνι φουσκωμένο ανεβάζει ψηλά στη συννεφένια πόλη το μικρό κορίτσι. Το θαυμαστό ταξίδι στον ουρανό έχει πολλές χαρές και φαντασία, έχει όμως και απρόοπτα. Πόσο ψηλά θα τους πετάξει, αλήθεια, η φαντασία;

Mια ιστορία γεμάτη μαγεία ανάμεσα στ' όνειρο και στην πραγματικότητα, το μύθο και την αλήθεια. Μια ιστορία που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αθήνα και περνά το μήνυμα στα παιδια-αναγνώστες, αλλά και στους μεγαλύτερους, ότι η πίστη στις επιθυμίες μας και στα όνειρά μας είναι αυτή που συντελεί, πάνω απ' όλα, να πραμγατοποιηθούν.

Οι Ευρωπαίοι αποτελεί την πρώτη συστηματική και ψύχραιμη απάντηση στο πολυσυζητημένο έργο του Ντυροσέλ, που περιόρισε την έννοια της Ευρώπης στα κράτη-έθνη που την αποτελούν. Για ευρωσκεπτικιστές και ευρωπαϊστές η έννοια, η ταυτότητα της Ευρώπης είναι ζητούμενο. "Άγνωστη και ανύπαρκτη η Ευρώπη, όχι όμως και οι Ευρωπαίοι". Ποιες, όμως, είναι οι ιστορικές καταβολές και οι συντεταγμένες που συγκροτούν το χώρο των Ευρωπαίων; Τι σημαίνει να είναι κανείς Ευρωπαίος; Η Ευρώπη ήπειρος, η Ευρώπη ιδέα, η Ευρώπη ουτοπία, η Ευρώπη πραγματικότητα, η Ευρώπη χειροπιαστή και αναγνωρίσιμη γ...

Στην πιο παράξενη νύχτα της Αθήνας ένα μικρό αγόρι ξεκινάει κρυφά να δέσει την πραγματικότητα με τη φαντασία και τις επιθυμίες του. Μέσα σε λίγες ώρες θα ζήσει μια απίστευτη, γλυκιά περιπέτεια που θα του μείνει αξέχαστη σε όλη του τη ζωή. συντροφιά με τη Ρίνα, τη γριά ρακοσυλλέκτρια, με τον ζωγράφο Βλαδίμηρο, με τον συλλέκτη παλιών παιχνιδιών και με τον συγγραφέα Αστέριο Σκοτεινό θα φτάσει το μικρό αγόρι μέχρι τα έγκατα της πόλης, για να λύσει, επιτέλους εκεί κάτω το μυστήριο της παράξενης νύχτας.

"Χωρίς φίλους η ζωή μοιάζει με αυτοκίνητο χωρίς ρόδες" λέει κάθε τόσο ο παππούς. Αλλά και εγώ είμαι αχόρταγος στη φιλία. Γι' αυτό παίζω με τη φαντασία μου το παιχνίδι του φίλου που αλλάζει: μεταμορφώνω τον Τάκη πότε σε ποδήλατο, πότε σε βιβλίο και πότε σε σκύλο! Ναι, καλά ακούσατε. Ευτυχώς που είναι ο καλύτερός μου φίλος και δε μου θυμώνει!

Μια μεγάλη φιλία γεννιέται ανάμεσα σε ένα μικρό αγόρι κι ένα μενεξεδί αρνί, τον Αιμίλιο, που αγαπάει πολύ τον ήλιο και μήλα απ' το Πήλιο. Πώς όμως να σωθεί το αρνί σε μια πόλη όπου οι περισσότεροι το φαντάζονται στη σούβλα ή ψητό στο ταψί; Φαντασία χρειάζεται και τόλμη, και πατάτες με κουδούνια στο φούρνο!

Στις ζωγραφιές μου η πόλη μας είναι ακριβώς όπως την ονειρεύομαι. Μα η δασκάλα μου ανησυχεί: "Έχεις πολλή φαντασία! Προσοχή, προσοχή!". Λέτε να είναι καμιά φοβερή αρρώστια αυτή η φαντασία; Εγώ όταν μεγαλώσω θα ανακατέψω τα όνειρα και τη φαντασία μου και θα φτιάξω την πόλη μας όπως τη θέλουμε εμείς τα παιδιά.