Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μαρτυρίες από έγγραφα και σημειώσεις του τελευταίου Έλληνα επάρχου Ιωάννη Παπουτσιδάκι Λωζάννη, 24 Ιουλίου 1923 Με ερωτάτε τας εντυπώσεις μου εκ της υπογραφής της ειρήνης. Πώς να σας κρύψω την βαθείαν μελαγχολίαν με την οποίαν υπογράφω την Συνθήκην της Λωζάννης, διά της οποίας οριστικώς καταργείται η Συνθήκη των Σεβρών. Εν τούτοις έθεσα την υπογραφήν μου με την συναίσθησιν ότι προσφέρω υπηρεσίαν εις την χώραν. Ηττήθημεν και μετά την πλήρη διπλωματικής απομόνωσιν εις την οποία περιήλθομεν διά της πολιτικής ήτις ωδήγησεν εις την ήτταν, επανάληψις του πολέμου ηδύνατο να...

Ένα ημερολόγιο ντοκουμέντο για τις τέσσερις εποχές του χρόνου και για τις άπειρες εποχές της παιδικής ηλικίας. Ένα ημερολόγιο, του οποίου η κάθε εβδομάδα είναι ανεξίτηλα σημειωμένη με την αλησμόνητη μορφή ενός παιδιού.

Αν οι συνομιλίες των "Αταίριαστων" συνιστούσαν ένα υλικό που θα μπορούσε να το συναντήσει καθημερινά κανείς στις εφημερίδες, θα ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η συνύπαρξή τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Οι συνομιλίες αυτές δημοσιευμένες, στο σύνολό τους, στην εφημερίδα "Τα Νέα", αποτελούσαν μια νησίδα, σε σχέση με την υπόλοιπη ύλη, καθώς το περιεχόμενο των ειδήσεων, των πληροφοριών και των κρίσεων αλλάζει σε καθημερινή βάση, ενώ η ύλη αυτή έχει κάτι το σταθερό και το αενάως επαναλαμβανόμενο. "Οι αταίριαστοι", πέραν από την πρωτοτυπία, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, της ιδέας...

"Η Λέσβος είναι ένας τόπος όπου θαρρείς πως οι άνθρωποι είτε από ένστικτο -για να καλύψουν όσο γίνεται πιο απλά τις ανάγκες τους- είτε από αίσθημα υψηλής αισθητικής προσάρμοζαν πάντοτε και ταίριαζαν τις οικοδομικές κατασκευές τους στο τοπίο, με βασικές αρχές τη λιτότητα και την απλούστευση της κατασκευαστικής τεχνικής", σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο Νίκος Σηφουνάκης. Το λεσβιακό τοπίο, σπαρμένο από χτίσματα πετρόχτιστα, γεννήματα των ασχολιών των ανθρώπων, προαιώνια κτίσματα απόλυτα συνταιριασμένα με τη λεσβιακή ατμόσφαιρα, τόσο που δεν γίνονται αντιληπτά από το μ...

Η πορεία της Ευρώπης, ιδίως μετά την πρόσφατη εντυπωσιακή διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξελίσσεται σ' ένα πρώτου μεγέθους ιστορικό στοίχημα για το οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια αρνητικής έκβασης. Σ' αυτή τη διαδρομή η μεγαλύτερη εγγύηση για το μέλλον της Ευρώπης είναι οι ίδιοι οι λαοί της, γι' αυτό οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να κατανοήσουν και να υπηρετήσουν αποτελεσματικά την ανάγκη δημιουργίας μιας κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης ως πρωταρχικού παράγοντα της πολυπόθητης ευρωπαϊκής συνοχής. Η πρόσφατη περιπέτεια του Ευρωπαϊκού Συντάγματος αποδεικνύει ότι ο δρόμος θα είν...

[...] Η ελιά (το δένδρο, ο καρπός, το σύμβολο), με τη βιολογική και κατ' επέκτασιν συμβολική θαλερότητα, έχει συνδεθεί με την τελείωση της ύπαρξης του ανθρώπου στο μεσογειακό χώρο. Η καλλιέργεια, η παραγωγή του ελαίου, του πολύτιμου αυτού αγαθού, με τους ιερούς όρους φύλαξης-προστασίας, και η χρήση του (που φέρει τη συνείδηση αυτής της ιερότητας) μετατρέπεται σε ενέργεια θρεπτική, κατευναστική αλλά και θεϊκή πάνω στο σώμα και στην ψυχή. [...] (Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη, απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου). Περιέχονται τα κείμενα: Η ελιά στην αρχαιότητα: -...

Αν η πολιτική είναι η "τέχνη του εφικτού", όπως λένε, άλλο τόσο είναι και η τέχνη του εφήμερου. Μια πολιτική πράξη μπορεί να επηρεάσει την πορεία μιας ολόκληρης γενιάς, όμως η πολιτική σκέψη που την υπαγόρευσε καλύπτεται συνήθως πολύ γρήγορα κάτω από τις συνεχείς προσχώσεις της επικαιρότητας. Η πράξη καταγράφεται πανηγυρικά από την ιστορία, η σκέψη καταχωρείται συνήθως στα αζήτητα της συλλογικής μνήμης, έστω κι αν ήταν η γενεσιουργός αιτία της. Δεν στέκομαι στο αν αυτό είναι άδικο. Γιατί πιστεύω ότι πριν απ' όλα είναι επιζήμιο. Η πολιτική σκέψη, όσο κι αν είναι εξ ορισμού ε...

Είναι ίσως κοινοτυπία ότι η σημασία της ελιάς και των προϊόντων της για τη διατροφή, την υγεία και την εθνική οικονομία είναι μεγάλη και ο ρόλος της στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού από την προϊστορική περίοδο μέχρι σήμερα ιδιαίτερα σημαντικός. Το συνέδριο που έγινε δεν είχε ως μοναδικό στόχο να αναδείξει την παγκοινώς γνωστή και δεδομένη αξία τους. Παράλληλα με τη δεδομένη σημασία του δέντρου της ελιάς, θεϊκού δώρου κατά την μυθολογία, και την ιερότητά του, η διαπίστωση ότι η Ελλάδα δεν διέθετε (1999) ένα μουσείο - ινστιτούτο έρευνας του πολιτιστικού της ελιάς και τ...

Η παρούσα έκδοση, με την ιστοριογραφική ευρύτητά της και τον εικονογραφικό της πλούτο, αποτελεί ένα «τιμητικό αφιέρωμα» στον κόσμο της λεσβιακής σαπωνοποιίας και ταυτόχρονα μια σπουδαία συμβολή στη μελέτη της ελληνικής βιομηχανικής περιπέτειας. Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι σαφές και ευανάγνωστο. Δίπλα στο βασικό κορμό του έργου που επωμίστηκε η ιστορικός Ευρυδίκη Σιφναίου, δύο συμπληρωματικά μελετήματα του αρχιτέκτονα Νίκου Σηφουνάκη και του χημικού Γιάννη Κουτσουρίδη ολοκληρώνουν τον τόμο.

Η μεγάλη περιπέτεια της αριστεράς στην Ευρώπη είναι ακόμη στα σπάργανα. Μόνο που για να γίνει μια δημιουργική περιπέτεια, μια περιπέτεια με οράματα και ελπίδες, δεν πρέπει να στηρίζεται σε βερμπαλισμούς και άλματα στο κενό. Η ιστορική μνήμη και η αίσθηση του παρόντος είναι αναγκαίες. Οι αόριστες και συχνά αυθαίρετες επικλήσεις για το νέο όχι μόνο επιτείνουν την κρίση ταυτότητας, αλλά, ταυτόχρονα, δημιουργούν νέα χαρακώματα και εσωστρέφειες. Η περιπέτεια της δημοκρατικής αριστεράς σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με τη μετεξέλιξή της σε μια νεοφιλελεύθερη καρικατούρα.

"Αποκαλύπτομαι μπροστά στην σοβαρή επιστημονική και καλλιτεχνική συνάμα εργασία που επετύχατε να κάνετε. Πραγματικά νιώθω περήφανος βλέποντας ότι γίνεται κάποτε και δουλειά ευρωπαϊκού επιπέδου στον τόπο μας... Με συγκίνηση σας σφίγγω το χέρι". (Οδυσσέας Ελύτης, 25 Σεπτεμβρίου 1986)