Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...

Πολλοί πιστεύουν ότι είμαστε στην εποχή του τέλους της τηλεόρασης. Άλλοι, πάλι, ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας χρυσής εποχής της. Το βέβαιο είναι ότι στην ψηφιακή εποχή τίθεται επιτακτικά το ερώτημα τι είναι και τι ήταν η τηλεόραση. Οι εργασίες που φιλοξενούνται στον παρόντα τόμο, πρωτοπαρουσιάσθηκαν στο Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για τα 50 χρόνια της ελληνικής τηλεόρασης και εξετάζουν από διάφορες οπτικές το μέσο επικοινωνίας που αποτέλεσε την κυρίαρχη πηγή ενημέρωσης και ψυχαγωγίας της σύγχρονης Ελλάδας, επηρεάζοντας όλου...

Η Πολιτική Θεωρία, ως ενικός όρος, μπορεί να αφορά είτε σε μια συστηματοποιημένη κοσμοσωτηριακή πρόταση (Επιστήμη της Πολιτικής) είτε σε μια συστηματική και αιτιολογημένη εξηγητική προσέγγιση αυτών των προτάσεων, αλλά και των φαινομένων ισχύος γενικότερα (Πολιτική Επιστήμη).

Η εντατική και επαναλαμβανόμενη χρήση των μέσων από την πολιτική τάξη δείχνει την προνομιακή σχέση μεταξύ μέσων και εξουσίας. Γι΄ αυτόν τον λόγο, η διαπλοκή ανάμεσα στα μέσα και στην πολιτική ζωή αποτελεί βασικό παράγοντα για την κατανόηση των δομών εξουσίας της σύγχρονης κοινωνίας. Ο L.V. Thomas (προς τιμήν του οποίου γράφτηκε αυτός ο τόμος), υποστήριξε ότι η εξουσία συνδέεται στενά με το θάνατο (υπάρχει η "εξουσία του θανάτου", η εξουσία "πάνω στο θάνατο" και τέλος η εξουσία "μέσω του θανάτου" ως ψευδαίσθηση της φαντασιακά ζητούμενης αθανασίας). Δεδομένου ότι δεν υπάρ...

Το συλλογικό αυτό έργο, "Οι πολιτικές της εικόνας: Μεταξύ εικονολατρίας και εικονομαχίας", φιλοδοξεί να καλύψει ένα κενό στον προβληματισμό για τη σχέση Τέχνης και Πολιτικής, και πιο συγκεκριμένα, θέματα που αφορούν την εικόνα και τις επιδράσεις της τόσο στον χώρο της Τέχνης (ζωγραφική, κινηματογράφος, εικαστικές τέχνες) όσο και των Κοινωνικών Επιστημών, αλλά και θεωρώντας τα ταυτόχρονα ως αναπόσπαστο κομμάτι του σημερινού οπτικοακουστικού πολιτισμού. Η κυκλοφορία αυτού του τόμου περιέχει εισηγήσεις οι οποίες παρουσιάστηκαν στην ημερίδα που διοργάνωσε το Τμήμα Επικοινωνί...

Ανήκουμε στο κείμενο, γράφουμε πάντα για ένα κείμενο που του ανήκουμε. Το σχόλιο μου για το κείμενο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που το προσαρτώ στο τέλος αυτής της μετάφρασής του στα ελληνικά από τη Μυρτώ Ρήγου, ανήκει. Ανήκει ωστόσο και στην ιδιωτική μου ζωή: στην ένταση η οποία παραδίδεται σε σημασία. Το σχόλιο αυτό είναι η καταγραφή της σχέσης που με την "Αφροδίτη με τη γούνα" πριν ακόμη τη διαβάσω. Μιας εμπειρικής σχέσης, που τώρα περνά στο χαρτί. Είναι όμως και ο οδηγός μου, που μου επιτρέπει τώρα, μετά την ανάγνωση, να ξαναπερνώ, μέσα από τις γραμμές του έργο...

Αναλύοντας τις εκδοχές του νόμου, δηλαδή τη σχάση και τις αντινομίες του, η εργασία αυτή αναφέρεται σε τρεις πρωταγωνιστές του νόμου: τον Kant, τον Sade και τον Kafka. Ο Kant εισάγει την έννοια του νόμου ως καθαρή μορφή και την έννοια της ηθικότητας ως ιδιότητα του έλλογου όντος να ενεργεί χάριν των νόμων. Όταν συγκροτεί τον νόμο, η καντιανή φιλοσοφία δεν περιορίζεται στη φύση της ηθικής αλλά στην καθολικότητα του νόμου. Ο Sade εισέρχεται με το έργο του -αυτήν την "ανοσιουργό φιλοσοφία", όπως χαρακτηρίζεται η ιδιότυπη λογοτεχνία του- στη σφαίρα του νόμου, εισάγοντας μ...

Στον τιμητικό αυτόν τόμο για τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά περιλαμβάνονται τριάντα τέσσερα κείμενα-δωρήματα πνεύματος και καρδιάς επιφανών συναδέλφων, φίλων αλλά και μαθητών του, για να τιμηθεί ο κοινωνικός επιστήμονας, ο διανοούμενος, ο καθηγητής, ο άνθρωπος Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Τα κείμενα αντανακλούν την ποικιλία, σπουδαιότητα και απήχηση του έργου του στην Ελλάδα. Εντάσσονται σε θεματικές ενότητες οι οποίες απορρέουν από το πολυετές έργο του και αφορούν ζητήματα που σχετίζονται με τη δημοκρατία, την παγκοσμιοποίηση, τον πόλεμο και την ειρήνη, τα είδωλα πολιτισμού, το λόγο,...

Ας ορίσουμε τον Άμλετ ως τον ήρωα του Άλλου. Η ετερότητα στην ομώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ υποβάλλεται σε ολόκληρο το περιεχόμενο ενός βιβλίου και δηλώνει το αίνιγμα του Άμλετ. Γι΄ αυτό και ο Άμλετ είναι ο ήρωας του Άλλου, που διανοίγει για τον αναγνώστη του την "Άλλη σκηνή", τόπο του ασυνείδητου όπου ο καταναγκασμός επαναλαμβάνεται ως ανάγνωση. Το στοίχημα που τίθεται για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, του "Αναγνώστη Άμλετ", ως προς το βιβλίο "΄Αμλετ" συνοψίζεται στο δυσανάγνωστο της ετερότητας. Εντούτοις, στον Άμλετ το δυσανάγνωστο της ετερότητας είναι το ευάγνωστο ενός m...