Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μήπως ολόκληρη η μυθολογία δεν είναι μια παραξενιά; θα αναρωτιόταν κάποιος βλέποντας τον τίτλο. Παραξενιά όμως ως προς τί; μόνον όταν συγκρίνεται με την πραγματικότητα, όπως ο κόσμος του ονείρου και της φαντασίας. Ανεξάρτητοι όμως οι τέσσερις κόσμοι, ωστόσο, (πραγματικός, ονειρικός, μυθολογικός, φανταστικός) και μη συγκρινόμενοι, (αφού άλλωστε μόνον τα όμοια συγκρίνονται) παρουσιάζουν μία δομή και μία λογική διάρθρωση. Διαθέτουν νόμους, κρυφούς ή φανερούς. Το παράδοξο, το παράξενο, το μη σύνηθες φυτρώνει όπου υπάρχει νομοτέλεια σπάζοντας έτσι την αλυσίδα της οποίας δομής....

Μια Ελληνίδα ταξιδεύει στη σύγχρονη Αλεξάνδρεια και στην Αλεξάνδρεια των ελληνιστικών χρόνων μέσα από το ταξίδι της μνήμης. Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι -προσωποίηση της ναυτικής υπεροχής της Αλεξάνδρειας- αναβιώνει σε μια νουβέλα σταθμό στο έργο της Ελένης Λαδιά. Δυο ερωτικές ιστορίες στη ζωή μιας γυναίκας συμπλέκονται και μας καθοδηγούν, αιώνες πριν από την παγκοσμιοποίηση, στη μητρόπολη της οικουμενικότητας. Στην πρώτη ιστορία ένα ζευγάρι ειδωλολατρών ζει την καταστροφή του ναού του Σεράπιδος από τη μανία των χριστιανών. Στη δεύτερη, ένα ζευγάρι ορθοδόξων χριστ...

Γιατί εξακολουθούμε να εκδίδουμε διηγήματα; Ίσως επειδή αποτυπώνουν την ουσία της λογοτεχνίας, τον σκληρό της πυρήνα, αποκαλύπτοντας έτσι τον αληθινό συγγραφέα. Με χαρμόσυνη πεποίθηση επανεκδίδουμε λοιπόν στον παρόντα συγκεντρωτικό τόμο τρεις παλαιότερες συλλογές διηγήματων της Ελένης Λαδιά, μια συγγραφέως η οποία ξεχωρίζει στο ελληνικό συγγραφικό τοπίο με τις επιδόσεις της σε αυτό το είδος, το οποίο δεν εγκατέλειψε ποτέ. Πρόκειται για τις συλλογές "Παραστάσεις κρατήρος" (1973), "Ο μαύρος Ερμής" (1977) και "Ο σχιζοφρενικός θεός" (1983). [...]

Όμως μες στην χαρούμενη εορτή των Ανθεστηρίων, όπου ο οίνος έρρεε άφθονος κι έπαιρναν όλοι, ακόμη και τα μικρά παιδιά με τα ζωγραφισμένα λαγηνάκια τους, υπήρχε και η Ημέρα των Ψυχών, όπου νεκροί και ζωντανοί συνυπήρχαν. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας ήταν θλιβερό και πένθιμο. Πήγαιναν στους νεκρούς προσφορές από όσπρια, την λεγόμενη πανσπερμία, και έκαναν σπονδές με ύδωρ στους τάφους τους. Τα φαντάσματα των νεκρών τριγύριζαν σε όλη την πόλη προκαλώντας δέος. Την ημέρα των Χύτρων τελείωνε η εορτή και λεγόταν η παροιμιώδης πλέον φράση: "Θύραξε Κάρες, ουκετ' ανθεστήρια"· Φύγετε...

[...] Στη λ΄ ραψωδία, την γνωστή ως Νέκυια, το θέμα που υπερισχύει είναι της Νοσταλγίας και του Νόστου. Από Νοσταλγία για τον Νόστο επισκέπτεται ο Οδυσσεύς τον Άδη και συνδιαλέγεται με τον μάντη Τειρεσία και τους άλλους νεκρούς. Ολόκληρη η ραψωδία αποπνέει μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας, ο Άδης υπάρχει ως μία υποτονική συνέχεια ζωής και το παράπονο των νεκύων είναι η νοσταλγία του πάνω κόσμου. Στην Νέκυια ό ήρωας φτάνει στο αποκορύφωμα της νοσταλγίας: δρα και επιζητεί τον νόστο μέχρι που εισχωρεί στον χώρο του Άδη. Όμως αυτός ο χώρος είναι τοποθεσία ψυχοβολής. Εκεί η νοσταλγία...

A historical retrospective of the four Pan-Hellenic games in Ancient Greece. The Olympian, Isthmian , Nemean and Pythian games are here revived with incomparable detail and unique photographs by Yannis Demotsis. Accompanied by historical and mythological texts and also detailed descriptions of the different contests , the Ancient Greek Ideal is perfectly represented and underlines the universal and eternal value of today's Olympic Games.

Κάποτε οι θεοί συναντήθηκαν με τους ανθρώπους· γίνανε μάλιστα ομοτράπεζοι και ομόκλινοι. Όμως αυτή η συναναστροφή είχε ένα όριο· οι θνητοί δεν έπρεπε να το ξεπεράσουν, γιατί κάθε υπέρβασή του ήταν "ύβρις" και η τιμωρία ερχόταν πάντα σε χρόνο απροσδιόριστο. Η μυθολογική αλλά και η ποιητική αλήθεια το βεβαιώνουν. Πόση "πραγματικότητα" υπάρχει σ' αυτήν την αλήθεια δεν έχει σημασία. Σημασία όμως έχει πως αυτή η αλήθεια περιέχει σοφία και γίνεται -είτε με τον τρόπο της αποδοχής είτε της αποφυγής- πυξίδα για τα μετέπειτα γένη των ανθρώπων. Τα πρόσωπα σε τούτα τα μυθολογικά αφηγ...

Το εξαιρετικά καλαίσθητο και πολυτελές αυτό λεύκωμα είναι μια ιστορική αναδρομή στους τέσσερις πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας και αποτελεί μνεία στον ρόλο τους ως πρόδρομοι των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα ζωντανεύουν με απαράμιλλη λεπτομέρεια μέσα από τις 288 σελίδες του. Το μοναδικό φωτογραφικό υλικό των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων που επιμελήθηκε ο Γιάννης Δημότσης, δίνει μία διαφορετική και άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση στα ιστορικά και μυθολογικά κείμενα, τις βιογραφίες των επίλεκτων αθλητών, τη λεπτομερή περ...

Το εξαιρετικά καλαίσθητο και πολυτελές αυτό λεύκωμα είναι μια ιστορική αναδρομή στους τέσσερις πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες της αρχαίας Ελλάδας και αποτελεί μνεία στον ρόλο τους ως πρόδρομοι των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια και τα Νέμεα ζωντανεύουν με απαράμιλλη λεπτομέρεια μέσα από τις 288 σελίδες του. Το μοναδικό φωτογραφικό υλικό των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων που επιμελήθηκε ο Γιάννης Δημότσης, δίνει μία διαφορετική και άκρως ενδιαφέρουσα διάσταση στα ιστορικά και μυθολογικά κείμενα, τις βιογραφίες των επίλεκτων αθλητών, τη λεπτομερή περ...

"Το σούρουπο εισχωρούσε δειλά στο δωμάτιο κι εγώ περιεργαζόμουν τις φωτογραφίες σας. Το άγριο προφίλ του Φρειδερίκου με τα φοβερά μουστάκια, το τεράστιο καμπυλωτό μέτωπο και τα πυκνά μαλλιά έρχονταν σε συμπληρωματική εναρμόνιση με το λιπόσαρκο πρόσωπο του Ιωάννη, που το καλογερίστικο σκουφί κάλυπτε μαζί με τα γένεια όλη σχεδόν την μορφή, τονίζοντας τα τεράστια, ασκητικά μάτια. Το βλέμμα σας ήταν κοινό: ένα βλέμμα άγριας ονειροπόλησης, πάνω και πέρα από τα ανθρώπινα, το ολόλαμπρο, απόσκομο βλέμμα του ερημίτη." Στην προσπάθειά της να αναπτύξει ένα ιδεολογικό σύστημα ερμηνεία...

Πάνω σε μια αντιστροφή της Δελφικής προστακτικής «γνώθι σαυτόν», στηρίχτηκε το διανοητικό οικοδόμημα ενός ανθρώπου μυστικόπαθου και ταλαιπωρημένου, του οποίου ολόκληρη η ζωή σπαταλήθηκε στους χώρους του πνευματικού του «υπογείου». Πρόκειται για τον υποχθόνιο, ανώνυμο ντοστογιεφσκικό ήρωα, ο οποίος ορύεται από τα βάθη της συνείδησής του: όχι, δεν είναι καλό να γνωρίζει ο άνθρωπος τον εαυτό του. Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται πως ενστερνίσθηκε το αρχαιοελλνικό ρητό, το πραγματοποίησε και τελικώς αποδεικνύοντας το λάθος του το απέρριψε...

Το νέο μυθιστόρημα της Ελένης Λαδιά ξεδιπλώνει, με το χάρισμα μιας γλώσσας γεμάτης αντηχήσεις, το βάθος της ανθρώπινης υπόστασης. Το μυθικό υπόβαθρο συνυπάρχει με τη σύγχρονη καθημερινότητα. Οι ήρωες του βιβλίου έχουν τουλάχιστον δύο όψεις: διαθέτουν τη δύναμη των αρχετύπων και την ευλυγισία της δράσης τους στο παρόν. Άλλοι είναι παγιδευμένοι σε μυθολογικά πρότυπα, όπως η κόρη που ερωτεύεται μέχρι μονομανίας, ο πατέρας που θέλει να γίνει θεός κι η μητριά που ζει ιδιαίτερα άγριες καταστάσεις, κι άλλοι κινούνται ελεύθερα στον ενεστώτα χρόνο συνειδητοποιώντας, ωστόσο, τη σχέση...

Επανέλαβε συλλογισμένος: "Ναί, ίσως έχεις δίκιο. 'Ισως το άλλο όνομα της ελευθερίας να είναι μοίρα". "Ναί" ξανάρχισε πιο θαρρετά η Ελπίδα" η μόνη μου ελευθερία ήταν να δρώ στον χώρο του αρνητικού. 'Οταν μεγάλωσα, εννόησα πώς έλειπαν τα εφόδια για να γίνω η έγχρωμη φωτογραφία, κι απέμεινα το αρνητικό της. 'Ολα θαμπά και κρυφά, τίποτα στην επιφάνεια, τίποτα γνωστό. 'Εγινα πολύανδρη όχι από προστυχιά, ούτε για να κερδίσω κάτι, όχι. 'Εγινα πολύανδρη από τη βαθιά μου επιθυμία να πρωταγωνιστώ στους διάφορους δεσμούς, να έχω θεατές και ακροατές, θαυμαστές δηλαδή. 'Ετσι δημιούργη...