Βιντιάδης Μηνάς
Vintiádis Minás
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1957 στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου και μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κάσο, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του "Τι είπα στην Κλαούντια", "Οι τρεις Μαρίες" (εκδ. Λιβάνη, 1996 και 1999), "Το δεξί πόδι του θεού" (Ελληνικά Γράμματα, 2003) και η συλλογή διηγημάτων "Ο δράκος κόκορας" (Ελληνικά Γράμματα, 2006). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα πιο σημαντικά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά. Το θεατρικό του έργο "Κάτω Παρθενώνας" θα ανέβει το 2014 από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Εργάστηκε από το 1984 στην εφημερίδα "Τα Νέα" ως συντάκτης ύλης, υπεύθυνος του πολιτιστικού τομέα και διευθυντής σύνταξης στο ιστορικό περιοδικό "Ταχυδρόμος", ενώ για περισσότερα από είκοσι χρόνια έγραφε και παρουσίαζε την εκπομπή "Λόγος Περιοδεύων" στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής επί Καλλιτεχνικών Θεμάτων του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης".
Εν Δωδεκανήσω
Συλλογικό έργο
Κέδρος (2002)
Τα Δωδεκάνησα είναι ένας ιστορικά, κοινωνικά, γλωσσικά προικισμένος τόπος μέσα στην ελληνική επικράτεια, έχει τις περιπέτειες και τα τραύματά του, έχει διαμορφώσει ιδιαίτερη φυσιογνωμία και έχει συγκροτήσει ιδιάζοντα κώδικα συμπεριφοράς, ελληνικό, νησιώτικο, μεσογειακό, ανατολικό. Και διακρίνω πως τα ανά χείρας πεζογραφήματα αυτή η ιδιαίτερη φυσιογνωμία διατηρείται και με τις πράξεις των ανθρώπων αποδεικνύεται και δικαιώνεται. Ως εκ τούτου, ο παρών τόμος είναι πολύτιμος όχι μόνο ως λογοτεχνικό τεκμήριο μιας ομάδας ταλαντούχων ατόμων, αλλά και ως ντοκουμέντο καταγραφής ηθώ...
Οι τρεις Μαρίες
Βιντιάδης Μηνάς
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (1999)
"Κέρασε ένα ποτό ακόμα και θα σου κάνω τη χάρη να σου εξηγήσω το παιχνίδι χωρίς όρια". Κάνω νέο νεύμα στον μπάρμαν. Ο Πατρίκ πίνει μια γουλιά και μου εξηγεί. Μου σηκώνονται στην αρχή οι τρίχες, μετά τον κοιτάω σαν μποξέρ βαρέων βαρών που ζυγίζει σαράντα τρία κιλά, δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτός ο Πατρίκ που μισούσε τον παππού του για όσα έκανε στους μαύρους σκαρφίστηκε αυτό το παρανοϊκό παιχνίδι, αλλά στο τέλος παραδέχομαι ότι μ' αρέσει, μπορώ να το παίξω. "Μπορείς;" με ρωτάει κοροϊδευτικά. "Μπορώ", του απαντώ. "Στοίχημα;" "Στοίχημα", συμφωνώ. "Σε πόσο καιρό;" "Τρε...