Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας κλασικός τρελός επιστήμων, μια καλλονή, ζωντανή-νεκρή. Ένας τυχοδιώκτης Ιρλανδός αεροπόρος. Ένας φυλακισμένος αρχιγκάνγκστερ. Μια συμμορία απ' το Σικάγο. Και η κρυφή νοσταλγία για μια χαμένη ερωτική ηθική, για έναν απωλεσθέντα κώδικα τιμής: Να ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το σκοτεινό αριστούργημα του μαιτρ του μαύρου μυθιστορήματος, του Κορνέλ Ούλριτς. Και, φυσικά, η ζοφερή ατμόσφαιρα, η αναπάντεχη τροπή των πραγμάτων, και ένας σκληρός αλλά ποιητικός τρόπος χρήσης της δυναμικής του γραφής.

Ο αφηγητής αυτού του μικρού σε έκταση μυθιστορήματος, ο Σμύρωφ, αποτελεί ακριβώς τον ιδεότυπο (σύμφωνα με τον Μαξ Βέμπερ) αυτού που αποκαλούμε σήμερα «θεατή». Ο «θεατής» είναι το ον εκείνο, που, κυριευμένο από μια παντοδύναμη αίσθηση αδυναμίας να πράξει, περιορίζεται στο να βλέπει, να σχολιάζει αυτά που βλέπει, να τα μεγεθύνει ή να τα συρρικνώνει, αποφεύγοντας όσο το δυνατόν περισσότερο τους τρομερούς (γι' αυτόν) κινδύνους και της πλέον απειροελάχιστης πράξης. Ο Σμύρωφ είναι ένα από τα οικτρά θύματα αυτής της σύγχρονης ασθένειας που συνηθίζουμε να αποκαλούμε αλλοτρίωση. Άλ...

Βερολίνο 1924-5: Ένας Ρώσος εμιγκρές ενδίδει στις ερωτικές διαθέσεις μιας καλής φίλης της οικογένειας από την οποία προσλαμβάνεται ως παιδαγωγός. Όταν πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από τον σύζυγο της ερωμένης του, ο ανδρισμός του Σμίροφ θίγεται, η προσωπικότητά του κατακερματίζεται, καταφεύγει στο δωμάτιο που νοικιάζει και αυτοκτονεί. Στ’ αλήθεια όμως αυτοκτονεί; Το μικρό αυτό μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ είναι τόσο μια φαρσοειδής αστυνομική ιστορία όσο και μια αφήγηση βυθισμένη στην κόλαση των πολλαπλών αντικατοπτρισμών του βασικού της πρωταγωνιστή.

Όσο ξέρουμε να μοιραζόμαστε το ψωμί και το κρασί μας, όσο ξέρουμε να αγαπάμε την μουσική που μας αγάπησε, όσο ξέρουμε να μιλάμε για τους Φίλους που από έρωτα εξέπεσαν και να τους δωρίζουμε δευτερόλεπτα και δεκαετίες, όσο ξέρουμε να φωτογραφίζουμε τη Φιλία στη Μεγάλη Πόλη, τόσο θα ζούμε τη ζωή που ξέρουμε να ζούμε. Το Μυθιστόρημα ξέρει να γίνεται Χαμόγελο.

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...

Τον Ιανουάριο του 2006, την εξηκοστή πρώτη επέτειο της απελευθέρωσης από το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς, όπου ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν, έθνη από όλο τον κόσμο παρακολούθησαν την πρώτη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Μερικούς μήνες μετά, θα μπορούσαν κάλλιστα να εορτάσουν την επέτειο ενός από τα πιο ακατάλυτα κείμενα για εκείνη τη φριχτή εποχή. Το "Νόημα της ζωής" του Βίκτορ Φρανκλ, όπου ο συγγραφέας περιγράφει τις εμπειρίες του στα στρατόπεδα αφανισμού και αναλύει την ψυχοθεραπευτική του μέθοδο της λογοθεραπείας, εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946. Το Σεπ...

Ο Τζέιμς παρέχει γενναιόδωρα στην ηρωίδα του ό,τι της χρειάζεται για να πραγματώσει τις βλέψεις της: ένα ταξίδι στην Αγγλία, επίδοξους μνηστήρες, μια ολόκληρη περιουσία. Εγκλωβίζει το δημιούργημά του σε μια φυλακή ελευθερίας, για να το κάνει να νιώσει ακόμα πιο ελεύθερο, ουσιαστικά ελεύθερο.

Tο πορτρέτο μιας κυρίας είναι ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και κορυφαία στιγμή της αφηγηματικής τεχνικής του Tζέιμς. Στο έργο αυτό ο Tζέιμς εξιστορεί την περιπέτεια της θελκτικής Aμερικανίδας Iσαβέλας Άρτσερ, που επιζητεί την αυτογνωσία, τη συγκρότηση της προσωπικότητάς της, την πλήρωση. O αναγνώστης παρακολουθεί συνεπαρμένος την περιπλάνηση αυτής της νεαρής κυρίας από τις Hνωμένες Πολιτείες στην Aγγλία, στο Παρίσι, στη Φλωρεντία και στη Pώμη. Συνάμα παρακολουθεί τις εσωτερικές διαδρομές της σ' έναν ολοένα και πιο περίπλοκο λαβύρινθο, στο λαβ...

Μια νέα συλλογή βαθυστόχαστων και προκλητικών δοκιμίων από τον βραβευμένο συγγραφέα της "Ελευθερίας" και των "Διορθώσεων". "Ο δοκιμιογράφος", γράφει ο Φράνζεν, "είναι ένας πυροσβέστης, του οποίου η δουλειά, ενώ όλοι οι άλλοι τρέχουν να αποφύγουν τις φλόγες, είναι να τρέξει κατευθείαν μέσα τους". Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, μόλο που τα μυθιστορήματά του είναι αυτά που του έχουν χαρίσει παγκόσμια αναγνώριση, ο Φράνζεν ζει μια δεύτερη ζωή ως θαρραλέος δοκιμιογράφος. Τώρα, σε μια στιγμή που ο πόλεμος της τεχνολογίας υποδαυλίζει εθνικιστικά μίση και ο πλανήτης δοκιμάζεται απ...

Μια νέα συλλογή βαθυστόχαστων και προκλητικών δοκιμίων από τον βραβευμένο συγγραφέα της "Ελευθερίας" και των "Διορθώσεων". "Ο δοκιμιογράφος", γράφει ο Φράνζεν, "είναι ένας πυροσβέστης, του οποίου η δουλειά, ενώ όλοι οι άλλοι τρέχουν να αποφύγουν τις φλόγες, είναι να τρέξει κατευθείαν μέσα τους". Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, μόλο που τα μυθιστορήματά του είναι αυτά που του έχουν χαρίσει παγκόσμια αναγνώριση, ο Φράνζεν ζει μια δεύτερη ζωή ως θαρραλέος δοκιμιογράφος. Τώρα, σε μια στιγμή που ο πόλεμος της τεχνολογίας υποδαυλίζει εθνικιστικά μίση και ο πλανήτης δοκιμάζεται απ...

Ο Bob Dylan τραγούδησε και τραγουδάει στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, και του Χένρι Μίλερ, και του Άλεν Γκίνσμπεργκ, και όσων αγαπήσαμε μες στα ερείπια μιας εποχής. Ο Dylan, τραγουδώντας και δημιουργώντας στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, άλλαξε τη ζωή μας, άλλαξε τη ζωή χιλιάδων αντρών και γυναικών. Είναι κάτι περισσότερο από εκφραστής της εποχής μας, και φυσικά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τραγουδοποιός: ο Dylan είναι ποιητής, είναι ένας από τους σπουδαιότερους χρονικογράφους του δεύτερου ημίσεος του εικοστού αιώνα. Η φωνή του Dylan είναι η φωνή των κα...

Ο Bob Dylan τραγούδησε και τραγουδάει στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, και του Χένρι Μίλερ, και του Άλεν Γκίνσμπεργκ, και όσων αγαπήσαμε μες στα ερείπια μιας εποχής. Ο Dylan, τραγουδώντας και δημιουργώντας στη γλώσσα του Μεγάλου Βάρδου, άλλαξε τη ζωή μας, άλλαξε τη ζωή χιλιάδων αντρών και γυναικών. Είναι κάτι περισσότερο από εκφραστής της εποχής μας, και φυσικά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τραγουδοποιός: ο Dylan είναι ποιητής, είναι ένας από τους σπουδαιότερους χρονικογράφους του δεύτερου ημίσεος του εικοστού αιώνα. Η φωνή του Dylan είναι η φωνή των κα...

Το σύμπαν του Ντον Μπέρναμ, όπως σχεδόν και κάθε αλκοολικού, δεν είναι παρά μια φαντασμαγορική (και εξαιρετικά οχληρή) σύνθεση από διογκωμένες λεπτομέρειες, από θραύσματα που αποκτούν κρίσιμη σημασία, από ιδιωτικά οράματα που τείνουν ν’ αποκτήσουν διαστάσεις παγκοσμιότητας, από αξιοθαύμαστες αρετές που παραμορφώθηκαν φριχτά, από σφάλματα που περιβάλλονται αμέσως από μιαν αχλή εξιλέωσης και περίτεχνης δικαιολόγησης. Ο Μπέρναμ (ένα όνομα που αλιεύτηκε από τις σελίδες του σαιξπηρικού Μάκβεθ) δραπετεύοντας από τα ιδεώδη του αμερικανικού ονείρου, θα κατοικήσει, αφού τον δημιο...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

"Το πρόσωπό του ήταν ένα ζωντανό γλυπτό. Γεµάτο ουλές. Όπως και η ζωή του ήταν γεµάτη ουλές. Έπαιζε σαν µανιακός στον ιππόδροµο, αλλά αν πόνταρε κάπου τα πάντα ήταν στην αγάπη, στην κατανόηση και στην ποίηση. Οι εξεγερµένοι νέοι της Αµερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ήταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυµάσια ποιήµατα και βραχνά πεζογραφήµατα για τους άδολους παρίες". Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Ένα σχεδόν αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο ο μεγάλος συγγραφέας καταγράφει την παιδική...

Το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα με το χαρτζιλίκι μου ήταν το "Desire" του Μπομπ Ντύλαν. Μου άλλαξε τη ζωή. Η βελόνα του Kenwood έλιωνε, ξανά και ξανά, παίζοντας "One more cup of coffee", το "Hurricane", το "Joey". Η ενορχήστρωση απείχε έτη φωτός από ό,τι είχα συνηθίσει ν' ακούω ως τότε, τους βαρύγδουπους Yes, τους Genesis, και το αναπόφευκτο στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα "Smoke on the Water". Μετά, με τον καιρό, απέκτησα τα Άπαντα Ντύλαν. Μετά, τα έχασα (μετακομίσεις, κλοπές, δωρεές, πυρκαγιές!) Τώρα, τα ξαναμαζεύω. Και εξακολουθώ να γοητεύομαι. Ναι, ο Ντύλαν μού άλλαξε...

Στα μελετήματά του για τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης, ο Τζόρτζιο Βαζάρι (1511-1574) εκπτυχώνει, με θαυμαστή ενάργεια, στιγμές από τα νεανικά τους χρόνια, καταγράφει τις επιδράσεις που δέχτηκαν, ιστορεί τα ταξίδια και τις περιπέτειές τους. Λαμπρός ζωγράφος και αρχιτέκτονας ο ίδιος, χρησιμοποιεί τώρα την πένα του για να εκθειάσει τη χάρη και τη μεγαλοφυία του Λεονάρντο ντα Βίντσι,να μιλήσει για τη θυελλώδη διαμάχη ανάμεσα στον Λεονάρντο και τον Μιχαήλ Άγγελο, και να παρουσιάσει τη συγκλονιστική αλλαγή στο στυλ του Ραφαήλ αφότου μελέτησε τα αριστουργήματα των δασκάλων από τ...

"Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας". William Blake. "Η λέξη μπητ (beat) δεν είναι παρά ένα στερεότυπο που μας "κόλλησαν". Η κίνηση μπητ είναι ένα ψυχεδελικό παραλήρημα των "μήντια". Εμείς οι πρωτεργάτες, είμαστε ο καθένας μας ιδιόρρυθμοι συγγραφείς, ικανοί ν' αγγίξουμε ακόμη τις νέες γενιές: Ο Κέρουακ με τον ρομαντικό ενθουσιασμό του, ο Μπάροουζ με την ευφυέστατη κριτική του για το αστυνομικό κράτος και τον έλεγχο του πνεύματος, κι εγώ με την ειλικρίνεια μου." Allen Ginsberg. "Στη δεκαετία του 1950 ο κινηματογράφος είχε τον James Dean και τον Marlon Br...