Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η γενιά μου μεγάλωσε γλήγορα. Ωρίμασε πρόωρα... Έτσι το θέλησε η Ιστορία. Μας άρπαξε απ' τα θρανία και την παιδική ξεγνοιασιά. Και μας φόρτωσε το ντουφέκι και την ευθύνη για τη Λευτεριά. Μεγάλο το βάρος για τις πλάτες μας. Το σηκώσαμε. Και φανήκαμε άξιοι. Μα σταθήκαμε άτυχοι..." Με αυτή τη δήλωση άρχιζε το βιβλίο Αναμνήσεις ενός Αντάρτη, Α΄ τόμος, μιας τριλογίας που γράφτηκε στη φυλακή Ιτζεδίν Κρήτης και κυκλοφόρησε το 1989. Εκείνος ο τόμος αναφερόταν στα νεανικά χρόνια του συγγραφέα, στα γεγονότα της εποχής, όπως τα είδε μέσα απ' το κελί του μελλοθάνατου. Κι έφτανε μέχρι...

Αναδρομή στο παρελθόν με τη σκέψη στο μέλλον. Ανοιχτό παράθυρο στον έξω κόσμο από το μεταίχμιο του "άλλου κόσμου". Λύτρωση από τα δεσμά της μεσαιωνικής φυλακής. Η πορεία ενός ανθρώπου κι αγωνιστή στη ζωή και στον αγώνα, από τα παιδικά χρόνια μέχρι την Κατοχή. Βιώματα, εντυπώσεις, γνωριμίες, με πεθαμένους και ζωντανούς, με φίλους και εχθρούς, κι αναρίθμητα περιστατικά, αποτυπωμένα στη μνήμη και τυπωμένα στο χαρτί. Και με μια γλώσσα ζωντανή, γλαφυρή και, προπαντός, απλή. Να τι είναι τούτο το βιβλίο κοντολογίς. Το πρώτο μιας Τριλογίας -σύμφωνα με τα σχέδια του συγγραφέα- με τί...

Στο τρίτομο έργο του Αναμνήσεις ενός αντάρτη ο Γιώργης Μωραΐτης ξεδιπλώνει τα βιώματά του από τις πιο άγριες αλλά και πιο συγκινητικές στιγμές της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Στον πρώτο τόμο μίλησε για τα παιδικά του χρόνια μέχρι την Κατοχή. Στον δεύτερο τόμο αναφέρθηκε στη χιτλεροφασιστική Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση μέχρι την Απελευθέρωση. Τώρα, στον τρίτο τόμο, παρουσιάζει όλα τα δραματικά γεγονότα από τη Βάρκιζα έως και τον Εμφύλιο, όπως ο ίδιος τα έζησε. Όλη την τριετία δηλαδή της ένοπλης πάλης με τον ΔΣΕ, μέχρι τον Μάη του 1950, που με την τελευταία ομάδα απ’ τα...

"Η παρούσα έκδοση έχει σκοπό την υπεράσπιση της μνήμης του Πλουμπίδη, μάρτυρα του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος. Στοχεύει επίσης και στην αντίκρουση της πρωτοφανούς σε έκταση και ένταση αντικομμουνιστικής υστερίας, κυρίως μέσω εφημερίδων και περιοδικών αλλά και εκδόσεων, που, εκτός των άλλων, προσβάλλουν την ίδια τη μνήμη του Πλουμπίδη, ο οποίος οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αρνούμενος να πράξει ακριβώς αυτό που πράττουν άλλοι μετά το θάνατό του, ασελγώντας πάνω στην Ιστορία και σε ό,τι εκείνος βαθιά πίστευε". (απόσπασμα από το βιβλίο) Σαράντα πέντε χρόνια συμπλ...

"Εγώ στάθηκα "τυχερός"! Μέσα στη γενική ατυχία ήμουν "ευτυχής". Δεν είχα κλείσει χρόνο αφότου απολύθηκα απ' τη φυλακή μετά δεκάμισι συναπτά χρόνια κράτησης. Αφού δεν πιάστηκα εκείνο το πρωί πέρασα στην παρανομία. Συνδέθηκα με άλλα στελέχη του Κόμματος και ΕΔΑ που διέφυγαν τη σύλληψη. Ανέλαβα την ευθύνη για την έκδοση της εφημερίδας "Αδούλωτη Αθήνα". Αργότερα, μαζί με άλλους συντρόφους, την ευθύνη και του "Ριζοσπάστη". Στη συνέχεια των άλλων εντύπων μας: "Δημοκρατική Αλλαγή" της ΕΔΑ Αθήνας, "Λευτεριά" του ΠΑΜ Αθήνας. Τέλος και του "Οδηγητή". Μέχρι που πιάστηκα στις 29.11.68....

"(...) Ο Ανέστης κρατάει τα χαλινάρια, κεντάει το άλογο με τα σπιρούνια στην κοιλιά... Η Μαρίτσα κρατιέται γερά απ' τον Ανέστη. Έχει κλειδώσει τη μέση του μέσα στα χέρια της. Τ’ άλογο προχωρεί καμαρωτά με γοργό περπάτημα. Έχει καιρό να καλπάσει. Ο Ανέστης το συγκρατεί. Η νύχτα είναι μικρή. Μα θα φτάσουν στα ριζά του βουνού προτού φέξει. Μπροστά τους φαίνεται επιβλητικός ο όγκος των Αγράφων. Ο κάμπος ανασαίνει. Στο βάλτο βαθιά ακούγεται η συναυλία των βατράχων. Πάνω απ' τα κεφάλια τους κάνουν βουτιές οι νυχτερίδες. Οι γρύλοι τραγουδούν ασταμάτητα. Μεγαλόπρεπη μαγεμένη νύχ...

Οι απλοί άνθρωποι γράφουν την Ιστορία! "Οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς". Οι εργάτες, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι. Κι ούτε νοιάζονται αν θα τους γράψει ή θα τους ξεγράψει η Ιστορία... Η δημοσιογραφία η κομμουνιστική, πρέπει να βρίσκεται κοντά τους. Να παρακολουθεί τον αγώνα τους, να καταγράφει τη δράση τους. Κι όχι μόνο από υποχρέωση ως λειτούργημα. Αλλά από επαναστατικό καθήκον. Να γίνεται ένα μαζί τους, να ζει την αγωνία τους, να μπαίνει στη σκέψη τους, να εξηγεί τα προβλήματά τους. Να διεισδύει και στη συνείδηση τους, να επιδρά, να τους δίνει δύναμη και προοπτική....

Τομή στην ταραγμένη περίοδο 1930-1950. Φλας-μπακ στα γεγονότα: Ιδιώνυμο Βενιζέλου, δικτατορία Μεταξά, πόλεμος του '40, Αντίσταση, Εμφύλιος. Στο εδώλιο οι ένοχοι των τραγικών εξελίξεων: ντόπιοι άρχοντες και ξένοι αφέντες. Κριτική καταλυτική, με ρεαλισμό και σαρκασμό, από τη σοβαρή και την εύθυμη πλευρά, μέσα από την περιπετειώδη ζωή, τη μαχητική δράση και το φριχτό θάνατο ενός απλού ανθρώπου, πραγματικού επαναστάτη αλλά και μεγάλου γελωτοποιού, που τα έδινε όλα στο λαό και για τον εαυτό του δεν ήθελε τίποτα.

Στερνό καθήκο τ' ανθρώπου που φεύγει είναι ν' αφήκει τη διαθήκη του. Ε, μη με παρεξηγάτε για τις ελληνικούρες μου, κάτι έμαθα κι εγώ τόσα χρόνια στο κουρμπέτ. Να πει τη στερνή του πεθυμιά. Ν' αφήκει διάτες και ευκές στα παιδιά και τ' αγγόνια του. Να ξομολοηθεί τις αμαρτίες του. Εγώ νε παιδιά, νε αγγόνια... Το καρμελαίικο έσβησε. Ούλα τα κακά πέσαν απάνου του και το ξέκαμαν. Απόμεινε μοναχά η σειρά της αδερφής του πατέρα μου που πήρε τ' όνομα του παπα - Θάνου. Κι εγώ ο γέρος, ένας ξέρακας σαν τον πλάτανο της αυλής μας. Ο πλάτανος, κατά πώς έμαθα, ξεράθηκε κι αυτός, απ' τ...

"Βρίσκομαι κάτω απ' τις ερπύστριες των τανκς. Κινούμαι ανάμεσα σε ξιφολόγχες και φερμπότεν. Οι ξιφολόγχες και τα τανκς είναι της γνωστής φίρμας: made in USA. Τα φερμπότεν ηχούν στην ελληνική, αλλά φέρνουν ανάγλυφη του αγκυλωτού σταυρού τη σφραγίδα. Δεν έχω ταυτότητα. Κυκλοφορώ μ' ένα, κολαριστό ακόμα, αποφυλακιστήριο στην τσέπη και τέσσερα ψωροχιλιάρικα. [...] Έχω αδυνατίσει. Έχασα το μισό βάρος. Είμαι ίδιος σκελετός της άλλης κατοχής. Αλλά δεν τα βάζω κάτω. Τι άνθρωπος θα ήμουν αν τάβαζα κάτω;". (απόσπασμα από το βιβλίο) Για τον πολυγραφότατο -αγωνιστή της Αριστεράς...