Αναμνήσεις ενός αντάρτη

"Η γενιά μου μεγάλωσε γλήγορα. Ωρίμασε πρόωρα... Έτσι το θέλησε η Ιστορία. Μας άρπαξε απ' τα θρανία και την παιδική ξεγνοιασιά. Και μας φόρτωσε το ντουφέκι και την ευθύνη για τη Λευτεριά. Μεγάλο το βάρος για τις πλάτες μας. Το σηκώσαμε. Και φανήκαμε άξιοι. Μα σταθήκαμε άτυχοι..." Με αυτή τη δήλωση άρχιζε το βιβλίο Αναμνήσεις ενός Αντάρτη, Α΄ τόμος, μιας τριλογίας που γράφτηκε στη φυλακή Ιτζεδίν Κρήτης και κυκλοφόρησε το 1989. Εκείνος ο τόμος αναφερόταν στα νεανικά χρόνια του συγγραφέα, στα γεγονότα της εποχής, όπως τα είδε μέσα απ' το κελί του μελλοθάνατου. Κι έφτανε μέχρι τον πόλεμο του '40 και την Κατοχή. Ο Β΄ τόμος της τριλογίας, που κυκλοφορεί τώρα, ύστερα από δέκα συναπτά χρόνια (αλήθεια, πολύ άργησε "λόγω κακών και αφόρητων περιστάσεων", που διεθνώς έφεραν "τ' απάνω κάτω" και φυσικά πολλών τη στάση άλλαξαν, όχι όμως τις ιδέες, τα οράματα και την πολιτική θέση του συγγραφέα), είναι κι αυτό έργο της φυλακής. Γράφτηκε στα κάτεργα της Χούντας. Και αναφέρεται εξ ολοκλήρου στην Αντίσταση, από την ανατίναξη της γέφυρας στον Γοργοπόταμο μέχρι την απελευθέρωση, τη μάχη του Δεκέμβρη, και τελειώνει με τη Βάρκιζα και την παράδοση των όπλων. Έπεται ο Γ΄ τόμος της τριλογίας (που δε θα αργήσει πολύ), ολοκληρωτικά αφιερωμένος στο ΔΣΕ και στον Εμφύλιο.