Πλωρίτης Μάριος 1919-2006
Plorítis Mários
Συγγραφέας, κριτικός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, επιφανής μορφή του μεταπολεμικού θεάτρου, ο Μάριος Πλωρίτης που το πραγματικό του όνομα ήταν Μάριος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1919 στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες, αλλά στη συνέχεια αφοσιώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στα γράμματα και στο θέατρο. Η παρουσία του στην πνευματική ζωή χρονολογείται από τα χρόνια της Κατοχής οπότε, νεαρός ακόμα, συμμετείχε στην ομάδα του Καρόλου Κουν που ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης (1942). Την ίδια εποχή δημοσίευσε και την πρώτη του μετάφραση έργου του Πιραντέλλο "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε" και δυο χρόνια αργότερα συνέβαλε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου "Ίκαρος". Έκτοτε μετέφρασε πάμπολλα έργα γνωστών συγγραφέων (Μπέρναρ Σω, Ίψεν, Ανουίγ, Μπρεχτ, Πίντερ, Στρίντμπεργκ κ.ά.) και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα ως σκηνοθέτης. Το 1950 παντρεύτηκε την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία χώρισαν το 1953. Εκτός από την συγγραφική-καλλιτεχνική δράση του, ο Πλωρίτης επέδειξε ενδιαφέρον και για τα πολιτικά δρώμενα και με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα άσκησε σφοδρή κριτική στις επιλογές των κυβερνήσεων του συντηρητικού χώρου, ιδίως μετά τα "Ιουλιανά" του 1965. Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος 1967-1974 διέμεινε στο Παρίσι, όπου ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δραστηριότητα. Μετά τη μεταπολίτευση αφοσιώθηκε κυρίως στα πνευματικά του ενδιαφέροντα, ενδιαφερόμενος πάντα για τα διαδραματιζόμενα στην πολιτική και εθνική ζωή. Ο Μάριος Πλωρίτης πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 2006.
Η βασίλισσα και οι επαναστάτες
Betti Ugo
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (1975)
[...] Η "βασίλισσα" του τίτλου -αυτή που, άλλοτε, "υπάκουγε σε λίγους κόλακες για να διατάζει πολλούς υπηκόους"- έχει εκθρονιστεί από μια λαϊκή επανάσταση και κρύβεται, πέντε χρόνια τώρα, ανάμεσα στους χωρικούς και στους ξωμάχους. Σήμερα, δεν είναι πια παρά ένα περίτρομο, αλαφιασμένο κι αξιοθρήνητο πλάσμα. Μόνη της έγνοια και σκοπό έχει να σώσει τη ζωή της, τη "ζωούλα" της. Για χάρη της, είναι έτοιμη να δώσει το κορμί της σ' όποιον τύχει -και το κάνει-, να προδώσει τους "οπαδούς" της -και το κάνει-, ν' απαρνηθεί το ίδιο το παιδί της -και το κάνει... [...] (από την εισαγωγή...
Η ανθρώπινη φωνή. Το φάντασμα της Μασσαλίας. Η ψεύτρα. Την έχασα
Cocteau Jean 1889-1963
Δωδώνη (1994)
Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Έρως ελευθερίας και δημοκρατίας
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Σε καιρούς δραματικής καθίζησης του πολιτικού ήθους και της πολιτικής πράξης –όπως οι δικοί μας–, τι νόημα μπορεί να έχει η αναδρομή στον πολιτικό λόγο άλλων εποχών, έστω και τον πιο «υψηλό»; Αποτελεί, η αναδρομή αυτή, μια ρομαντική και «φιλολογική» παρελθοντολογία, ανεδαφική και άγονη; Ή, αντίθετα, ένα ακριβό κι ανελέητο «μέτρο» για την εποχή μας και μάθημα μέγιστο πολιτικής σκέψης και δράσης; Αν δεν πίστευα το τελευταίο, δεν θα είχα επιχειρήσει, φυσικά, τη σύνθεση αυτού του βιβλίου. Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, όπου τα «σημαίνοντα» και τα «σημαινόμενά» του αποτελούν...
Επιφυλλίδες 1989-2004
Πλωρίτης Μάριος 1919-2006
Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων (2010)
Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...
Επιφυλλίδες 1989-2004
Πλωρίτης Μάριος 1919-2006
Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων (2010)
Όπως γίνεται αντιληπτό από τους δύο αυτούς τόμους με τις επιφυλλίδες του, αλλά και από τους προηγούμενους που είχε επιμεληθεί ο ίδιος, ο Μάριος Πλωρίτης δεν υπήρξε δημοσιογράφος με την τρέχουσα σημασία της λέξης. Μολονότι τα περισσότερα βιβλία του τα συγκροτούν κείμενα που έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, και μολονότι ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ μυθιστόρημα, διήγημα ή θεατρικό έργο, ο Πλωρίτης ανήκει σε μια μεγάλη σχολή συγγραφέων, όπως είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Άγγελος Τερζάκης, αλλά και πάμπολλοι άλλοι, που ανάλωσαν συστηματικά τις δυνάμεις τους τόσ...
Δανειστές. Η πιο δυνατή
Strindberg August 1849-1912
Εκδόσεις Καστανιώτη (1994)
«Οι Δανειστές είναι το πιο αγαπημένο μου έργο... πέρα για πέρα μοντέρνο, ανθρώπινο... Η πλοκή είναι συναρπαστική, όσο συναρπαστική είναι η πνευματική δολοφονία... Η άποψη του συγγραφέα, αμερόληπτη: ο συγγραφέας δεν κρίνει κανέναν, εξηγεί μόνο και συγχωρεί». ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ (1888) «Ο Στρίντμπεργκ είναι ανάμεσα στους μέγιστους απ' τους μεγάλους... ο μόνος γνήσια σιαξπηρικός δραματουργός της εποχής μας». GEORGE BERNARD SHAW «Ο Στρίντμπεργκ, ο Στρίντμπεργκ, ο Στρίντμπεργκ, ο μεγαλύτερος απ' όλους... Ο Ίψεν μπορεί να κάθεται μακάριος στο Κουκλόσπιτό του, αλλά...
Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή
Rilke Rainer Maria 1875-1926
Ίκαρος (2005)
Δέκα γράμματα που ο Ράινερ-Μαρία Ρίλκε είχε στείλει από το 1903 ώς το 1908 σ έναν άγνωστό του νέο, τον Franz Xaver Kappus, μαθητή της Στρατιωτικής Σχολής κι αργότερα ανθυπολοχαγό του αυτοκρατορικού στρατού της Αυστροουγγαρίας, ο οποίος σύντομα αποσύρθηκε από τον στρατό και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.
Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή
Rilke Rainer Maria 1875-1926
Ίκαρος (2011)
Δέκα γράμματα που ο Ράινερ-Μαρία Ρίλκε είχε στείλει από το 1903 ώς το 1908 σ έναν άγνωστό του νέο, τον Franz Xaver Kappus, μαθητή της Στρατιωτικής Σχολής κι αργότερα ανθυπολοχαγό του αυτοκρατορικού στρατού της Αυστροουγγαρίας, ο οποίος σύντομα αποσύρθηκε από τον στρατό και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.
Γλυκό πουλί της νιότης
Williams Tennessee
Ελευθεροτυπία (2010)
[...] Όπως σε κάθε έργο του Ουίλιαμς, βρίσκονται και στο "Γλυκό πουλί της νιότης" πολλά συμβολικά στοιχεία. Περισσότερα, μάλιστα, παρά ποτέ. Ο ήρωας του έργου δεν στηρίζει τις φιλοδοξίες του παρά σε δώρα που τα χρωστάει μόνο στην Τύχη: την ομορφιά και τη γοητεία του. Γι' αυτό και τ' όνομά του, "Τσανς", που θα πει Τύχη. Αλλά και οι γιοι και τα γεννήματα της Τύχης, από την Τύχη αφανίζονται. Και τον Τσανς θα τον συντρίψουν τυχαία περιστατικά, που είναι πολύ αδύναμος για να τα ξεπεράσει. Αυτή του η αδυναμία κι αυτή η τυχαιότητα θα τον χωρίσουν για πάντα από τη "Χέβενλι", την "Ο...
La mamma
Roussin André
Δωδώνη (2006)
1956. Σικελία. Κατάνη. Η άφιξη ενός πανέμοφου νέου -με υψηλές γνωριμίες στη Ρώμη- γόνου μιας παλιάς σιτσιλιάνικης οικογένειας αναστατώνει την μικρή κοινωνία της πόλης και προκαλεί αλλεπάλληλα γεγονότα, που ξεσκεπάζουν τα "άπλυτα" και τα "κουσούρια" των μελών της. Τα σοβαρά μπερδεύονται με τα γελοία, τα καθημερινά μπλέκονται με τα μεταφυσικά, ο φαρισαϊσμός συνοδεύεται από την αφέλεια, το δάκρυ κάνει παρέα με το γέλιο και τα κατά συνθήκην ψεύδη χαριεντίζονται με την μισή αλήθεια. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα στέκεται όρθια η Μάμμα, η αρχηγός της σιτσιλιάνικης οικογένειας. Αρχετ...