Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο βασιλιάς των Θηβών Πενθέας αντιδρά στην καθιέρωση της λατρείας του Διονύσου στην πόλη. Ο Διόνυσος επιστρέφει μετά από μακρά απουσία. Ο Πενθέας στρέφεται εναντίον των Βακχών, ιερειών του θεού, αλλά βρίσκει τον θάνατο από τη μητέρα του Αγαύη και τις μαινάδες. Δράμα με θρησκευτικό κλίμα, βασική αναφορά στη διονυσιακή λατρεία.

Το τραγικότερο και πλέον ένθεο από τα δράματα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, έργο γεμάτο παραφορά και με υψηλές ποιητικές κορυφώσεις. Θέμα του η διαρκής ύβρις της εξουσίας απέναντι στους θεούς (και συνακόλουθα στους ανθρώπους) και η δίκαιη τιμωρία, που οι μακάριοι κάτοικοι του Ολύμπου επιφυλάσσουν πάντα για τον όποιον υβριστή. Ταυτόχρονα, ο ποιητής διδάσκει στους συγχρόνους του (και τους κατοπινούς) την αξία της σωφροσύνης και του ήρεμου βίου και διακηρύσσει ότι η ζωή του ανθρώπου είναι σύντομη και επομένως το κυνήγι των μεγάλων πραγμάτων μονίμως περιττό και άνευ λόγου....

Όπως είναι γνωστό, οι "Βάκχαι" είναι το μόνο σωζόμενο έργο με θέμα σχετικό με το θεό Διόνυσο. Εδώ μύθος και ιστορία συνενώνονται και ανάγονται με ποιητικό τρόπο. Η λατρεία του θεού Διονύσου παρουσιάζεται στην πρωτόγονή της μορφή, με τη μορφή εκείνη που συνδέεται με το διθύραμβο, το χορικό άσμα του θεού από το οποίο γεννήθηκε η τραγωδία. Οι "Βάκχαι" αποτελούν ένα από τα πληρέστερα και πιο ολοκληρωμένα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, γιατί συνενώνουν τρία βασικά στοιχεία: το τραγικό, το δραματικό και το θεατρικό. Ο Ευριπίδης με το έργο αυτό επιστρέφει στη μέθοδο και το ύφο...

Χρησιμοποιώντας πλήρως τις μεγάλες κατακτήσεις του δεύτερου μισού του αιώνα στην συγκριτική μελέτη της θρησκείας ο Dodds μας χάρισε μια συγκροτημένη και πειστική αναπαράσταση του Διονυσιακού παρασκηνίου -και βεβαίως του προσκηνίου- των Βακχών, επεξηγώντας το έργο με πολλά διδακτικά και σύγχρονα παράλληλα... Εξ ίσου διδακτική και γόνιμη είναι η οξυδερκής ανάλυση των δραματικών στοιχείων του έργου, των χαρακτήρων του, των σκηνών, των συγκρούσεων, των πράξεων, των λόγων... αυτή η έκδοση υπερέχει κατά πολύ των προηγουμένων σε ζωντάνια, κατανόηση και εμβέλεια. (W.B. Stanford, He...

Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων με την παρούσα έκδοση επιδιώκει τη συστηματική παρέμβασή του στο χώρο του βιβλίου και ειδικότερα σε αυτόν των μεταφράσεων του αρχαίου δράματος. Αφορμή για την πρωτοβουλία αυτή ο Οργανισμός πήρε από την αίτηση που του υπέβαλε ο γνωστός δημοσιογράφος Ανδρέας Ζούλας, προτείνοντας την έκδοση σε μετάφραση των τριών τραγωδιών, Αισχύλου Προμηθεύς Δεσμώτης, Σοφοκλέους Αντιγόνη και Ευριπίδου Βάκχαι, καθώς και της κωμωδίας του Αριστοφάνους Λυσιστράτη. Παραδίδουμε σήμερα σε τέσσερις ιδιαίτερα προσεγμένους και καλαίσθητους τόμους τις μετα...

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελένη"...

Είναι κατατεθειμένη η κάποια ιδεολογία μου μεταγραφής της Τραγωδίας –ήδη την εξέφρασα στην ΗΛΕΚΤΡΑ– για την ανάγκη και την αξία της σύγχρονης ακρόασης του τραγικού λόγου· ανάγκη αλλά και, όπως αποδείχθηκε, αποτελεσματικότητα της μεταφοράς της αρχαίας φωνής σε αναγνωρίσιμες δραματικές εντάσεις – θέλω να πω, της σύγχρονης ελληνικής φωνής, χωρίς την μεσολάβηση άλλων, εγκατεστημένων στην ποίησή μας ιδιωματικών σχημάτων. Απλά θα υπερθεματίσω, κάθως σκέφτομαι πως –ίσως περισσότερο από άλλοτε– σήμερα, όπου όλες μας οι πνευματικές φροντίδες φαίνονται να συγκλίνουν στην αναζήτηση μι...

Οι "Βάκχες", το πιο ανατριχιαστικό ίσως έργο από όσα μας έχουν σωθεί, είναι από τις τελευταίες τραγωδίες του ποιητή και γράφτηκε κατά την παραμονή του στη Μακεδονία (408-406 π.Χ.), μαζί με την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" και τον "Αλκμαίωνα εν Κορίνθω" (έργο χαμένο για μας. Διδάχτηκε όμως στην Αθήνα μετά το θάνατο του Ευριπίδη, ίσως το 405 π.Χ., από το γιο ή ανεψιό του, Ευριπίδη κι αυτόν, αποσπώντας μάλιστα και πρώτο βραβείο, όπως και η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", βραβείο τόσο σπάνιο για τον ποιητή όσο ζούσε ο ίδιος. Αν και η γένεση της τραγωδίας προήλθε από τη Διονυσιακή λατρεία, το...

Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα από την Ασία και διεκδικεί να επιβάλει τη λατρεία του στην Ελλάδα με αφετηρία τη γενέτειρα πόλη. Ο χορός του δράματος αποτελείται από τις Βάκχες της Λυδίας που συντροφεύουν το θεό στο ταξίδι του. Παράλληλα, έχουν σχηματιστεί τρεις θίασοι μαινάδων στον Κιθαιρώνα από όλες τις γυναίκες της Θήβας, στις οποίες ο Διόνυσος ενέβαλε μανία. Εκεί μεταφέρεται μεταμφιεσμένος βακχικά ο θεομάχος βασιλιάς Πενθέας και σπαράσσεται από τις έξαλλες μαινάδες με προεξάρχουσα τη μητέρα του Αγαύη, που αδυνατεί να αναγνωρίσει τον γιο της. Στην τελευταία...

Στη βάση του τραγικού μύθου στις "Βάκχες" του Ευριπίδη υπάρχει ένας αγώνας κυριαρχίας μεταξύ δύο ισχυρών ανδρών. Ο Πενθέας και ο Διόνυσος μάχονται σε ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας. Ο θεός εμπλέκεται σ’ αυτό από διπλή τιμωρητική διάθεση. Θέλει να τιμωρήσει τις κόρες του Κάδμου που συκοφάντησαν τη μάνα του θεού. Θέλει να τιμωρήσει τον εξάδελφό του Πενθέα πού, ως άρχοντας της Θήβας, αντιστέκεται στην εισαγωγή της διονυσιακής λατρείας στη Θήβα. Όσο ο Πενθέας αρνείται να μυηθεί στη νέα λατρεία και δεν διαβάζει τα "δεικνύμενα", ο θεός υποχρεώνεται να απαντήσει στην άρνηση και να...

Οι "Βάκχες" δεν είναι σπουδή διονυσιακής τελετουργίας ούτε μελέτη επί της θρησκευτικής υστερίας. Αυτό που πραγματεύεται ο δραματουργός είναι η αιώνια σύγκρουση θεού και ανθρώπου. Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα ως μύστης και συνάμα εκδικητής για να εισαγάγει τον ιερό θεσμό του βακχικού οργίου και να τιμωρήσει την οικογένεια της μητέρας του Σεμέλης. Ο γερο-Κάδμος και η Αγαύη πρέπει να δυστυχήσουν, διότι δυσπίστησαν σχετικά με τη θεϊκή καταγωγή του. Όσο για τον βασιλιά Πενθέα, πρέπει να πληρώσει για την ασέβειά του προς τον θεό. Ο βασιλιάς διαμελίζεται από την οιστρηλατη...

Ο Γιώργος Σεφέρης χρησιμοποιεί τον όρο "μεταγραφή" για να δηλώσει την ενδογλωσσική μετάφραση, δηλ. τη μεταφορά παλαιότερων κειμένων της γλώσσας μας στα νεοελληνικά. Αρκετά δείγματα της μεταγραφικής ενασχόλησης του ποιητή υπάρχουν ήδη και στο δημοσιευμένο έργο του και, φυσικά περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. [...] Μολονότι υπάρχουν διορθώσεις του Σεφέρη σε όλα σχεδόν τα χειρόγραφα, με κανέναν τρόπο δε θα λέγαμε ότι η παρούσα μορφή των μεταγραφών θα ήταν και η οριστική. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστούμε ότι ο ποιητής ήθελε περισσότερο κατεργασμένες και τι...

Η θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα αποτελεί το πρώτο μέρος της "Εκάβης", ενώ στο δεύτερο μέρος κυριαρχεί η παραδειγματική και άγρια τιμωρία του Πολυμήστορα, βασιλιά της Θράκης, ο οποίος είχε σκοτώσει το μικρότερο γιο του Πριάμου Πολύδωρο και στη συνέχεια είχε πετάξει το πτώμα του στη θάλασσα. Τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ο Ευριπίδης κατά την πραγμάτευση του μύθου της Πολυξένης εμφανίζονται ήδη στην παράδοση: θυσία της κόρης του Πριάμου στον τάφο του Αχιλλέα από το Νεοπτόλεμο. Ο τραγικός ποιητής επεξεργάζεται κάποιον τοπικό (θρακικό) μύθο που είχε γίνει γν...