Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πλήθυνε ο κόσμος μας σε πόνο, στέρηση, αφόρητη συναισθηματική συναλλαγή και εκκωφαντικά σπαταλημένη αγιότητα. Και οι άνθρωποι αλλόφρονες να τρέχουμε πίσω από μορφές αμφιλεγόμενες κοινωνικών ή θρησκευτικών αναμορφωτών ή στους χώρους άσκησης κάποιων γερόντων, σείοντας σημαίες-σήματα εγκλωβισμού σε ατελέσφορα όνειρα. Ψάχνοντας φορτικά και εναγώνια απάντηση και συμβουλή για τις μικρές λεπτομέρειες, που σηματοδοτούν την αβάστακτη καθημερινότητα της ασήμαντης ζωής μας. Και να μπροστά μας κάποια διηγήματα που οι ήρωές τους χωρίς να διεκδικούν το ρόλο του «σωτήρα», παλεύουν ανεπ...

Στην επαρχιακή Ρωσία, ο συνταξιούχος καθηγητής Σερεμπριακόφ και η νεαρή σύζυγός του Έλενα φτάνουν στο απομακρυσμένο κτήμα τους, το οποίο φροντίζει ο Βάνια και η ανιψιά του η Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γοητευτικό και παρηκμασμένο γιατρό Αστρόφ, και η ψευτοδιανοούμενη πεθερά του Μαρία Βασίλιεβνα. Η παρουσία τους διαταράσσει τη ζωή των ανθρώπων εκεί, αλλάζει τις ευαίσθητες ισορροπίες και φέρνει στην επιφάνεια χαμένα όνειρα, ανολοκλήρωτους έρωτες και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Η πλήξη και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας σε παρακμή οδηγούν το δράμα της συμβ...

Όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η "Στέπα", όλοι οι κριτικοί την επαίνεσαν με τα πιο κολακευτικά λόγια. Είπαν ότι ο Τσέχωφ είναι μεγαλοφυία και τον συγκρίνανε με τον Γκόγκολ και τον Τολστόη. Ο Γκόρκη είπε ότι όλες οι σελίδες της "Στέπας" είναι σαν κεντημένες με ψιλό μαργαριτάρι. Και μια άλλη φορά έγραψε στον Τσέχωφ: "Ξέρετε τι κάνετε; Σκοτώνετε το ρεαλισμό... Σε λίγο θα πεθάνει, για πολύ καιρό μάλιστα... Κανένας δεν ξέρει να γράφει έτσι απλά όπως εσείς για απλά πράγματα... Τα διηγήματά σας είναι μικρά όμορφα μπουκάλια γεμάτα με όλα τα αρώματα της ζωής...". Στη νουβέλα αυτ...

Οι τέσσερις νουβέλες του Α. Τσέχοφ (1860-1904) "Η ζωή μου", "Θάλαμος Νο 6", "Φώτα" και "Τρία χρόνια" είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του κλασικού Ρώσου συγγραφεα, όπου απλά καθημερινά επεισόδια γίνονται καθρέφτες της ζωής της Ρωσίας του 19ου αιώνα. Ο Μ. Γκόργκι στενός φίλος του Τσέχοφ, είχε γράψει για εκείνον "... στο λυπηρό και ευγενικό χαμόγελό του κάποιος μπορούσε να αισθανθεί τον λεπτό σκεπτικισμό ενός ανθρώπου που γνωρίζει την αξία των λέξεων και των ονείρων, και να δει τη λάμψη μιας αξιαγάπητης μετριοπάθειας και μιας λεπτής ευαισθησίας". Τα στοιχεία αυτά δια...

Από τα πολύ σύντομα διηγήματα-μπονσάι (πρώιμα, αλλά και πρωτοποριακά, δείγματα του σύγχρονου flash fiction) έως τις πιο εκτενείς αφηγήσεις που εισχωρούν, ως προς την έκταση, τη φόρμα και το βάθος, στην κατηγορία της νουβέλας, ο παρών τόμος περιλαμβάνει μια πανοραμική εικόνα της διηγηματογραφίας του Αντόν Τσέχοφ, αυτού του μετρ της συμπύκνωσης, της οικονομίας και της ανθρώπινης τραγικωμωδίας. Άγνωστα, παραγνωρισμένα και λησμονημένα μικρά διαμάντια συνυπάρχουν με τα πιο δημοφιλή, αρχετυπικά του διηγήματα, και έργα της νιότης συνδυάζονται με εκείνα της ωριμότητας σε μια εξαιρε...

Από τα πολύ σύντομα διηγήματα-μπονσάι (πρώιμα, αλλά και πρωτοποριακά, δείγματα του σύγχρονου flash fiction) έως τις πιο εκτενείς αφηγήσεις που εισχωρούν, ως προς την έκταση, τη φόρμα και το βάθος, στην κατηγορία της νουβέλας, ο παρών τόμος περιλαμβάνει μια πανοραμική εικόνα της διηγηματογραφίας του Αντόν Τσέχοφ, αυτού του μετρ της συμπύκνωσης, της οικονομίας και της ανθρώπινης τραγικωμωδίας. Άγνωστα, παραγνωρισμένα και λησμονημένα μικρά διαμάντια συνυπάρχουν με τα πιο δημοφιλή, αρχετυπικά του διηγήματα, και έργα της νιότης συνδυάζονται με εκείνα της ωριμότητας σε μια εξαιρε...

Η αποκάλυψη της αλήθειας για τον Αντρέι Εφήμιτς Ραγκίν έρχεται τη στιγμή του θανάτου του, πολύ αργά πια για να γνωρίσει τι είναι ζωή σε έναν κόσμο δίκαιο και σοφό. Στον "Θάλαμο No 6", ο ψυχικός κόσμος του Αντρέι Εφήμιτς συνταράζεται από μια εσωτερική μάχη για το εάν η ζωή του έχει αξία. Στο νοσοκομείο συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν οι πράξεις του ως γιατρός καμία επίδραση στη ζωή των άλλων, θεωρώντας ότι ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα οποιασδήποτε ιατρικής κατάστασης. Είναι ο γιατρός της πόλης, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και τιμής, όμως δεν χρησιμοποιεί τη θέση του για να...

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ, ο εξέχων εκπρόσωπος της ρωσικής ρεαλιστικής σχολής του 19ου αιώνα, θεωρείται ένας από τους σηµαντικότερους διηγηµατογράφους της παγκόσµιας λογοτεχνίας, ενώ η συµβολή του στην εξέλιξη του θεάτρου κατά τον 20ό αιώνα είναι καθοριστική. Η παρούσα έκδοση περιλαµβάνει µια επιλογή από διηγήµατα του Αντόν Τσέχοφ, τα οποία αναδεικνύουν λιγότερο γνωστές πτυχές του µεγάλου αυτού δηµιουργού. Ιστορίες βουτηγµένες στο µαύρο χιούµορ, στο µυστήριο και στον ερωτισµό, δίνουν µια διαφορετική εικόνα του πολυσύνθετου έργου του. Στην παρούσα συλλογή περιλαµβάνονται τ...

Η εμβληματική αυτή νουβέλα αφηγείται την αξέχαστη ιστορία του Εγκόρουσκα, ενός εννιάχρονου αγοριού που φεύγει από το σπίτι του προκειμένου να σπουδάσει. Η μητέρα του, που θέλει να τον γράψει στο γυμνάσιο, αποφασίζει να τον στείλει σε μια φίλη της. Όμως ο προορισμός είναι μακρινός και, για να φτάσει εκεί ο μικρός με το ηλιοκαμένο πρόσωπο και τα κλαμένα μάτια, θα πρέπει πρώτα να διασχίσει την απέραντη στέπα, την απλόχωρη καρδιά της ρωσικής υπαίθρου, γεμάτη πολύχρωμες ομορφιές και απρόβλεπτους κινδύνους. Σε τούτη την πορεία, που μοιάζει με πρώτη ενηλικίωση, τον συνοδεύουν ο έμ...

"Πόσο τον αγαπούσε! Ακόμα και άχρηστα σκουπίδια μαζεύουν από τις αυλές σήμερα και τα χρησιμοποιούν για κάποιο λόγο, μέχρι και τα σπασμένα γυαλιά θεωρούνται χρήσιμο εμπόρευμα, αλλά κάτι τόσο πολύτιμο και τόσο σπάνιο, όσο η αγάπη μιας καλλιεργημένης, νεαρής, έξυπνης και καλής γυναίκας πετιέται στα άχρηστα και σπαταλιέται. Ένας παλιός κοινωνιολόγος έβλεπε σε κάθε αρρωστημένο πάθος μια δύναμη, η οποία, με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό, ενώ στους δικούς μας κύκλους, ακόμα και ένα καλό και ευγενές πάθος γεννιέται και πεθαίνει σαν αδυναμία που δεν αξιοποι...

"Έψελνε και διάβαζε, αλλά μες στο μυαλό του πρόφερε άλλα λόγια: "Συγχώρα με , Θεέ μου! Γλύτωσέ με, Θεέ μου!" - και όλα αυτά κάνοντας τη μια μετάνοια μετά την άλλη και κουνώντας το κεφάλι, σαν να ήθελε να εξαντλήσει τον εαυτό του, ενώ η Αγλαΐα τον κοίταζε απορημένη. Σκεφτόταν ότι μπορεί να έμπαινε ο Ματβέι, ήταν σίγουρος μάλιστα ότι θα έμπαινε, και ένιωθε μεγάλη μοχθηρία γι’ αυτόν, ένα μίσος που δεν μπορούσε να το υπερνικήσει ούτε με την προσευχή ούτε με τις απανωτές μετάνοιες". Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας εξελίσσεται η δραματική ιστορία του βιβλίου μας. Ο Αντό...

Το σπουδαιότερο πρόσωπο της ιστορίας μας είναι η εικοσιπεντάχρονη Άννα Ακίμοβνα και με κέντρο τη ζωή της, ο σπουδαίος Αντόν Τσέχωφ αναπτύσσει την ιστορία του με τον τίτλο "Μία γυναίκα". Ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σιδήρου, το διαμάντι της κληρονομιάς της Άννας Ακίμοβνα, είναι το κέντρο μιας πολυάριθμης, στην κυριολεξία, κοινωνίας που σχηματίζεται και κινείται γύρω του. Χιλιάδες άνθρωποι, εργάτες, διευθυντές, λογιστές, αρχιμηχανικοί, μηχανικοί και υπεύθυνοι παραγωγής, διοικητικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, δεσπότες και παπάδες, δάσκαλοι και μαθητές, άνθρωποι πένητες και αναξι...

Το βιβλίο αυτό είναι μια πρώτη απόπειρα για προσέγγιση του μεγάλου λιμού που έπληξε επί δύο χρόνια (1891-1892) τις παραβόλγιες περιοχές. Θύμα της κακής σοδειάς και των άλλων δεινών που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο ήταν ο λαός, δηλαδή το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της Ρωσίας που δούλευε πάρα πολύ σκληρά και σε δύσκολες συνθήκες για να τα βγάλει πέρα. Στον λαό, κατά την τότε αντίληψη, ανήκαν μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, ήτοι οι πρώην δουλοπάροικοι που στην πλειοψηφία τους ήταν αγρότες. Οι ευγενείς, οι αριστοκράτες και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πείνασαν και γι'...

Οι πρωτοπόροι συγγραφείς σπανίως αναγνωρίζονται άμα τη εμφανίσει. Ο γιατρός Άντον Τσέχωφ, ταπεινής καταγωγής, φυματικός από φοιτητής, με μεγάλη ευαισθησία για τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής του, πεζογράφος και κωμωδιογράφος με ανθρωπιστική κατεύθυνση, συνάντησε μεγάλη ψυχρότητα με το πρώτο πολύπρακτο θεατρικό του έργο, τον Πλατόνωφ που γράφτηκε το 1881 αλλά παίχτηκε το 1920, αφού κανένας δεν δέχτηκε να το ανεβάσει κι ο εύθικτος συγγραφέας το έκρυψε στα συρτάρια του. Αυτή η πικρία αντανακλάται στον ήρωα του "Γλάρου" που γράφτηκε 14 χρόνια μετά, το 1895, και γνώρισε θριαμ...

Στο κορυφαίο του διήγημα «Τα φραγκοστάφυλα» ο Αντόν Τσέχοφ περιγράφει την αλλοτρίωση του ανθρώπου που εγκλωβίζεται στον εγωκεντρισμό και αδιαφορεί για τον συνάνθρωπό του. Έτσι, αυτοτιμωρείται να μην χαίρεται την αρμονική συνύπαρξη, την αμοιβαία συνδημιουργία, τη μέθεξη της ζωντανής ζωής. Ο ήρωας του διηγήματος, Nικολάι Ιβάνιτς, υπενθυμίζει στον καθένα ότι ανάλογα με τα «φραγκοστάφυλα» που επιθυμεί διαμορφώνεται η ζωή του. Αν τα «φραγκοστάφυλά» του είναι απότοκα φιλαυτίας φιλοδοξίας, φιληδονίας, φιλοχρηματίας τότε θα καταλήξει άταφος νεκρός.

Το 1890, ήδη καταβεβλημένος από τη φυματίωση, ο Τσέχοφ ταξιδεύει στη Σαχαλίνη, στο νησί-κάτεργο της τσαρικής Ρωσίας, αποφασισμένος να δει και να καταγράψει τα όσα γίνονταν εκεί, να πιάσει το νήμα της ζωής του καταδίκου από εκεί που το άφηνε μια ολόκληρη κοινωνία βυθισμένη στην αδιαφορία. Στη Σαχαλίνη μένει τρεις μήνες και επισκέπτεται σχεδόν όλους τους κρατουμένους, όλες τις υπηρεσίες και τις φυλακές. Τις οδυνηρές εμπειρίες του απ' αυτό το κολαστήριο τις μεταπλάθει σε μια συγκλονιστική αφήγηση, στην οποία οι καρποί της προσωπικής έρευνας διαπλέκονται με μια πληθώρα άλλων π...

Ο "Μαύρος μοναχός" κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μια νουβέλα-φαινόμενο στα παγκόσμια λογοτεχνικά χρονικά, καθώς έχει δεχθεί, από την εποχή της συγγραφής της μέχρι σήμερα, πλείστες προσεγγίσεις και άκρως αντιφατικές ερμηνείες. Και αυτό μόνο άξιο απορίας δεν είναι, αφού ο Αντόν Τσέχοφ πραγματεύεται ένα διαχρονικά φλέγον θέμα: την αδυναμία, ή ίσως την άρνηση του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με την γκρίζα μετριότητα, με μια ύπαρξη μουντή. Ο συγγραφέας, σκιαγραφώντας έναν διχασμένο ήρωα, έναν Μότσαρτ που είναι συγχρόνως και Σαλιέρι, και πλάθοντας μια αμφιλεγόμενη, σκοτεινή...

"Η κωμόπολη ήταν μικρή, χειρότερη και από χωριό. Ζούσαν σε αυτήν σχεδόν αποκλειστικά γέροι, οι οποίοι πέθαιναν τόσο σπάνια, ώστε καταντούσε ενοχλητικό. Το νοσοκομείο και οι φυλακές χρειάζονταν ελάχιστα φέρετρα. Με άλλα λόγια, οι δουλειές πήγαιναν χάλια". Ο Γιάκοβ Ιβάνοφ κερδίζει όπως όπως τα προς το ζην κατασκευάζοντας φέρετρα σε μια μικρή πόλη όπου οι κάτοικοι δεν πεθαίνουν αρκετά συχνά - κατά τη γνώμη του Ιβάνοφ, τουλάχιστον. Εκτός από τα φέρετρα, έχει και άλλο ένα μικρό έσοδο, από το βιολί του. Τον καλούν κάθε τόσο να παίξει σε γάμους με μια εβραϊκή ορχήστρα. Ο Γιάκοβ...

Σαράντα δύο διηγήματα του ρώσου συγγραφέα, μια αναπάντεχη ανθολόγηση. Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχοφ, ο εξέχων εκπρόσωπος της ρωσικής ρεαλιστικής σχολής του 19ου αιώνα, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ενώ η συμβολή του στην εξέλιξη του θεάτρου κατά τον 20ό αιώνα είναι καθοριστική. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει μια επιλογή από διηγήματα του Αντόν Τσέχοφ, τα οποία δίνουν μια διαφορετική εικόνα του πολυσύνθετου έργου του μεγάλου αυτού δημιουργού, αναδεικνύοντας λιγότερο γνωστές πτυχές του. Ιστορίες βουτηγμένες στο μαύρο χιούμ...

Ο καθηγητής Σερεμπριακώφ φτάνει στο υποστατικό του στη ρωσική επαρχία, μαζί με τη νεαρή και δεύτερη σύζυγό του Ελένα. Το κτήμα το συντηρούν η κόρη του , από τον πρώτο του γάμο, Σόνια και ο θείος της, Βάνιας (αδελφός της πρώτης συζύγου του καθηγητή). Ο Βάνιας βιώνει έναν απελπισμένο και αδιέξοδο έρωτα για την Ελένα, το ίδιο και ο γιατρός Άστρωφ, ο οποίος επισκέπτεται συχνά το κτήμα. Η Ελένα όμορφη και ελκυστική αδιαφορεί για τα συναισθήματά τους. Η Σόνια βιώνει ένα βουβό έρωτα για τον γοητευτικό γιατρό Άστρωφ. Οι ισορροπίες αλλάζουν δραματικά, χαμένα όνειρα και ανεκπλή...