Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε αυτές τις ιδιόρρυθμες ιστορίες συναντάμε το μικρό Αριστείδη που έρχεται στην Ελλάδα από την Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του '60 με την οικογένειά του. Μόλις εννιά ετών, φοβάται ότι αν δεν θυμηθεί τον πληθυντικό κάποιου ρήματος ή αν βάλει θηλυκή αντωνυμία για αρσενικό ουσιαστικό, το πολιτικό μέλλον του πατέρα του και η οικογενειακή του τιμή θα γελοιοποιηθούν. Η ανάγκη του να σταματήσει το χρόνο μέσα από τα παιδικά του μάτια, θέλοντας να κρατήσει τον έλεγχο ανασυναρμολογώντας τα γεγονότα, τον οδηγεί σε μια διαδρομή εξωφρενικής αυτο-εφεύρεσης, που τον ελευθερώνει στη δ...

Η κριτική συγκομιδή είναι πλούσια, ανάλογη με τις κριτικές. Οι απόψεις πολύμορφες, συχνά διατυπωμένες ως δοκιμές. Δεν υπάρχει δηλαδή ομοφωνία αλλά αξιοσημείωτη καταγραφή γνωμών. Δεν είναι το δύσβατο της ποίησης του Φωστιέρη αλλά η έκπληξη μπροστά στο νεοφανές, η αδυναμία -ανάλογη με την αμφισβήτηση του ιδίου- μπροστά στη σύλληψη του κεντρικού μηνύματός του, εκφρασμένου από συλλογή σε συλλογή ετερότροπα και με συστηματικές προσθήκες φερτής ύλης, απόδειξη της ανάπτυξης ενός συστήματος εν εξελίξει, του οποίου τα σπέρματα έχουν αναφανεί ήδη από Το Μεγάλο Ταξίδι, τη νεανική και...

[...] Στην "Αρμάνς", πρώτο μυθιστόρημα του Σταντάλ συνυπάρχουν και αλληλοσυμπλέκονται τρία βασικά θέματα: α. η οδυνηρή περιπέτεια ενός ερωτικά ανίκανου· β. η συναισθηματική κρίση του Σταντάλ μετά την πρόσφατη, τότε, εγκατάλειψή του, από την ερωμένη του κόμισσα Κυριάλ· γ. η κοινωνική κριτική κυρίως ενάντια στην τάξη των ευγενών, την εποχή της Παλινόρθωσης. Η δράση καθηλώνεται θεληματικά σ' ένα σαλόνι. Ο Οκτάβιος ντε Μαλιβέρ, εσωστρεφής, ψυχολογικά καταπιεσμένος και με ορισμένα βυρωνικά χαραχτηριστικά, είναι ο αντίποδας του Ιουλιανού Σορέλ. Στην "Αρμάνς" η κοινωνική καταπίεση...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...

Περιέχονται: τo κείμενo του Mάνου Βερναρδάκη: "Η ηρωίδα, οι κόρες της, "Η Σαλώμη" του Όσκαρ Ουάιλντ και εμείς", ένα μέρος της αλληλογραφίας του Ρομαίν Ρολλάν με τον Ρίχαρντ Στράους και το λιμπρέτο του έργου, σε γερμανική και σε ελληνική μετάφραση (από το γαλλικό πρωτότυπο).

Στα τέλη του 1891, ο Βρετανός συγγραφέας Oscar Wilde έγραψε για τη Sarah Bernhardt ένα δράμα στα γαλλικά, με τίτλο "Salome", το οποίο ανέβηκε στο Παρίσι το 1896 στη σκηνή του Theatre de l'Euvre εν τη απουσία του συγγραφέα που είχε καταδικαστεί και εξέτιε ποινή δύο ετών στη φυλακή του Reading. Η Σαλώμη του Wilde είναι μια ηρωίδα με δύο όψεις. Ο ίδιος θεωρεί ότι ενσαρκώνει ταυτόχρονα τον αισθησιασμό αλλά και την απόλυτη σκληρότητα και ορμητικότητα που συνεπάγεται η λίμπιντο. Το έργο σύντομα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Η Hedwig Lachmann μετέφρασε ιδανικά τη "Salome" στα γε...

Η όπερα "Carmen" του Bizet αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο ισπανικό λυρικό έργο του γαλλικού ρεπερτορίου. Σε αυτήν συναντάμε όχι μόνο όλα τα γνωστά ιβηρικά θέματα -τα φρούρια και τις αρένες της Σεβίλλης, την τσιγγάνα, τον ταυρομάχο και την ταυρομαχία- αλλά κυρίως, μια πρωτοποριακή μουσική και μια ερωτική ιστορία που κατέκτησε τις καρδιές των θεατών στα πέρατα του κόσμου, καθιστώντας την Κάρμεν παγκόσμιο μύθο και χαρίζοντάς της φήμη συγκρίσιμη με αυτήν του Ντον Ζουάν και του Φάουστ. Ο συνοδευτικός τόμος του μουσικού έργου, περιέχει τα κείμενα: - Fernando Fraga και Blas Mat...