Λιοντάκης Χριστόφορος 1945-2019
Liontákis Christóforos
Ο Χριστόφορος Λιοντάκης (2014-2019) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας δικαίου στο Παρίσι. Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Το τέλος του τοπίου". Η συλλογή του "Με το φως", 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω", το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Harvard Review", στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο "Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης". Ως μεταφραστής, o Λιοντάκης ασχολήθηκε συστηματικά με τη γαλλική λογοτεχνία, έχοντας μεταφράσει μεταξύ άλλων έργα των Ζενέ, Απολλιναίρ, Μπονφουά, Ελυάρ, Ρεμπώ, Πονζ, Βαλερύ, Σταντάλ και έχοντας επιμεληθεί μια "Ανθολογία γαλλικής ποίησης". Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του. Έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου 2019, σε ηλικία 74 ετών.
Αρμάνς
Stendhal 1783-1842
Ηριδανός
[...] Στην "Αρμάνς", πρώτο μυθιστόρημα του Σταντάλ συνυπάρχουν και αλληλοσυμπλέκονται τρία βασικά θέματα: α. η οδυνηρή περιπέτεια ενός ερωτικά ανίκανου· β. η συναισθηματική κρίση του Σταντάλ μετά την πρόσφατη, τότε, εγκατάλειψή του, από την ερωμένη του κόμισσα Κυριάλ· γ. η κοινωνική κριτική κυρίως ενάντια στην τάξη των ευγενών, την εποχή της Παλινόρθωσης. Η δράση καθηλώνεται θεληματικά σ' ένα σαλόνι. Ο Οκτάβιος ντε Μαλιβέρ, εσωστρεφής, ψυχολογικά καταπιεσμένος και με ορισμένα βυρωνικά χαραχτηριστικά, είναι ο αντίποδας του Ιουλιανού Σορέλ. Στην "Αρμάνς" η κοινωνική καταπίεση...
Τετράδιο Πιέρ Εμμανυέλ
Emmanuel Pierre
Ευθύνη (1980)
O τόμος αυτός εγκαινιάζει μια νέα σειρά "Τετραδίων". Με την πρώτη σειρά, η "Ευθύνη", Φυλλάδιο Νεοελληνικού Προβληματισμού, επιδιώκει να συγκροτήσει μια ιδεατή πινακοθήκη των σπουδαιότερων φυσιογνωμιών του Νέου Ελληνισμού. Με την δεύτερη ετούτη σειρά επιθυμεί να αναγνωρίσει και να τιμήσει τους μεγάλους Ευρωπαίους συγγραφείς του αιώνα μας που το έργο τους δεν είναι τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Απώτερος σκοπός μας, όχι μόνο η βαθειά γνωριμία του πνευματικού θησαυρού άλλων χωρών άλλα και η συνειδητοποίηση, και με τον τρόπο αυτό, της πνευματικής κοινότητας των ευρωπαϊκών λαών, κο...
Οι τάφοι της Ραβέννας
Bonnefoy Yves 1923-2016
Γνώση (1981)
Πολλοί φιλόσοφοι θέλησαν να απολογηθούν για το θάνατο, αλλά δεν ξέρω κανέναν που να πρόσεξε τους τάφους. Το πνεύμα που στοχάζεται πάνω στα προβλήματα της ύπαρξης σπάνια στέκεται στην πέτρα· απομακρύνεται τόσο από τις ταφόπετρες, που αυτές μοιάζουν διπλά λησμονημένες. Η ταφή, παρά ταύτα, έχει μια νομοτέλεια που κυβερνά τους ανθρώπους πάντα -από την Αίγυπτο στη Ραβέννα, κι ως τις μέρες μας. Σε όλους τους πολιτισμούς συναντούμε μια τελειότητα στον τάφο, και καθετί τέλειο δικαιούται μια θέση στο χώρο του πνεύματος. [...] (απόσπασμα από το βιβλίο)
Ποιήματα
Bonnefoy Yves 1923-2016
Εκδόσεις Καστανιώτη (1985)
Περιέχονται αποσπάσματα από τις ποιητικές συλλογές "Αντι-Πλάτων"/"Anti-Platon", 1947 (μτφρ. Χριστόφορος Λιοντάκης), "Περί κινήσεως και ακινησίας της Τάφρου"/"Du Mouvement et de l'immobilite de Douve", 1953 (μτφρ. Μηνάς Δημάκης), "Η βασιλεύουσα έρημος του χτες"/"Hier regnant desert", 1958 (μτφρ. Μηνάς Δημάκης) και "Αφιέρωση"/"Devotion", 1959 (μτφρ. Χριστόφορος Λιοντάκης).
Νυχτερινό γυμναστήριο
Λιοντάκης Χριστόφορος 1945-
Εκδόσεις Καστανιώτη (1993)
Νυχτερινές ασκήσεις με πολλές αναφορές στο φως. Κείμενα διαποτισμένα από νοσταλγία και μνήμες, χωρίς μεμψιμοιρίες και μικροψυχίες. Αναφορές στους Παπαδιαμάντη, Καβάφη, Καρυωτάκη, Ελύτη, Τερζάκη, Αξιώτη κ.ά., αλλά και σε πολλούς ανώνυμους. Ένας διαφορετικός περίπατος σε πόλεις: Αθήνα, Ηράκλειο, όπου το μάτι του συγγραφέα αποστρέφεται την ασχήμια και επιμένει στην κρυμμένη γοητεία τους. Μια γραφή που δεν αστυνομεύει για να κρύψει τις αδυναμίες της· αντίθετα, τις εκθέτει, αφήνοντας να κυκλοφορεί στις γραμμές της ένα αεράκι που επιτρέπει ανάσες.
Ελληνικά παράθυρα
Εκδόσεις Καστανιώτη (1995)
Ο σκοινοβάτης
Genet Jean 1910-1986
Εκδόσεις Καστανιώτη (1996)
Στις σελίδες του Ζενέ το ελάχιστο και ευτελές συρματόσκοινο κατορθώνει ότι αδυνατούσε το τραύλισμα του διαμορφωμένου λόγου: σηκώνει τον εραστή του και τον αναφλέγει χωρίς να τον διδάσκει, αποδιώχνει τον φόβο του θανάτου και προβάλλει την ομορφιά του σώματος.
Ανθολογία του μαύρου χιούμορ
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (1996)
"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...
Ανθολογία γαλλικής ποίησης
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)
Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...
Ποίηση και αφηρημένη σκέψη. Η καθαρή ποίηση
Valéry Paul 1871-1945
Πλέθρον (1999)
"Το τελευταίο, και σίγουρα το πιο ενδιαφέρον στην ιστορία των γαλλικών γραμμάτων στον 20ό αιώνα σχέδιο του Βαλερύ, το οποίο όμως από τη φύση του δεν μπορούσε παρά να μείνει ημιτελές, ήταν το σχεδίασμα μιας ποιητικής. Ένα από τα πιο παλιά σχέδια του Βαλερύ αφού ανάγεται στην εποχή που ανακάλυψε τον Πόε, δηλαδή το 1892 που έμελλε να βρει την οριστική του διατύπωση το 1936. Ήταν τότε υποψήφιος καθηγητής στο College de France. Κέρδισε την εκλογή χάρη στη φήμη του αλλά και στο πρόγραμμά του, και η έδρα πήρε το όνομα που ο ίδιος είχε προτείνει: έδρα Ποιητικής. Με τη μορφή μαθ...