Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην Αρχαία Ολυμπία θα μας ταξιδέψουν η Λευκή και η Γαλανή, δύο δίδυμες αδελφούλες, που αγαπούν τα ταξίδια, τα μουσεία και γενικά ό,τι έχει σχέση με τον πολιτισμό. Αν κι εσείς θέλετε να μάθετε τα πάντα για την ιστορία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, ακολουθήστε τις δυο αδελφούλες στο ταξίδι τους μέσα στο χρόνο...

We will be guided to Ancient Olympia by two inspired twin sisters who love travels, history and art, and dream of a better, more humane world. Why not follow them to a magical journey in time and civilization and through unbelievable adventures, original visual activities and exciting games, let's unravel, all, young and old, the secrets of the ancient sanctuary and the museum of the Ancient Olympia...

Από τον Πινέλ, τον Τιουκ, τον Βάγκνιτς [Pinel, Tuke, Wagnitz] και μετά, γνωρίζουμε ότι οι τρελοί, για ενάμιση αιώνα, υποβλήθηκαν στον κανονισμό αυτού του εγκλεισμού, καθώς και ότι μια μέρα θα τους ανακαλύψουμε μέσα στις αίθουσες του Γενικού Νοσοκομείου μέσα στα απομονωτήρια των κατέργων· θα αντιληφθούμε ότι είχαν αναμειχθεί με τον πληθυσμό των "Workhouses" ή των "Zuchthausern" [σωφρονιστηρίων]. Ωστόσο, δεν συνέβη ποτέ να διευκρινισθεί με σαφήνεια ποια ήταν εκεί η καταστατική θέση τους, ούτε αποσαφηνίσθηκε ποτέ τι νόημα είχε αυτή η γειτνίαση, που φαινόταν να καθορίζει την ίδ...

Η Μαρία, κοπέλα της δεκαετίας του '60, έχει τελειώσει το γυμνάσιο και παντρεύεται τον έρωτα της ζωής της. Απωθημένο της όμως έμεινε η ιατρική. Κι ενώ ο αγαπημένος της Ντίνος στο "τι επαγγέλεστε;" απαντά "γιατρός", η ίδια είναι υποχρεωμένη να απαντά "οικιακά". "Οισοφαγίτιδα επίμονη" τα οικιακά για τη φιλόδοξη Μαρία. Η καταπίεση της συζυγικής αρβύλας την κρατά εγκλωβισμένη, αλλά η διέξοδος έρχεται για να αξιοποιήσει τα "Οικιακά της". Πότε όμως; Μετά τη θυσία... τότε που ο ψυχίατρος απέρριψε το επάγγελμα της ως ψυχοφθόρο και συνέστησε εργασιοθεραπεία. Τότε που στο βωμό ενός...

Καινούρια μέρα, λιόχαρη, μέρα ευλογημένη, όρεξη να 'χεις να τη ζήσεις. Θα φέρει κούραση κι ύστερα πάλι θα ποθείς την ανάπαυση. Το κουρασμένο σώμα, η αγχοφόρα ανάσα, οι κοιμισμένες αισθήσεις, τα τραυματισμένα αισθήματα. Η περίσκεψη κι ο συλλογισμός. Ανοιχτό το παράθυρο, για να μπει ο καθαρός αέρας. Τούτη την ώρα, μη μου μιλάς για λύπες και χαρές. Ούτε για τριαντάφυλλα και παραμύθια. Μη μου θυμίζεις τις αδικαιολόγητες απουσίες της γοητείας και τις οριστικές αποχωρήσεις φίλων και δικών μας. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα της ζωής. Άσε διαλογισμούς και διασκεδάσεις. Στην άκρη τα...

Το βιβλίο του γιατρού και συγγραφέα Στράντα αποτελεί μια καταγραφή των προσωπικών του εμπειριών στα πολεμικά μέτωπα διαφόρων χωρών τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο Στράντα περιγράφει συγκλονιστικές στιγμές στο πλευρό των θυμάτων, τα οποία στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι παιδιά και πλήττονται από τις νάρκες, αυτά τα ύπουλα και αθόρυβα εργαλεία πολέμου που εξολοθρεύουν τις επόμενες γενιές. Το βιβλίο δανείζεται τον τίτλο του από τους "πράσινους παπαγάλους", νάρκες ειδικά σχεδιασμένες ώστε να μοιάζουν με παιχνίδι, τα οποίο περιεργάζεται το ένα παιδί μετά το άλλο, μέχρις ότου...

"Εγώ, ο Σινουχέ ο Αιγύπτιος, είδα ένα αγόρι να χτυπάει τον πατέρα του στην άκρη του δρόμου και να τον σκοτώνει. Είδα φτωχούς να ξεσηκώνονται ενάντια στους πλούσιους, θεούς ενάντια στους θεούς. Είδα έναν άντρα, που έπινε το κρασί του από κύπελλο χρυσό, να σκύβει μέσα στην αθλιότητα και να πίνει νερό με την παλάμη του απ' το ποτάμι. Αυτούς που ζύγιζαν χρυσάφι να ζητιανεύουν στους δρόμους και τις γυναίκες τους να πουλούν το κορμί τους για μερικές δεκάρες σ' ένα νέγρο με βαμμένο πρόσωπο για ν' αγοράσουν λίγο ψωμί για τα παιδιά τους."

Πάνθεια, λουλούδι εξωτικό της Ανατολής, του κόσμου όλου, χρώματα γιομάτο και άρωμα, κάστρο απόρθητο, που το κλειδί του το έδωσε μόνο σε έναν, που δεν ξέρω πού βρίσκεται, να τον σκοτώσω, να του το πάρω και να 'ρθώ... Να, πιάσε τη χρυσή λαβή, τη στολισμένη, του ακινάκη· δεν την καταδέχτηκες χτες, τώρα πιασ' την, ακούμπησε τη μύτη του εδώ, εδώ που έχω το δάχτυλο και χώσ' το βαθιά με δύναμη καταμεσής. Θα είναι γλυκός ο θάνατος και θα ευγνωμονώ εσένα και τους θεούς... Εκείνη όμως δεν έλεγε να τον απαλλάξει από το μαρτύριό του, ούτε έφευγε από τη σκέψη του. Δεν χωρούσε τίποτα άλ...

Το πιάνο / ακουμπισμένο στο βυθό / πλανιέται δίχως τις χορδές του. / Τα πλήκτρα ακουμπούν/ στα σπλάχνα σου / και σε πονάνε. Όλα έχουν το ίδιο χρώμα. / Τα μάτια σου ορθάνοιχτα / καταγράφουν τοπία. / Διάφανα κι ανυπεράσπιστα / όπως τα ποιήματά σου.

Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς ανθρώπους, που έψαχναν απεγνωσμένα την ελευθερία της ψυχής τους. Πέρασαν βουνά, θάλασσες και ποτάμια, μοναχικοί καβαλάρηδες πάντα, εραστές μιας χίμαιρας που την είχαν βαφτίσει ελευθερία. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μοιάζει να ψάχνουν τελικά για την παγίδα τους. Μοιάζει να ψάχνουν, κάπου να αιχμαλωτιστούν. Κάπου να χαρίσουν, κάπου να πετάξουν, την ελευθερία που ήδη κουβαλάνε μέσα τους, χωρίς οι ίδιοι να το ξέρουν. Μερικοί, μπαίνουν σε ναρκοπέδια και χάνονται. Άλλοι βρίσκουν τη μεγάλη παγίδα και παγιδεύονται. Ολότελα. Για πάντα. Μόνο...

Αυτή η ποιητική ανθολογία απευθύνεται στα παιδιά και στους εφήβους. Ανθολογούνται ποιήματα γνωστών ποιητών, από τον Σολωμό ως τις μέρες μας, που είτε αναφέρονται στην παιδική ηλικία και σχετίζονται με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της, είτε απλώς είναι εύληπτα και επομένως κατάλληλα για να διαβαστούν από παιδιά. Η επιλογή ποιητών και ποιημάτων έγινε με μοναδικό κριτήριο την ανταπόκριση που ελπίζουμε ότι θα βρουν στη νεανική ευαισθησία. Ο στόχος της ανθολογίας παραμένει προφανής: να φέρει την ποίηση κοντά στους εφήβους και στα παιδιά, προετοιμάζοντας ενδεχομένως του...

Η παιδαγωγική που προτείνει η συγγραφέας συνδυάζει την επιστημονική γνώση με την πρακτική εφαρμογή της. Με απλό και κατανοητό τρόπο λύνει πολλές απορίες και προσφέρει υποστήριξη και ενθάρρυνση στους γονείς. Αποδεικνύει με επιχειρήματα πόσο εύκολα είναι μερικές φορές αυτά που μας φαίνονταν ακατόρθωτα. Τα εκατοντάδες αληθινά παραδείγματα που παραθέτει είναι από μόνα τους ένας ολόκληρος κόσμος, γεμάτος ειλικρίνεια και γνώση ζωής. Οι ξεκάθαρες έννοιες και η ζωντανή γλώσσα που χρησιμοποιεί, το κάνουν ένα ανάγνωσμα γλαφυρό και γοητευτικό. Ένα βιβλίο ξεχωριστό, που φωτίζει και πε...

"Πέντε χιλιάδες έχασα", είπε δυνατά γύρω του. Στεκόταν όρθιος δίπλα μου και κάθε φορά που ήθελε να ποντάρει, απλωνόταν ολόκληρος πάνω στη ρουλέτα. Κι όσο έχανε, τόσο απλωνόταν και λύγιζε, με το σώμα του να έχει πάρει κλίση, σαν τα καράβια που βυθίζονται με το πλάι... Κι αν η τύχη δεν σταθεί δίπλα του, να είσαι σίγουρος πως θα την βρεις εκεί που δεν ελπίζεις, αρκεί να έχεις την ευφυΐα να διακρίνεις την παρουσία της. Και μην ξεχνάς! Το πέρασμά της είναι τόσο γρήγορο, όσο σχεδόν και το γύρισμα της ρουλέτας.

Το "Τετράδιο της Αλκυόνης" είναι αφιερωμένο "σ' αυτούς που ξέρουν να ζουν, ν' αγαπούν, να ελπίζουν, να χαίρονται..." Και ξεκινά στέλνοντας "ένα γλυκό φιλί στη νέα μέρα που ξεπροβάλλει". Δεν έχει σημασία αν αυτή η μέρα είναι η 1η Ιανουαρίου του 2004, ούτε αν είναι η περσινή, ούτε αν είναι μια απ' αυτές που μελλοντικά θα ξημερώσουν μαζί με το φως του ήλιου. Γιατί αυτό το βιβλίο δεν είναι άλλο ένα ημερολόγιο του 2004. Είναι ένα ξεχωριστό "αντι-ημερολόγιο" διαχρονικό, που γαληνεύει την ψυχή και την οδηγεί σε ονειρικά μονοπάτια.

Δυο εικονογραφημένα παραμυθοτράγουδα που απευθύνονται σε κάθε ηλικία, δηλαδή σε παιδιά που θέλουν να μαθαίνουν και σε μεγάλους που δε θέλουν να ξεχνούν. Μια μικρή εικαστική περιπλάνηση στη λαϊκή παράδοση, που θα σας μαγέψει...

Δύο κοπέλες, δυο φίλες κάθε μία με το χαρακτήρα της, κάθε μία με τη λόξα της προσπαθούν από διαφορετικούς δρόμους να φτάσουν στην αυτογνωσία και στην ωριμότητα. Η μία με τη σοφία των βιβλίων, η άλλη με τη σοφία της ζωής. Θα τη βρουν εκεί που δεν την έχουν αναζητήσει: "μέσα τους".