Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1984 οι αδελφοί Ταβιάνοι γύρισαν την ωραιότερη ίσως κινηματογραφική ταινία τους, το σενάριο της οποίας βασίστηκε σε έξι διηγήματα του Λουΐτζι Πιραντέλλο. Από την πλούσια διηγηματική παραγωγή του νομπελίστα Ιταλού συγγραφέα, η οποία, καθώς έλεγε ο ίδιος, «αποτελείται από πολλούς μικρούς καθρέφτες», οι Ταβιάνοι επέλεξαν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές. Με φόντο τη Σικελία των αρχών του αιώνα, εκεί που ο θρύλος σμίγει με την Ιστορία και η ποίηση με το δράμα της καθημερινής ζωής, ο Πιραντέλλο εξερευνά το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, τα βάθη της ανθρώπινης ψυχ...

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνεται η ποιητική ενότητα Σπουδή Θανάτου, που γράφτηκε το 1932, καθώς και μία επιλογή από προγενέστερα και μεταγενέστερα ποιήματα του Ουνγκαρέττι, όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του από τις πρώτες ποιητικές καταθέσεις ως την ώριμη φάση της πνευματικής δημιουργίας του.

Εάν, όπως ισχυριζόταν ο Σιοράν, πατρίδα κάθε ανθρώπου είναι η γλώσσα του, τότε υπάρχει στη γειτονική Ιταλία ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που έχουν πατρίδα τους την ελληνική γλώσσα. Σήμερα είναι μοιρασμένοι σε δύο γεωγραφικές περιοχές, το Σαλέντο της Απουλίας και την Καλαβρία. Αν προσπεράσουμε τις ανθρωπολογικές και γλωσσολογικές θεωρίες που ερίζουν για την καταγωγή τους, καθώς και για την προέλευση του ελληνικού ιδιώματος, του γκρίκο, που ομιλείται σ' αυτές τις περιοχές μέχρι σήμερα, θα βρεθούμε μπροστά σε μια αυταπόδεικτη αλήθεια: είτε κατάγονται από τις ελληνικές αποικίες...

Η ποίηση της λεγόμενης νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, αυτός ο χαμηλόφωνος μουσικός θρήνος, ο γεμάτος ευγένεια και αβρή μελαγχολία, εξακολουθεί να συγκινεί μέχρι σήμερα. Οι λόγοι είναι προφανείς: εκεί που λείπουν τα μεγάλα ποιητικά οράματα περισσεύει ο ανθρώπινος πόνος· κι ακόμα η αίσθηση της φθοράς και του θανάτου, το κλίμα της παρακμής, η δημιουργία μιας υποβλητικής ατμόσφαιρας, ένα παιχνίδι ίσκιων και ψιθύρων. Μια "ποίηση σιωπής", όπως τη χαρακτήρισαν εύστοχα που περιορίζεται να εκφράζει μέσα από τους μουσικούς της τόνους "πλήξη πολλή, μια στάλα ελπίδα, μια σ...

Η ποίηση της λεγόμενης νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, αυτός ο χαμηλόφωνος μουσικός θρήνος, ο γεμάτος ευγένεια και αβρή μελαγχολία, εξακολουθεί να συγκινεί μέχρι σήμερα. Οι λόγοι είναι προφανείς: εκεί που λείπουν τα μεγάλα ποιητικά οράματα περισσεύει ο ανθρώπινος πόνος· κι ακόμα η αίσθηση της φθοράς και του θανάτου, το κλίμα της παρακμής, η δημιουργία μιας υποβλητικής ατμόσφαιρας, ένα παιχνίδι ίσκιων και ψιθύρων. Μια "ποίηση σιωπής", όπως τη χαρακτήρισαν εύστοχα που περιορίζεται να εκφράζει μέσα από τους μουσικούς της τόνους "πλήξη πολλή, μια στάλα ελπίδα, μια σ...

Τον Αύγουστο του 1950 ο Ιταλός συγγραφέας και ποιητής Τζεζάρε Παβέζε αυτοκτόνησε σ' ένα ξενοδοχείο του Τορίνο. "Διάλεξε για να πεθάνει", έγραψε αργότερα η Ναταλία Γκίνζμπουργκ, "μία οποιαδήποτε μέρα εκείνου του φλογερού Αυγούστου. Και διάλεξε το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου κοντά στο σταθμό, θέλοντας να πεθάνει στην πόλη του σαν ξένος". Ο Παβέζε ήταν τότε σαράντα δύο ετών. Πριν προσθέσει το όνομα του στο μακρύ κατάλογο των ποιητών που κατέφυγαν στην αυτοχειρία, έγραψε δέκα μυθιστορήματα, δύο τόμους διηγημάτων, δύο ποιητικές συλλογές, ένα πλήθος λογοτεχνικών άρθρων και μεταφράσ...

Αυτή η ποιητική ανθολογία απευθύνεται στα παιδιά και στους εφήβους. Ανθολογούνται ποιήματα γνωστών ποιητών, από τον Σολωμό ως τις μέρες μας, που είτε αναφέρονται στην παιδική ηλικία και σχετίζονται με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της, είτε απλώς είναι εύληπτα και επομένως κατάλληλα για να διαβαστούν από παιδιά. Η επιλογή ποιητών και ποιημάτων έγινε με μοναδικό κριτήριο την ανταπόκριση που ελπίζουμε ότι θα βρουν στη νεανική ευαισθησία. Ο στόχος της ανθολογίας παραμένει προφανής: να φέρει την ποίηση κοντά στους εφήβους και στα παιδιά, προετοιμάζοντας ενδεχομένως του...

Η εμφάνιση του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα πυροδότησε στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων μια έκρυθμη κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από οξύτατες αντιδράσεις. Μετά από την έκδοση της "Υψικαμίνου" του Εμπειρίκου, και για το χρονικό διάστημα μιας πενταετίας, ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος της εποχής πλημμυρίζει από κείμενα σχετικά με τον υπερρεαλισμό. Η επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον του κινήματος υπήρξε πρωτοφανής και υπερέβη τα όρια μιας συνήθους φιλολογικής διαμάχης. Την εποχή εκείνη όσοι δεν χρησιμοποιούν τους παραδοσιακούς εκφραστικούς τρόπους βαφτίζονται σ...