Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ιωάννης Τσιμισκής υπήρξε ένας από τους πιο ένδοξους αυτοκράτορες του Βυζαντίου, αν και έμεινε στην εξουσία έξι μόλις χρόνια. Εκπροσώπησε τη μακεδονική δυναστεία, αν και ήταν αρμενικής καταγωγής και συνέδεσε το όνομά του με το Άγιο Όρος, αν και κατά την άνοδό του στην εξουσία αντιμετώπισε τη μήνι του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης και της απαγόρευσης εισόδου στην εκκλησία, λόγω της στυγερής δολοφονίας του θείου του Νικηφόρου Φωκά, με τη συνέργεια της ερωμένης του Τσιμισκή και συζύγου του Φωκά, Θεοφανώς. Η σύντομη βασιλεία του Ιωάννη Τσιμισκή υπήρξε εξίσου ένδοξη με εκείνη...

[...] Η άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων τον Μάϊον του 1453 είνε εν των μεγίστων συμβάντων της παγκοσμίου ιστορίας και έσχε τεραστίαν επίδρασιν επί τας τύχας τη Ευρώπης. Δια της αλώσεως εκείνης οι Τούρκοι απέκτησαν την ηγεμονίαν εν τη Ανατολή επί αιώνας όλους. Το γεγονός εκείνο υπήρξεν η εσχάτη καταστροφή της ελληνικής φυλής μέχρι της αναστάσεως, ήτις ενεκαινιάσθη μεν μεγαλοπρεπώς το πρώτον ήμισυ του παρελθόντος αιώνος, συνετελέσθη δε λαμπρώς εν ταις ημέραις ημών. Η άλωσις μικρού δειν μετέβαλεν οριστικώς τον ρουν της ιστορίας. Υπήρξε συμβάν επί τοσούτον έκτακτο...

Ο Ιωάννης Τσιμισκής, ο αρμενικής καταγωγής αριστοκράτης, αν και ανέβηκε ανορθόδοξα στο θρόνο του Βυζαντίου, υπήρξε κατά το χαρακτηρισμό του μεγάλου Γάλλου βυζαντινολόγου Σλουμπερζέ, που είναι πάντα αμερόληπτος και φειδωλός στους επαίνους του, μια φυσιογνωμία μοναδικής ακτινοβολίας. Στην κριτική του μετά το τραγικό τέλος του αυτοκράτορα σημειώνει: "Έτσι πέθανε στην ακμή της ηλικίας του ο λαμπρότερος, ο ανδρειότερος, ο άριστος ίσως των Βυζαντινών αυτοκρατόρων". Και πιο κάτω σημειώνει πάλι: "Το ανδρείο χέρι του απέδωσε στην αυτοκρατορία της πιο ένδοξες ημέρες της Βυζαντινής ισ...

Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453 είναι ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας και η αποφράδα ημέρα του Βυζαντινού Ελληνισμού. Ανέλαβα να γράψω το λεγόμενο "Ημερήσιο Χρονικό της Πολιορκίας", αποδίδοντας κατά λέξη τις κυριότερες διηγήσεις των αυτόπτων μαρτύρων και των σύγχρονων ή σχεδόν σύγχρονων ιστορικών της εποχής, που είχαν την δυνατόν άριστη γνώση των γεγονότων. Ανάμεσα στις πολύ σπουδαίες περιγραφές, καταθέτω εκείνες του Βενετού Βάρβαρου, του Καρδινάλιου Ισίδωρου, του Λατίνου αρχιεπισκόπου Μυτιλήνης Λεονάρδου και του Έλληνα Κριτό...