Picasso Pablo 1881-1973
Picasso Pablo
Ο Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου, 1881 - 8 Απριλίου, 1973) είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Το πλήρες όνομά του ήταν Pablo (ή El Pablito) Diego Jose Santiago Francisco de Paula Juan Nepomuceno Crispin Crispiniano de los Remedios Cipriano de la Santisima Trinidad Ruiz Blasco y Picasso Lopez. Ο πατέρας του ονομαζόταν Jose Ruiz y Blasco και ήταν επίσης ζωγράφος ενώ μητέρα του ήταν η Maria Picasso y Lopez. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ruiz Blasco αλλά από το 1901 άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα της μητέρας του. Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές. Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Το 1892 η οικογένειά του μετακόμισε στην Λα Κορούνια όπου έζησε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Το 1895, ο πατέρας του έγινε καθηγητής στην ακαδημία καλών τεχνών La Lonja της Βαρκελώνης, όπου σπούδασε και ο Πάμπλο Πικάσο περνώντας επιτυχώς τις εισαγωγικές εξετάσεις. Αργότερα, με την οικονομική βοήθεια του θείου του, του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει ανώτερες σπουδές στην Βασιλική Ακαδημία Σαν Φερνάντο της Μαδρίτης, ωστόσο τις εγκατέλειψε στη διάρκεια του πρώτου έτους. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη το 1899, όπου συναναστράφηκε με την καλλιτεχνική πρωτοπορία της εποχής του, γεγονός που είχε σημαντική επίδραση στο έργο του. Την ίδια περίοδο, εγκατέλειψε τον κλασικισμό και άρχισε να πειραματίζεται με νέες τεχνοτροπίες. Το 1900, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής. Λόγω της ποικιλομορφίας αλλά και της χρονικής έκτασης που παρουσιάζει το έργο του Πικάσο, χωρίζεται συνήθως σε διαφορετικές περιόδους. Ο κυριότερες από αυτές είναι: -Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904): οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική. -Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1905-1907): Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική ζωγραφική. -Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912): είναι η τεχνοτροπία που ανέπτυξε ο ίδιος ο Πικάσο μαζί με τον Μπρακ και ένας από τους δύο βασικούς τομείς του ρεύματος του κυβισμού. -Συνθετικός κυβισμός (1912-1915): η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ. Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Εργάστηκε επίσης με μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά, ενώ έγραψε ακόμη και ποιήματα. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν και ως ποιητής λέγοντας "Je suis aussi un poete", δηλαδή "είμαι κι εγώ ένας ποιητής". Θεωρείται πως μέσα από τα ποιήματά του, ο Πικάσο εξέφρασε πιο έντονα την σχέση του με τον υπερρεαλισμό. Ξεκίνησε τη συγγραφή τους το 1934 και συλλογές αυτών δημοσιεύτηκαν αργότερα στα περιοδικά Cahiers d' Art (Τετράδια τέχνης) και La Caceta de Arte. Το διασημότερο ίσως έργο του Πικάσο είναι η "Γκερνίκα" (ή "Γκουέρνικα", με εσφαλμένη προφορά στα ελληνικά), η απεικόνιση του Γερμανικού βομβαρδισμού της πόλης της Ισπανίας Γκερνίκα. Αυτός ο μεγάλος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, την βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Η διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα συλλήφθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών από τη διασημότερη ερωμένη του Πικάσσο, την Dora Maar, μια διακεκριμένη καλλιτέχνιδα. Η "Γκερνίκα" έμεινε κρεμασμένη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η "Γκερνίκα" επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε στο Cason del Buen Retiro. Το 1992 ο πίνακας έγινε βασικός πόλος έλξης για το Reina Sofia Museum στη Μαδρίτη. Ο Πικάσσο ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος ως ζωγράφος και ως σχεδιαστής, ακόμη και για τα δεδομένα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του κόσμου. Εργάστηκε εξίσου με ελαιογραφίες, υδατογραφίες, παστέλ, κάρβουνο, μολύβι και μελάνι. Απέδωσε σύνθετες σκηνές ως απλές γεωμετρικές μορφές στα έργα του Κυβισμού, αλλά δημιούργησε επίσης και μεγαλοπρεπή ρεαλιστικά πορτραίτα. Τα σκίτσα του με μελάνι και μολύβι φίλων του από την εποχή του Κυβισμού και κατόπιν, εκτιμούνται για την υποτιμημένη οικειότητά τους, και είναι παραδείγματα των δεξιοτήτων του. Ο Πικάσσο κινήθηκε με ευκολία στις τέχνες παρά την περιορισμένη ακαδημαϊκή του κατάρτιση (παρακολούθησε μόνο ένα έτος στη βασιλική ακαδημία της Μαδρίτης). Τα ταλέντα του αυξήθηκαν από μια αυστηρή αίσθηση καθήκοντος στην εργασία του, που κράτησε μέχρι τα τελευταία έτη της μακρόχρονης ζωής του. Πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 1973.
Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας
Lorca Federico García 1898-1936
Εκδόσεις Πατάκη (2019)
Το "Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας", μια από τις πιο σημαντικές ποιητικές συνθέσεις του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936), γράφτηκε με αφορμή τον τραγικό θάνατο του Μεχίας, ταυρομάχου, λογοτέχνη, μαικήνα των γραμμάτων και φίλου του Λόρκα. Το ποίημα παρουσιάζεται σε απόδοση του Αργύρη Ευστρατιάδη, αναθεωρημένη πενήντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοσή της. Το έργο πλαισιώνεται από ερμηνευτικές σημειώσεις και μια σύντομη παρουσίαση της ζωής και της πολύπλευρης προσωπικότητας του Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ενώ σε παράρτημα παρατίθενται τα εισαγωγικά κείμενα του ελληνιστή Ra...
Pablo Picasso - Jean Cocteau: Οι καινοτόμοι του μοντερνισμού
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2015)
Από τον Picasso στον Koons: Κοσμήματα καλλιτεχνών
Μουσείο Μπενάκη (2012)
Η έκθεση παρουσίαζε μια επιλογή κοσμημάτων σχεδιασμένων από μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ού και του 21ου αιώνα. Τα έργα των Stephen Antonakos, Bernar Venet, Louise Bourgeois, Georges Braque, Alexander Calder, Cesar, Giorgio de Chirico, Jean Cocteau, Max Ernst, Ablerto Giacometti, Keith Haring, Jeff Koons, Fernand Leger, Roy Lichtenstein, Pablo Picasso και Man Ray, που παρουσιάζονταν μεταξύ άλλων στην έκθεση, προέρχονται στην πλειοψηφία τους από την προσωπική συλλογή της επιμελήτριας της έκθεσης Diane Venet και θέτουν εκ νέου το ζήτη...
Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη
Συλλογικό έργο
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2011)
Στην έκθεση "Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: ποίηση και ζωγραφική" παρουσιάζεται για πρώτη φορά το σύνολο των ζωγραφικών έργων του νομπελίστα ποιητή. Πρόκειται για ευφάνταστα κολάζ, τέμπερες και υδατογραφίες, μικρών διαστάσεων, που αναδεικνύουν τη μοναδική καλλιτεχνική υπόσταση και αντανακλούν την αισθητική αντίληψη του μεγάλου ποιητή. Παράλληλα, εκτίθενται αντιπροσωπευτικά έργα κορυφαίων Ελλήνων ζωγράφων που αγάπησε ο Ελύτης και έχει γράψει αξεπέραστα κείμενα για το έργο τους, μεταξύ των οποίων, οι: Θεόφιλος, Τσαρούχης, Γκίκας, Καπράλος, Κανέλλης, Μόραλης, Δέρπαπας και Φασιανό...
Οι εποχές των μοντέρνων: από τον Monet στον Yves Klein
Παπά Σάνια
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη (2008)
[...] Η έκθεση "Οι εποχές των μοντέρνων: από τον Monet στον Yves Klein" ελπίζουμε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο για την ανάγνωση της ιστορίας της μοντέρνας τέχνης: ειδικά καθώς, στην Ελλάδα, οι ευκαιρίες να θαυμάσουμε ιστορικά έργα που σημάδεψαν βαθιά την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι σπάνιες. Μέσω της επαφής με τα σημαδιακά αυτά έργα, θα φωτιστούν ποικίλες πτυχές της σημερινής μας πολιτιστικής συνθήκης και θα μπορέσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια να καταλάβουμε τη δαιδαλώδη πορεία που μας συνδέει μαζί τους. Φιλοδοξούμε επίσης, μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Ιδρύ...
Hommage à la Grèce résistante, 1940 - 1944
Ponge Francis 1899-1988
Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου (2008)
Πικάσο
Pou Anna
Η Καθημερινή (2007)
Αν και ο Πάμπλο Πικάσο ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, το έργο του συνεχίζει να αποτελεί εν μέρει αίνιγμα για τους ειδικούς. Αστείρευτος δημιουργός, ανέπτυξε μέχρι το θάνατό του, σε προχωρημένη ηλικία (91 ετών), συνεχή και έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ανάμεσα στους πίνακές του, τα χαρακτικά, τις λιθογραφίες, τις ελαιογραφίες, τα κεραμικά, τα γλυπτά και τα κολάζ κανένα έργο δεν δείχνει σημάδια στείρας επανάληψης. Αντίθετα, ο Πικάσο χρησιμοποίησε τις πιο διαφορετικές μεταξύ τους τεχνοτροπίες για να πειραματιστεί και για να τις επ...
Πάμπλο Πικάσσο
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2006)
Ένας μοναδικός στη συγκρότηση του τόμος για την ιστορία του μεγαλοφυούς Ισπανού ζωγράφου του 20ού αιώνα. Απειράριθμα είναι τα κείμενα που έχουν γραφεί μέσα στον προηγούμενο αιώνα για το δημιουργό της "Γκουέρνικα" από κριτικούς τέχνης και θεωρητικούς της εικαστικής δημιουργίας, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε μια ιδιαιτερότητα που αξιοποιεί ακόμη περισσότερο (σε σχέση με τις μελέτες που έχουν γραφεί) το μέγεθος του Πάμπλο Πικάσσο, ενώ ταυτόχρονα ανεβάζει τη θερμοκρασία του αναγνώστη, όσον αφορά τη συναισθηματική απήχηση του ζωγράφου αυτού:...
Picasso
Battistini Matilde
Ημερησία (2006)
Η σειρά αυτή παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του καλλιτέχνη μέσα από το πολιτισμικό, κοινωνικό και πολιτικό πρίσμα της εποχής του. Για να συμβουλευτείτε εύκολα το βιβλίο, το έχουμε χωρίσει σε τρεις ενότητες, οι οποίες διακρίνονται με ένα έγχρωμο διαχωριστικό στο πλάι της σελίδας: Κίτρινο για τις σελίδες που αναφέρονται στη ζωή και το έργο του καλλιτέχνη, γαλάζιο για το ιστορικό και πολιτισμικό φόντο και ροζ για την ανάλυση των κυριότερων έργων του. Το ευρετήριο, στο τέλος του βιβλίου, έχει επίσης φωτογραφίες και περιέχει ένα σύντομο ιστορικό σημαντικών προσώπων και λίγα λόγι...
Πικάσο
Μαλλιάρης Παιδεία (2005)
Τα έργα του Πικάσο που δημοσιεύονται στον τόμο αυτό καλύπτουν τα πρώιμα χρόνια της καλλιτεχνικής του δημιουργίας τα οποία με στιλιστικούς όρους έχουν χαρακτηριστεί ως φάσεις υπό την επίδραση του Λοτρέκ (Toulouse-Lautrec) ή της Στάιν (Stein), ως Γαλάζια Περίοδος ως Περίοδος του Τσίρκου, ως Ρόδινη Περίοδος, Κλασική, "Αφρικανική", Πρώιμη Κυβιστική, Κυβιστική... Αν πάλι θέλουμε να μιλήσουμε με όρους ψυχολογίας, οι φάσεις αυτές αντιστοιχούν στα χρόνια 1900-1914, όταν ο Πικάσο βρισκόταν ανάμεσα στα δεκαεννιά και τα τριάντα τρία, την εποχή ακριβώς που η μοναδική αυτή προσωπικότητα...
Picasso and Greece
Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή (2004)
Ο Picasso και η Ελλάδα
Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή (2004)
Αν και ο Picasso δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα, το έργο του είναι φανερά διαποτισμένο από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, του οποίου την τέχνη μελέτησε τόσο στις αίθουσες του Λούβρου όσο και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ιταλία. Στην έκθεση "Ο Picasso και η Ελλάδα" που έλαβε χώρα στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου από τις 27.6 έως τις 28.9.2004 εκτίθενται συνολικά 116 έργα (ελαιογραφίες, σχέδια, γλυπτά, κεραμικά, χαρακτικά). Επιπλέον, η έκθεση περιλαμβάνει και δέκα αρχαία αντικείμενα (αγαλμάτια, ανάγλυφα, αγγεία και κεραμικά) από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσεί...
Σκέψεις για την τέχνη
Picasso Pablo 1881-1973
Printa (2002)
«Ξεκινώντας από τον Van Gogh, όλοι μας, -όσο μεγάλοι ζωγράφοι κι αν θεωρούμαστε-, είμαστε έως ένα βαθμό αυτοδίδακτοι, θα μπορούσε σχεδόν να πει κανείς ότι είμαστε ναΐφ ζωγράφοι. Οι ζωγράφοι δεν ζουν πια μέσα στο πλαίσιο κάποιας παράδοσης και έτσι ο καθένας μας οφείλει να ανακαλύψει εξαρχής όλα τα εκφραστικά του μέσα. Κάθε μοντέρνος ζωγράφος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εφεύρει αυτή τη γλώσσα από το Α ως το Ω. Κανένα κριτήριο δεν μπορεί να ισχύσει απριόρι στην περίπτωσή του, γιατί δεν πιστεύουμε πια σε αυστηρά καθορισμένα μέτρα. Από μια άποψη αυτό συνιστά απελευθέρωση, ταυ...
Τα τέσσερα κοριτσάκια
Picasso Pablo 1881-1973
Άγρα (2001)
Ο Πικάσο έγραψε εκτός από τα δύο θεατρικά του έργα, πολλά ποιήματα, κομμάτια πρόζας και σημειώματα περί ζωγραφικής, ζωής και πολιτικής. Εικόνες που είχε πραγματοποιήσει σε πίνακές του περνούν απ' το ένα μέσο έκφρασης στο άλλο και γίνονται ποίηση. [...] Ο Πικάσο οργάνωσε μια ανάγνωση του έργου για φίλους στην Antibes το 1951. Το κείμενο εκδόθηκε για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Gallimard, το 1968, με μια παρουσίαση του Michel Leiris στο αυτί του εξωφύλλου. Μετά το θάνατο του Πικάσο το 1973, ο Ανδρέας Εμπειρίκος ανέλαβε να μεταφράσει το έργο για το περιοδικό "Θέατρο" του Κ. Νί...
Πικάσο, μονοκονδυλιές
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (1997)
Ανθολογία του μαύρου χιούμορ
Συλλογικό έργο
Αιγόκερως (1996)
"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...
