Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[στη μάνα μου...] ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ 1 [...] Τα βλέφαρά μου κλείνουν προς το μάταιο. Σηκώνω στο φως τα κρυστάλλινα ποτήρια, είναι καθαρά; Γωνιές διαμαντιού ρίχνουν στο πρόσωπό μου, σκοτεινό σαν ένα ρυάκι τους γλιστρά. Οι πασχαλιές, οι πασχαλιές της Λαϊκής με προεκτείνουν μέχρι τον παράδεισο. Σώσε τους κραδασμούς μου, αμνάδα των ατμών. ΛΑΝΤΖΑ Η σκόνη πέφτει μαζί με το φως Ολόκληρη στοίβα άπλυτα πιάτα με περιμένει όπως βουνό τον προφήτη του, μία διέξοδος προς τη λευκότητα μάταιη μάταιη καθώς συνθλίβομαι από ημερομηνίες, κώδικες. Άλλ...

ΑΙΓΙΝΑ Κ.Υ. 2019 Με πήραν και με πήγαιναν. Οι δρόμοι άδειοι. Χρύσιζε κάπου ένας Οκτώβρης. Πέρασα τις μεγάλες κουμαριές. Απ' τον καθρέφτη του οδηγού, έβλεπα ουρανό γαλάζιο. Με πέμπανε, δεν ήξερα για πού. Η σιωπή με σκέπαζε όπως ο τρούλλος εκκλησία. Οι ρόδες πάταγαν σκαμμένη γη. Από μια τρύπα είδα τα χόρτα. Δεν είχα τίποτα για φυλαχτό, μόνο τα μάτια μου, δυό πράσινες χλωρές κουφάλες. ΑΓΑΠΗ ΙΙ. Σε περπατώ όπως το σπίτι που γεννήθηκα. Μόνη, στη σκοτεινή μασχάλη του χειμώνα. Δος μου τα χείλη σου. Είσαι η μόνη ελευθερία που μπορώ να πω, η μόνη...