Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[στη μάνα μου...] ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ 1 [...] Τα βλέφαρά μου κλείνουν προς το μάταιο. Σηκώνω στο φως τα κρυστάλλινα ποτήρια, είναι καθαρά; Γωνιές διαμαντιού ρίχνουν στο πρόσωπό μου, σκοτεινό σαν ένα ρυάκι τους γλιστρά. Οι πασχαλιές, οι πασχαλιές της Λαϊκής με προεκτείνουν μέχρι τον παράδεισο. Σώσε τους κραδασμούς μου, αμνάδα των ατμών. ΛΑΝΤΖΑ Η σκόνη πέφτει μαζί με το φως Ολόκληρη στοίβα άπλυτα πιάτα με περιμένει όπως βουνό τον προφήτη του, μία διέξοδος προς τη λευκότητα μάταιη μάταιη καθώς συνθλίβομαι από ημερομηνίες, κώδικες. Άλλ...

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται το ποιητικό πανόραμα ενός ολόκληρου αιώνα. Διακρίνει κανείς σ’ αυτόν την εξέλιξη και την κατάληξη των επιτευγμάτων των προηγούμενων ποιητικών γενιών, διακρίνει όμως και το καινούργιο στοιχείο, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, που καλλιεργείται, ωριμάζει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέα επιτεύγματα, κάτι που ήδη έχει επισημανθεί από όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα ποιητικά δρώμενα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε. Ξεχωρίζει φωνές ποιητών της γενιάς του ’70 (του Μαρκόπουλου, του Βαρβέρη, του Κοντού, του Λιοντάκη,...

ΑΙΓΙΝΑ Κ.Υ. 2019 Με πήραν και με πήγαιναν. Οι δρόμοι άδειοι. Χρύσιζε κάπου ένας Οκτώβρης. Πέρασα τις μεγάλες κουμαριές. Απ' τον καθρέφτη του οδηγού, έβλεπα ουρανό γαλάζιο. Με πέμπανε, δεν ήξερα για πού. Η σιωπή με σκέπαζε όπως ο τρούλλος εκκλησία. Οι ρόδες πάταγαν σκαμμένη γη. Από μια τρύπα είδα τα χόρτα. Δεν είχα τίποτα για φυλαχτό, μόνο τα μάτια μου, δυό πράσινες χλωρές κουφάλες. ΑΓΑΠΗ ΙΙ. Σε περπατώ όπως το σπίτι που γεννήθηκα. Μόνη, στη σκοτεινή μασχάλη του χειμώνα. Δος μου τα χείλη σου. Είσαι η μόνη ελευθερία που μπορώ να πω, η μόνη...

Δύση Με χαμηλή φλόγα Ιστορεί. Μεσόκοπη κάθεται στο πεζούλι αυλής. Χέρια γύρω απ’ τα γόνατα, λες αγκαλιάζει τη σφαίρα. Ρυτίδες, πέρ’ από το καλό και το κακό σμίγουν για τα παράδοξα. Ν’ ανοίξει του Νώε η Κιβωτός, να πορευτεί ξανά η αρχαία ποικιλία. Με τόση εναντίωση τι απομένει;

ΓΕΩΔΥΝΑΜΙΚΗ Η ματαιότητα είναι το πλην του χώματος. Ούτε λουλούδι δεν επιδέχεται γιατί η ανθοφορία θέτει όρους νίκης πάντα.

Η σκέψη να καταφύγω στον πεζό λόγο με ωθούσε πιεστικά εδώ και καιρό. Ημιτελείς στίχοι, αποσπάσματα ιδεών, γεγονότα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά, προσωπικότητες εκλεκτές και αγαπημένες αιωρούνταν περιμένοντας διαφορετική διατύπωση στο χαρτί. Αφορισμοί, διχογνωμίες ανέμεναν επανεκτιμήσεις, διαλευκάνσεις. Ταξίδια, κυρίαρχο τμήμα των εμπειριών μου, επέβαλλαν να ενταχθούν σε άλλο εκφραστικό περιβάλλον. Αρχικά έβλεπα ανεμπόδιστη την παράλληλη ανάπτυξη ή έστω το διάλογο, ανάμεσα στα είδη του λόγου... Σαγηνευτικό το στοίχημα για επενδύσεις και παρακαταθήκες η διαφορετική γραφή......

Η ποιητική συλλογή με τίτλο "Με λύχνο και λύκους" έρχεται να συνομιλήσει με τη σημερινή δύσκολη εποχή. Ο ποιητικός λόγος συνδιαλέγεται με τα προβλήματα του πολιτικού, του κοινωνικού αλλά και του προσωπικού πεδίου. Η ποιητική φωνή της Αθηνάς Παπαδάκη ανησυχεί, γνωρίζει και αγρυπνά.

Ο "Θάνατος και η κόρη" αποτελεί ποιητική σύνθεση έξι ενοτήτων. Γύρω από το μύθο Περσεφόνης - Πλούτωνα ξεκινούν ομόκεντροι κύκλοι που περιέχουν τα δύο βασικά θέματα της ύπαρξης και της ποίησης. Ο Άδης, κυνηγός, ορμητικός, παμφάγος, ασεβής, ποθεί και υποτάσσει τη ζωή, υποχωρητική, εσωτερική, παθιασμένη. Οι δύο αντίθετοι πόλοι έλκονται και ζουν όπως όλοι οι εραστές τον παράδεισο και την κόλαση. Η φθορά καταλύει τη σχέση, αλλά ο αποχωρισμός δεν είναι αιώνιος. Η αδιάσπαστη στο χρόνο ερωτική αλυσίδα, του πάνω με τον κάτω κόσμο, επαναφέρει άνοιξη, με το θάνατό της θα θρέψει τον ερ...

H συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της Αθηνάς Παπαδάκη από το 1974 έως το 2014.

Η ΚΟΛΥΜΒΗΤΡΙΑ Πέφτει στα νερά. Με ωραιότητα ελευθερία επιβάλλει, πίσω αφήνοντας τα ελαφρά ήθη λουομένων. Μα η στεριά την περιμένει και καλεί. Θα επιστρέψει με μοίρα σπαθόχορτου, ανάμεσα λίθο και λίθο να ισορροπεί. ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΗ Δεν ξεχωρίζω πρόσωπο. Θέτω το χέρι στον ώμο. Το ίδιο και η άλλη μορφή. Σκοτάδι και άμμος ραπίζουν το μοιραίο άγγιγμα. ΧΩΡΙΣ ΑΚΡΟΑΤΗ Τριγύρω ο τόπος κόκκινος. Στέκει σε ρίζα φωτιάς Ιουλιέττα ολέθρου. Τείνει χέρι στο κενό λες και πιέζει το κακό να χαμηλώσει να συρθεί στη βακτηρία γέροντα πατέρα. Τι την οδήγησε ως εδώ...

Ανθολογούνται οι ποιητές: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Αντρέας Αγγελάκης, Βασιλης Αρφάνης, Σταύρος Βαβούρης, Ρέα Γαλανάκη, Γιάννης Δάλλας, Μηνάς Δημάκης, Κική Δημουλά, 'Αρης Δικταίος, Δημήτρης Δούκαρης, Νίκος Εγγονόπουλος, Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Έκτωρ Κακναβάτος, Γιώργος Καραβασίλης, Διονύσης Καρατζάς, Τάσος Κόρφης, Θανάσης Κωσταβάρας, Χρίστος Λάσκαρης, Τάσος Λειβαδίτης, Χριστόφορος Λιοντάκης, Κώστας Λογαράς, Στέλιος Λύτρας, Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Γιώργος Μαρκόπουλος, Ερρίκος Μπελιές, Θανάσης Θ. Νιάρχος, Παυλίνα Παμπούδη, Αθηνά Παπαδάκη, Δ. Π. Παπαδίτσας, Τίτος Πα...