Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΙΓΙΝΑ Κ.Υ. 2019 Με πήραν και με πήγαιναν. Οι δρόμοι άδειοι. Χρύσιζε κάπου ένας Οκτώβρης. Πέρασα τις μεγάλες κουμαριές. Απ' τον καθρέφτη του οδηγού, έβλεπα ουρανό γαλάζιο. Με πέμπανε, δεν ήξερα για πού. Η σιωπή με σκέπαζε όπως ο τρούλλος εκκλησία. Οι ρόδες πάταγαν σκαμμένη γη. Από μια τρύπα είδα τα χόρτα. Δεν είχα τίποτα για φυλαχτό, μόνο τα μάτια μου, δυό πράσινες χλωρές κουφάλες. ΑΓΑΠΗ ΙΙ. Σε περπατώ όπως το σπίτι που γεννήθηκα. Μόνη, στη σκοτεινή μασχάλη του χειμώνα. Δος μου τα χείλη σου. Είσαι η μόνη ελευθερία που μπορώ να πω, η μόνη...

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται το ποιητικό πανόραμα ενός ολόκληρου αιώνα. Διακρίνει κανείς σ’ αυτόν την εξέλιξη και την κατάληξη των επιτευγμάτων των προηγούμενων ποιητικών γενιών, διακρίνει όμως και το καινούργιο στοιχείο, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, που καλλιεργείται, ωριμάζει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέα επιτεύγματα, κάτι που ήδη έχει επισημανθεί από όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα ποιητικά δρώμενα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε. Ξεχωρίζει φωνές ποιητών της γενιάς του ’70 (του Μαρκόπουλου, του Βαρβέρη, του Κοντού, του Λιοντάκη,...

[στη μάνα μου...] ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ 1 [...] Τα βλέφαρά μου κλείνουν προς το μάταιο. Σηκώνω στο φως τα κρυστάλλινα ποτήρια, είναι καθαρά; Γωνιές διαμαντιού ρίχνουν στο πρόσωπό μου, σκοτεινό σαν ένα ρυάκι τους γλιστρά. Οι πασχαλιές, οι πασχαλιές της Λαϊκής με προεκτείνουν μέχρι τον παράδεισο. Σώσε τους κραδασμούς μου, αμνάδα των ατμών. ΛΑΝΤΖΑ Η σκόνη πέφτει μαζί με το φως Ολόκληρη στοίβα άπλυτα πιάτα με περιμένει όπως βουνό τον προφήτη του, μία διέξοδος προς τη λευκότητα μάταιη μάταιη καθώς συνθλίβομαι από ημερομηνίες, κώδικες. Άλλ...