Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόκειται για μια σειρά κειμένων όπου, δάκρυ και πόνος, οδηγούν στη μεταμόρφωση, θεμελιώνοντας το δρόμο προς την αυτογνωσία. Βία κι υπαρξιακή αγωνία, συγκίνηση και ένταση, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα όπου το τραύμα, η απώλεια, η πτώση, γίνονται η αφετηρία ενός δημιουργικού ξεκινήματος.

Εκείνος από ένα χωριό της Δράμας κι εκείνη από χωριό του Πόντου. Η μοίρα τους οδηγεί στη Γερμανία για σπουδές κι ο έρωτας-Θεός -"ανίκατε μάχαν και υπερπόντιος"- xτυπά με τα φλογερά του βέλη τις καρδιές του Κώστα και της Εμινέ. Οι δύο νέοι αποφασίζουν να παντρευτούν, αλλά ο πατέρας του Κώστα, ο Σταύρος, αρνείται να δώσει την ευχή του. Οι δύο ερωτευμένοι καταφεύγουν τότε στον Πόντο, όπου θα 'ρθουν αντιμέτωποι με την οργή των συγγενών της Εμινέ, που δεν θέλουν για γαμπρό τον γκιαούρη. Στο χωριό καταφτάνει και ο Σταύρος για να πάρει πίσω το γιο του. Η μοίρα όμως αλλάζει...

Στην "Ουράνια Πύλη" του Θιβέτ, ο Δρ. Ισμάτ, θ' ακούσει για το μυστήριο της ζωής από τον σεβάσμιο Σουράν -έναν σοφό μοναχό- ο οποίος θα του προσφέρει κι ένα ανεκτίμητο δώρο, που θα γίνει η αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας, σε χώρες όπως Μεσοποταμία, Αρμενία και Ισραήλ. "... το μυστικό για την εύρεση του Τρίτου Καρφιού, βρίσκεται στη σπηλιά των πνευμάτων...", αναφέρεται στο βιβλίο των προφητών. Ο Δρ. Ισμάτ και ο μικρός βοηθός του Ορί, ξεπερνώντας κακουχίες και αντιξοότητες, ταξιδεύουν ασταμάτητα για την εύρεσή του, έχοντας ως οδηγό, τις ελάχιστες πληροφορίες του γερο-Μό...

Τον πρωταντίκρισε στο πλοίο. Έτσι πίστευε τότε. Ταξίδευαν και οι δυο από πάντα στο πουθενά. Όλα τα είχαν αφήσει πίσω τους. Έπαιζαν τώρα την παράταση. Το παιχνίδι και για τους δύο είχε πάρει τέλος. «Σε κλειδωμένες ψυχές ο Θεός δεν εισέρχεται, δεν εκβιάζει, δεν παραβιάζει», επαναλάμβανε. Ο έρωτας, όμως, και το παρελθόν, τρυπώνουν παντού. Σαν πεινασμένη θάλασσα. Όπως ο Άγγελος και η Σαβίνα. Ένας ογκολόγος και μια διορθώτρια κειμένων προσπαθούν να απαλλαγούν απ’ τα φαντάσματα της ζωής τους, πνιγμένοι στο ποτό και στις λέξεις. Αλλ' όλα θα τα βρούνε μπροστά. Εκεί, στο νησί των Λ...

- Στην επαρχία, την αμέσως προηγούμενη εποχή από την οποία προερχόμαστε όλοι, ο συνεπαρμένος από τις μελέτες και τις ιδέες του, νεαρός καθηγητής Ηλίας, γνωρίζει την ερωτική και γλυκιά Φλέρη, και την παντρεύεται αμέσως. Είναι ένας ενθουσιώδης έρωτας, συναρπαστικός και φλογερός, που γεννάει ζήλιες και φθόνο με το πάθος του. Έτσι, ο μεν καθηγητής Ηλίας δέχεται καθημερινές ερωτικές προσφορές από αγγελικές κοπέλες, που είναι έτοιμες να του δοθούν, η δε Φλέρη αντιμετωπίζει όλον τον ίλιγγο ενός γάμου που μοιραία κλυδωνίζεται, πέρα από το εξωτερικό φλερτ που δέχεται προσωπικά και η...

Ένα σημάδι τού ζητούσε. Πάντα ψηλά στο μηρό. Που να το βλέπει μόνο εκείνη. Που να τον έχει παρόντα, όταν θα λείπει... Έτσι συνήθιζε να ζει και να μεγαλώνει η Όλγα. Μια ζωή με τον βουβό πατέρα, με το μυστικό της νεκρής μητέρας, με τον απόντα εραστή. Μια ζωή με τα βιβλία, μια ζωή με Χάρτινη Ζωή. Έκανε χρόνια να περάσει τη δική της Ζώνη των Επιθυμιών. Όμως, ο περαματάρης Στάλκερ υπήρχε. Έτσι η Όλγα, μισό γατί, μισό αρνί επιστρέφει στο σταυροδρόμι του Φoνιά, στο σπίτι του Καθηγητή. Αιώνια Επιστροφή θα το πει. Το απόλυτο, αλλόκοτο, ολέθριο πρόσωπο της Τρομοκρατίας στον Έρω...

Σαράντα πέντε ποιήματα για την άβυσσο της αρχής κι εκείνο το επώδυνο αλλά λυτρωτικό άλγος του κάθε "αρχίζω". Διότι μ' αυτά και με τούτα, στενεύει ο κύκλος που ξεκίνησε με μέλι, μαχαίρι και μαμά. Συνέχισε με ερημιά, έρωτα κι εφηβεία. Έγινα σάρκα και σταυρός και συνουσία και σταύρωση. Συνάντησε το θαύμα μες στο θάνατο και αφουγκράστηκε τον Θεό στη θύελλα. Αφού θυμήθηκε, όμως, πρώτα. Αργά, επίμονα, βασανιστικά και ηδονικά. Κατόπιν μαγικά. Σαν ακροβάτης στο κενό και στο καινό, που αρχίζει πάντα. Κι ό,τι είχε να πει, ίσως τα είπε. Τουλάχιστον με γράμματα. Διότι όποιος χάνει την...

maybe«... Ψάχνω, ρε γαμώτο, μια ζωή ψάχνω, μια εικόνα. Μια εικόνα να μας θυμηθώ και τους 5 πραγματικά ευτυχισμένους. Όλες οι στιγμές, όμως, μου καταλήγουν σε κλάσματα. Ευτυχία των 3/5, των 2/5, του 1/5... Αυτό δεν ήταν οικογένεια. Όλη η ζωή μας κλάσματα! Και αυτό το τραγούδι πια, από το πρωί μού έχει κολλήσει. "Γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια" Γιατί, υπάρχουν κι άλλα που δεν γίνονται, δηλαδή;...» maybe... Μια ιστορία. Μια οικογένεια. Πέντε πρόσωπα εξομολογούνται τις αλήθειες τους και δίνουν παράσταση ζωής. Πέντε διαφορετικές ματιές. Ένα μυστικό. Μια αποκ...

... αυτές είναι κάποιες από τις ιστορίες της δικής μου Αμερικής... Μακριά από το παραμύθι για την "κοινωνία της αφθονίας", πέρα από το Χόλιγουντ και τη λάμψη των αστεριών του θεάματος, έξω από την τηλεοπτική αποχαύνωση, τις στατιστικές και τα πρότυπα των τάχα "καθημερινών ανθρώπων", πιο πέρα ακόμα από το δήθεν "όνειρο", τον ψευτοπατριωτισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό, στα ονόματα των οποίων έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται μερικά από τα χειρότερα σύγχρονα εγκλήματα. Ιστορίες νέων ανθρώπων, λοιπόν... Ιστορίες, δηλαδή, για το μέλλον. Κι αν το βρείτε λίγο "σκοτεινό" κ...

Η μετανάστευση δεν είναι αστείο πράγμα. Άλλα φαντάζεσαι, άλλα βρίσκεις, πολύ περισσότερα θ' αντέξεις, θα φοβηθείς, θα χαρείς. Μία ακόμη ματιά στους καιρούς μας μέσα από την ιστορία της ηρωίδας, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με βαθύτερες εξομολογήσεις για τα μικρά αυτονόητα της νέας ζωής, που φαντάζουν πολύτιμα σε όσους "δραπέτευσαν". Η Κωνσταντίνα Δελημήτρου, με όχημα την προσωπική αφήγηση και τις ιστορίες του blog της, εξιστορεί την απόφαση της μετανάστευσης από την Ελλάδα στην Κύπρο, τις δυσκολίες και τη νέα της πραγματικότητα σ' έναν τόπο που λίγο μετά αντιμετώπισε επί...

...Ως εδώ ή ως αιδώ; Ως εδώ (μπορεί και ως αιδώ)για τα όσα μέχρι τώρα έγραψα ή ως εδώ για τα όσα άντεξα; Ως αιδώ (ή σωστότερα ως αιδώς)για τα όσα τόλμησα να κάνω ή για τα όσα έκανα; Ως αιδώ για τα όσα δεν θέλησα να ανεχτώ ή για τα όσα χωρίς αιδώ θέλησα και ανέχτηκα; Παλαιόθεν, πάντως, η ποίηση αποτελούσε την καταφυγή μου. Το μέσον που εξισορροπούσε την αντίφαση της κατά καιρούς καθημερινότητας μου. Από την εποχή που έγραφα "εφηβικά τετράδια" και συμπλήρωνα κάποιο "ερωτικό λεύκωμα", μέχρι που συνειδητοποίησα πως οι "σπονδές ασπονδύλων" ξορκίζουν τη χαμένη ραχ...