Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Και σ' αυτό το βιβλίο της, η Ακακία Κορδόση, η συγγραφέας των χαμηλών "μουσικών" τόνων, με μια τέχνη "σοφή" -όπως έχει χαρακτηρίσει την τέχνη της η Γαλλική Ακαδημία που της απένειμε, το 1991, το Μέγα Βραβείο της Πεζογραφίας- φωτίζει ανθρώπους συνηθισμένους, καθημερινούς -για τους πολλούς- ασήμαντους και μας δείχνει, ή μας αφήνει να υποπτευθούμε, τον μέσα τους πολυσήμαντο και βαθύ κόσμο. Ένας ξεχασμένος ζωγράφος, μια ταλαιπωρημένη απ' τη ζωή γυναίκα που ζητάει κάποιον να μαρτυρήσει για τα βάσανά της, ένας φτωχός θεληματατζής που, χωρίς να το ξέρει, έχει εφαρμόσει, αναγκαστικ...

Δώδεκα αναγνωρισμένοι συγγραφείς, νεότεροι και παλαιότεροι, ακονίζουν τη γραφίδα τους για να περιγράψουν το τοπίο των σχέσεων στην εποχή μας. Συγκλίνουν μάλιστα, θα 'λεγε κάποιος, σε μια ομόθυμη υπογράμμιση της ανάπαυλας, της προσωρινής ευχαρίστησης και όχι της διάρκειας του έρωτα. Τι συμβαίνει, άραγε, και όλο μεγαλώνει γύρω μας ο αριθμός των μοναχικών γυναικών, όπως και των αντρών; Φαινόμενο που δεν περιορίζεται μόνο σε ορισμένες ηλικίες, αν και οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν τη μέση ηλικία. Τα πράγματα όμως δεν είναι καλύτερα στις νεότερες γενιές, όταν παρατηρείται τ...

Ύπνος στο μπλε δωμάτιο Μετράει τον χρόνο και δεν της βγαίνει πότε γεννήθηκε πότε γονάτισε πότε αγάπησε για πότε θρήνησε σε ποιο δωμάτιο ποια μέρα μήνα ποια χρονιά Σεντόνι και τα σκεπάζει όλα το μούχρωμα μόνο να γίνει νύχτα στο μπλε δωμάτιο Επιτέλους να πέσει, θέλει, να κοιμηθεί.

Ένας συγγραφέας που συνθέτει το βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί. Ένα πιστόλι που ζει σε συρτάρι. Ένας αυταρχικός συλλέκτης ήχων. Μια θλιμμένη γερόντισσα. Μια προβληματική κόρη. Ένας προαναγγελθείς θάνατος κι ένας πραγματικός φόνος. Εννέα πρόσωπα σε μια παράξενη, εφιαλτική αλλά όχι αδιέξοδη ιστορία. Άνθρωποι που χάνουν το παιχνίδι και άνθρωποι που χτίζουν νέους κανόνες. Μυθιστόρημα ψυχολογικό, αστυνομικό, υπαρξιακό ή ίσως και τα τρία μαζί. Που γελάει κι εκπλήσσει. Πονάει αλλά και ανακουφίζει. Αγγίζει το συναίσθημα αλλά και τη σκέψη. Παίζει με τον χρόνο, δημιουργεί...

Η γυναίκα που ακροβατεί ανάμεσα στο όνειρο και στην αληθινή ζωή - πονάει, υποφέρει, ερωτεύεται, φοβάται, φεύγει, νοσταλγεί, θρηνεί, ελευθερώνεται και ζει. Μια γυναίκα που αλλάζει πρόσωπα, η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας. Η συγγραφέας Ελένη Γκίκα δομεί το νέο μυθιστόρημά της πάνω στα πρόσωπα τριών γυναικών σαν αρθρώσεις του ίδιου σώματος - ώσπου γίνονται τρία πρόσωπα της ίδιας γυναίκας, όπως οι ετερώνυμοι του Πεσσόα, όπως "όλες η Βερενίκες κ' η Κλεοπάτρες θαυμαστές" του Καβάφη, όπως οι πολλοί εαυτοί του Παλαμά. Οι ηρωίδες της παρουσιάζονται ευρηματικά σαν γυναίκες-μπάμπουσ...

Αυτή είναι η ιστορία μιας πολύ πειστικής οφθαλμαπάτης. Η Άλκηστη περπατάει στους δρόμους του τυχαίου και του μυστικού, συντροφιά μ' ένα φάντασμα. Τα πρόσωπα μπερδεύονται μεταξύ τους σ' ένα παράξενο παιχνίδι, οργανωμένο από το ένα και μοναδικό πρόσωπο που αποκαλύπτεται στο τέλος, για να λύσει όλα τα αινίγματα. Και τότε αρχίζουν όλα πάλι απ' την αρχή, ενώ ο Χέμινγουεϊ περιπλανιέται πάντα κάπου εκεί τριγύρω...

Αγοροπωλησίες δούλων, πλούσια σεράγια, φαγοπότια, χανούμισσες, γιουσουφάκια, δεξιώσεις, ναυαρχίδες, μυστικές συνάξεις χριστιανών σε υπόγεια κι αραχνιασμένες εκκλησίες, ιερωμένοι ήρωες αφανείς, σκλάβοι καταδικασμένοι στα κάτεργα, Λατερανό, συμβούλια, διαβουλεύσεις και Ποντίφικες, με κορύφωση τη Ναυμαχία του Λεπάντο... Ένα μυθιστόρημα με συναρπαστική πλοκή, απροσδόκητες εξελίξεις και ανατροπές, έξοχες περιγραφές φυσικών και ανθρώπινων τοπίων, που αναπλάθει τη ζωή και την ιστορική πορεία της Ναυπάκτου (Λεπάντο) από την αρχαιότητα ίσαμε τη συμμετοχή της στη μεγάλη ναυμαχία, όπ...

"Καρότο" τη φώναζαν τα άλλα παιδιά και η Σοφία έκλαιγε. Τι κι αν τα κόκκινα μακριά μαλλιά της ήταν το καμάρι της γιαγιάς της. "Σαν φλόγα στον άνεμο", της έλεγε κάθε φορά που τη χτένιζε. Τι κι αν ο φίλος της ο Ορέστης τα έλεγε "μαγικά". Η μικρή Σοφία μισούσε τα κόκκινα μαλλιά της, ήθελε να τα κόψει, να τα εξαφανίσει για να μην την κοροϊδεύουν τα παιδιά. Ώσπου μια ζωγραφιά που ταξιδεύει θα αλλάξει τα πάντα μαγικά... Η Ελένη Γκίκα πλάθει μία ιστορία γεμάτη ευαισθησία και ρεαλισμό και διηγείται με το δικό της ξεχωριστό τρόπο την καθημερινότητα ενός παιδιού που έρχεται αντιμέ...

Όλα τα θαυµαστά συµβαίνουν τα κυριακάτικα µεσηµέρια, το έχετε προσέξει; Ζωντανεύουν τα παραµύθια, συναντάµε καλές µάγισσες και οι κούκλες έρχονται να µας βρουν. Έτσι συνέβη και µε την Έλενα. Δυο κούκλες την ονειρεύτηκαν και ταξίδεψαν σε χώρες και θάλασσες για να τη συναντήσουν σαν... παιχνίδια της -έτσι δε συνηθίζουν να λένε οι µεγάλοι;- πολλά χρόνια µετά. Επειδή τις κούκλες µας και τα παιχνίδια µας δεν είµαστε εµείς οι µόνοι που τα επιλέγουµε, µας έχουν ονειρευτεί κι επιλέξει ήδη αυτά, και συναντιόµαστε όταν θα έρθει εκείνη η ώρα για να κάνουν τη µοναξιά και την απουσία...

... Τίποτε απ' ότι συμβαίνει στη ζωή μας δεν παύει να υπάρχει. Όποια μορφή κι αν παίρνει. Του νερού, του πάγου ή του υδρατμού. Σταυρώνεται, ανασταίνεται ή λευτερώνεται. Εκείνο το παιδί που υπήρξαμε κάποτε, καραδοκεί μέσα μας κι ο γέρος σοφός που θα υπάρξουμε, σκάει μυτίτσα από τα γεννοφάσκια μας. Μικρές ιστορίες που δένουν το παρελθόν με το μέλλον έχοντας ρίζες στο θεϊκό παρόν, αλληγορικά ποιητικά κείμενα που αποκαλύπτουν με ρεαλισμό κι επίγνωση το μυστικό και το άδηλο. Για τούτο το λόγο, λοιπόν, ακριβώς "Η μέρα που πέρασε δεν έπαψε να υπάρχει..." Πάντοτε θα υπάρχει. Και ευ...

Γεννημένη σ' έναν τυραννισμένο τόπο, μαθαίνει γρήγορα να αγαπά τη ζωή και τ' ανεκτίμητα δώρα της: τον έρωτα, την ευτυχία να ζει σ' έναν κόσμο που επέλεξε η ίδια, τα χρώματα και τις μυρωδιές γύρω της, τον αλήτη χρόνο, τους φόβους, τη δύναμή της να κοιτάει ψηλά ανασαίνοντας αρμύρες της θάλασσας και ξεστρατισμένους μικρούς θεούς. Συναισθηματικά σοφή από πάντα, με σκηνικό μια πατρίδα που χρόνο με το χρόνο αλλάζει δραματικά, διεκδικεί τις στιγμές της, αποφασίζοντας να ζήσει, να κερδίσει τα χρόνια, όλα τα χρόνια της. Και τι σχέση μπορούν να έχουν μεταξύ τους ένα παιδί που δεν γ...

Με τις κούκλες της και μέσα από τις ζωγραφιές της η Νεφέλη ταξιδεύει παντού. Από την Χώρα του Ποτέ ως το Νησί του Παντός. Εκεί, συναντά τους ήρωες των παραμυθιών, παίζει και ανακαλύπτει τον Αχιλλέα και τη δική της καλή νεράιδα, ανεβαίνει και κατεβαίνει βουνά, σχεδιάζει κι αλλάζει μαζί τους το μέλλον. Γιατί το Θαύμα της Τέχνης κάνει ως και αυτά τα γοβάκια της Σταχτοπούτας αληθινά. Ένα παραμυθένιο ταξίδι στις ιστορίες, στο χρόνο και στα ζωγραφισμένα μας όνειρα, που επαληθεύονται πάντα. Αρκεί να τα πιστέψουμε εμείς!

Με τις κούκλες της και μέσα από τις ζωγραφιές της η Νεφέλη ταξιδεύει παντού. Από την Χώρα του Ποτέ ως το Νησί του Παντός. Εκεί, συναντά τους ήρωες των παραμυθιών, παίζει και ανακαλύπτει τον Αχιλλέα και τη δική της καλή νεράιδα, ανεβαίνει και κατεβαίνει βουνά, σχεδιάζει κι αλλάζει μαζί τους το μέλλον. Γιατί το Θαύμα της Τέχνης κάνει ως και αυτά τα γοβάκια της Σταχτοπούτας αληθινά. Ένα παραμυθένιο ταξίδι στις ιστορίες, στο χρόνο και στα ζωγραφισμένα μας όνειρα, που επαληθεύονται πάντα. Αρκεί να τα πιστέψουμε εμείς!

Το Μεσολόγγι είναι μια δόξα του Ελληνισμού. Είναι το "μικρό αλωνάκι", όπου ο απλός λαός, σε μιαν ανεπανάληπτη στιγμή, ξεπέρασε τον εαυτό του κι έδωσε ένα μοναδικό σύμβολο θυσίας στην ανθρωπότητα. Η θάλασσα που το περιβάλλει είναι ο λόγος και η μοίρα της ύπαρξής του. Η Ελένη Χωρεάνθη, με το μυθιστόρημά της "Η πολιτεία του νερού", που διαρθρώνεται σε τρία διαδοχικά επίπεδα (όσες και οι εποχές, στις οποίες αναφέρεται, και τα πρόσωπα που κινούνται μέσα σ' αυτά: ο ήρωας-απολογητής μοναχός Ειρηναίος, ο τελευταίος ηγούμενος του μοναστηριού Καλλίστρατος, ο επισκέπτης-ερευνητής), μα...

Κεντρικό πρόσωπο των αφηγημάτων αυτού του βιβλίου, ο Μάρκος με τη φυσαρμόνικα και την κιθάρα του. Μοιάζει με τον τροβαδούρο, τον περιπλανώμενο αφηγητή-"παραμυθά" μιας περιόδου, που την έζησαν και την ζουν, "καρέ-καρέ", όπως στον κινηματογράφο, τρεις διαδοχικές γενιές: του '40 και της Αντίστασης, του Εμφυλίου, του αστυνομικού κράτους και του 1-1-4 και η γενιά της Δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης. Ο Μάρκος αντιπροσωπεύει τη γενιά που είδε το φως της ζωής το 1940 και είχε την τύχη να ζήσει όλην αυτή την εξελικτική πορεία: τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στην επαρχία, τόσο σ...

Το μεγάλο και το ακατανόητο το ζεις. Φραγκοδίφραγκα θα είναι πάντοτε εκείνα που γράφω. Καταλαβαίνω καλύτερα τη σιωπή. Είναι η μόνη παράφορα εύγλωττη, η μόνη αξιοπρεπής. Αλλ' άνοιξε ο χρόνος κι έχουν γίνει κουβάρι ό,τι θυμάμαι, ό,τι συμβαίνει κι εκείνο που κρύβεται αινιγματικά μια ζωή. Τον πονάω τον τόπο μου. Είμαι ο τόπος. Ξερολιθιά στις ξερολιθιές. Είναι η είδηση του καλοκαιριού: ένα νέο κορίτσι 26 χρονών σκοτώνει την πρώην γυναίκα του συντρόφου της. Η γιαγιά της, επίσης στα 26 της, είχε κάψει τον άντρα της πάνω από μισό αιώνα πριν. Η αφηγήτρια, που περνούσε έξω από "...

Το μεγάλο και το ακατανόητο το ζεις. Φραγκοδίφραγκα θα είναι πάντοτε εκείνα που γράφω. Καταλαβαίνω καλύτερα τη σιωπή. Είναι η μόνη παράφορα εύγλωττη, η μόνη αξιοπρεπής. Αλλ' άνοιξε ο χρόνος κι έχουν γίνει κουβάρι ό,τι θυμάμαι, ό,τι συμβαίνει κι εκείνο που κρύβεται αινιγματικά μια ζωή. Τον πονάω τον τόπο μου. Είμαι ο τόπος. Ξερολιθιά στις ξερολιθιές. Είναι η είδηση του καλοκαιριού: ένα νέο κορίτσι 26 χρονών σκοτώνει την πρώην γυναίκα του συντρόφου της. Η γιαγιά της, επίσης στα 26 της, είχε κάψει τον άντρα της πάνω από μισό αιώνα πριν. Η αφηγήτρια, που περνούσε έξω από "...

Με την πολιτική αλλαγή έρχεται νέος διευθυντής· η πιο παλιά υπάλληλος γίνεται το δεξί του χέρι, και τον ερωτεύεται κάνοντας όνειρα. Όμως, στο γραφείο του νεοφερμένου διευθυντή μπαινοβγαίνουν νέες γυναίκες, ενώ στην πόρτα του το κλειδί γυρίζει ξεδιάντροπα. Ο θόρυβος των σχολίων που ξεσηκώνεται είναι άδεια καζάνια που βροντούν, σαν θεατρικά ηχητικά εφέ που τονίζουν το ρόλο του Καζανόβα; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;... Στην εξέλιξη του μύθου, αποκαλύψεις, αναπάντεχες συναντήσεις, γεγονότα, καταστάσεις που περνούν μ' ένα πρωτότυπο τρόπο γύρω από σημερινά θέματα, όπως καταναλωτι...