Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εμπνευσμένη από τα αναγεννησιακά retables, τρίπτυχα εικονοστάσια που αφηγούνται τις ζωές των αγίων, η συγγραφέας συνέθεσε το πορτρέτο της μητέρας της, Χέντι Ντίνερ, σε τρεις ενότητες, τις οποιίες συνδέει η συναρπαστική προσωπικότητα της Ουγγροεβραίας ηρωίδας, η οποία γεννήθηκε σ' ένα μικρό χωριό μιας κοιλάδας στις όχθες του Δούναβη, το Πινσεχέι, και ήρθε στην Αθήνα λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας χάσει την οικογένειά της σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιβίωσε χάρη στον γάμο της με τον Έλληνα σύζυγό της, τον Μήτσο, κι έφτιαξε τη ζωή της μέσα σε μια ταραγμέν...

Κάθε σπίτι έχει την ιστορία του. Όση η παλαιότητά του, τόσο μετατρέπεται από απλή οικοδομή σε ιδιαίτερη οντότητα - μάρτυρα όσων έχουν διαδραματιστεί εντός του. Τυχερό είναι το σπίτι που αγαπήθηκε και φροντίστηκε από τους κατοίκους του: έχει κάποιες ελπίδες να ανήκει τελικά στην αιωνιότητα. Στην ελληνική και κυρίως αθηναϊκή πραγματικότητα, το σπίτι ταλαιπωρήθηκε πολύ. Από αγαπημένος τόπος κατοικίας (όπως τα σπίτια με την αυλή, που τόσο εξυμνήθηκαν) ή απλά σημαντικός για κάποιον αντικειμενικό λόγο (οι δημιουργίες με επώνυμη αρχιτεκτονική), τα σπίτια μετατράπηκαν από τη μια...

Ποια είναι τα συστατικά που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης καλλιτεχνικής φυσιογνωμίας; Εθνικές εικόνες, πρωτογενές τοπίο, δάσκαλοι, θρησκεία παιδεία, γεγονότα, αισθήματα, φιλοδοξία, έρωτας: το καθένα τους προσθέτει ένα πετραδάκι στον μικρό πύργο της Βαβέλ που τείνει να αναδυθεί αποφεύγοντας την ισοπέδωση. Κι ο καλλιτέχνης είναι ο οδοιπόρος που κατευθύνεται σε μια χώρα μοναδική, που του ανήκει αποκλειστικά και που μας καλεί να μοιραστούμε την ομορφιά και τη σοφία της: τη χώρα της ταυτότητας.

"Ο Πάνος είναι αλλού..." είπε η Κατερίνα. "Έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Αυτός, που τον διέπει πάντα η λογική, τρέχει ανερμάτιστος.Τον διακατέχει μια βουλιμία για κάτι, λέει, που δεν το έζησε ποτέ. Μου διέθεσε ελάχιστο χρόνο, μου έκανε μια μαύρη κριτική της ζωής μας. Ένας καταπέλτης από κατηγορίες." "Κι εσύ τι έκανες;" "Έχασα την ψυχραιμία μου. Δεν έπαψα να τον βρίζω κι αυτόν και τη Σοφία". "Και για κείνην... Σου μίλησε για κείνην;" "Αρκέστηκε να μου πει πως η Σοφία είναι ''αδίστακτη''". "Τι εννοεί με το ''αδίστακτη" "Δε μου εξήγησε. Για μένα όμως η λέξη αυτή είναι μια χ...

Μια συναρπαστική πορεία μέσα στον κόσμο της τέχνης, όπου το πραγματικό και το φανταστικό ακολουθούν παράλληλες πορείες. Το Μπομπούρ, το πιο σημαντικό πολιτιστικό κέντρο του Παρισιού, γίνεται το θέατρο μιας σκοτεινής σκευωρίας. Ο Σιμόν Μπερτιέ, ένας ιδεολόγος επιμελητής του μουσείου, επιθυμεί να συγκεντρώσει σε μια έκθεση όλα τα εξαίσια όσο και αμφιλεγόμενα έργα του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Ωστόσο, ζηλόφθονοι και μοχθηροί συνάδελφοι του στήνουν παγίδες για να τον παρασύρουν σε λάθη που θα αμαυρώσουν τη φήμη του και θα καταστρέψουν την καριέρα του. Αν και αθώος, χάνε...

Τι θα λέγατε αν ρίχναμε μια ματιά στον μανταλωμένο γιαπωνέζικο κήπο που κρατάει σφιχτά τα κλειδιά των γρίφων του; Αν προσπαθούσαμε να εστιάσουμε στις κρυφές του λεπτομέρειες, αν διεισδύαμε στις σκιώδεις συστάδες του, στις ακίνητες μαγνητικές φυλλωσιές του, στις βραχονησίδες που αναδύονται δραματικά στους αμμώδεις μαιάνδρους του; Κήπος-ιδεόγραμμα κατ' εικόνα και ομοίωση ενός κόσμου που ποτέ δεν μπορεί να ανακατευτεί με τον υπόλοιπο. Κι αναρωτιόμαστε έκπληκτοι: πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμη σήμερα κάτι τόσο διαφορετικό, που να αντιστέκεται στους νόμους της παγκοσμιοποίη...

Le rapport que nous entretenons avec les oeuvres d' art est une chose complexe, qui n' a souvent rien a faire avec notre savoir des valeurs culturelles et esthetiques. Certes, ces dernieres sont primordiales pour l' aventure intellectuelle et servent de guide a nos parcours dans le monde, mais l'interet ou meme l'attachement passionne que nous pouvons ressentir soudain pour une toile ou pour n' importe quel objet d' art proviennent souvent de sources insoupconnees qui echappent a notre comprehension. Il arrive meme souvent...

Η σχέση που διατηρούμε με τα έργα τέχνης είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, συχνά ανεξάρτητο από τη γνώση που έχουμε για τις πολιτισμικές και αισθητικές αξίες. Βεβαίως οι αξίες αυτές είναι πρωταρχικές για την περιπέτεια της σκέψης και χρησιμεύουν ως οδηγοί για τις περιπλανήσεις μας στον κόσμο, όμως το ενδιαφέρον ή ακόμα και η παθιασμένη προσκόλληση που μπορούμε να νιώσουμε ξαφνικά για έναν πίνακα ή για ένα οποιοδήποτε καλλιτεχνικό αντικείμενο συχνά προέρχονται από πηγές που δεν υποψιαζόμαστε ούτε κατανοούμε. Πολλές φορές μάλιστα το απροσδόκητο και ίσως παράκαιρο αυτό ενδιαφέρον μά...

Τα "Διαγώνια πάθη" είναι ιστορίες φευγαλέων πόθων, ερώτων ημιτελών και θνησιγενών ονειροπολήσεων. Είναι μια έκθεση με κολάζ από κηδείες, δεξιώσεις, σκηνές του μετρό, απεργίες, συζητήσεις σε καφενεία, διαλέξεις σε πολιτιστικά κέντρα. αθώα και ένοχα φλερτ, παράνομους δεσμούς και αδιόρατα χαμόγελα. Άνθρωποι που συναντιόνται διαγωνίως και εναγωνίως, νευρωτικοί διανοούμενοι και αλμοδοβαρικές καλόγριες, μορφές περαστικές, ημερήσιες και νυχτερινές, τοπία αστικά και εξωτικά παρελαύνουν και προελαύνουν σε μια διαρκή εναλλαγή επιθυμιών και αισθημάτων. Αφετηρία και τέρμα τους έχουν το...

Πρόκειται για μια συλλογή πεζογραφημάτων από συγγραφείς, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, επιστήμονες και καλλιτέχνες που το κοινό τους γνώρισμα είναι ότι σπούδασαν και έζησαν στη Γαλλία από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα. Η φοιτητική ζωή, οι συνθήκες διαβίωσης σε μια άλλη χώρα, οι αγωνίες της καθημερινότητας, η νοσταλγία, οι κλαυσίγελες καταστάσεις, αλλά και οι δύσκολες συνθήκες στη δικτατορία, η Γαλλία του πολιτισμού και της πολιτικής, είναι το φόντο της αφήγησης των ιστοριών.

"Είναι γεγονός πως σαν ξένος στην καρδιά του Παρισιού σκέφτεσαι συχνά τη θάλασσα. Κι όταν δεν τη σκέφτεσαι, σου τη θυμίζουν οι άλλοι - με την απουσία τους. Θάλασσα είναι το καλοκαίρι, είναι η συντροφιά, οι ηδονές του νερού, οι γεύσεις, οι μυρωδιές. Θάλασσα είναι το συγκεκριμένο, το χειροπιαστό, το απέραντο".

"Η τέχνη του πορτρέτου μού φάνηκε πάντα η πιο συναρπαστική. Πώς να "πεις" ένα πρόσωπο, έναν άνθρωπο. Πώς να αποδώσεις την τρομερή πολυπλοκότητα του ψυχισμού, τις αποχρώσεις του χαρακτήρα, την αίγλη της εξωτερικής εμφάνισης. Πώς να περιγράψεις χωρίς να εικονογραφήσεις, να αποκαλύψεις κρατώντας την ένταση του μυστηρίου, να παινέσεις χωρίς να χρησιμοποιήσεις άχρηστες φιοριτούρες, να ψέξεις χωρίς να προδώσεις. Πώς να πετύχεις την ομοιότητα – τόσο απαραίτητη για ένα πορτρέτο. Να "αποδώσεις την ομοιότητα χωρίς την ανία της", όπως έλεγε ο φοβερός ζωγράφος πορτρετίστας Φράνσις Μπέι...

Το 1845 ο πάστορας Ελεάζαρ εγκαταλείπει την πατρίδα του την Ιρλανδία με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά και μεταναστεύει στην Αμερική, όπως χιλιάδες συμπατριώτες του που αντιμετωπίζουν τον αφανισμό από τον μεγάλο λιμό. Ξεμπαρκάρει στη Βιρτζίνια και ξεκινάει το μακρύ ταξίδι μέσα στην αμερικανική ήπειρο που θα τον φέρει στη θρυλική Καλιφόρνια, που για πολλούς αποτελεί τη Γη της Επαγγελίας. Στην έρημο του Κολοράντο όμως νιώθει σαν να σηκώνεται ένα πέπλο μπροστά απ' τα μάτια του και για πρώτη φορά διαβάζει τη Βίβλο. Καθώς η προσωπική του περιπέτεια φωτίζεται από το μεγαλοπ...

«Πάντα ήθελα να γράψω μια ιστορία με χάπι εντ. Αυτές μ' αρέσει να διαβάζω. Αλλά δεν τα καταφέρνω. Ήδη το να κλείσεις ένα βιβλίο, να το "τελειώσεις", περιέχει κάποια θλίψη. »Το ηλιοβασίλεμα σαν μεταφορική εικόνα είναι το αντίθετο του χάπι εντ. Είναι η μέρα που φεύγει, η αγάπη που τελειώνει. »Βέβαια, οι καταστάσεις αυτές δε διαφέρουν πολύ. Κι οι δυο τους αφορούν ένα τέλος που μπορεί να βιωθεί σαν νεκρός χρόνος αλλά και σαν γεφύρι ανάμεσα σ' αυτό που προηγήθηκε και σε κείνο που θ' αρχίσει. Το χάπι εντ είναι η απόκτηση του ποθούμενου. Το ηλιοβασίλεμα είναι η παρακμή του. Συμβ...