Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Ντόριαν Γκρέι είναι ένας αριστοκράτης, πλούσιος και κοσμικός νέος, με εκθαμβωτική ομορφιά που σαγηνεύει όποιον τον αντικρίζει. Ο Ντόριαν συνειδητοποιεί τη γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, όταν στέκει θαμπωμένος μπροστά στο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ένας φημισμένος ζωγράφος, ο Μπάζιλ Χόλγουορντ. Μια ευχή ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη του: Να μην γεράσει ποτέ. Πράγματι, ενώ τα χρόνια περνούν, τα σημάδια του χρόνου αποτυπώνονται στο πορτρέτο, ενώ η δική του ομορφιά παραμένει αναλλοίωτη. Καθώς ο Ντόριαν επιδίδεται σε έκλυτο βίο, πέρα από τις ρυτίδες και τη φθορά του...

Ζηλεύω καθετί που η ομορφιά του δεν πεθαίνει. Ζηλεύω το πορτρέτο που μου ζωγράφισες. Γιατί να διατηρήσει αυτό όσα θα χάσω εγώ;! Κάθε στιγμή που περνά κλέβει κάτι από μένα και το δίνει σ' αυτό. Θα γεράσω, θα γίνω απαίσιος και φρικτός. Όμως αυτός ο πίνακας θα μείνει για πάντα νέος. Δεν θα δείχνει ποτέ μεγαλύτερος από αυτή την ημέρα. Μακάρι να γινόταν το αντίθετο! Να έμενα για πάντα νέος και η φθορά να έμενε στον πίνακα! Θα έδινα τα πάντα γι' αυτό, τα πάντα! Ναι, δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που δεν θα έδινα! Αιώνια νεότητα, ατέλειωτα πάθη, λεπτές ηδονές και μυστικά, άγριες...

Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ είναι το μοναδικό δημοσιευμένο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το οποίο κυκλοφόρησε στο μηνιαίο περιοδικό Lippincott`s Monthly Magazine στις 20 Ιουνίου 1890, για το τεύχος Ιουλίου του ίδιου έτους. Οι εκδότες του περιοδικού, φοβούμενοι την ανηθικότητα του μυθιστορήματος, λογόκριναν το έργο και αφαίρεσαν περί τις 500 λέξεις πριν την δημοσίευση, χωρίς να ενημερώσουν τον Ουάιλντ. Ακόμα κι έτσι όμως, το έργο κατάφερε να εξοργίσει το βρετανικό κοινό, οδηγώντας μέχρι και σε κραυγές για δίωξη του συγγραφέα για προσβολή της Βικτοριανής ηθικής. Η άμεση α...

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα μυθιστορήματα της νεότερης εποχής, "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα Ντόριαν ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτρέτο που του φιλοτεχνεί ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγουορντ, πουλάει την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και το αιώνιο κάλλος. Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χένρι Γουότον, ο Ντόριαν θα παραδοθεί σε έναν ακόλαστο τρόπο ζωής τον οποίο κρατά κρυφό από την υψηλή κοινωνία στα μάτια της οποίας παραμένει ένας τζέντλεμαν. Το πορτρέτο, σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστ...

Ο Ντόριαν Γκρέι είναι ένας αριστοκράτης, πλούσιος και κοσμικός νέος, με εκθαμβωτική ομορφιά που σαγηνεύει όποιον τον αντικρίζει. Ο Ντόριαν συνειδητοποιεί τη γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, όταν στέκει θαμπωμένος μπροστά στο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ένας φημισμένος ζωγράφος, ο Μπάζιλ Χόλγουορντ. Μια ευχή ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη του: Να μην γεράσει ποτέ. Πράγματι, ενώ τα χρόνια περνούν, τα σημάδια του χρόνου αποτυπώνονται στο πορτρέτο, ενώ η δική του ομορφιά παραμένει αναλλοίωτη. Καθώς ο Ντόριαν επιδίδεται σε έκλυτο βίο, πέρα από τις ρυτίδες και τη φθορά του χ...

Ο κεντρικός ήρωας του Όσκαρ Γουάιλντ, ο νεαρός αριστοκράτης Ντόριαν, συνεπαρμένος από την εκθαμβωτική ομορφιά του πορτρέτου του (το οποίο φιλοτέχνησε ο φημισμένος ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγoυορντ) και συνειδητοποιώντας ότι μια μέρα η ομορφιά του θα χαθεί, εύχεται να μην γεράσει ποτέ! Πουλάει την ψυχή του με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και η ομορφιά του παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο, σε αντίθεση με το πορτρέτο που φέρει τα σημάδια της φθοράς του. Ο Ντόριαν θα γνωρίσει τον Λόρδο Χένρι Γουότον, φίλο του ζωγράφου Μπάζιλ, θα γοητευτεί από την έντονη προσωπικότητα και τις ιδέες του...

" Αχ, και να γινόταν να μείνω για πάντα νέος Εγώ, και να γεράσει το πορτρέτο μου και τι δε θά΄δινα γι΄αυτό...θά΄δινα τα πάντα στον κόσμο...ακόμα και την Ψυχή μου! "

«... στον Ντόριαν Γκρέυ η αναζήτηση "νέων εντυπώσεων" και "εξαίσιων παθών" μετατοπίζεται από τη σφαίρα της τέχνης στη σφαίρα της ίδιας της ζωής και μάλιστα τόσο αποφασιστικά, ώστε η τέχνη να παίζει δευτερεύοντα ρόλο... "Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" αντιπροσωπεύει μια φάση στην προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να δημιουργήσει έναν τρόπο ζωής που να βασίζεται καθαρά στην υποκειμενική εμπειρία. Αυτό είναι που συνδέει τον Ντόριαν με τον Φάουστ και τον Τσάιλντ Χάρολντ προς τα πίσω και με τη λογοτεχνία της Χαμένης Γενιάς της δεκαετίας του '20 και τους Μπητ του' 50 προς τα μπ...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί την πρώτη ορθή δημοσίευση του αρχικού δακτυλογραφημένου κειμένου του Ουάιλντ, 120 χρόνια μετά την ημέρα υποβολής του. Το κείμενο του μυθιστορήματος που εμφανίζεται στο βιβλίο αυτό, ακολουθεί το αρχικό, διορθωμένο από τον Ουάιλντ γραπτό: αντιπροσωπεύει το μυθιστόρημα όπως το είχε οραματιστεί ο συγγραφέας την άνοιξη του 1890, πριν αρχίσει ο επιμελητής Στόνταρτ να επεμβαίνει λογοκρίνοντας με το μολύβι του το πρωτότυπο κείμενο που του έδωσε τη μορφή με την οποία έκτοτε κυκλοφορεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, και πριν από τη κατοπινή "αυτο-λογοκρ...

Η προσωπικότητα του Ντόριαν Γκρέι είναι ένας συνδυασμός τόσων αντιθέσεων που μετά βίας μπορούμε να τις καταλάβουμε. Είναι καλός και συγχρόνως κακός· όμορφος και συγχρόνως ειδεχθής· αψεγάδιαστος και συγχρόνως τρομερά επιλήψιμος. Το πιο σημαντικό όλων: είναι κυριολεκτικά δύο σε ένα - είναι αυτός που είναι, μια ζώσα ύπαρξη και συγχρόνως ένα πορτραίτο, μια ορατή αντανάκλαση της ψυχής του. Το ζήτημα είναι ότι ο Ντόριαν δεν είναι ο μόνος που έχει μια στρεβλή άποψη για την αληθινή ομορφιά. Γνωρίζει καλά ότι και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να μπερδεύουν την εξωτερική ε...

"Ηλίθιο", "αδέξιο", "ανιαρό", "σαχλό", "αηδιαστικό", "βρομερό", "γέννημα της λεπρώδους λογοτεχνίας των Γάλλων Decadents", "μπουρδολογία": με τέτοια αβρά λόγια υποδέχτηκε η αγγλική κριτική το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίυ". "Αφήστε το βιβλίο μου, σας παρακαλώ, στην αθανασία που του αξίζει", απαντούσε χωρίς ίχνος συστολής ο 'Οσκαρ Ουάιλντ. Και είχε δίκιο: ο Ντόριαν Γκραίυ είναι πια εκατόν δέκα ετών και εξακολουθεί να τέρπει, να γοητεύει και να βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις. Έμεινε να συμβολίζει τον πόθο της αιώνιας νιότης και τη χίμαιρα των απολαύσεων χωρίς φραγμούς και συ...

Κάθε μέρα μου φαινόταν ότι ανακάλυπτα κάτι καινούργιο και ο Ουίλι Χιουζ έγινε για μένα είναι είδος πνευματικής παρουσίας, μια διαρκώς κυριαρχούσα προσωπικότητα. Μπορούσα σχεδόν να φανταστώ πως τον έβλεπα να στέκεται στην σκιά της κάμαράς μου, τόσο καλά όσο ο Σαίξπηρ τον είχε σχεδιάσει, με τα χρυσαφένια μαλλιά του με την τρυφερή λουλουδένια του χάρη, τα ονειροπόλα βαθουλωτά του μάτια, τα ντελικάτα ευκίνητα μέλη του και τα κρινόλευκα χέρια του. Το όνομά του με γοήτευε. Ουίλυ Χιουζ! Ουίλυ Χιουζ! Πόσο μουσικά αντηχούσε! Ναι ποιος άλλος παρά αυτός, μπορούσε να είναι η αφέντρα κα...

Τον Ιούλιο του 1889 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Blackwoods" η νουβέλα "Το πορτραίτο του κ. W.H." του Όσκαρ Ουάιλντ. Πρόκειται για μια φιλολογική μελέτη, δοσμένη όμως επιδέξια σε μυθιστορηματική μορφή, σε πρώτο πρόσωπο από έναν ανώνυμο συγγραφέα αφηγητή, που ασχολείται με το μυστήριο της ταυτότητας του κ.W. H. των σονέτων του Σαίξπηρ. Οι θεωρίες των σονέτων είναι γνωστές λίγο πολύ σε όλους τους μελετητές του Σαίξπηρ. Στο κείμενο του Ουάιλντ, ο ήρωάς του, που τον ονομάζει Σύριλ Γκράχαμ, πιστεύει πως ο κ. W. H. είναι ο Ουίλλυ Χιουζ, ένας νεαρός ηθοποιός της ελισαβετιανής επ...