Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο χρόνος που πέρασε τίποτα δε θόλωσε σ' αυτή τη μορφή, τίποτα δεν αφαίρεσε από το έργο του. Ή τον συλλογιζόμαστε, ή βλέπουμε μια του φωτογραφία, ένα του σκίτσο, νομίζουμε πως είναι εδώ μπροστά μας, πως θα μας μιλήσει, πως θα μας καρφώσει με τα δυνατά του μάτια που πότε αντανακλούσαν έναν δαίμονα, πότε μια ανυπόφορη πλήξη και πότε μια καλοκάγαθη παιδικότητα. Δεν έλειπε ο σαρκασμός και το περιγέλασμα από τα βλέμματα αυτά. Μα πάντα είχαν κάτι το οξύ, το τραχύ και το κοφτερό. Ψηλός, επιβλητικός, υπεροπτικός, ωραίος, είχε το ύφος ενός αρχηγού, κάποτε και ενός δικτάτορα. Ένοιωθε...

[...] Αστικές και ημιαστικές διαδρομές στην Ελλάδα - πλήν Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης - αποτυπώνονται στα πρωτότυπα κείμενα 33 σύγχρονων πεζογράφων και ποιητών που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία" σε συνέχειες ("Βιβλιοθήκη", 3.11.00 - 20.06.01). Πριν στεγαστούν στο ανά χείρας βιβλίο, δεκατρία από αυτά τα πεζά μεταφράστηκαν στα γερμανικά για το περιοδικό "Lettre International" (τ. 55, Δεκέμβριος 2001).

"Άβαρις. Σκύθης, Σεύθου υιός· συνεγράψατο δε χρησμούς τους καλούμενους Σκυθικούς· και γάμον Έβρου του ποταμού· και καθαρμούς· και θεογονίαν καταλογάδην· και Απόλλωνος άφιξιν εις Υπερβορέους, εμμέτρως. Ήκε δε εκ Σκυθών εις Ελλάδα. Τούτου ο μυθολογούμενος οϊστός, του πετομένου από της Ελλάδος μέχρι των υπερβορέων Σκυθών, εδόθη δε αυτώ παρά του Απόλλωνος." Σούδα, αρχή Α' στοιχείου (προμετωπίδα του βιβλίου) [Μικρό δείγμα της ποιητικής του γραφής: Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΦΛΕΒΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Έχω έναν δικό μου τρόπο να μοιράζω τα υπάρχοντά μου όπως σήμερα το πρωί λόγου χάριν που ήμουν...

Το βιβλίο του Θανάση Τζούλη, καθηγητή της ψυχολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, προσπαθεί να συζεύξει την ψυχανάλυση με την κριτική της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα, εφόσον η τέχνη, όπως ξέρουμε από την εποχή του Πλάτωνα απορρέει κυρίως από το ασυνείδητο του δημιουργού. Ο συγγραφέας συνδυάζει στο θεωρητικό μέρος τη μεθοδολογία της ψυχοκριτικής εργασίας με τη συγκεκριμένη ανάλυση του έργου των συγγραφέων χρησιμοποιώντας ψυχαναλυτικές εργασίες όπως είναι οι: "Ερωτική ενόρμηση και καλλιτεχνική δημιουργία", "Ερωτισμός και αποσπασματικότητα στο έργο του Σο...

ΑΘΡΟΑ ΕΛΕΥΣΗ Όταν γαρ ο Θεός εις το σώμα έλθη πολύς είναι αγιασμός και αθρόα έλευση γύρης από τα άνθη της χάριτος επέων δε πολύς νομός ένθα και ένθα και σκιρτούν εντός όλα τα οστά μας όπως χορεύτριες Χριστού που χειραφετούν προς στιγμή την ευμέλεια για διαιώνιση της φωταύγειας ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΝΩΡΙΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΑΒΑΦΤΙΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΑ Στο τέλος φωτίζεται το ποίημα με αρχές μετατόπισης προς τα έξω όσο που σε κλείνουν οι ανταύγειες κι εκεί είναι το σημείο του Σταυρού μην περάσεις τα οριζόμενα κι έχουμε θεομηνίες...

Με το σκοτεινό, αινιγματικά δραματικό αποτύπωμα της παραφροσύνης στο τίμιο ελληνικό μέτωπό του στέκεται πάνω από εκατό χρόνια στα νεοελληνικά Γράμματα ο Γεώργιος Βιζυηνός. Στην σύντομη ζωή του κατόρθωσε, κυρίως με τα αφηγήματά του, να διανοίξει την κοίτη του αφηγηματικού μας λόγου όχι μόνο προς το ψυχογραφικό μυθιστόρημα αλλά προς πυκνές και επάλληλες αφηγήσεις όπου να μπορούν να συναιρούνται "εν καθαρά ψυχολογική και ιστορική κρίσει" καθώς ο ίδιος παρατηρούσε, όλα τα αείζωα στοιχεία που συνυφαίνουν και συμβαστάζουν την έμφορτη από ιστορική μοιραιότητα νεοελληνική ψυχή....

Τον αντικρύσαμε να έρχεται από μακρνά και από ψηλά, με τα φτερά απλωμένα μεγάλα, να κρατεί στο ράμφος του χλωρό βλαστάρι από τους απόρρητους λειμώνες του ανθρώπινου μυστηρίου: ήταν ο Ποιητής Δ. Π. Παπαδίτσας. Από εκεί που ήλθε, προς τα εκεί κάποια νύχτα βιαστικός μας έφυγε, κληροδοτώντας μας ένα έργο μεγάλο, όπου η γλώσσα μας χαριτώθηκε με τόσην ισχύ ώστε να γίνει πραγματική γλώσσα χρησμοδότη, προφήτη και ιεροφάντη μαζί. Η ευγένεια και ο ασίγαστος οίστρος της ψυχής του Παπαδίτσα αποτυπώθηκαν με τρόπο ουσιώδη και μαζί υπερούσιο μέσα στο σπουδαίο και ακήρατο αυτό έργο....