Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επιτέλους! Οι φωτεινές σερπαντίνες του άστρου της Ελπίδας έφτασαν στη γη μας! Τις έφερε ένα τολμηρό χελιδόνι, ο Μιχαλάκης! Αψήφησε το σκοτεινό σύννεφο του φόβου και της θλίψης που περιβάλλει τον πλανήτη μας και άνοιξε ένα λαμπερό μονοπάτι από τον Ουρανό ως τον κήπο της Σοφίας και της Ειρήνης, ο οποίος βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη. Από κει, μαζί με μια χαριτωμένη ηλιαχτίδα, τη Λουκουμίτσα, αναλαμβάνει δράση για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντικρίσουν το Φως. Συνεργάτες τους σε τούτες τις αποστολές, είναι τα πουλιά, τα ζώα, τα λουλούδια, καθώς και ο κεφάτος παιδίατρος κύ...

[...] Σ' αυτό το βιβλίο, οι εικαστικοί καλλιτέχνες που παρουσίασε το περιοδικό "νέα σκέψη" κατά την τελευταία περίοδο, μιλούν για το έργο τους στις συνεντεύξεις τους με την εκλεκτή ποιήτρια -εικαστικό Λέτα Κουτσοχέρα. Η διαφορά από μια έκθεση ζωγραφικής, είναι ότι εδώ, στο βιβλίο, γίνεται μια αποκαλυπτική μίξη των εικόνων με τις σκέψεις του δημιουργού. Και μια καλή πρόθεση διαπιστώνεται στην προοπτική που κρύβεται ανάμεσα στο λόγο και στο χρώμα, όπως αυτό παρουσιάζεται στα έργα τους. Άλλωστε, σε κάθε εμπνευσμένο ζωγραφικό έργο, ο δημιουργός του αποκαλύπτεται διπλά, μ...

[...] Σ' αυτό το βιβλίο, οι εικαστικοί καλλιτέχνες που παρουσίασε το περιοδικό "νέα σκέψη" κατά την τελευταία περίοδο, μιλούν για το έργο τους στις συνεντεύξεις τους με την εκλεκτή ποιήτρια -εικαστικό Λέτα Κουτσοχέρα. Η διαφορά από μια έκθεση ζωγραφικής, είναι ότι εδώ, στο βιβλίο, γίνεται μια αποκαλυπτική μίξη των εικόνων με τις σκέψεις του δημιουργού. Και μια καλή πρόθεση διαπιστώνεται στην προοπτική που κρύβεται ανάμεσα στο λόγο και στο χρώμα, όπως αυτό παρουσιάζεται στα έργα τους. Άλλωστε, σε κάθε εμπνευσμένο ζωγραφικό έργο, ο δημιουργός του αποκαλύπτεται διπλά, μ...

ΗΣΑΣΤΑΝ ΠΟΤΕ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ; Τα μάτια μου είδαν τον πόλεμο, τα πόδια μου πάτησαν τις φωτιές του, τα χέρια μου κράτησαν τις στάχτες του, μικρό παιδί. Κρουσταλλιάζει το αίμα μου, τα περιστέρια θλιμμένα πέταξαν, τον ήλιο τα κοράκια μου κρύβουν. Πετρώνει η οργή στην καρδιά μου. Παλεύω το σβησμένο ήλιο να δω. Πεινασμένο μ' αφήσατε στα χαλάσματα. Ήσασταν ποτέ μικρό παιδί;

Ο άνθρωπος, αιώνιος έφηβος της αναζήτησης κι εκστατικός ταξιδευτής στον "χώρο τον Ελληνικό" ακολουθεί τον αθέατο οδηγό αφυπνισμένης διαίσθησης, κι αναζητά στα απόκρυφα και στα ανερμήνευτα την ομορφιά και το βάθος, που βρίσκονται σε λευκά περιστύλια, σε ναούς βυζαντινούς και σ' ένα όστρακο πελαγίσιο. Και τούτος, ο "Μικρός Θεός" αναγνωρίζει, στη μοναξιά της ύπαρξής του, το κάλος, τη γαλήνη και τη μεγάλη αγάπη που υπάρχει για όλους όσους κοιτάζουν σε "Απολλώνια Πελάγη".

A silent conversation/ A silent form of writing/ this is what I seek...

Καθώς από κέντρο θόλου/ Η ματιά μου κυκλική/ Αγκαλιάζει τη σεμνότητα/ Και η αφή σπαράζει/ στο άγγιγμα της πέτρας.

...Κρέμεται η Σελήνη πάνω από το νερό της θάλασσας, λάμπει μέσα στο σκοτάδι ολοστρόγγυλη, κομματιάζεται το φως της πάνω στους ήχους των κυμάτων. Χορεύουν τα φύκια και τα κοράλλια. Τα όστρακα ανοίγουν να δεχτούν τα μυστικά των ποταμών. Τα δελφίνια ανταμώνουν ερωτικά, γυμνά παραδίδονται στον ρυθμό που έρχεται από μακριά. Άφθαστη τρυφερότητα κυριαρχεί στις γαλαζοπράσινες διαφάνειες. Είναι που η κόρη Σελάνα, σαν αχτίδα μπήκε στα σπλάχνα της θάλασσας, ως διαιωνία μήτρα...

Ξημερώνει. Σήμερα θα κρατήσουμε τα δέντρα και τον ουρανό μη μας τα πάρουν. Σκοπιά σε κάθε δέντρο. Μην αφήνετε ανοίγματα, σφιχτά κρατηθείτε. Es tagt. Heute werden wir die Baume und den Himmel festhalten damit man sie uns nicht nimmt. Wache an jedem Baum. Lasst keine Offnungen, haltet euch fest.