Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα σκληρό, πικρό, σαρκαστικό μυθιστόρημα του Πολωνού Μάρεκ Χουάσκο αλλά και τρυφερό και ανθρώπινο μαζί. Το κύκνειο άσμα του "καταραμένου" συγγραφέα και ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματά του. Ένας ανατολικοευρωπαίος τυχοδιώκτης στην ηλιόλουστη και καλοθρεμμένη Καλιφόρνια. Δύο δεκαετίες πριν από την πτώση του κομμουνισμού. Τον καιρό του πολέμου στο Βιετνάμ. Χωρίς οικογένεια και φίλους. Που προτιμά να κοιτάζει τον ήλιο για να μη βλέπει τους ανθρώπους. Που το μόνο που τον κρατάει ζωντανό είναι να πετάει. Κι ακόμα ο πλούσιος δικηγόρος Μάικ Ράιαν, η αισθησιακή Έστερ με το...

Το βιβλίο αυτό, που αποτελείται από κείμενα που γράφτηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, θέλει να τιμήσει, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, τα ογδοντάχρονα του Δ. Ν. Μαρωνίτη, που συμπληρώθηκαν το 2009. Τα κείμενα των είκοσι δύο συγγραφέων αναφέρονται κυρίως στην κριτική εργασία του Μαρωνίτη πάνω σε θέματα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αποτελείται από κείμενα αδημοσίευτα, που γράφτηκαν, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση ή επανέκδοση μιας σειράς βιβλίων του Μαρωνίτη, και εκφωνήθηκαν, σχεδόν όλα, σε εκδηλώσεις προς τιμήν του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή παρουσίαση...

Η ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΛΟΥΜΠΙΑΝΚΑ* Τη φλόγα έσβησε μια παγερή πνοή στέκω εδώ ξεχασμένη άμετρο χρόνο περνούν κορίτσια που μου γνέφουνε μετά γυναίκες μετά γριές μετά τίποτε κι εγώ περιμένω αλήθεια τι; -ντυμένη στα μαύρα- γιατί; το σώμα μου κύρτωσε η μορφή μου ρυτίδιασε ας τραβήξω το σάλι τα μαλλιά μου να σιάξω μα τι νόημα έχει απ' τα Ουράλια ως πέρα στης Καμτσάτκας τα μέρη κανείς δεν απόμεινε. Μια καμπάνα ακούω μονάχα μια καμπάνα βαριά με αρχαίο τρόπο φτιαγμένη μες στη ρώσικη γη κοχλάζει ο μπρούντζος στη χωμάτινη μήτρα κι οι τεχνίτες διαρκώς να χτυπ...

Στην κάμαρη με το χωμάτινο δάπεδο, που το ταβάνι και τα ντουβάρια της είχαν μαυρίσει απ' την καπνιά ενός μακριού χειμώνα, η κοντόχοντρη κι άχαρη παραστιά, που βρισκόταν εκεί θαρρείς φυλακισμένη, έκαιγε τα κούτσουρα αράθυμα, λες και πάσχιζε να τα καταπιεί μια ώρα αρχύτερα. Πότε φουντώνοντας απότομα και πότε καταλαγιάζοντας, οι φλόγες απαύγαζαν το νεαρό Μπορίς που έπαιζε με ζέση στο μαντολίνο του το σοσιαλιστικό εμβατήριο, έβαφαν αντίκρυ του με ένα απαλό κι αναλιωμένο κρεμεζί την όμορφη γυναίκα του, τη Μάγδα, που έπλεκε τα πατροπαράδοτα εκείνα μακρινάρια, τα ντόπια τσουράπια,...

Ο λόφος της Σουπέργκα βρίσκεται λίγο έξω απ' το Τορίνο. Το απόγευμα της 4ης Μαΐου 1949, λόγω της πυκνής ομίχλης, το τρικινητήριο Fiat G-212 που μετέφερε την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, μετά από ένα φιλικό αγώνα στη Λισαβόνα, προσκρούει στη βασιλική της Σουπέργκα, στην κορυφή του λόφου, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο και οι τριάντα ένας επιβάτες του. Η ΣΟΥΠΕΡΓΚΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Χάνονται οι ποδοσφαιριστές των χρόνων μας των νεανικών μέσα στη γενική αδιαφορία χάνονται παν τους φίλους τους να βρουν που περιμένουν στη Σουπέργκα χάνονται μες στ' αεροπλάνα τους οι ίκ...

Ο Γκέραλτ από τη Ρίβια, ο μεταλλαγμένος κυνηγός τεράτων που ενέπνευσε το διάσημο RPG "The Witcher" καθώς και μια σειρά από τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Πολωνία, χρησιμοποιεί την ευστροφία του και τις ανεξάντλητες υπερφυσικές του ικανότητες για να εξουδετερώνει τις σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν την ανθρωπότητα. Κάποτε, όμως, συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από εκείνο που δείχνει: δεν είναι κάθε τερατόμορφο πλάσμα μοχθηρό και το ωραίο δεν είναι πάντοτε συνώνυμο του αγαθού. Ο ήρωας του Σαπκόφσκι, αν και κινείται σε ένα ζοφερό και συγ...

Λένε πως δεν υπάρχει καημός πιο αβάσταχτος από εκείνον του γονιού που χάνει το παιδί του. Κι ο ευπατρίδης Γιαν Κοχανόφσκι (1530-1584), ο μεγαλύτερος ποιητής όχι μονάχα της Πολωνίας αλλά και ολόκληρου του σλαβικού κόσμου ίσαμε τις αρχές του 19ου αιώνα, δηλαδή μέχρι την εμφάνιση του Πούσκιν και του Μιτσκιέβιτς, τον βίωσε ως τα τρίσβαθα της. ψυχής του: σε διάστημα μόλις λίγων μηνών θρήνησε το χαμό των θυγατέρων του Ούρσουλας και Χάννας. Ο θάνατος της Ούρσουλας ιδιαίτερα, τον έσπρωξε στη σύνθεση των "Θρήνων", του πρώτου σπουδαίου μνημείου της πολωνικής λογοτεχνίας που γράφτηκε...

Ένας νεαρός επαναστάτης, ο Πέτρος, εξορίζεται από τις τσαρικές αρχές στις εσχατιές της πολωνικής γης. Παραμονή Χριστουγέννων η κουστωδία με τους χωροφύλακες φτάνει σε μια κωμόπολη χαμένη στο χιόνι και φιλοξενείται στο σπίτι ενός παράξενου κληρικού. Στη διάρκεια αυτής της μακριάς νύχτας, ο αιδεσιμότατος Φάουστ και η ψυχοκόρη του Ιμογένη θα μυήσουν τον Πέτρο στα μυστήρια του υπερφυσικού, μέσα από τις πιο ζοφερές ιστορίες της ζωής τους. Κι όταν το χάραμα ο νεαρός θ' αντικρίσει ανόθευτη την άγρια ομορφιά ενός κόσμου πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση, τα σκοτάδια του στοχασμού το...

Όπως η γάτα απιθώνει τ' ακέφαλο ποντίκι στο κατώφλι κι οπτασιάζεταικανείς ότι έρημος πλαγιάζει καταγής όπως αυτιάζεται τις ρίζες να γεφυρώνουνε την άβυσσο και να χιμούν επάνω τουσαν Άρπυιες φονικές.

I Γιατί ο αγώνας να φτάσουμε την αλήθεια μας αφαιρεί τον οίκτο μας, και ο αγώνας να ξεπεράσουμε τα πάθη μας τον ξαναστήνει στα πόδια του; II Το εθνικό αίσθημα θα μπορούσε να αναζωπυρωθεί, αν ένας άνθρωπος με γερή μόρφωση -ανίσως καθολικός, θα έπρεπε να είχε μορφωθεί έξω από την Ιρλανδία- μάζευε γύρω του μια χούφτα ανθρώπους σαν κι αυτόν και ίδρυε μια καινούρια εφημερίδα Το Έθνος, απαγορεύοντάς της όλες τις προσωπικές επιθέσεις, όλα τα επιχειρήματα που προϋποθέτουν ένα χυδαίο κίνητρο στον αντίπαλο, και διαλέγοντας για εθνική της πολιτική, όχι ό,τι αφηρημένα φαντάζει πιο...

Μια γαζέλα τοσηδά ξεστράτισε Στου χωρού μας τα λημέρια παραστράτισε Μια μικρή αγαπητικιά χώρισε απ'τον καλό της Μ' αναφιλητά πικρά μέρα νύχτα κλαίει. Δική μου να την κάνω θέλησα, μα δεν μπόρεσα Να την πιάσω πάσχισα, μα δεν το κατόρθωσα Στ' αλάνικο μπουλούκι μας τη μπεμπέκα ετούτη Να τηνε τυλίξω θλιβερά ξαστόχησα. Τι μαργιόλα, Θε μου, τι τσακίστρα Απ' τα κορφολέμονά σου που λιμπίστηκα Γιατρικό σκαρφίσου, αχ, βρε μαυρομάτα Την πληγή στα στήθια μου κόπιασε να γιάνεις.

Μια γαζέλα τοσηδά ξεστράτισε Στου χωρού μας τα λημέρια παραστράτισε Μια μικρή αγαπητικιά χώρισε απ'τον καλό της Μ' αναφιλητά πικρά μέρα νύχτα κλαίει. Δική μου να την κάνω θέλησα, μα δεν μπόρεσα Να την πιάσω πάσχισα, μα δεν το κατόρθωσα Στ' αλάνικο μπουλούκι μας τη μπεμπέκα ετούτη Να τηνε τυλίξω θλιβερά ξαστόχησα. Τι μαργιόλα, Θε μου, τι τσακίστρα Απ' τα κορφολέμονά σου που λιμπίστηκα Γιατρικό σκαρφίσου, αχ, βρε μαυρομάτα Την πληγή στα στήθια μου κόπιασε να γιάνεις.

"Ο τάφος του Αγαμέμνονα" του Ιούλιου Σλοβάτσκι, ενός από τους τρεις μείζονες εκπροσώπους του ρομαντισμού στην Πολωνία -οι άλλοι δύο: Άνταμ Μιτσκιέβιτς (1798-1855), Ζίγκμουντ Κρασίνσκι (1812-1859)- αποτελεί το όγδοο και προτελευταίο μέρος μιας ευρύτερης ποιητικής σύνθεσης, που με τίτλο "Ταξίδι απ' τη Νεάπολη στους Άγιους Τόπους", άρχισε να γράφεται το φθινόπωρο του 1836 στη Σύρο, κατά τη διάρκεια μιας πολύμηνης περιπλάνησης του ποιητή στις κοιτίδες του πολιτισμού (Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτο, Παλαιστίνη) και ολοκληρώθηκε στο Παρίσι τρία χρόνια αργότερα. Και είναι το μόνο ποίημα...

"Ο τάφος του Αγαμέμνονα" του Ιούλιου Σλοβάτσκι, ενός από τους τρεις μείζονες εκπροσώπους του ρομαντισμού στην Πολωνία -οι άλλοι δύο: Άνταμ Μιτσκιέβιτς (1798-1855), Ζίγκμουντ Κρασίνσκι (1812-1859)- αποτελεί το όγδοο και προτελευταίο μέρος μιας ευρύτερης ποιητικής σύνθεσης, που με τίτλο "Ταξίδι απ' τη Νεάπολη στους Άγιους Τόπους", άρχισε να γράφεται το φθινόπωρο του 1836 στη Σύρο, κατά τη διάρκεια μιας πολύμηνης περιπλάνησης του ποιητή στις κοιτίδες του πολιτισμού (Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτο, Παλαιστίνη) και ολοκληρώθηκε στο Παρίσι τρία χρόνια αργότερα. Και είναι το μόνο ποίημα...