Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται το ποιητικό πανόραμα ενός ολόκληρου αιώνα. Διακρίνει κανείς σ’ αυτόν την εξέλιξη και την κατάληξη των επιτευγμάτων των προηγούμενων ποιητικών γενιών, διακρίνει όμως και το καινούργιο στοιχείο, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο, που καλλιεργείται, ωριμάζει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέα επιτεύγματα, κάτι που ήδη έχει επισημανθεί από όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα ποιητικά δρώμενα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα που διανύουμε. Ξεχωρίζει φωνές ποιητών της γενιάς του ’70 (του Μαρκόπουλου, του Βαρβέρη, του Κοντού, του Λιοντάκη,...

ΒΕΒΗΛΩΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Αφού η ζωή είναι μία κι ό,τι είναι νά 'ρθει κανείς άνθρωπος δε γνωρίζει, ονομάζω αυτόν τον κόσμο καλό και ιερή την πραγματικότητα που δεν τολμώ για να τη συζητήσω.

Μόνος μαντεύω το είναι μου μη καταπιωμένος απ' το βόρβορο στα θεοσκότεινα θεμέλια όπου γέννηση και θάνατος αναμειγνύονται σε δίνη. Αλλά, Θεέ μου, τίποτα δεν μπορώ να κάνω με κύρος.

ΤΟ 19ον Ένα πρόσωπο είναι ουρανός μια ιδέα σ' ένα πρόσωπο είναι άστρο σύσπαση φωτός φωτοαντίγραφα ηλίου η Φωτούλα σε κίτρινο άλογο φάνης φανάρι φαναριώτης φάντασμα φανταιζί ΤΟ ΜΠΡΙΚΙ Είναι το αιώνιο τσίγκινο μπρίκι αυτό που μου έδωσε ότι καλύτερο είχε αυτής της ζωής και μάλλον ολότελα ξαφνικά χωρίς ούτε αρχή μήτε τέλος. Να ψήνει καφέ και να ντιντινίζει στο ράφι. Είναι το δηλητηριώδες τσίγκινο μπρίκι οτιδήποτε άλλο εκτός από ξυριστική μηχανή. Δείχνει με το δάχτυλο το τέλος του χειμώνα σε θερμότητα κανονική σαν εκείνη του ήλιου. Μουτζουρωμ...

Έτσι καθώς ο κύκλος για να εκφραστούμε στενεύει ολοένα καθώς εξαφανίζονται οι πιθανότητες να ξεφύγουμε και ο χρόνος φτάνει να αποτελεί ένα νέο στοιχείο τραγωδίας, η ποίηση ή αυτό που θα θέλαμε να είναι η ποίηση απομένει η στερνή χειρονομία προς τα κει που βρίσκεται η ζωή προς τη στιγμή που βγαίνεις μέσα απ' ένα σύννεφο σκοταδιού σ' ένα τοπίο που σου θυμίζει πως δεν πέθανες. Δέχτηκα την ποίηση σαν κώδικα ζωής. Αν κι η ποίηση με δεχτεί θα πει πως δεν χάθηκε η στερνή μου πιθανότητα να δικαιωθώ. Λ. Π.