Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπως υπάρχουν "καταραμένοι" ποιητές, έτσι υπάρχουν και "καταραμένα" γράμματα. Επιστολές που για διάφορους λόγους δεν θα διαβαστούν από τους παραλήπτες τους και -το πιο τραγικό- δεν πρόκειται ποτέ να επιστραφούν στα χέρια εκείνων που τις έγραψαν. Όμως, προτού καταστραφούν ως "άχρηστο υλικό" από την επίσημη υπηρεσία των ταχυδρομείων -εν αγνοία, φυσικά, των αποστολέων-, θα γίνουν κρυφό "κτήμα" του αναγνώστη. Δέκα επιστολές των οποίων η μοίρα είναι ίδια με τους ήχους που τους ταξιδεύει ο άνεμος στην έρημο, δίχως κανέναν προορισμό και χωρίς καμιά απόκριση. Μόνο που εδώ άνεμος ε...

Την εποχή που ήμουνα πολύ αντικοινωνικός, ήρθε ένα στράτευμα εκπαιδευτικοί, ήρθε ο γυμνασιάρχης μου, ένας άγνωστος, κύριος Δούκας είπε, και με στενοχώρησε μέσα στο μαγαζί. Δεν ξέρω τίποτα για το κολιέ χόκους πόκους, του απάντησα, θα το κατάπιε κανένας κροκόδειλος. Πράγμα περίεργο, άρχισε να κλαίει, μ' αγαπούσε ο εκπαιδευτικός, και θυμήθηκα τη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται από το ποδήλατο. Είσαι μπλεγμένος άσχημα, μου είπε, τα κέρατά του τα τραγίσια. Ένεκα που σε πιάσανε με τη γυναίκα, ένεκα βέβαια και το κολιέ της. Ο Σάκης Σερέφας κάνει μια διαδρομή στη λογοτεχνημένη Θεσσαλ...

15 Διηγήματα από 15 Έλληνες πεζογράφους, που με τις πένες τους αποτελούν και χαρακτηρίζουν αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα διηγήματα τους αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου, στους πέντε μικρούς τόμους που μόλις κυκλοφόρησαν. Η σειρά είναι στημένη σαν πυραμίδα και η αρίθμηση των βιβλίων συμπίπτει με τον αριθμό των διηγημάτων σε κάθε τόμο. Στις ιστορίες των δεκαπέντε διηγημάτων θα γνωρίσουμε την υποτακτική υπηρέτρια Γκαλίνα και τον μεθύστακα άντρα της, το κρητικόπουλο που ζει με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την κυρία Λελέ που πενηνταρ...

Το τρίτο βιβλίο της σειράς μας προσκαλεί σε ένα λογοτεχνικό ταξίδι στα Γιάννενα με οδηγό και συνοδοιπόρο το Χριστόφορο Μηλιώνη. Ο τίτλος του προλόγου του βιβλίου είναι "Τα δικά μου Γιάννενα". Στον πρόλογο ο συγγραφέας ανακαλεί από τη μνήμη του τις δικές του πρώτες εικόνες από την πόλη των Ιωαννίνων και τις ξαναζεί μέσα από τις συνθήκες της κάθε εποχής. Πρόκειται για μια λογοτεχνική και ταυτόχρονα χρονολογική περιήγηση στην ιστορία των Ιωαννίνων, από το δημοτικό τραγούδι της Κυρα-Φροσύνης και την περίοδο της τουρκοκρατίας, στον Τάσο Αθανασιάδη, τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιά...

[...] Στριμωγμένος ανάμεσα σε βουνό και σε θάλασσα ο Βόλος -η πρωτεύουσα ενός νομού, που άλλοι τον παρομοιάζουν με δαγκάνα και άλλοι με μισάνοιχτη αγκαλιά-, φαίνεται να βρίσκεται στο σημείο τομής ενός νοερού ελλαδικού σταυρού. Τύχη και συνάμα ατυχία για τους κατοίκους του: Να ξέρουν ότι ισορροπούν ανάμεσα στη μητρόπολη του Νότου (Αθήνα) και στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων (Θεσσαλονίκη), να αισθάνονται το κέντρο μιας ευθείας που ενώνει το Ιόνιο με τα παραλία της Μικρασίας [...] "Όχι, όχι. Δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη ο Βόλος. Έχει κάτι το αλλιώτικο, κάτι το ξεχωρι...

[...] Στριμωγμένος ανάμεσα σε βουνό και σε θάλασσα ο Βόλος -η πρωτεύουσα ενός νομού, που άλλοι τον παρομοιάζουν με δαγκάνα και άλλοι με μισάνοιχτη αγκαλιά-, φαίνεται να βρίσκεται στο σημείο τομής ενός νοερού ελλαδικού σταυρού. Τύχη και συνάμα ατυχία για τους κατοίκους του: Να ξέρουν ότι ισορροπούν ανάμεσα στη μητρόπολη του Νότου (Αθήνα) και στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων (Θεσσαλονίκη), να αισθάνονται το κέντρο μιας ευθείας που ενώνει το Ιόνιο με τα παραλία της Μικρασίας [...] "Όχι, όχι. Δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη ο Βόλος. Έχει κάτι το αλλιώτικο, κάτι το ξεχωρι...

[...] Στριμωγμένος ανάμεσα σε βουνό και σε θάλασσα ο Βόλος -η πρωτεύουσα ενός νομού, που άλλοι τον παρομοιάζουν με δαγκάνα και άλλοι με μισάνοιχτη αγκαλιά-, φαίνεται να βρίσκεται στο σημείο τομής ενός νοερού ελλαδικού σταυρού. Τύχη και συνάμα ατυχία για τους κατοίκους του: Να ξέρουν ότι ισορροπούν ανάμεσα στη μητρόπολη του Νότου (Αθήνα) και στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων (Θεσσαλονίκη), να αισθάνονται το κέντρο μιας ευθείας που ενώνει το Ιόνιο με τα παραλία της Μικρασίας [...] "Όχι, όχι. Δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη ο Βόλος. Έχει κάτι το αλλιώτικο, κάτι το ξεχωρι...

Επτά επιστολές σ' έναν πολιτικό πρόσφυγα του εμφυλίου. Επτά ανεξίτηλες γραφές ενός προσωπικού δράματος, μιας οικογενειακής τραγωδίας. Και η ζωή στο μεταξύ, γλυκιά και τρυφερή, προκλητική κι αδιάφορη, να τραβάει τον δρόμο της όλο χαμόγελο και νάζι, δίχως να στρέφει γύρω της το κεφάλι. Όπως δηλαδή συνηθίζει να κάνει μια γυναίκα πανέμορφη. Όπως τόσα χρόνια έκανε η δική «του» πατρίδα...

[...] Αστικές και ημιαστικές διαδρομές στην Ελλάδα - πλήν Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης - αποτυπώνονται στα πρωτότυπα κείμενα 33 σύγχρονων πεζογράφων και ποιητών που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία" σε συνέχειες ("Βιβλιοθήκη", 3.11.00 - 20.06.01). Πριν στεγαστούν στο ανά χείρας βιβλίο, δεκατρία από αυτά τα πεζά μεταφράστηκαν στα γερμανικά για το περιοδικό "Lettre International" (τ. 55, Δεκέμβριος 2001).

Μαύρη κλωστή που συνδέει τις έντεκα ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι η άρνηση των "Ξένων". Σε ορισμένες αφηγήσεις ο άτεγκτος ρατσισμός καθορίζει ανενόχλητος τη μοίρα των προσφύγων, ενώ σε άλλες υποφώσκει και επωάζει το δύσκολο μέλλον των "ηρώων" του. Όταν δεν παρουσιάζεται με γυμνό το πρόσωπο, ελίσσεται στις ύπουλες παραλλαγές του ή μεταμορφώνεται σε λόγο παραμυθιού. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι σαν μια Εθνική Οδό που κόβει κάθετα και καταργεί τους χωματόδρομους των χωραφιών που διασχίζει. Σε άλλες εποχές όλοι εμείς -"αυτόχθονες" και μετανάστες- αυτή την Εθνική Οδό θα τη...