Πασχάλης Στρατής
Paschális Stratís
Ο Στρατής Πασχάλης γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λέσβο. Ανήκει στη γενιά των ποιητών που άρχισαν να εμφανίζονται από τα τέλη της δεκαετίας του '70. Πρώτο του βιβλίο η "Ανακτορία", το 1977, καθαρή ποίηση μέσα σε καιρούς έντονης πεζολογίας και πολιτικοποίησης. Έκτοτε δημοσίευσε άλλα οκτώ ποιητικά βιβλία, ανάμεσά τους τα πιο ώριμα: "Ανασκαφή" (1984), "Βυσσινιές στο σκοτάδι" (1991), "Άνθη του νερού" (1994), η μεγάλη ποιητική σύνθεση "Μιχαήλ" (1996), η "Κωμωδία" (1998), το "Κοιτάζοντας δάση" (2002) και η τελευταία του συλλογή "Εποχή παραδείσου" (2008, βραβείο ποίησης περιοδικού "Διαβάζω" 2009). Το 2002 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική ως τότε έκδοση: "Στίχοι ενός άλλου: ποιήματα 1977-2002". Η έκφρασή του χαρακτηρίζεται από μουσικότητα, έντονη μεταφυσική ανησυχία, μυστικιστική υποβολή αλλά και από αμεσότητα και εμμονή στο γνήσιο και το συγκεκριμένο. Μετέφρασε πολλούς ξένους συγγραφείς και ποιητές, κυρίως Γάλλους, ενώ ασχολήθηκε συστηματικά με τη θεατρική μετάφραση (Shakespeare, Racine, Corneille, Rostand κ.ά.). Έχει ανθολογήσει Καραγάτση και Παπαδιαμάντη, και, επίσης, επιμελήθηκε τον τόμο της σειράς "Μια πόλη στη λογοτεχνία" των εκδόσεων "Μεταίχμιο", για την πατρίδα του Μυτιλήνη. Το 2006 εκδόθηκε το μοναδικό μυθιστόρημά του "Ο άνθρωπος του λεωφορείου". Έχει βραβευθεί με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή Μαρίας Ράλλη (1977) για τη συλλογή "Ανακτορία", με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1994) για τη συλλογή "Άνθη του νερού", δύο φορές με το βραβείο ποίησης του Διαβάζω και με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης (1998). (φωτογραφία: Κώστας Ορδόλης)
Μαλντορόρ
Lautreamont (Ducasse Isidore) 1846-1870
Νεφέλη (2011)
Θαλάσσια κήτη, μικροσκοπικά ζωύφια, θηρία της άγριας φύσης, κακόβουλα φυτά, κι ο άνθρωπος μαζί με το Θεό του σ' έναν αδυσώπητο εμφύλιο πόλεμο, που το μένος και η ορμή του μεταφέρονται σαν απωθημένα ένστικτα που ξεσπούν στον τρόπο γραφής. Περίεργο αφήγημα, "πεζό ποίημα", γραμμένο από έναν εξίσου περίεργο έφηβο, ο "Μαλντορόρ" προκαλεί ακόμη ρίγη και δέος, όχι μόνο για τις σκληρές ιστορίες που περιέχει, αλλά κυρίως για τον ανατρεπτικό τρόπο με τον οποίο τις αφηγείται. Μια περιπλάνηση σε χώρους όπου ο εφιάλτης γίνεται πραγματικότητα, σ' ένα κείμενο χειμαρρώδες και ψυχρό ταυτ...
Μαλλαρμέ
Campion Pierre
Εκδόσεις Πατάκη (1999)
Στον Μαλλαρμέ, το πρόβλημα του νοήματος βρίσκεται στο κέντρο της ποιητικής πρακτικής και θεωρίας. Σύμφωνα με τη μαλλαρμεϊκή ποιητική, το νόημα είναι ουσιαστικά το αντικείμενο και το στοίχημα μιας αντιπαράθεσης. Γύρω από το νόημα πλέκεται ένα παιχνίδι ισχύος μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη, ενώ κάθε αναγνώστης που αρχίζει αληθινά να διαβάζει τον Μαλλαρμέ μπαίνει αναγκαστικά σε αυτό το παιχνίδι και σε αυτή τη δοκιμασία.
Μ. Καραγάτσης: Ιδεολογία και ποιητική
Συλλογικό έργο
Μουσείο Μπενάκη (2010)
Ο τόμος συγκεντρώνει τις εισηγήσεις οι οποίες παρουσιάστηκαν στο συνέδριο (4 και 5 Απριλίου 2008) που αφιέρωσε το Μουσείο Μπενάκη στον συγγραφέα, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Έλληνες και ξένοι μελετητές του Καραγάτση και της νεοελληνικής φιλολογίας φωτίζουν κρίσιμες πτυχές του έργου του, επικεντρώνοντας στην πολυεπίπεδη σχέση του με την ιστορία και αναδεικνύοντας τους δρόμους της συγκρότησης της ποιητικής του. Περιέχονται οι εισηγήσεις: Πρόγραμμα εργασιών του συνεδρίου Σημείωμα του εκδότη Σταύρος Ζουμπουλάκης, χαιρετισμός Οι εισηγ...
Λογοτεχνικό ταξίδι στο Βυζάντιο
Συλλογικό έργο
Μεταίχμιο (2005)
Μια σταχυολόγηση κειμένων και αποσπασμάτων από τον Στρατή Πασχάλη που αναδεικνύει πώς λειτούργησε ως προς την προσωπική κοσμοθεωρία, τη λογοτεχνική ευαισθησία και τη δημιουργική φαντασία μεγάλων νεοελλήνων λογοτεχνών η τόσο παρεξηγημένη εποχή του Βυζαντίου, ενώ φανερώνει ανάγλυφα τις διαφορετικές όψεις που πήρε αυτή η εποχή ανάλογα με τα ιδιαίτερα χρακτηριστικά του κάθε συγγραφέα.
Λογοτεχνικό ταξίδι στο Βυζάντιο
Συλλογικό έργο
Μεταίχμιο (2005)
Μια σταχυολόγηση κειμένων και αποσπασμάτων από τον Στρατή Πασχάλη που αναδεικνύει πώς λειτούργησε ως προς την προσωπική κοσμοθεωρία, τη λογοτεχνική ευαισθησία και τη δημιουργική φαντασία μεγάλων νεοελλήνων λογοτεχνών η τόσο παρεξηγημένη εποχή του Βυζαντίου, ενώ φανερώνει ανάγλυφα τις διαφορετικές όψεις που πήρε αυτή η εποχή ανάλογα με τα ιδιαίτερα χρακτηριστικά του κάθε συγγραφέα.
Ιστορίες αμαρτίας και αγιοσύνης
Καραγάτσης Μ. 1908-1960
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2003)
Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης.
Ιστορίες αμαρτίας και αγιοσύνης
Καραγάτσης Μ. 1908-1960
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2003)
Τα μικρά αφηγήματα του Καραγάτση περιέχουν τοπία ανθρώπινης κατάντιας, κοινωνικής ασχήμιας, αισθησιακής βιαιότητας, φαντασιακού παραληρήματος, φυσιοκρατικού αναβρασμού και απόκρυφης αυτοβιογραφικής καταγραφής. Είναι ιστορίες αποτυχίας αλλά και συνακόλουθες εξιλέωσης. Ο Καραγάτσης είναι ένας διχασμένος. Και σαν διχασμένος σκύβει, αρπάζει και φιλά το κανελί πανωφόρι. Αυτό το ύφασμα που απορροφά και μεταμορφώνει την αντίφαση της ζωής. Σε τίμιο κράμα αμαρτίας και αγιοσύνης.
Ιππόλυτος
Ευριπίδης 480-406 π.Χ.
Κάπα Εκδοτική (2019)
Πιστός ακόλουθος της Άρτεμης, ο Ιππόλυτος αποστρέφεται τον έρωτα και περιφρονεί την Αφροδίτη. Η θεά του έρωτα, για να τον τιμωρήσει, εμπνέει στη μητριά του, τη Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον πρόγονό της. Η Φαίδρα εξομολογείται, μέσω της παραμάνας της, το πάθος της στον Ιππόλυτο, αλλά εκείνος την αποκρούει. Η Φαίδρα, προτού αυτοκτονήσει, αφήνει ένα γράμμα για τον Θησέα, στο οποίο κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την πρόσβαλε. Ο Θησέας βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή και διαβάζοντας το γράμμα θεωρεί πως αιτία του θανάτου της είναι ο γιος του. Ο Ιππόλυτος, δεμένος με όρκο, δεν θα φανερώσ...
Η ταπείνωση
Louf Dom André
Ακρίτας (2001)
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταδείξει τη θεμελιώδη και αναντικατάστατη σημασία που η Ταπείνωση έχει στην πορεία κάθε ανθρώπου προς την ανάκτηση του χαμένου Παραδείσου... "Ο Χριστιανισμός χρειάζεται δύο φτερούγες για να πετάξει μέχρι τον Παράδεισο, την Ταπείνωση και την Αγάπη" (Κοσμάς ο Αιτωλός, Α΄ διδαχή). Ένας ρωμαιοκαθολικός ιερομόναχος καθοδηγούμενος της Ιεράς Μονής Τραππιστών του Mont des Cats στη Γαλλία, ο Dom Andre Louf, με σεμνότητα και διαφωτιστική γνώση της Ανατολικής πνευματικότητας, πραγματεύεται την "Ταπείνωση στον μοναχικό βίο". Κι ένας νεώτερος ορθόδοξος θεολ...
Η δημιουργός. Πληγή από μαχαίρι. Η μύηση. Αγύριστο κεφάλι
Συλλογικό έργο
Μεταίχμιο (2002)
15 Διηγήματα από 15 Έλληνες πεζογράφους, που με τις πένες τους αποτελούν και χαρακτηρίζουν αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα διηγήματα τους αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου, στους πέντε μικρούς τόμους που μόλις κυκλοφόρησαν. Η σειρά είναι στημένη σαν πυραμίδα και η αρίθμηση των βιβλίων συμπίπτει με τον αριθμό των διηγημάτων σε κάθε τόμο. Στις ιστορίες των δεκαπέντε διηγημάτων θα γνωρίσουμε την υποτακτική υπηρέτρια Γκαλίνα και τον μεθύστακα άντρα της, το κρητικόπουλο που ζει με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την κυρία Λελέ που πενηνταρ...
Η αρχαϊκή Ελλάδα
Mossé Claude
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (1991)
Η πρόοδος της αρχαιολογίας επιτρέπει να φωτιστούν οι συνθήκες υπό τις οποίες οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν γύρω από τη Μεσόγειο και οργάνωσαν τις πρώτες αποικίες. Οι τρεις αιώνες που χωρίζουν τον Όμηρο από τον Αισχύλο παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον, γιατί τότε ακριβώς διαμορφώνεται το πρώτο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, η πόλις, όπου θα επινοηθεί η πολιτική, μέθοδος άγνωστη μέχρι τότε στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Εποχή παραδείσου
Πασχάλης Στρατής
Γαβριηλίδης (2008)
Ζωή χωρίς ιδανικά Ιδανική Σκέτη ζωή -απέριττη Νεκροζώντανος Αοιδός χωρίς γλώσσα Πικραγαπημένος Από ένα δελφίνι Κοιτάζοντας τη θάλασσα της φυγής του Στην έρημη ζάλη Αμείλικτος θεωρός Ίχνη από σένα Ρίγη φευγαλέας Ριπής Κλειδιά μουσικής υπόκωφης Σε χορδές τύψης Ίχνη από μένα Πέλματα βρεγμένα στην πέτρα Ίχνη από βήματα νερού Ό,τι χτίζω γίνεται τάφος Ό,τι γκρεμίζω ανθίζει αδίστακτα (από την ενότητα "Το χαμένο τραγούδι του Αρίωνα")
Εκλάμψεις
Rimbaud Jean Arthur 1854-1891
Γαβριηλίδης (2008)
Ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο διασημότερος ποιητής του κόσμου εδώ και εκατό χρόνια, ο λυρικός με τις περισσότερες πωλήσεις σύμφωνα με το σύγχρονο βιογράφο του Γκράχαμ Ρομπ, στο τέλος της σταδιοδρομίας του, κι αφού είχε εξαντλήσει την ικανότητα του να πειραματίζεται και να διαπρέπει σε πρωτοτυπία και τόλμη στο χειρισμό του στίχου σταθερής μορφής, πέτυχε, στα είκοσί του χρόνια, να εναντιωθεί στις δεξιοτεχνικές αρετές του, να θάψει τους θησαυρούς του, να διαμορφώσει έναν κώδικα γλώσσας, που βρισκόταν πολύ κοντά στον αποκρυφισμό, και να τον χρησιμοποιήσει στη συγγραφή των "Εκλάμψεων". Έν...
Για τον Αντώνη Φωστιέρη
Συλλογικό έργο
Αιγαίον (2017)
Η κριτική συγκομιδή είναι πλούσια, ανάλογη με τις κριτικές. Οι απόψεις πολύμορφες, συχνά διατυπωμένες ως δοκιμές. Δεν υπάρχει δηλαδή ομοφωνία αλλά αξιοσημείωτη καταγραφή γνωμών. Δεν είναι το δύσβατο της ποίησης του Φωστιέρη αλλά η έκπληξη μπροστά στο νεοφανές, η αδυναμία -ανάλογη με την αμφισβήτηση του ιδίου- μπροστά στη σύλληψη του κεντρικού μηνύματός του, εκφρασμένου από συλλογή σε συλλογή ετερότροπα και με συστηματικές προσθήκες φερτής ύλης, απόδειξη της ανάπτυξης ενός συστήματος εν εξελίξει, του οποίου τα σπέρματα έχουν αναφανεί ήδη από Το Μεγάλο Ταξίδι, τη νεανική και...
Βερενίκη
Racine Jean Baptiste 1639-1699
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (1997)
Ο Αντίοχος είναι ο άνθρωπος της σιωπής. Καταδικασμένος με μια μόνο κίνηση να σωπαίνει και να 'ναι πιστός, μένει σιωπηλός για πέντε χρόνια προτού μιλήσει στη Βερενίκη. Ο θάνατος γι' αυτόν είναι κάτι σιωπηλό. Το τελικό του αλίμονο αποτελεί επιστροφή στην οριστική σιωπή. Όσο για τη Βερενίκη, γνωρίζει ότι, μόλις παρέλθει η τραγωδία, ο χρόνος θα γίνει μόνο μία άπειρη απουσία νοήματος, που την εικονίζουν οι αμέτρητες θάλασσες: έχοντας ξαναγίνει διάρκεια, η ζωή παύει να είναι πια θέαμα. Αυτή είναι, με δυο λόγια, η Ανατολή στη "Βερενίκη": ο ίδιος ο θάνατος του θεάτρου. Πάνω στα καρ...
Βερενίκη
Racine Jean Baptiste 1639-1699
Νεφέλη (2006)
Ο Jean Racine, ο μεγαλύτερος γάλλος δραματουργός, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας. Η "Βερενίκη" είναι ένα έργο απλό, σχεδόν χωρίς δράση. Τρεις άνθρωποι, παγιδευμένοι σε μια σχέση ερωτικού τριγώνου, βρίσκονται στα πρόθυρα μιας αλλαγής που απαιτεί να παραμερίσουν τα αισθήματά τους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και να χωρίσουν. Αυτή η απαίτηση π...