Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τον Αλέκο συνταξιδεύαμε στην πτήση 202 της Ολυμπιακής Αεροπορίας για το Παρίσι. Καθόμασταν δίπλα, μ’ ένα κάθισμα ανάμεσά μας κενό, που λειτουργούσε σαν γέφυρα. Είχα πάρει μαζί μου ένα αχαράκωτο καινούριο μπλοκάκι, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Καθώς βρεθήκαμε κι οι δύο ευδιάθετοι και άνετοι, χωρίς πολυκοσμία γύρω μας, αυθόρμητα μου γεννήθηκε η σκέψη εγώ να γράφω κάτι, να του το περνώ κι εκείνος μετά να σχεδιάζει. Του το είπα και η ιδέα του άρεσε. Ανταποκρινόταν στη βαθιά του επιθυμία της συνεργασίας του γραπτού λόγου με τη ζωγραφική. Μια παράδοση που στα χρόνια του Μεσοπολ...

Το "Ταξίδι" του Γιώργου Δεπόλλα δεν είναι ένα μόνο ταξίδι. Είναι εικοσιπέντε χρόνων ταξίδια, αναρίθμητες διαδρομές, παρεκκλίσεις, περιπλασνήσεις. Είναι καλοκαίρια και χειμώνες, θάλασσες, βουνά, πεδιάδες. Είναι η εξωτική Ελλάδα, είναι και η άγνωστη Ελλάδα. Εικόνες που συμπυκώνουν εντυπώσεις, στοχασμούς, αναπάντεχες συναντήσεις, σύντομες παρατηρήσεις. Κανένα ταξίδι, ακόμα και η πιο απλή διαδρομή, δεν μπορεί να αναπαραχθεί φωτογραφικά. Η εμπειρία της χρονικής διάρκειας, η διαδοχή των οπτικών εντυπώσεων, οι μυρωδιές του αέρα, οι ήχοι, αλλά και η κούραση, το κάψιμο των ματιών α...

"Εγώ προτιμώ την πόλη μου που ζω όπως είναι. Γιατί στην πόλη δημιουργείται ο πολιτισμός. Μέσα σ' αυτή την πόλη, όσο ελεεινή και να είναι, δημιουργούμε. Εγώ, άμα δεν είχα περιπλανηθεί στους δρόμους της πόλης, δεν θα είχα αναπτυχθεί πνευματικά. Περιπλανιόμουν στην Πανεπιστημίου, κοιτούσα φωτογραφίες των κινηματογράφων, πήγαινα στο Σινεάκ, στο Ροζικλέρ και στην Αλάσκα, στο Πεδίον του Άρεως, στο Γκρήν Πάρκ, στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στα θέατρα Περοκέ και Σαμαρτζή, στη Βικτώρια και στο Αλκαζάρ, τα δύο σινεμά στο σταθμό Λαρίσης, στο Άστρα, με τα νέα ταλέντα που γαλουχήθηκαν εκεί....

"Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου" είναι μια συλλογή έξι ποιημάτων με άξονα το μυθικό πρόσωπο του Ίκαρου, όλα ανέκδοτα και γραμμένα το 1994, με εξαίρεση το "Πρελούδιο", που γράφτηκε το 1947, με την τεχνική της αυτόματης γραφής, και που το πρόσθεσα λόγω του προφητικού στοιχείου του ποιήματος σε σχέση με τον Ίκαρο. Τα άλλα έξι ποιήματα, γραμμένα κι αυτά το 1994 και ανέκδοτα, έχουν ως θέμα τους την Ελλάδα, με διάμεσο άλλοτε κάποια τοπία της ("Ραμνούς" και "Μηνολόγια") και άλλοτε το μοτίβο των ρεμπέτικων τραγουδιών. Αυτά τα ποιήματα τα θεωρώ σελίδες ενός ποιητικού ημερολογίου...

«Το φως αποκαλύπτει μια μεριά και καλύπτει πάντα την άλλη. Γι' αυτό, το σημαντικό είναι από πού πέφτει το φως στα πράγματα. Η ζωή όταν φωτίζεται από τη μια μεριά, απ' την άλλη της μεριά απλώνεται σκοτάδι...»

Συλλογή δεκατεσσάρων κειμένων. Κείμενα αυτοβιογραφικά, κριτικά, αυτοκριτικά, σχολιαστικά, που αναφέρονται σε πρόσωπα και πράγματα της νεοελληνικής πνευματικής και κοινωνικής ζωής στην περίοδο 1960-1980.

"Ο Ηνίοχος αγέρωχος" αποτελείται από οκτώ ποιήματα της ποιητικής συλλογής "Άβυσσος Άνοιξις" που εκδόθηκε από τον Ίκαρο στην Αθήνα το 1989. [ Διγενή της σιωπής από τα κύματα του ωκεανού στον δωρικό ναό φυτρώνεις σα ναυαγός σ' ανέμελη σπηλιά που η λάμψη του προσώπου του τα βότσαλα χτενίζει με ασήμι. ]

«... Ο Αδάμ και η Εύα, το πιο αθώο ζευγάρι, όπως τα άσπρα προβατάκια, περιπλανιόντουσαν στον Παράδεισο της Εδέμ χωρίς να σκέφτονται το καλό ή το κακό. Και αυτό τους έλειπε. Η γνώση. Κι έπρεπε να την γευθούν σαν να ήταν ένα φρούτο. Και υπήρχαν πολλά που κρεμόντουσαν πάνω στα δέντρα του κήπου. Αχλάδια, πορτοκάλια, ρόδια, μπανάνες και μήλα. Ο σοφός όφις σφύριξε στην Εύα και της κέντρισε την περιέργεια για τα μήλα. Αλλά αυτή, πιο προσεκτική, έδωσε στον Αδάμ να δοκιμάσει το μήλο. Κι αυτός ο φτωχός ανακάλυψε το κακό δαγκώνοντάς το. »Και ξαφνικά βρέθηκε στην οδό Αθηνάς, στη λα...