Αθηναϊκό πανόραμα

«... Ο Αδάμ και η Εύα, το πιο αθώο ζευγάρι, όπως τα άσπρα προβατάκια, περιπλανιόντουσαν στον Παράδεισο της Εδέμ χωρίς να σκέφτονται το καλό ή το κακό. Και αυτό τους έλειπε. Η γνώση. Κι έπρεπε να την γευθούν σαν να ήταν ένα φρούτο. Και υπήρχαν πολλά που κρεμόντουσαν πάνω στα δέντρα του κήπου. Αχλάδια, πορτοκάλια, ρόδια, μπανάνες και μήλα. Ο σοφός όφις σφύριξε στην Εύα και της κέντρισε την περιέργεια για τα μήλα. Αλλά αυτή, πιο προσεκτική, έδωσε στον Αδάμ να δοκιμάσει το μήλο. Κι αυτός ο φτωχός ανακάλυψε το κακό δαγκώνοντάς το. »Και ξαφνικά βρέθηκε στην οδό Αθηνάς, στη λαϊκή αγορά, με μια πλαστική σακούλα, πληρώνοντας τα φρούτα με τον ιδρώτα του μετώπου του. Γνώρισε το κακό στον Παράδεισο και ανακάλυψε το καλό στη γη. Κι έτσι είναι. Πρέπει πρώτα να αμαρτήσεις για να γίνεις καλός. Για να μάθεις ποδήλατο, πρέπει να πέσεις μερικές φορές. Και η πωλήτρια του λέει πειράζοντάς τον: "Ε, Αδάμ, δεν διάλεξες το καλό μήλο. Να, κρύβω εδώ το μήλο του παραδείσου". Ο φτωχός. Όπως όλοι μας, είναι αναγκασμένος να μην μπορεί πια να διαλέγει, αλλά να δέχεται ό,τι του δίνουν. "Μην αγγίζετε τα φρούτα, κύριε", φωνάζει ένας πωλητής, "εδώ δεν είναι ο παράδεισος, αλλά ο χαμένος παράδεισος..."» Α. Φασιανός