Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, συνε...

Αυτή τη φορά, στην ποιητική του δραστηριότητα, ο Λουάν Τζούλις προτιμά να είναι "Γυμνός". Γυμνός με τις αλήθειες του, που υπερασπίζει προσκολλημένος στις εμμονές του με ερωτικό και θρησκευτικό ζήλο. Θέματά του ο οικείος χώρος των παθών, η αδιαπραγμάτευτα καθοριστική σκιά της καταγωγής του, η περιπέτεια της καθημερινότητας όπως την επισημαίνει ο μοναχικά στοχαζόμενος ποιητής. Γυμνός, απαλλαγμένος από κάθε ναρκισσισμό της βιοπάλης -που συνήθως ανακυκλώνει τα κλισέ της ήττας της- ξεδιπλώνει συχνά με γλαφυρές περιφράσεις των ελληνικών του (επιμένει πεισματικά να γραφεί ελλην...

Δε γνώριζα γι’ αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση, όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ’ τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το "κάτι" ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην Εποχή των Καφέδων, μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή...

Ο Σίμος Σιμεών -έτσι, με το Σι με γιώτα-, αν και θα μπορούσε, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στη Χαλκόπολη, μια ασήμαντη κωμόπολη στην Ανατολική Μακεδονία, με όλα τα στερεότυπα της ελληνικής επαρχίας στη δεκαετία του ’60. Είχε όμως τα δικά του φτερά και ήταν έτοιμος να τα δοκιμάσει σε επικίνδυνα πετάγματα. Ο Σίμος είναι το παιδί που μπορεί να αριστεύει, να διακρίνεται και να ελπίζει. Το περιβάλλον του βέβαια παραμένει τόσο εχθρικό και στενόμυαλο, που ο μοναχικός μας ήρωας κινεί το ενδιαφέρον κάποιων πέραν της κοινής φαντασίας ατόμων. Αυτά θα του υποβάλουν τους όρους μιας περιπέτ...

Κασετινά με δύο από τα μεγαλύτερα έργα του κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη. ... Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπω...

Θέμα του βιβλίου είναι η μνήμη. Η μνήμη που χάνεται, που αμβλύνεται - κι όχι απαραίτητα με το μοδάτο "εύσημο" της νόσου Αλτσχάιμερ. Και δεν μιλώ για το βασικό άλλοθι της "επιλεκτικής" μνήμης, αλλά για δραστικά κομμάτια ζωής που συχνά τα βλέπουμε να ξεθωριάζουν μαζί με όλη την "ηχητική μπάντα" και, κυρίως, την αισθηματική βαρύτητα. Κομμάτια που, από μόνα τους, μπορεί και να είναι ό,τι πιο σπουδαίο μας συνέβη. "Του φιδιού το γάλα" θα το χαρακτήριζα μυθιστόρημα θρίλερ, με βασικό "σίριαλ-κίλερ" τα πληγωμένα μας αισθήματα, τα τραύματα της απόρριψης, αλλά και τη γοητεία της...

Πορτρέτα και συνεντεύξεις σημαντικών ελλήνων συγγραφέων από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ώς τις μέρες μας. Ένα ταξίδι στις μεταμορφώσεις της Ελλάδας κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, μέσα από τα έργα, τη δημόσια στάση και το λόγο δημιουργών. Μιλούν οι Χρήστος Βακαλόπουλος, Θανάσης Βαλτινός, Βασίλης Βασιλικός, Ρέα Γαλανάκη, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Μιχάλης Γκανάς, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Σωτήρης Δημητρίου, Μάρω Δούκα, Ζυράννα Ζατέλη, Άλκη Ζέη, Νίκος Θέμελης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Μένης Κουμανταρέας, Ηλίας Μαγκλίνης, Πέτρος Μάρκαρης, Δημήτρης Νόλλας, Γιάννης...

Τα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη. Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις, την πολυτέλεια να ονειρεύεται... Όλα. Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη. Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ’ όλα άξια. Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό....

Τον Θανάση Δήµου, απ’ όσο θυµάµαι, τον συνάντησα µάλλον ως παιδί-θαύµα σε κάποιο βιβλικό επεισόδιο να υποδύεται τον ανιψιό του εξαρτώµενου από την ιδιότυπη περµανάντ του Σαµψών ζωγραφίζοντας την κυρία Δαλιδά πριν του κόψει τα µαλλιά αλά γκαρσόν. Αυτό συνέβη προτού ο Άσωτος Γιος αποκτήσει ιδιόκτητη Κυριακή κάνοντας πρώτα βούκινο την περίφηµη µετάνοιά του. Τότε ακόµη η µετάνοια και η συγχώρεση (που θεωρούνταν παρενέργειες συναισθηµατικές) δεν ήταν και τόσο της µόδας. Ενήλικος πλέον ο Θανάσης ήπιε µαζί µου αρκετούς καφέδες ώσπου να συµφωνήσουµε ότι και οι δυο µας, παρά τη δ...

Κασετίνα με δύο μοναδικά έργα του κορυφαίου Έλληνα λογοτέχνη Γιάννη Ξανθούλη ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΜΟ ... Ο γάμος γίνεται την Κυριακή και προκαλεί την ανατροπή στο ταξίδι. Ταξίδι στο παρατεταμένο καλοκαίρι μιας γυναίκας στα μαύρα και του μικρού γιου της. Μάνα και παιδί πενθούν έναν άντρα χαμένο στα χρόνια του πολέμου. Πληροφορίες δεν υπάρχουν παρά μόνο υποθετικό πένθος, υποθετική ορφάνια. Και τώρα το ταξίδι. Μακρινό καλοκαιρινό ταξίδι από την Αθήνα στον Έβρο· ταξίδι φορτωμένο δισταγμούς και επιθυμίες. Εκεί θα ’ρθουν αντιμέτωποι με όλα τα διλήμματα της ζωής τους, επώδυνα...