Κανδύλη Μαρία
Η Μαρία Κανδύλη γεννήθηκε στη Γερμανία και έως την εφηβεία της έζησε στην πόλη της Καστοριάς. Σπούδασε λογιστική και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι μητέρα δύο παιδιών και σήμερα ζει στην πόλη της Καβάλα. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τον τίτλο "Πλυμένα λάβαρα" από τις εκδόσεις Τύρφη. Το 2018 συμμετείχε στο συλλογικό βιβλίο "Εκ του μη όντος" από τις εκδόσεις Τύρφη. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και παράλληλα συνεργάστηκε με τους Arpeggios Music Productions οι οποίοι έντυσαν με πειραματικό ήχο και εικόνα ποιήματα της. Εκτός από τη συγγραφή ασχολείται και με το ιντερνετικό ραδιόφωνο ως ραδιοφωνική παραγωγός.
Ονειρόπετρες
Κανδύλη Μαρία
Ανάτυπο (2019)
Συμβολική ποίηση με έντονο θεατρικά στοιχεία μια που προσεγγίζει αλληγορικά τα πρόσωπα δίνοντας τους συχνά τη μορφή ενός αντικειμένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τίτλος Ονειρόπετρες μια σύνθετη λέξη που συνδυάζει τους ανθρώπινους στοχασμούς την ώρα του ύπνου με κάτι αδρανές και φαινομενικά χωρίς ζωή όπως είναι οι πέτρες. Τα ποιήματα συχνά περιστρέφονται γύρω από τον έρωτα χωρίς να τον καταδικάζουν ή να τον ευλογούν.
Εκ του μη όντος
Συλλογικό έργο
Τύρφη (2018)
Το βιβλίο είναι διαφορετικό από κάθε άλλη πολυφωνική έκδοση που έχει κυκλοφορήσει, είναι δε το αποτέλεσμα τόσο της προσωπικής πορείας των συγγραφέων που συμμετέχουν στην έκδοση, όσο και συλλογικής. Επί του ουσιαστικού όμως και πλέον σημαντικού, είναι μια δημιουργία "Εκ του μη Όντος". Της γραφής, στο πλαίσιο της ομάδας του "Λογοτεχνικού Καφενείου", προηγήθηκαν πολλοί μήνες προσέγγισης και μελέτης σημαντικών και πραγματικών λογοτεχνών, οι οποίοι έχουν δώσει περίβλεπτα εξομολογητικά κείμενα από τον 17ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Η ομάδα, όσοι θέλησαν να πάρουν ενεργό μέρος σε αυ...
Πλυμένα λάβαρα
Κανδύλη Μαρία
Τύρφη (2017)
Ίσως την άλλη Τρίτη Κάθε Τρίτη πάω στο σταθμό των τραίνων. Χρόνια τώρα χειμώνα-καλοκαίρι. Δε θυμάμαι ποια Τρίτη ήταν η πρώτη. Το μυαλό αρνείται να ορίσει ημερομηνία, πεισματικά δε λέει ούτε εποχή. Πάω πρωί βιαστικά, χωρίς αποσκευές, θέλω να είμαι εντάξει με τα ψέματά μου, κοροϊδεύω ελεγχόμενα τον εαυτό μου. Συνήθως οι αφίξεις είναι η πρώτη βόλτα. Φαντάζομαι ότι κάποιον περιμένω να έρθει, ταυτίζομαι με τα χαρούμενα πρόσωπα που αδιάφορα με σπρώχνουν, σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να δουν την πολυπόθητη άφιξη, αδημονούν, σηκώνομαι στις μύτες κι εγώ. Παρασύρομ...