Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Φαινόμενο στα ελληνικά γράμματα, μετέωρο, σαν πάγος εξ ουρανού, μήτε "άρειος" μήτε "αφροδίτειος", αλλά κάπου ανάμεσα καυστικής ειλικρινείας κι απείρου, αφάτου ενσυναισθήσεως, η Ραλλού Γιαννουσοπούλου, φίλη γατιών κι ομοιοπαθής ανθρώπων, βίωσε τις αντιφάσεις του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού μας στο έπακρο. Ελληνορωμαϊκή η παιδεία της, ερωτική η χροιά της, ανθρωποκεντρικός ο προσανατολισμός της, ανθρωπομετρική η γραφίδα της. Το "εγώ" που ομιλεί ως ποιητική φωνή αναγάγεται σαφώς στο "εμείς" μέσα από την ταπείνωση του καθομολογουμένου πόνου, μέσα από την αποδοχή της υπαρξιακ...

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ Όταν περνούσε πάνω στο πατίνι άγγελος ήταν μ' ανοιγμένα φτερά. Του χάριζαν παλάτια, αυτός ήθελε μόνο, ένα κουτί σοκολατάκια - έστω ένα παγωτό. Τον πήρε μια στροφή του δρόμου και χάθηκε. Τώρα γυρνά με άλουστα μαλλιά και λιγδωμένα ρούχα. Αφέθηκε όπως μπουκάλι πλαστικό πεταμένο στ' απόνερα. Λικνίζεται σε ρυθμό μπλουζ. Δεν ανήκει στα θαυμαστά πλάσματα του Νότου. Ένας Νότιος μόνο χωρίς θαυμαστικό. Χωρίς σανίδα σωτηρίας.

Το 2011 ήταν μια ακόμα χρονιά πλούσιας ποιητικής παραγωγής. Τα βιβλία των πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών (οι περισσότεροι από αυτούς νεότατοι) αποτέλεσαν και πάλι τον κύριο όγκο των εκδόσεων, πράγμα που σημαίνει πως η υπερπαραγωγή δεν είναι καθόλου συμπτωματική και ίσως να σηματοδοτεί καθοριστικές εξελίξεις στη σχέση του κοινωνικού υποκειμένου με την αίσθηση ελευθερίας που προϋποθέτει η άσκηση της ποίησης. Θα πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε πως είναι εμφανής η έλλειψη προϋποθέσεων σε μεγάλο μέρος εκείνων που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην ποίηση. Συχνά, άνθρωποι όχι μόνο εξαιρ...

Ο ήρωας του βιβλίου καθόλου ηρωικός. Ούτε για αστείο. Λέξη άγνωστη, ξένη με τον ψυχισμό του. Μια εκκεντρική προσωπικότητα. Καταλυτική για τους γύρω που ως αχτίδες σκοτεινές τον περιβάλλουν. Ελάχιστες οι φωτεινές εξαιρέσεις. Η δική του μορφή, κατ' εξοχήν εγωκεντρική, αφήνει το αποτύπωμά της στα σώματα και στις ψυχές όπως η βροχή στο χώμα.

Οι μικρές καρδούλες που αναπνέουν σιγά, σχεδόν αθόρυβα, διάφανες είναι, γαλαζωπές - ενίοτε ασημένιες. Μη σκεφτείς πως κρύβουν μέσα τους κάτι το υποτονικό. Αντιθέτως! Το γαλαζωπό τους χρώμα, κατ' εξοχήν ψυχρό. Να, μόνο που τους αρέσει να χτυπούν σιγανά, έως αμυδρά θα 'λεγα. Απεχθάνονται, βλέπεις, τους θορύβους. Στο βάθος, με την υποψία πάντα, αν όχι τη βεβαιότητα, πως θα ακουστούν από εκείνους που διαθέτουν το χάρισμα να συλλαμβάνουν τους ανεπαίσθητους ήχους.

Είμαι κόρη ενός χαρτοπαίκτη. Το ανάλογο περιβάλλον διαμόρφωσε και τον δικό μου χαρακτήρα. Λούμπεν στοιχεία κάποιοι φίλοι του πατέρα, μεγαλοαστοί οι συγγενείς. Άτομα ως επί το πλείστον εκκεντρικά. Μερικοί χωρίς σώας τας φρένας, καθώς λέγανε, και με πολλές ιδιαιτερότητες. Άσε από αυτοκτονίες, απόπειρες κι αλλόκοτες συμπεριφορές. Ο θάνατος κυκλοφορούσε με μεγάλη άνεση. Στη μέση, ο εμφύλιος σπαραγμός. Γι' αυτό οι ήρωές μου πρόσωπα έξω από τα καθιερωμένα, κινηματογραφικά. Καθότι παιδί του κινηματογράφου. Ακόμα υπάρχουν τα γατιά. Μια έμμονη ιδέα που μ' ακολουθεί. Τέλος, αυτή η τά...