Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία με τις έννοιες της ιδεολογίας και της ουτοπίας, όπως χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία κοινωνικών φαινομένων; Υπάρχει βαθιά σύνδεση των εννοιών αυτών με τον χριστιανισμό την διδασκαλία του και την ιστορία του, χρειάστηκαν όμως αιώνες χριστιανικής ζωής μελέτη και βίωση των χριστιανικών διδασκαλιών, αλλά και ριζική αμφισβήτησή τους για να φτάσουμε στις έννοιες ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων της ιδεολογίας και της ουτοπίας.

Ο Απόστολος διαφέρει από το Ευαγγέλιο. Στα κείμενά του δεν υπάρχουν γεγονότα της ζωής του Χριστού, θαύματα, διδασκαλίες. Ευαγγέλιο στα αποστολικά κείμενα είναι και εννοείται μόνο ο Σταυρός και η Ανάσταση. Στις Πράξεις και στις Επιστολές η αφήγηση της μαρτυρίας του Σταυρού και της Ανάστασης του Χριστού υπόκειται σε κάθε λέξη τους και συνέχει δραστικά τα πάντα. Πρόκειται για την εποποιία της εξάπλωσης του χριστιανισμού, της συγκρότησης των πρώτων εκκλησιαστικών κοινοτήτων στις πόλεις και την ενδοχώρα των ακτών της Μεσογείου και της αντιμετώπισης των προβλημάτων τους. Ο κήρυκα...

Η πορεία της συζήτησης για τη δικαιοσύνη και το Δίκαιο στον παρόντα τόμο είναι η γνωστή πορεία των "Συναντήσεων": Βίβλος, αρχαία Ελλάδα, χριστιανική παράδοση, νεότερη σκέψη, σύγχρονα ερωτήματα. Είναι πράγματι η Παλαιά Διαθήκη και ο ιουδαϊσμός εν γένει με το μέρος της δικαιοσύνης, ενώ η Καινή Διαθήκη και ο χριστιανισμός με το μέρος της αγάπης, ή μήπως και στις δύο Διαθήκες και θρησκευτικές παραδόσεις συνυπάρχουν -με ένταση- και η δικαιοσύνη και η αγάπη; Στην αρχαία Ελλάδα πώς συνδέεται άραγε ο φιλοσοφικός λόγος περί δικαιοσύνης με τον τρόπο που τίθεται το ζήτημα στη λο...

Το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ειδικά μετά το 1968, η ηθική σκέψη, στις περισσότερες χώρες της Δύσης, απαξιώθηκε και περιέπεσε σε ανυποληψία. Την απαξίωση αυτή δεν τη συναντάμε μόνο στο διανοητικό πεδίο, τη συναντάμε επίσης και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, με όλο εκείνο το κίνημα αμφισβήτησης, σεξουαλικής απελευθέρωσης, ηδονισμού και καθημερινού, χαρούμενου μηδενισμού. Η απαξίωση της ηθικής δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Ορθόδοξη θεολογία. Η θεολογία των Ρώσων της Διασποράς και η θεολογία του '60 στην Ελλάδα, που εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την πρώτη, ταυτίζουν την η...

Το εκκλησιαστικό κήρυγμα βρίσκεται δεκαετίες τώρα σε κατάσταση απελπιστική. Στους ναούς μας ή δεν γίνεται κήρυγμα ή αυτό που γίνεται καλύτερα να μην γινόταν. Οι εξαιρέσεις μετριούνται στα δάχτυλα. Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο από αυτό: το κήρυγμα δεν φαίνεται να απασχολεί σχεδόν κανέναν. Ελάχιστων κληρικών και θεολόγων ταράζει τον ύπνο η κατάσταση του κηρύγματος. Αλλά υπάρχει και το τρισχειρότερο: το κήρυγμα -το κήρυγμα εν γένει, όχι απλώς αυτό που υπάρχει σήμερα- θεωρείται περιττό, κάτι που έρχεται να διαταράξει την πληρότητα και το κάλλος της θείας λειτουργίας, σχεδόν επιζ...

"Τον θάνατόν σου, Κύριε, καταγγέλλομεν και την ανάστασίν σου ομολογούμεν". Στον αρχαίο αυτό ύμνο της εκκλησιαστικής κοινότητας συμπυκνώνεται ολόκληρο το κήρυγμα των Αποστόλων. Οι χριστιανοί είναι χριστιανοί εάν διακηρύττουν το Σταυρό του Χριστού και μαρτυρούν στον κόσμο την Ανάστασή του. Οι πρώτοι κήρυκες του Ευαγγελίου θεωρούσαν πώς μόνο ένα πράγμα όφειλαν να κάνουν γνωστό: το Χριστό και μάλιστα σταυρωμένο. Για να συμπληρώσουν πως χωρίς την Ανάστασή του, το κήρυγμά τους ήταν λέξεις και φράσεις χωρίς περιεχόμενο. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και του Πάσ...

Η συζήτηση για τη συμμετοχή των λαϊκών και του κλήρου στην εκλογή των επισκόπων έχει ενδιαφέρον στα πλαίσια αναθεώρησης των διατάξεων που ισχύουν σήμερα, με σκοπό την αποκατάσταση της κανονικής τάξεως και την αντιμετώπιση σύγχρονων προβλημάτων. Η αποκατάσταση της κανονικής τάξεως προϋποθέτει τη μελέτη της και η αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων απαιτεί την αίσθησή τους. Μ' αυτές τις δυο έγνοιες γράφτηκε το μικρό αυτό κείμενο. Η έρευνα της παραδόσεως διαψεύδει πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα και παγιωμένα, και η ανάγνωση των σύγχρονων δεδομένων ανοίγει δρόμους στα αδι...

Το κήρυγμα στην Εκκλησία δεν είναι μόνο εξήγηση των Γραφών και σχολιασμός τους. Δεν είναι μόνο διδασκαλία της χριστιανικής ζωής. Δεν είναι μόνο προτροπή για την τήρηση των εντολών του Θεού. Είναι και κάτι περισσότερο. Είναι το μέσον και ο τρόπος για να μείνει ζωντανός και εναργής ο προστακτικός λόγος του Χριστού: "γρηγορείτε", "αγρυπνείτε". Το κήρυγμα κρατάει τους πιστούς άγρυπνους μπροστά στον κίνδυνο. Γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μοιραστούν στα πολλά που εμφανίζονται κάθε μέρα μπροστά τους και να χάσουν τη μία και μοναδική μέριμνα: την αναμονή του Χριστού.

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού (που αποτελεί μια εντελώς νέα εκδοτική προσπάθεια του Ακρίτα που αφορά στα Χριστούγεννα), αναδίδουν τη φρεσκάδα και το δυναμισμό μιας Γέννησης που διατηρείται και σώζει το παρόν, 2000 χρόνια τώρα. Αν η αλήθεια όσων γράφουν οι θεολόγοι μας ήταν για την αυτοσυνειδησία του σήμερα ένα αυτονόητο δεδομένο, τότε ο Ακρίτας δεν θα εξέδιδε το βιβλίο αυτό. Μα τα αυτονόητα του μυαλού μας έπαψαν να είναι και αυτονόητα της καθημερινότητάς μας. Οι συμμετέχοντες θεολόγοι, λογοτέχνες και καλλιτέχνες, με τη ζωντάνια των κειμένων τους, την αμεσότητα των λόγων του...